Las fòrmas ancianas son : Castrum Novum Darri en 1214, Castrum Novum de Arrio en 1224, Castrum Novum d'Arri en 1258, Castrum Novum de Ario en 1298, Castrumnovumdarium en 1318, Castrum Novum de Harrio en 1271, Chasteauneuf d'Arri en 1434, Castelnaudarry en 1441, Castenodori, Castelnodary, Castelnodari, Castelnaudari, Castelnodarri, Castrenodari en 1496-1508, Castelnaudarry en 1585, Chasteauneufdarry en 1586, Castelnau en 1586, Castelnoudarri en 1589, Chateauneufdary en 1743, etc. Après qu'erigiguèt l'avescat de Sant Papol, en 1318, lo papa Joan XXII erigiguèt en collegiada la glèisa Sant Miquèl de Castèlnaudarri : Collegiata ecclesia Castrinovi de Arrio en 1317. La fòrma occitana es Castelnáu, Castelnáudarri, Castannáudarri[4], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés.
Castèlnau d'Arri es format primièr d'un sintagma medieval plan espandit, Castèlnòu, vengut Castèlnau dins una granda partida del lengadocian, tradusit en latin Castellum novum, mes lo sintagma es d'origina medievala. En mai del sens literal, lo nom de castèlnòu/castèlnau designava de pichonas aglomeracions apiejadas sus una fortalesa que las aparava. Lo determinant es lo nom de persona Arri (Ari, per Dauzat) [5],[6]. Non se sap perqué Alibèrt escriviá -ari. La forma autentica al sègle XIX e al començament del sègle XX èra ben Castèlnau d'Arri, segon l'abat Savartés.
Cucuron
Cucuron (AFI: [kyˈkyru]) es un ancian priorat, del vocable de Nòstra Dòna, puèi de Sant Miquèl, unit a la mensa episcopala de Sant Pàpol. Las fòrmas ancianas son: Cuguro en 1217, Ecclesia S. Marie de Cogorone en 1296, Redditus de Cucuror..., de Cucurono en 1317, De Cucurore..., de Cugurono en 1318, Capella Sancti Michaelis de Cucurrone..., de Cugurrone al sègle XV, Decimarium de Cagarone, comprene Cugurone en 1495, Chasteau et grange de Cucurou en 1690.[7] Cucuron (*Cuguron?) es a penas sus una tuca, mes lo nom sembla ben un oronime. Los noms d'aquel tipe serián derivats d'un preindoeuropèu *cūcc-, «autura arredondida» [8].
Istòria
Castèlnau d'Arri èra Sostomagus, una mutatio, un relai sus las viás romanas : Mutatio Sostomago (Itinerari d'Antonin, [280-sègle IV]). Èra a 38 milas de Tolosa e 24 de Carcassona. Sostomago èra situat exactament près del bacin del canal del Miègjorn. Es après que la vilòta se mudèt de la plana al pujòl vesin. An supausat sense rasons qu'aquel càmbiament èra degut als Visigots e explicat le nom de la vila per Castrum novum Arianorum[9].
L'evolucion de la populacion de la vila dempuèi la revolucion foguèt longtemps tant val dire una estagnacion, agravada per la pèrda de la sos-prefectura en 1926. En comparant ambe de vilas audencas de talha comparabla, Castèlnau d'Arri èra en 1793 un còp e mièg pus grand que Limós e cinc o sièis còps pus grand que Lesinhan. Çaquelà, dempuèi las annadas trenta, Castèlnau d'Arri a bravament crescut, allòc que Limós a quitat de progressar dempuèi 1968. Castèlnau d'Arri ganhèt mai de 13% d'abitants en mai entre 2015 e 2021 ! Aquela creissença, çaquelà, s'explica en partida per la relativa proximitat de Tolosa.
industrial, conselhièr general de Castèlnau d'Arri-sud (1951-1958)
1947
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
Abans la reforma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dels cantons de Castèlnòu d'Arri-Nòrd e Castèlnòu d'Arri-Sud; es ara del canton del Bassin chaurien (en francés).
.svg){kind=small}
