Mendixka txikiz inguratuta dago, Ibarberoko mendilerroaren iparraldeko magalean, Artederreta pasabide naturaletik gertu baina Izarbeibarrean. Tamaina txikiko herria da, baina herrialde osoan ezagutzen da bere gatzagengatik, garai oroigarrietatik XX. mendearen amaieraraino operatiboak, eta bere aberastasunaren iturri. 2002an bere dokumentatuko milurtekoa ospatu zuen.
Bertako biztanleak tirapuarrak dira.
Izena
Tirapu toponimoa beste hizkuntza batzuetan ere ezagutzen da, hala nola:
Gainera, toponimoa hainbat modutan agertu da historian zehar:[5]
Triapu (1002)
Tirapo (1100)
Thirapo (1257)
Tirapu (1268)
Tirapu (1366)
Tirapu (1534)
Tirapu (1802)
Tirapu (1979)
Etimologia
Tirapu izenaren jatorria eta esanahia zalantzazkoak dira. Ziur asko euskaratik dator, baina bere etimologia arazotsua da. Tirapegi, Tirapaldea... bezalako izenak daudela gogoratu behar da, ahots arrunta dela suposatzeko aukera ematen dutenak.
1345-1445 urteetan Tirapu toponimoa zegoen, Donibane Garazitik gertu; beharbada herri txiki bat zen, baina gaur egun ez dago haren arrastorik.
Hondo hori batez eta aurrean zuhaitz berde bat dago, enbor gorriarekin. Goialdea hortzen formako urdina da, eta behekoa xake-taula formakoa, karratu urdin eta zuriekin.
Tirapu Nafarroa Garaiko erdialdean dago kokatuta, Izarbeibarren, Iruñerriaren hegoaldean dagoen lehen ibarrean, alegia. Lurra malkartsua da eta mendeetan zehar eboluzionatu du. Igoerarik handiena Mendi aldean dago, parke eolikoaren inguruan, 695 metroko garaierarekin.
Klima eta landaredia
Udalerriko klima mediterraneo kontinental motakoa da, eta urteko batez besteko balioak honako hauek dira: tenperatura, 12-14 Celsius gradu artekoa, eta prezipitazioak 500-800 mm bitartekoak. Urteko egun euritsuak 70 izaten dira hegoaldean, eta 90 edo gehiago gunerik menditsuenetan.
Tirapun ez da ia lehengo ameztien edo artadien arrastorik geratzen, baina gizakiak eragin aurretik udalerriaren zatirik handienean horiek ziren zuhaizti sarrienak. Gaur egun, bakandutako baso horietan, landaturiko pinu beltz austriarra da espezierik ugariena.
Estazio meteorologikoa
Tirapun ez dago estazio meteorologikorik. Hala ere, Gares pareko udalerrian, estazio bat dagoen, itsasoaren mailatik 347 metrora, Nafarroako Gobernuak1985ean jarritako estazio meteorologikoa dago.[8]
1002. urteko Mutiloako Karta dokumentuaren laburpena
Añorben, Garesen eta inguruko beste herri batzuetan, hala nola Artaxoan eta Mendigorrian, badira aztarnategi arkeologikoak, Izarbeibarko lurraldean giza okupazio goiztiarra dagoela pentsarazten dutenak. Izarbeibarko lurrei antzinako lurrak deitzen zitzaien, Iruñeko Erresuman goiz sartzen zirelako. Beharbada, bere sorreratik edo mendeko lehen hamarkadetatik, Antso I.a Gartzeitzen birkonkistari esker.
