Las fòrmas ancianas son : Salcinhanum en 1240, Decimale Sancti Saturnini de Salsignano en 1269, Salsinianum en 1270, Salsinhanum en 1327-1328, Salsinha en 1340-41, Castrum de Salsinhano en 1360, Salinhanum, comprene Salsinhanum en 1490, Salsignan en 1611, Salsigne en 1781. La prononciacion occitana es Salsígno[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [sal'siɲɔ].
Lo nom de Salsinha (dins l'atestacion Salcinhanum en 1240 - lo -c- es una error evidenta, o lo resultat d'una anciana metatèsi ipotetica sense importància per la prononciacion modèrna, que confond las doas consonantas) ven del nom latin d'òme Celsinius, ambe'l sufixe -anum, donc *Salsinhan, puèi reculament de l'accent [2]; la fòrma de 1340-41, Salsinha, representa Salsinhan. Salsinha èra donc una anciana granda proprietat gallo-romana qu'aviá per mèstre Celsinius.
.svg)
.svg){kind=small}
