Belbianes. Las fòrmas ancianas son In via quae venit de Balbianas, en 1045, Feudum de Bolbianis, en 1303, De Ralbiano (= Balbiano), en 1306, Valbianes, en 1479-1480, Balbianes, en 1639, Belbianes, en 1781. La prononciacion es Belbiánes (grafia de l'abat Sabarthès) [2], çò que se pòt interpretar [bel'bianes], puslèu que [bɛl'bianes]. L'origina seriá lo nom latin d'òme Balbius, ambe'l sufixe -ana[3]. La grafia es Belbianes, puslèu que Bèlbianas (lo passatge de Bal- a Bel- / Bèl- s'explica benlèu per l'atraccion de l'adjectiu bèl o es una simpla dissimilacion). Lo segond b s'escriu b (es pas intervocalic en latin). La finala sembla a l'origina en -as, mès passèt pro lèu a -es, per dissimilacion (abans lo passatge de -as a [-ɔs] ?).
Cavirac. Las fòrmas ancianas son Locus de Cabiraco, en 1360, Capirac, au comté de Dunez, en 1639, Cabyrac,... Sainct Jacques de Cabirac, en 1639, Cabirat, en 1647, Cabriac, en 1721, Cavirat, en 1807 [4], Cabirac en Fenouilhet en 1639[5]. Lo nom fa pensar a Cavairac, que ven probablament del nom gallés Cavarios, Cavarius (fòrma escrita latina), ambe'l sufixe -ācon[6],[7]. En 1360, lo betacisme (confusion de v e de b) es normal dins l'airal e Cabirac(o) se pòt legir Cavirac. Mes Cavirac es pas Cavairac. La mencion comté de Dunez de 1639 representa benlèu Lo Besun (*Albio-dūnon).
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna, qu'èra del canton de Quilhan, i demorèt. Tornèron batejar lo canton Canton de la Val Nauta d'Aude (traduccion) per decret del 27 de decembre 2015.
.jpg)
.svg)
.svg){kind=small}
