Elo[4][a]Euskal Herriko udalerri bat da, Nafarroa Garaia lurraldean kokatuta. Zangozako merindadean eta Pirinioaurrea eskualdean dago, Iruñea hiriburutik 18,7 kilometrora. Altuera 486 eta 1286 metro artekoa da, eta 22,61 km²-ko azalera hartzen du. 2023 urtea 503 biztanle zituen.
Ibargoiti ibarrena zen administratiboki 1149ra, udalerri independente batean sortu zenetik. Elo Nafarroako Gorteetan jarlekudun hiria izan zen. Bertako biztanleak eloarrak dira.
Gainera, toponimoa hainbat modutan agertu da historian zehar:[5]
Mons Regalis en Elo (1000)
Monte Realle (1149)
Mont Reyal (1171)
Monte Regale (1185)
Monte-Regali (1188)
Mont Real (1224)
Montreal (1234)
Montis Regalis (1236)
Montem Regalem (1237)
Monreal (1254)
Montreal (1269)
Monrreal (1311)
Montrreal (1366)
Monreal (1534)
Elo (1600)
Monreal (1638)
Monreal (1765)
Monreal (1829)
Elo (1912)
Monreal (1961)
Elo (1974)
Etimologia
Lekuizen horrek azalpen zaila du. Lekukotasun dezente daude horren fede ematen dutenak. Josef Moretek bere liburuan idatzi zuen Elo herri honen jatorrizko izen baskoia zela. XVI. mendean dokumentatuta dago, halaber, Tebastik Elora zihoan bideak Elobidea ("Elorako bidea") izena zuela. Horrek ez du ofizialtasunik izan beti, eta XIX. mendearen lehen erdian euskara erabiltzeari utzi zitzaionean ere euskara erabiltzeari utzi zitzaion. Hala ere, beti izan da herriaren antzinako euskal izena zelako kontzientzia eta horregatik EuskaltzaindiakXX. mendearen bigarren erdian hartu zuen herriaren euskarazko izen formaltzat. Gaur egun Nafarroa Garaian dagoen zonakatze linguistikoaren arabera, Elo gaur egun Nafarroako zonalde mixtoan geratzen da, non euskararen gorakada nabarmena dagoen, Iruñerriko gainerako eremuetan bezala.
Elo toponimoa etimologia enigmatikokoa da. Batzuek "elorri" hitzarekin lotu dute. Julio Caro Barojak, hala ere, Eilo edo Elo izeneko antroponimotzat jo zuen, Erdi ArokoAraban ohikoa. Caro Barojak "Elo Bellacoz" izeneko emakume bat, Mena Haranekoa, "Eylon" delako bat, Arabako kondea izandakoa, eta "Ele" akitaniar jainkoa aipatu zituen bere lanetan, Elo herriarekin lotura izan zezaketen izen gisa.
Hainbat teoria daude Eloren ordezko eta ondorengo izendapen horren sorrerari buruz. Josef Moretek idatzita utzi zuen izena gehitu eta gazteluz gotortzeagatik zela, erregeren baten ordenako gorentasun batean. Hiribilduaren izenari eman zaion beste azalpen tradizionalak dio Alaizko gailurretatik hegoalderantz mendiak errealengokoak zirela. Nafarroako errege-erreginek ehizarako erabili zituzten mendi horiek.
Armarri koroatua eta kuartelatua: lehen eta laugarren hondo gorri batez eta aurrean hiru dorreko gaztelu hori batez osatuta dago, bigarren eta hirugarren hondo hori batez eta aurrean erauzitako haritz berde batez osatuta dago.
»
Bandera
Eloko banderak Eloko armarria dauka hondo gorri baten gainean.
Geografia
Elo Ibargoiti ibarran dago, baina udalerri independente da.
Udal-administrazio apartekoa badu ere, ibar aldetik Ibargoitiren zati da, Elortz ibaiko ibarraren goiko zatiarena alegia.
Higa mendia, batzuetan herriaren izenean oinarrituta "Elomendi" izenaz ere ezaguna dena oso-osorik udalerri honetan dugu; 1289 metrorekin Alaizko mendilerroaren tontor nagusia dena.
Bertzela, herria Nafarroa erdialde-ekialdean kokatuta dago. N-240 errepidetik gertu Jakako norabidean.
Klima eta landaredia
Elok klima azpimediterraneoa dauka, eta urteko batez besteko tenperatura aldakorra da, 12 gradu herrigunean eta 10 herriko gunerik menditsuenetan. Prezipitazioak nahiko urriak dira udan baina ugariak gainontzeko urtaroetan, guztira 950mm inguru jausten dira urtero 110 egunetan.
