Kolor ciemnoniebieski – państwa, gdzie językiem angielskim posługuje się większość społeczeństwa. Kolor jasnoniebieski – państwa, w których angielski jest językiem oficjalnym mimo posługiwania się nim przez mniejszość społeczeństwa
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
W Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych[3] i Australii angielski jest de factojęzykiem urzędowym, choć formalnie państwa te nie objęły takim statusem żadnego języka. Angielszczyzna należy do oficjalnych języków ONZ, a od XX wieku jest najczęściej używanym językiem w kontaktach międzynarodowych. Bywa określana jako pierwszy uniwersalny nowożytny język ludzkości[4][2]. Stanowi główny język nauki, handlu i polityki, a w niektórych krajach także kształcenia wyższego[2].
Angielszczyzna wykazuje silne zróżnicowanie na podłożu geograficznym i socjalnym. Dialekty języka angielskiego częściowo różnią się fonetyką, słownictwem i gramatyką. Rolę instytucjonalnej normy porozumiewawczej pełni różnie definiowany[5]dialekt ogólnoangielski (Standard English)[6], występujący w różnych podwariantach narodowych[7]. Język angielski jest obecnie źródłem zapożyczeń prawie na całym świecie, ale wcześniej to angielszczyzna ewoluowała pod wpływem innych języków.
Język angielski to język ojczysty 527 mln ludzi. Zajmuje trzecie miejsce, za hindi lub urdu (jedna grupa, języki ojczyste 588 mln ludzi) oraz chińskim (1,39 mld). Uczy się go 1,5 mld osób, dla porównania chińskiego tylko 30 mln. Angielskim jako swoim pierwszym i głównym językiem posługują się obywatele 101 państw[1].
Angielszczyzna jest językiem zachodniogermańskim, który wywodzi się z anglo-fryzyjskich i jutlandzkich narzeczy przyniesionych do Brytanii przez germańskich osadników i rzymskie wojska z terenów obecnych północnych Niemiec i Holandii[8]. Na początku język staroangielski był zróżnicowaną grupą dialektów, obrazującą różnorodne źródła anglosaskiej ludności ówczesnej Anglii. Jeden z tych dialektów, późny zachodniosaski, w końcu zyskał przewagę. Pierwotny staroangielski był następnie pod wpływem obcym ze względu na dwie fale inwazji. Pierwsza to inwazja wikingów, użytkowników języków skandynawskich; zdobyli oni i skolonizowali część Brytanii w ósmym i dziewiątym wieku. Druga to inwazja Normanów w XI wieku. Mówili oni językiem starofrancuskim i rozwinęli anglo-normańską odmianę języka angielskiego[9]. Te dwie inwazje spowodowały, że angielszczyzna stała się do pewnego stopnia językiem mieszanym.
Współżycie ze Skandynawami zaowocowało zauważalnym gramatycznym uproszczeniem i leksykalnym wzbogaceniem anglo-fryzyjskiego rdzenia angielszczyzny; późniejsza normańska okupacja prowadziła ku przeszczepieniu do rdzenia germańskiego bardziej wyszukanej warstwy słów z romańskiej gałęzi języków europejskich[10]. Ten wpływ normański wprowadził angielszczyznę do sądów i urzędów. W ten sposób angielszczyzna ewoluowała w „pożyczający” język o wielkiej elastyczności i bogatym słownictwie.
Pisownia angielska, w szczególności pisownia samogłosek, jest bardzo nieregularna. Dodatkowo występuje duże geograficzne zróżnicowanie wymowy. Dialekty różnią się na wiele sposobów, jedną z najbardziej znanych różnic jest występowanie lub niewystępowanie „r” przed spółgłoską i w absolutnym wygłosie. Dialekty różnią się też znacznie systemami samogłosek.
Jeśli chodzi o formę ortograficzną, statystycznie najczęściej występującymi literami są: „e” (występuje 56× częściej niż najrzadsze „q”), „a” (43×), „r” (39×), „i” (38×), „o” (36×), „t” (35×) i „n” (34×). Z kolei najczęściej występujące dwuliterowe zbitki to: „th”, „he”, „in”, „er”.
