Las fòrmas ancianas son : Villa de Messardenillo en 1318, Mersavilla en 1319, Églize de Mézerville, dédiée à l'Invention de Saint Étienne, annexe de Sainte Camelle en 1738. La prononciacion occitana es Mézerbílo[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [mezeɾ'bilɔ], per una grafia qu'es logicament Meservila.
Meservila vendriá del nom gotic [donc germanic] d'òme Meris e del latin villa, proprietat rurala, segon Ernst Gamillscheg[2], çò qu'explica corrèctament la fòrma de 1319 (la de 1318 es una cacografia o un nom mal copiat, que sembla testimoniar, çaquelà, del passatge de er a la segonda sillaba).
Bota(s)
Las fòrmas ancianas son : Forcia de Botano en 1263, Redditus de Bocano, comprene Botano, en 1318, Boutes, succursale, sus la mapa de Cassini, al sègle XVIII[3]. Bota(s) èra un ancian *Botan, qu'a conegut un reculament d'accent. La preséncia de -t- intervocalic fa supausar un tt geminat, per exemple lo nom germanic d'òme Botto, ambe'l sufixe -anum, coma per exemple a Boutancourt[4]. -S finala es prononciada o purament grafica ?
Istòria
Meservila èra annèxa de Santa Camèla, de la diocèsi de Mirapeis e del vocable de Sant Estève, [signe d'una parròquia anciana] [1].
Segon le site de l'EHESS, Bouttes seriá incorporada a la comuna de La Lobièra Lauragués dempuèi 1790-94 [5]. Non trobam cap nom atal a La Lobièra sus las mapas. « Boutes », anciana parròquia annèxa, es a Meservila. Bota(s) èra tanben annèxa de Santa Camèla e sucursala de la diocèsi de Mirapeis, del vocable de Sant Andrieu, ara (cap a 1900) es glèisa e cementèri « de secors ». La cura èra unida al capítol d'Alet. La senhoriá, d'en primièr patrimoniala, venguèt dependenta de la comandariá del Pin [3].
.svg){kind=small}