Udalerriko landarediaren erdia baino gehiago ameztiek osatzen dute. Duela mende asko, Elo gehiena estaltzen zuten arren, gizakiaren eraginez asko murriztu da. Birlandatutako zuhaitzak 229 hektarea osatzen dituzte. Horrez gain, Izaga haitzaren inguruetan pagadiren bat aurki daiteke.
Estazio meteorologikoak
Elon dagoen, itsasoaren mailatik 528 metrora, Nafarroako Gobernuak1929n jarritako estazio meteorologikoa dago.[7] Udalerriko adierazgarriena da, haran berean baitago, 4 kilometro eskasera.
Amaieran, Brontze Aroko 26 tresna leundu aurkitu dira, bai eta aire zabaleko eta Eneolitiko-Brontze garaiko ebidentziak dituzten harkaitzen babeseko hainbat kokaleku ere; eta Higa mendiaren hegaletan, bi hilobi aurkitu dira, garai berekoak.
1276komaiatzaren 5ean, Eloko kontzejuak leialtasun eta obedientzia zin egin zien Joanes I.ari eta Eustache de Beaumarchais gobernadoreari. 1276an hitzarmen batzuk sinatu ziren Elon Gillen Hunalt Lantarrekoa, Gartzea Martinitz Urizkoa eta Semen Sotetze zaldunen artean, Eustache de Beaumarchais, Nafarroako gobernadorearen izenean, alde batetik, eta Errolan Peritz Erantsusikoa, Eloko gazteluko alkaidearen. Akordio horren arabera, alkaideak ez lieke gaztelu horretan sartzen utziko Gaztelako erregeari eta bertako jendeari, ez Gontzalo Ibainitz Baztangoa, Joan Gontzalitz, haren seme Gartzea Almorabide eta Joan Bidaurrekoari, ez eta Nafarroako erreginaren etsai den inori ere.
Jose Yanguas Mirandak jasotzen duenez, Eloko bizilagunek 1344ko udal-lege bat zuten ("paramendu" izenekoa). Lege horren arabera, eloar batek beste eloar bat hiltzen bazuen, hil egin behar zuen. Hala ere, hildako pertsona ez bazen eloarra, ez zen arau hori bete behar. Hala, Martin Gartziari Pedro Martinitzen heriotza leporatzen ziotenean, eta heriotza zigorra jasotzeko beldurrez, alkatearengana eta zinpekoengana jo zuen, Pedro Martinitz zena Iruñeko elizako priore eta kabildoaren lepoko petxeroa zela esanez, hau da, bizilaguna, baina ez eloarra; eta alkateak eta zinpekoek hala adierazi zuten. 1361ean, Karlos II.ak Elo hiribilduari eman zion alkateak eta epaimahaiek herrikoak muga zitzatela, liskarren bat edo borrokaren bat gertatzen zenean, su-etenak eman nahi ez zitzaten, eta, mugatu ondoren, su-etenak eman arte preso eduki zitzaten.[10]
1466an, Leonor I.a erreginak, merkatu egun bat eman zion, ostiralean, Elori, herriak Joan II.a bere aitari Bianako printzearen aurka zion leialtasunaren ordainetan.
Iberiar Penintsulako Gerran, frantziarrek Elo gotortu zuten, Nafarroako beste herri batzuekin batera, Erresuma osoan zebiltzan gerrillarien partiden aurkako neurri gisa. 1809kourrian, gerrillarien partida bat, Xabier Minaren agindupean, Irunberrira etorri zen frantziarren komunikazioak zailtzeko asmoz. Mina, 200 frantziarrek Tafallarako bidea hartu zutela jakinik, bila irten zitzaien. Baina frantziarrek begien bistan ihes egin zuten, gerrarako materiala zeukan gurdi bat geratuz gerrillarien esku. 1810ekoabuztuaren erdialdean, Frantzisko Espotz Minaren irteera Elotik igaro zen, atzetik zetozkien frantziar indar talde indartsuetatik ihesi. Untzutik abiatu eta Oibar eta Leatxerantz jarraitu zuten, bi herri horietan atseden hartzeko asmoz. Hilabete horretan bertan, espedizio bera Elotik igaro zen, beti etsaien tropengandik ihesi, Leatxetik etorrita eta Gareserantz abiatuz.