Samogłoski
Trudno jest ustalić dokładną liczbę samogłosek angielskich; różne analizy wykazały różną ich liczbę. Mnogość dialektów i różnice metodologiczne spowodowały, że wyniki różnią się znacznie[11]. Ogólnie przyjmuje się, że na angielski system fonetyczny składa się 12 samogłosek (iː, ɪ, uː, ʊ, e, ɜː, ə, ɔː, æ, ʌ, ɑː, ɒ)[12] i 8 dyftongów. W języku angielskim występuje zjawisko iloczasu, tzn. samogłoski dzielą się na długie i krótkie[13]. Na długość samogłoski w wyrazie wpływają: naturalna długość samogłoski oraz jej kontekst: najdłuższe są samogłoski naturalnie długie przed spółgłoską dźwięczną, a najkrótsze – samogłoski krótkie przed spółgłoską bezdźwięczną. Ogólnie można wyróżnić 4 różne długości samogłosek[14].
Angielski system spółgłoskowy jest bliższy polskiemu niż samogłoskowy, choć istnieją spółgłoski charakterystyczne dla tego języka oraz zbliżone, różniące się miejscem artykulacji w porównaniu np. z polskimi: /d/, /t/ i /n/ jest wymawiane z językiem przyciśniętym do wału dziąsłowego, a nie zębów[15]. Spółgłoski dźwięczne w zapisie są dźwięczne w wymowie, a ubezdźwięcznienie powoduje zmianę znaczenia wyrazu (para minimalna), np. /let/ – /led/.
W języku angielskim nie wszystkie wyrazy wymawia się z jednakowym naciskiem, jak również wiele wyrazów brzmi w różny sposób w różnym kontekście w zdaniu. Istnieją tzw. formy słabe, które pojawiają się w nieakcentowanych pozycjach: inna jest np. wymowa: Yes, I could /jes aɪ 'kʊd/ i I could go there /aɪ kəd'gəʊ ðeə/. Osłabieniu ulegają zwłaszcza czasowniki modalne, zaimki, przyimki. Obecność form słabych jest o wiele częstsza w mowie potocznej, niż w języku mediów czy oficjalnych przemówień[16].
Uproszczona transkrypcja
Wymowę RP można też zapisywać za pomocą uproszczonej transkrypcji IPA („simplified” lub „extra-broad”), wprowadzonej przez Daniela Jonesa. Zapisuje się w niej r zamiast ɹ oraz stosuje następujące symbole samogłosek[17]:
Akcent i intonacja to ważne cechy prozodyczne języka angielskiego. Akcent wyrazowy jest niejednolity, jak również ma funkcję dystrybutywną[18]; to produce /tə prɒd'juːs/ akcentowane na ostatnią sylabę oznacza „produkować”, podczas gdy some produce /sʌm ˈprɒdjuːs/ to produkty rolne (owoce i warzywa).
Intonacja języka angielskiego jest bogata w melodie i przy jej pomocy można wyrazić nieraz więcej niż przez treść samych wyrazów[19]. Tak to ujął badacz angielskiej fonetyki Wiktor Jassem: Anglicy nie należą na ogół do ludzi wielosłownych. Fakt ten w pewnej mierze znajduje odbicie w tym, że zamiast szerszego objaśnienia Anglik wyraża często pewną myśl, nadając stosunkowo krótkiej wypowiedzi odpowiednią intonację[19]. Oto 9 sposobów na intonację słowa „Yes”:
najbardziej naturalny, zwykłe stwierdzenie faktu bez emocji[20]
wygłaszany z zaangażowaniem emocjonalnym, wyraża zdziwienie, zaskoczenie, irytację
rutynowe, niezaangażowane
zależy od wyrazu twarzy przy wypowiadaniu, jeśli twarz jest pogodna, wyraża współczucie i sympatię, jeśli wyraz twarzy jest ponury, brzmi złowieszczo
wyraża szok i niedowierzanie
zakłopotanie, lekkie zażenowanie tym, co właśnie zostało powiedziane
znudzenie, ironia, sarkazm
niepewność, zwątpienie
silne zaangażowanie emocjonalne, w zależności od wyrazu twarzy może być to zachwyt, wyzwanie, samozadowolenie.
