Las atestacions ancianas son : Callavum villa en 782; Calau en 870; Calavum en 1166; Castrum de Calavo en 1234; In decimario Sancti Christoffori de Calavo en 1251; Locus de Calhavo en 1344; Cailhanum = Cailhavum en 1377; Calhau en 1552; Callau en 1647; Caillau en Razès en 1777; Cailhau en 1781; Calháu (non datada)[2]. La primièra mencion, a l'epòca es una latinizacion, la segonda es dejà en occitan, mes l'escriba sabiá pas escriure l palatal (lh) e cal doncas interpretar *Calhau. Loís Alibèrt, dins son diccionari, donava al nom comun calhau una etimologia caclavo[3], que foneticament conven perfèctament, mès que poiriá justament èsser pas qu'una reconstruccion (generalament, es *caliavo qu'es citat). Per tornar al toponime, Dauzat l'explica per un pre-indoeuropèu *kal-, « pèira », e sufixe gallic -avum[4]. Lo nom, per sa finala, a totas las aparéncias del gallic, mes Delamarre explica pas pel celtic ni lo nom comun ni lo toponime dins sos obratges [5],[6]. Dona çaquelà un adjectiu caletu-, « dur » e un nom callio- « esclòp » que poiriá far pensar a una basa pel nom comun calhau[7].
Se lo nom del vilatge es en rapòrt ambe'l nom comun, coma aqueste a contunhat a viure en latin tardiu e en occitan, lo nom del vilatge pòt èsser posterior a l'Antiquitat, d'una part, venir pas qu'indirèctament del gallic, d'autra part. Es en substància l'argumentation de Bénédicte Boyrie-Fénié a prepaus de Baishac e Calhau; los dos Calhaus s'explicarián per un terrenh peirós, rocassut [8], çò qu'es pas incompatible ambe la situacion del Calhau audenc, sus un puèg, e benlèu ambe la del Calhau bordalés, sus un travèrs; mès pel vilatge audenc, demòra gaire de temps entre l'Antiquitat e 782 per fondar un vilatge novèl, compte tengut del fait que los sègles V, VI e VII an conegut mai de destruccions e d'abandons o despòblaments que de creacions.
Çaquelà, lo toponime Calhau a benlèu una origina completament diferenta de la del nom comun e venir per exemple del nom gallic d'òme Callios, citat per Delamarre, ambe'l sufixe -āvo / -avo[9]. Lo nom de persona Callios es benlèu en relacion ambe'l nom de l'esclòp [10]. Lo nom latin Callius, utilizat sovent per explicar los noms dels tipes Calhac, Chalhac, Calhan[4], es naturalament pas tant evident se lo sufixe es gallic. Mes en conclusion, la multiplicitat de las possibilitats desconselha de se prononciar ambe certitud.
Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Alanha; es ara del canton de La Piège-au-Razès (en francés), que se disiá de Bram abans lo 1èr de genièr 2016.
.svg){kind=small}