Erdi Aroa
Tirapuri buruz orain arte ezagutzen den dokumenturik zaharrena Mutiloako Karta izenekoa da, 1002. urtekoa, eta Leireko monasteriokoBecerro Antiguo kodexean agertzen da. Gutun horretan esaten denez, Galindo Kordobakoa apaizak Iruñetik gertu erositako bost lursail eman zizkion Leireko monasterioari. Bitxia bada ere, horietako bat Sancho Oxanarriz eta García Oxanarriz «Triapu»-koari erosi zien.[10]
Aro Garaikidea
XIX. mendearen erdialdean, Tirapuk 34 etxe zituen, baita udalarena ere, kartzelarekin; 40 bizilagun eta 209 arima zituen; lehen hezkuntzako eskola bi sexuetarako, 34 ikasle joaten ziren; sarrerako parrokia-eliza, Granada Egako dukea hornitzeko abade batek zerbitzatzen zuena; eta San Nikolasi eskainitako baseliza bat. Herriak ur osasungarriak eta ugariak zituen inguruan. Bi errekek zeharkatzen dute lurra, bata ekialdetik (Tximindua) eta bertzea hegoaldetik (Errekazar) jaisten direnak, eta Arga ibaira isurtzen dira. Garia, oloa, garagarra, artoa, patatak, ardoa eta lekaleak ekoizten ziren; behi- eta lantza-azienda hazten zen; eperrak, galeperrak eta erbiak ehizatzen ziren. Gainera, haritzez eta gatz oso zuriz betetako mendi bat zuen. Posta Garesetik jasotzen zen, igande eta asteazkenetan.[11]
Hirurogeita hamar urte geroago biztanleria pixka bat jaitsi zen. Garai hartan (1920) 198 pertsona bizi ziren 60 eraikinetan, eta horietatik zortzi sakabanatuta eta jenderik gabe zeuden. "Gainbeheran zegoen jauregi zahar bat" zegoen, eta ez ziren nobleen armarriak eskas. Udaletxe apal bat, kartzela, aguazila, mendi- eta landa-zaindariak, argiteria elektrikoa, frontoia, iturri publikoa, garbitokia eta aska, eskola eta Sortzez Garbiari eskainitako eliza bat zeuden. Labore nagusiak zereala eta mahatsa ziren. Abeltzaintza zaldiak, mandoak eta ahuntzak ziren. "Harizti kementsu bat zegoen, nahiko trinkoa", 12 hektarea ingurukoa.[12]
Tirapu Nafarroako lehen herrietako bat izan zen lursailen kontzentrazioa egin zena. 1965ean egin zen, 32 jaberi eta 434 hektareari eragin zien, eta 1077 lursailak 114ra murriztu ziren. Horren ondorioz, mahasti gehienak kendu ziren, mendia luberritu zen eta nekazaritza-mekanizazioa egin zen, eta, ondorioz, tiroko ganadua desagertu egin zen.
Milurtekoa
Tirapuko milurtekoko logotipoa
2002an, Tirapuren existentzia dokumentatuaren milurtekoa ospatu zen. Gertaera horrek herriko herritar ugari bildu zituen. Efemeride hori ospatzeko, kultur jardunaldi batzuk egin ziren irailaren 6tik 8ra. Jardunaldi horietan hitzaldiak, erakusketak, esker oneko meza, herri-bazkariak, musika eta jolas-ekitaldiak biltzen ziren. Aldi berean, eliza zaharberritu berria bedeinkatu zen.
Milaka urte bete zirenean, herritarrek beren historiako mugarri garrantzitsu batzuk berpiztu zituzten. Baina, beharbada, hunkigarriena herriko ondorengoekin elkartzea izan zen, herri ezberdinetan edo atzerrian bizi baitziren. Topaketaren poza eta emozioa zabaltzen joan ziren hiru egunetan, eta bereziki Panchín etxeko etxabean izan zuten bazkari herrikoian, non 150 lagun bildu ziren. Bertan, Jon Erizek zuzendutako Utergako talde kirolariaren erakustaldiari esker, aizkolari, tronzolari eta korrikolarien antzinako lanak gogoratu zituzten.
2024 urteko erroldaren arabera 51 biztanle zituen Tirapuk.[14]
1842
1857
1860
1877
1887
1897
1900
1910
1920
1930
1940
1950
1960
1970
1981
1991
2001
2011
2021
209
223
223
191
199
173
179
186
201
183
164
137
125
89
65
69
63
53
47
Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.
Ekonomia
Tirapu nekazaritza eta abeltzaintzako herria izan da. Bertako lurrak onak dira zerealak eta mahastiak lantzeko. Antzinatik, mahastien barruan olibondo-oinak, heldulekuak, pikondoak, intxaurrondoak, aranondoak, gereziondoak, sagarrondoak, udareak eta bestelako fruta-arbolak egoten ziren. Lur malkartsua zenez, idiekin eta behiekin landatzen zen, baita zaldiekin, behorrekin, arrekin eta mandoekin ere. Astoak, ardiak, ahuntzak, txerriak eta beste animalia batzuk ere bazeuden.