Intonacja zdań oznajmujących jest opadająca. Nieco inaczej jest w pytaniach. Intonacja wznosząca, charakterystyczna np. dla języka polskiego, jest możliwa tylko w pytaniach o rozstrzygnięcie (Yes/No questions). W przypadku pytań o uzupełnienie, zwanych również szczegółowymi lub Wh- questions, intonacja opada[21]:
W języku angielskim występują przedimki: określony the i nieokreślony a(n). Formy an używa się przed wyrazami wymawianymi z nagłosową samogłoską – an hour, ale a union. Co niezwykłe wśród języków indoeuropejskich, nie istnieje kategoria rodzaju gramatycznego, z wyjątkiem zaimków trzeciej osoby liczby pojedynczej.
Przedimek w języku angielskim to nieodmienna część mowy determinująca rzeczownik. Przedimka zwykle nie tłumaczy się na język polski. Czasami można go oddać jako zaimek ten, ta, to (przedimek określony), jakiś, jakaś, jakieś (przedimek nieokreślony)[22].
Przedimkiem jest wyraz występujący przed rzeczownikiem albo frazą rzeczownikową (np. przymiotnik + rzeczownik). W języku angielskim rozróżnia się dwa rodzaje przedimków:
a/an – nieokreślone;
the – określony.
Przedimek (zwany article lub determiner) określa, czy desygnaty są znane mówiącemu i rozmówcy. Jeśli są znane, używa się przedimka określonego. W przeciwnym wypadku stosowany jest przedimek nieokreślony. Przedimków a/an używa się wyłącznie przed rzeczownikiem policzalnym w liczbie pojedynczej, Oznacza on dowolny element z danego zbioru, innymi słowy pojedynczy choć nie wyjątkowy element[23]: My father is a teacher → Mój ojciec jest nauczycielem. Jest jednym ze zbioru nauczycieli.
Używany jest, gdy dana osoba lub rzecz pojawia się w tekście, rozmowie itp. po raz pierwszy[23] – pozostaje ona dla rozmówcy bliżej nieokreślona. Jeśli zostanie wymieniona po raz kolejny, otrzymuje przedimek the: Once we had a dog and a cat. But the dog was always eating the cat’s dinner. In the end, we gave the dog to a friend.
Przedimek określony the jest najpopularniejszym słowem angielskim[24]. Kontrastuje z przedimkiem nieokreślonym a i z przedimkiem zerowym. The ma zawsze tę samą formę[25]. Przedimek określony stosuje się do opisu określonego przedmiotu, osoby bądź stanu. Zarówno mówiący, jak i jego rozmówca wiedzą, o czym dokładnie jest mowa[25]: We left the car in the garage → Zostawiliśmy auto w garażu. Mówiący wie, jakie to auto i zna (przynajmniej ze słyszenia) dom, w którym samochód zaparkowano. Have you visited the castle? → Czy zwiedziłeś zamek? Zarówno mówiący, jak i odbiorca komunikatu wiedzą, w jakim mieście zamek się znajduje.
Większość rzeczowników występuje z poprzedzającymi je przedimkami określonymi bądź nieokreślonymi. Brak przedimka określa się jako przedimek zerowy[26].
Istnieją trzy podstawowe sytuacje, kiedy pojawia się przedimek zerowy[26]:
Rzeczownik
Rzeczownik angielski ma trzy formy gramatyczne: liczby pojedynczej, liczby mnogiej i (zwłaszcza rzeczowniki oznaczające osoby i zwierzęta) dopełniacza. Forma dopełniacza jest zawsze regularna, formy liczby mnogiej wykazują niekiedy pewne odstępstwa. Rzeczowniki dzielą się na dwie grupy: policzalne i niepoliczalne, a podział ten determinuje ich zachowanie się w zdaniu, zwłaszcza przyjmowanie odpowiedniego przedimka. Rzeczowniki angielskie mogą być proste lub złożone.
