Las fòrmas ancianas son : Redoma en 1228, Rodonia = Rodoma en 1313, Castellanus Rodomote, bajulus Saltus Domini Regis en 1315, Redonia = Redoma en 1326, Rodomme en 1594, Roudhomme en 1594, Paroisse Saint Jean de Redome en 1639, Redoume en 1647, Rodome en 1781. La fòrma occitana es Redóumo[2], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés.
La prononciacion es donc [re'dumɔ] : interpretacion d'aprèp Fritz Krüger [1] e l'ALLOc (punt d'enquista 11.22) [3]).
Munès
Munès (nom francés), [a un km al nòrd-èst de Redoma,] es un masatge e una anciana comunautat [non parròquia] de la diocèsi d'Alet, un ancian fèu del capítol del monestièr de Sant Pau de Fenolhet. Las fòrmas ancianas son : A la baus de Munio entre 768-814 e 1744, Locus de Munesio al sègle XIII, Munasium en 1368, Villa de Mones, comprene Munes, en 1461, Le lieu de Munès, 15 maisons fort petites, de peu de valeur; 2 moulins, un noble au chapitre Saint Paul en 1594, Meunès en 1647, Amau de Munès, ferme et moulin, en 1807 [4].
Las fòrmas ancianas son tròp contradictòrias per imaginar la prononciacion, encara que *Munés siá probable : finala en -ensem > -és ?. La situacion a la punta d'un planòl, dins un site estret, pòt justificar lo basc munho, « pichon mont ». Véser Mun. Se pòt supausar Munio abans le sègle X, puèi *Munh, apondi tardiu de -és, « le terrador de *Munh »; çaquelà perqué -nh- auriá desparegut ?
Calhens
Es un masatge, un còp èra del cossolat de Galinagas e fèu del capítol Sant Pau de Fenolhet. Las fòrmas ancianas son : Calens entre 1037 e 1639, Cailhens en 1583, Tailhens, comprene Cailhens entre 1371 e 1587, Amau de Caillens, réuni a Rodome en 1791 en 1807[5].
Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Bèlcaire; es ara del canton de la Haute-Vallée de l'Aude (en francés), donc de la Nauta Val d'Aude.
.svg)
.svg){kind=small}