Haritz eta artez betetako mendiak balio berezia zuen auzokoentzat. Handik, familiei ematen zitzaien zur sorta ateratzen zuten, etxeko hainbat erabileratarako, hala nola neguko hilabete luzeetan sutegia elikatzeko. Mendian, beren animaliak bazkatzen zituzten, handiagoak eta txikiagoak, bordetako kortetan sartuta. Horregatik zaintzen dute agintariek eta bizilagunek beren baso-ondarea.
Nafarroako ubidea inauguratu zenetik (2006), gero eta joera handiagoa ikusten da artoa, babarrunak, ilarrak eta beste produktu berri batzuk ureztatzeko eta ereiteko.
Gatzagak
Tirapuko gatzagak herria bezain zaharrak dira, eta ziur aski haien sorreraren arrazoia. 1100. urtea aipatzen da Añorbe eta Tirapuko nekazariei buruzko dokumentuan. Udalerriaren iparraldean zeuden, belardiaren eta hiru mugetako zubiaren artean (Tirapu, Añorbe eta Ukar). Ustiapena udan egiten zen. Iturburuko putzutik ur gazia ateratzen zen, larrain batzuetara eramaten zena, eta han, eguzkia berotzen zenean, likidoa lurrundu eta gatza geratzen zen. Tirapukoa oso gatz fin eta kalitate onekoa zen.
Gatzagetako urteko ekoizpena eguraldi txarraren eta ekaitzen araberakoa zen, batez ere. XVII. mendearen hasieran, gatzagen ustiaketak diru-sarrera ona ematen zien bizilagunei eta kanpotik gatzagetara lanera joaten ziren peoi ugariei. Gatz-larrainak bizilagunenak ziren, eta batzuk, udalarenak, aldizka errentan ematen zituztenak. Lana eta aberastasuna eman zieten tirapukoei eta eskualdeko herrietako beste biztanle batzuei, gutxienez bederatzi mendez. 1970eko hamarkadara arte egon ziren lanean, errentagarriak ez zirenez, abandonatuta geratu baitziren.[13]
Tirapuko udaletxea herrigunean dago. Udalbatza udalerriko alkateak eta lau zinegotzik osatzen dute. Egungo alkatea Iñaki Lafuente Gorriz da, Elmendiko hautagai gisa aurkeztu zena.
Udalaren egoitza eta udaletxea herrigunean dago. Udaletxea elizatik gertu dago eta udalerriko eraikinik zaharrena da. Beheko solairua eta honen gaineko beste bi solairu dauzka, eta kanpoaldeko fatxadak margoturik daude. 1970eko hamarkadara arte, eraikina parrokia moduan erabili zen, eta gaur egun udaletxea izateaz gain, eraikinak taberna eta etxebizitzak hartzen ditu.
HELBIDEA: Udaletxearen plaza, z/g
Egungo banaketa
Tirapuko Udala zinegotzik eta alkateak osatzen dute, demokratikoki hautatuak. Alkatea Iñaki Lafuente Gorriz da, Elmendi zerrendakoa. Zinegotziak 2 daude:
Ibar honetan hitz egiten den euskarak bere berezitasunak ditu. Horregatik sailkatzen da izarbeibarrera azpieuskalkian. Euskara batuaren itzalean alfabetatutako hainbat euskaldun baden arren, Orbaibarreko mintzaira zaharrak hiztun gaberik dakite.
↑Nafarroako Artxibo Orokorra: Códices, D.1. Becerro Antiguo de Leire, pp. 230-231. Karta de Mutiloa (11 septiembre 1002). Cf. Ángel Juan Martín Duque, Documentación Medieval de Leire (siglos IX a XII), Pamplona: Príncipe de Viana, 1983, nº 14, pp. 32-33.
↑Luis Luziano Bonaparte. Carte des Sept Provinces Basques, montrant la delimitation actuelle de l´euscara, et ses divisions en dialectes, sous-dialectes et varietés, 1863.
↑Koldo Zuazo. El euskera y sus dialectos. Alberdania, 2010.
.svg)
_2002.jpg)