W języku angielskim osoby płci męskiej przyjmują zaimek he, żeńskiej she, obiekty z nieistniejącą bądź nierozpoznaną płcią przyjmują zaimek nieokreślony it[27].
Istnieje możliwość nadania rodzaju gramatycznego rzeczom bądź zwierzętom, zwłaszcza jeśli przyjmuje się, że mają osobowość, inteligencję bądź uczucia. Najczęściej spotyka się to w odniesieniu do zwierząt domowych: psów, kotów, koni[27]: Find the cat and let her out → Znajdź kota i go wypuść. Pociąga to również zmianę zaimka względnego: She’s an old dog, who likes to sleep much → To stara suka, która lubi dużo spać.
W języku angielskim rzeczowniki dzieli się na dwie grupy: policzalne (countable) i niepoliczalne (uncountable). Rzeczowniki z grupy policzalnych zasadniczo opisują desygnaty, które dadzą się policzyć. Przyjmują zarówno przedimek nieokreślony a/an, jak i liczebniki: a cat, three pigs[28]. Rzeczowniki policzalne mają formę zarówno liczby pojedynczej, jak i mnogiej[29]: hand – hands, a baby – babies.
Rzeczowniki niepoliczalne (uncountable, mass nouns) opisują desygnaty będące nazwami materiałów, cieczy, pojęć abstrakcyjnych, zbiorów i innych rzeczy postrzeganych jako masy bez konkretnych granic, a nie jako oddzielne obiekty. Z tymi rzeczownikami nie używa się liczby mnogiej ani liczebników (od tej zasady istnieje kilka wyjątków)[30]: water, weather, wool, money.
W języku angielskim nie istnieje rozbudowany system przypadków, do dzisiejszych czasów zachował się jedynie dopełniacz.
Dopełniacz saksoński zapisuje się następująco[31]
liczba pojedyncza
rzeczownik + ’s
my father’s car
liczba mnoga
’
my parents’ house
nieregularna liczba mnoga
rzeczownik + ’s
the children’s room
Dopełniacz saksoński używany jest najczęściej do mówienia o relacji własności i charakterystyce fizycznej, w szczególności, jeśli pierwszy wyraz oznacza osobę, zwierzę, firmę, kraj lub grupę osób[31]:
That’s my father’s house → To dom mojego ojca.
Mary’s brother is a lawyer → Brat Mary jest adwokatem.
Poland’s climate is getting warmer → Klimat Polski się ociepla.
W języku angielskim używa się zaimka you, który oznacza zarówno ty, wy, jak również pan, pani, państwo. Można użyć jednak w zdaniu z youzwrotów grzecznościowych, np. sir czy madam.
W języku angielskim przymiotnik nie odmienia się przez liczby ani nie ma charakterystycznej końcówki, po której byłby rozpoznawalny, choć istnieją grupy przymiotników o charakterystycznych końcówkach[35]:
–al:actual, final, general
–ed:confused, surprised, stoned
–ic:basic, atomic, generic
–ent:prominent, efficient, prurient
–ble:visible, recognisable, probable
–ing:amusing, terrifying, growing
–ive:deceptive, attractive, sensitive
–(l)y:angry, dirty, funny
–an:American, human, indian
–ous:cantankerous, furious, ominous
–ar:popular, regular, similar
–ful:colourful, grateful, respectful
–less:careless, topless, harmless.
Przymiotnik może w zdaniu zajmować miejsce przydawki i orzecznika. Najczęstszą pozycją przymiotnika jest przydawka określająca rzeczownik. Istnieją przymiotniki, mogące wystąpić jedynie w tej pozycji, np. chief, fellow, utter, upper[35]: a main road, the chief inspector.