1810ekoirailaren zazpian, Frantziako zutabe bat kokatu zen Elon, Frantzisko Espotz Minaren gerrillariak hartzeko asmoz. Aurreko gauean Alaitz mendilerroan babestu behar izan zuen, frantziarrak atzetik zituela. Gerrillariak hilaren zazpian hurbildu ziren Elora, eta herria okupatuta aurkitu zutenez, mendilerroan sartu ziren berriro. Azkenean Elon zegoen zutabe frantziarrari erasotzea erabaki zuen, baina erasora jo behar zutenean, frantziarrak, txosten faltsuen biktima, Leatxera abiatu zirela ikusi zuten. Elotik gerrillariak Agoitzera abiatu ziren. 1810ekourriaren 21ean, Custodio Fontellasek zuzendutako zazpiehun gizoneko partida batek ehun jendarme eta hogeita hamar zaldizko frantziarri eraso zien Elon, ihesean jarriz eta hirurogei baja baino gehiago eraginez.[11]
Eloko gudua 1810ekoabenduan gertatu zen. Reille jeneral frantsesak Espotz Mina bere batailoiekin Irunberritik gertu zegoela jakin zuenean, 1500 infantez eta 300 zaldiz osatutako zutabe bat TafallatikOibarrera joatea erabaki zuen, bera Irunberrira Elotik zihoan bitartean. Espotz Minaabenduaren 23an elkartu ziren. Infanteriaren apustua egin zuen Getze eta Idotzin hirietan, eta hamabi bat zaldirekin irten zen, etsaia zelatan jartzeko. Frantziarrak atzetik irten ziren Getze atzean utzita. Idotzinera hurbiltzen ari zirela, Espotz amorratu eta aurrez aurre jarri zen, atzekoz aurrera Getzen zeuden gizonek erasotzen zieten bitartean. Frantziarrak lehian zebiltzan Elora iristeko, baina, inguraturik, laurogei inguru baino ez zituzten egin.
1847an, Elok eskola bat zuen, 2600 erreal zituena, eta berezko funtsetik, horretarako zegoen fundazio batetik eta ikasleen ordainsarietatik ordaintzen ziren. Eliza bikario batek eta hiru onuradunek zerbitzatzen zuten. Higaren beraren oinean, sendabelar bat ezagutzen zen. Hiribilduak bide ona zuen, IruñetikZangozara, besteak izaera lokal hutsekoak ziren. Hiribilduarena zen irin-errota batek funtzionatzen zuen.
1920ko hamarkadan bi eskola zeuden, txokolate-fabrika bat eta irin-elkartea.
Demografia
2023 urteko erroldaren arabera 503 biztanle zituen Elok.[12]
1842
1857
1860
1877
1887
1897
1900
1910
1920
1930
1940
1950
1960
1970
1981
1991
2001
2011
2021
425
655
645
647
544
539
557
597
551
580
492
513
430
347
290
307
289
485
480
Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.
Ekonomia
Eloko biztanleria batez ere adinekoa da, eta horregatik gehienak erretiratuta daude. Gainerako biztanleek nekazaritzan lan egiten dute ia erabat, batez ere hegoalderago dagoen ibarrean, non landu daitekeen azalera handiagoa den. Horrez gain, Iruñerria edo Irunberri bezalako industrialdeetatik hurbil daudenez, bertako biztanleetako batzuk egunero joaten dira hara lan egitera eta bailaran bizitzera.
Politika
Eloko udaletxea Karrika Nagusian dago. Udalbatza udalerriko alkateak eta sei zinegotzik osatzen dute. Egungo alkatea Jose Manuel Garcia Arostegui da, Elkarrekin Elotik hautagai gisa aurkeztu zena.
Eloko Udala zinegotzik eta alkateak osatzen dute, demokratikoki hautatuak. Alkatea Jose Manuel Garcia Arostegui da, Elkarrekin Elotikoa. Zinegotziak 6 daude:[13]
La Tafallesa izeneko autobus konpainiak Uztarroze eta Iruñea batzen dituen linea ustiatzen du. Lineak bi zerbitzu dauzka norabide bakoitzean, eta honako ibilbidea:
Bestalde, La Veloz Sangüesina edo "Zangozar Azkarra" izeneko autobus konpainiak Elo Zangoza, Iruñea eta inguruko herriekin batzen ditu. Linea nagusiak honakoak dira:
Luis Luziano Bonapartek, 1869an, Elo ez-euskal-eremuan sailkatu zen, non euskarak hain atzerakada handia izan duen, non bertako hiztunik apenas geratzen den.[14]
Udalerri honetan, euskara izan da irakas-hizkuntza nagusia XIX. mendean desagertu zen arte. Gaur egun, hizkuntzaren erabilerak gora egiten du. Nafarroako Gobernuak onartutako Euskararen Foru Legearen arabera Elo eremu ez-euskalduneko udalerria da, eta hori dela eta, hizkuntza ofizial bakarra gaztelania da. 2001eko erroldaren arabera, herritarren %3,15ek zekien euskaraz hitz egiten, %6,30 2018koan.
↑Luis Luziano Bonaparte. Carte des Sept Provinces Basques, montrant la delimitation actuelle de l´euscara, et ses divisions en dialectes, sous-dialectes et varietés, 1863.
↑Koldo Zuazo. El euskera y sus dialectos. Alberdania, 2010.