Przysłówek angielski jest bardzo zróżnicowany. Może charakteryzować się końcówką –ly, może mieć formę tożsamą z przymiotnikiem, a jego znaczenie determinuje wtedy miejsce w zdaniu.
Przysłówki można podzielić na następujące kategorie według ich znaczenia[36]:
sposobu: well, how, quickly, hard, fast,
miejsca: up, there, above, upstairs,
czasu: now, then, soon, afterwards, recently,
stopnia: quite, much, so, too, really, pretty, fairly,
Czasownik angielski jest częścią mowy z największą liczbą form i zastosowań. Czasowniki pod względem zachowania w zdaniu dzielą się na trzy grupy: posiłkowe, modalne i zwykłe. Angielski czas ma dwie formy morfologiczne: czasy teraźniejszy i przeszły, pozostałe tworzy przy użyciu czasowników modalnych i posiłkowych. Czasownik angielski może występować w 4 czasach: teraźniejszym, przeszłym, przyszłym i przyszłym w przeszłości, 3 stronach: czynnej, biernej i zwrotnej oraz 4 trybach: orzekającym, rozkazującym, przypuszczającym i łączącym.
Czasownik to be („być”) używany jest w swym znaczeniu podstawowym oraz jako czasownik pomocniczy do tworzenia czasów ciągłych.
Odmienia się nieregularnie[37]:
Forma oznajmująca
Forma pytająca
Forma przecząca
I am, I was
am I?, was I?
I am not, I was not
you are, you were
are you?, were you?
you are not, you were not
he/she/it is, he/she/it was
is he/she/it?, was he/she/it?
he/she/it is not, he/she/it was not
we are, we were
are we?, were we?
we are not, we were not
you are, you were
are you?, were you?
you are not, you were not
they are, they were
are they?, were they?
they are not, they were not
W języku mówionym stosuje się następujące skróty[38]:
are + not → aren’t
were + not → weren’t
is + not → isn’t.
Forma imiesłowu przeszłego biernego: been.
Czasownik ten nie tworzy również form z czasownikiem posiłkowym do. W zdaniu przeczącym stawia się przeczenie bezpośrednio przy czasowniku głównym formie osobowej. W zdaniu pytającym następuje przestawienie podmiotu i orzeczenia. Na przykład: I am not French. → Nie jestem Francuzem. Are you there? → Jesteś tam?. Who are you? → Kim jesteś?
To have
Czasownik oznacza mieć i odmienia się nieregularnie[39]. W formie pytającej i przeczącej możliwe są dwa warianty: tworzenie pytań przez inwersję i (zwłaszcza w odmianie amerykańskiej) z operatorami do, does, did.
Czasownika have używa się przede wszystkim do informowania o własności, stosunkach i innych stanach[40]: They have three cars → Oni mają trzy samochody
W języku angielskim występują dwa czasy morfologiczne – teraźniejszy i przeszły. Łącznie z konstrukcjami gramatycznymi można wyróżnić szesnaście czasów gramatycznych i konstrukcji osadzających czynności w odpowiednim czasie. Wyróżnia się cztery kategorie czasowe:
czas teraźniejszy,
czas przeszły,
czas przyszły,
czas przyszły w przeszłości.
Każdy występuje w czterech aspektach precyzujących usytuowanie czynności w czasie: prostym, postępującym (zwanym niekiedy ciągłym), przeszłym i przeszłym ciągłym. Poniższa tabela przedstawia przykładowe zdanie w 16 czasach strony czynnej (Present Simple: I do → robię):
Oznacza, że czynność jest wykonywana na podmiocie. Zasadniczą różnicą między angielskim i większością języków jest to, że podmiotem w zdaniu w stronie biernej może stać się również dopełnienie dalsze:
She was given a chance. – dano jej szansę.
Strona bierna nie może być utworzona w czasach z rodziny Perfect Progressive.
Oznacza wykonywanie czynności przez podmiot na samym sobie. Używa się do tego celu partykuły o konstrukcji zaimek w formie dopełnienia + self w liczbie pojedynczej lub selves w liczbie mnogiej[41].
myself
ourselves
yourself
yourselves
himself herself itself
themselves
Jest to jedyny przypadek w języku, gdy druga osoba liczby pojedynczej różni się od liczby mnogiej.
Strona zwrotna nie występuje w relacjach wzajemnych (reciprocal). Używa się wtedy each other, w l.mn. one another[41].
They washed themselves. – umyli się (każdy siebie),
They washed each other. – umyli się (wzajemnie).
Składnia
Podstawowym szykiem zdania jest SVO, podobnie jak w języku polskim. Wyrazy określające poprzedzają określane. Szyk zdania jest mniej swobodny niż w języku polskim.
W języku angielskim istnieją tzw. okresy (tryby) warunkowe. Używa się ich, kiedy mówi się o jakiejś czynności, która może zostać wykonana (lub nie), jeśli zostanie spełniony jakiś warunek. Wyróżnia się następujące okresy warunkowe[42]:
Zdanie podrzędne warunkowe jest typem zdania podrzędnego okolicznikowego. Zdarzenie opisane w zdaniu głównym zajdzie, jeśli zostanie spełniony określony warunek, przy czym kolejność zdań jest dowolna[43]: If it rains, we’ll get wet → Jeśli będzie padać, zmokniemy. The door opens if you press the button → Drzwi się otworzą, jeśli naciśniesz przycisk. Zdanie warunkowe mogą wprowadzać[44]:
if → „jeśli”
unless (if... not lub except... if) → „o ile nie”
provided that, providing that → „pod warunkiem, że”, „zakładając, że”
on condition that → „pod warunkiem, że”, określenie formalne
Imagine → „wyobraź sobie”
supposing → „zakładając”
as long as → dosł. „tak długo jak...”.
Istnieją trzy (według niektórych podręczników gramatyki cztery) tzw. okresy warunkowe, czyli konstrukcje gramatyczne służące do określania związków między wydarzeniem i warunkiem. Oprócz tego istnieje kilka okresów mieszanych.
zero conditional, np. If she goes in the rain, she gets wet. → Jeśli wyjdzie w deszcz, to się zmoczy. (zdanie zawsze prawdziwe)
first conditional, np. If he really loves Cindy, he will ask her to be his wife. → Jeśli naprawdę kocha Cindy, poprosi ją o rękę. (warunek możliwy do spełnienia)
second conditional, np. If I were you, I would go to a doctor. → dosł. Gdybym był tobą, poszedłbym do lekarza. (Na twoim miejscu poszedłbym do lekarza.) (sytuacja hipotetyczna, nierealistyczna)
third conditional, np. If she had come earlier, she would have met with Tom. → Gdyby (była) przyszła wcześniej, spotkałaby się (byłaby się spotkała) z Tomem. (warunek niemożliwy do spełnienia, bo dotyczy przeszłości)
Uwaga! Można łączyć m.in. zdania z II i III okresu warunkowego, powstaje wówczas mixed conditional, np. If he wasn’t so shy, he would have told her it → Gdyby nie był tak nieśmiały, powiedziałby (był) jej to.; If he hadn’t purchased this item, he wouldn’t get into trouble now. → Gdyby nie (był) kupił tej rzeczy, nie miałby teraz problemów.
Odmiany języka angielskiego
Ze względu na kolonialną historię Wielkiej Brytanii w czasach nowożytnych język angielski ma wiele terytorialnych standardów i dialektów nieliterackich, które dość znacznie różnią się od standardu brytyjskiego. Z uwagi na rozwój transportu, komunikacji i mediów formy literackie pozostają jednak wzajemnie zrozumiałe. Do odmian terytorialno-etnicznych zaliczają się odmiany: amerykańska, australijska, południowoafrykańska, indyjska i jamajska. Angielszczyzna w obrębie samych Wysp Brytyjskich również wykazuje wysoki stopień zróżnicowania.
Podstawowe cechy fonetyki amerykańskiej to rotacyzm (wymawianie /r/), występowanie /æ/ tam, gdzie Brytyjczycy wymawiają /ɑː/, i tak słowa after, plant będą w RP wymawiane /ˈɑːftə/, /plɑːnt/, a w amerykańskim angielskim /ˈæːftər/, /plæːnt/, /ɒ/ rekompensowane przez /ɑː/, np. cod, bottle, spot, pocket.
Istnieją znaczne różnice w słownictwach amerykańskim i brytyjskim; dotyczą one różnych dziedzin życia, zwłaszcza tych, które rozwinęły się stosunkowo niedawno, np. motoryzacja[45].
Istnieje kilka różnic w pisowni wyrazów o specyficznych cechach, takich jak końcówka[46]:
Wyrazy zakończone w brytyjskim języku na –our, w amerykańskim kończą się na –or: parlor, color.
Wyrazy zapożyczone z łaciny, mające w temacie ae i oe, w pisowni amerykańskiej pisane są przez e: anemia, fetus, edema, estrogen.
Wyrazy z podwójnym l mają tendencję do jego „gubienia” w amerykańskiej wersji języka: councilor, chili, libelous, hosteler, marvelous.
Słowa zakończone w brytyjskim na –ence, zmieniają końcówkę na –ense: pretense, defense.
Brytyjskie –ise w języku amerykańskim pisane jest –ize: recognize.
Istnieją trzy rodzaje akcentu australijskiego: broad, general i cultivated[47]. Broad to kontinuum akcentów lokalnych, cultivated przypomina akcenty brytyjskie i jest ich naśladownictwem, natomiast general to wariant pośredni między obydwoma wersjami i jest najczęściej używany[47]. Akcent broad ma tendencje przesuwania samogłosek do pozycji frontowej, w stronę /i/, /e/ i /æ/, podczas gdy pozostałe akcenty preferują wymowę tylną[48].
Odmiana australijska opiera się w głównej mierze na standardowej angielszczyźnie brytyjskiej, ze znacznymi naleciałościami amerykańskiej odmiany tego języka, pewnymi elementami zapożyczonymi z języków europejskich oraz nielicznymi słowami zapożyczonymi z języków aborygeńskich. Zapożyczeniem z języków aborygeńskich są słowa takie jak: „kangaroo” czy „boomerang” (bumerang)[49].
Wpływ na język polski
Z języka angielskiego do polskiego przechodzi duża liczba wyrazów (anglicyzmów). Są to przeważnie terminy naukowo-techniczne, głównie o źródłosłowie grecko-łacińskim (np. akronim „laser” itp.), a także określenia związane z kulturą masową (np. „baseball”, „jazz”, „football”)[50].
Przyjęły się też pewne angielskie wyrażenia potoczne i wykrzykniki, jak np. „OK”, „sorry”, „oops”, „wow”. Zaobserwować można też zmianę sposobu wymawiania zapożyczeń z innych języków na rzecz ich wymowy w jęz. ang., np.: „image” /ˈɪmɪdʒ/ czy „quiz” [kʰw̥ɪz].
Wpływ języka polskiego
Przykładem wpływu języka polskiego na język angielski jest pisownia przymiotnika i rzeczownika narodowego „Czech” (Czech, czeski) i „Czechoslovakia” (Czechosłowacja).
↑RenataR.VajdičkováRenataR., Anglický odborný jazyk v globálnom kontexte a ako súčasť výučby na stredných odborných školách, [w:] AlenaA.Ďuricová (red.), Od textu k prekladu, t. VIII, Praha: Jednota tlumočníků a překladatelů, 2013, s. 186–198, ISBN 978-80-7374-095-5 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-20](słow.), patrz s. 189.
Antoni Prejbisz, B. Jasińska, S. Kryński, R. Gozdawa-Gołębiowski: Nowa gramatyka angielska w ćwiczeniach. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, 1997. ISBN 83-7195-192-2.
Harry Ritchie: English for the Natives. London: John Murray, 2013, s. 79. ISBN 978-1-84854-837-4.
Pemberontakan Eks Batalyon 526Bagian dari Pemberontakan Darul IslamTanggal8 Desember 1951 - 9 Mei 1952LokasiJawa TengahStatus Kemenanangan pemerintah Pemberontakan dipadamkan Sisa pemberontak bergabung dengan DI/TII dan kelompok bersenjata di Merapi Merbabu ComplexPihak terlibat Indonesia TNI POLRI Batalyon 426 Dibantu oleh: Darul IslamTokoh dan pemimpin Gatot Soebroto Soeharto[1] Ahmad Yani M. Sarbini Katamso Darmokusumo Moch. Bachrun Kusmanto † Sunaryo † Sofyan
جون فان رود معلومات شخصية الميلاد 7 أبريل 1926 الوفاة 21 يوليو 2017 (91 سنة) ليوواردن مواطنة مملكة هولندا عضو في الأكاديمية الملكية الهولندية للفنون والعلوم، والأكاديمية الأوروبية، والأكاديمية الوطنية للعلوم الحياة العملية المدرسة الأم جامعة لايدن...
Хакаська автономна область Дата створення / заснування 20 жовтня 1930 Офіційна назва рос. Хакасская автономная областьрос. Хакасская Советская Социалистическая Республика (3 липня 1991) Країна СРСР Столиця Абакан Адміністративна одиниця Красноярський крайЗахідно-Сибір
هذه المقالة بحاجة لصندوق معلومات. فضلًا ساعد في تحسين هذه المقالة بإضافة صندوق معلومات مخصص إليها. هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (يوليو 2019) في العديد من الفلكور والفنتازيا وخاصةً في لعبة تقمص الأدو...
Eingang zur Alteburger Mühle (2011) Die Alteburger Mühle ist eine ehemalige Windmühle im Kölner Stadtteil Marienburg, die Ende des 18. Jahrhunderts auf den Fundamenten eines mittelalterlichen Turms im Gebiet des römischen Flottenkastells Alteburg errichtet wurde. Sie wurde mehrfach um Anbauten ergänzt und ist heute Sitz der Handelsabteilung des polnischen Generalkonsulats in Köln. Die Mühle ist das älteste erhaltene Bauwerk Marienburgs und steht als Baudenkmal unter Denkmalschutz. ...
Landing gear extenders installed on a Cessna 140. Landing gear extenders are devices used on conventional or tailwheel-equipped aircraft. They move the wheels forward of the landing gear leg by 2-3 inches (5–8 cm).[1] The installation of landing gear extenders is almost always the result of operational experience with an aircraft design that shows a problem with the landing gear – when the brakes are applied heavily the aircraft has a tendency to go up on its nose and strike ...
Див. також: Україна на пісенному конкурсі Євробачення Пісенний конкурс «Євробачення» 2019Країна УкраїнаВідбірПроцес відбору Відбір-2019Дата відбору Півфінали:9 лютого 201916 лютого 2019Фінал:23 лютого 2019Обраний учасник MARUVОбрана пісня «Siren Song»Результат на конкурс...
Gen FM Surabaya (PM6FKC)PT Radio CamarKotaSurabayaWilayah siarGerbangkertosusila dan sekitarnyaSloganSuara Musik Terkini (1 Maret 2010-31 Juli 2017)Generasi Suara Musik Indonesia (1 Agustus 2017-sekarang)Hits Abis! (tagline, 1 Januari 2017-31 Desember 2017)Pol! (tagline, 1 Januari 2018-31 Desember 2018)Wani Pol! (tagline, 1 Januari 2019-sekarang)Frekuensi103.1 FMMulai mengudara1 Maret 2010; 13 tahun lalu (2010-03-01)FormatChr (Top40)Otoritas perizinanKementerian Komunikasi dan Informatik...
بايويربايويرالشعارمعلومات عامةالجنسية كندا التأسيس 1995النوع شركة تابعة لإلكترونيك آرتسالشكل القانوني شركة مساهمة المقر الرئيسي ألبرتا ، كنداموقع الويب bioware.com (الإنجليزية) المنظومة الاقتصاديةالشركة الأم إلكترونيك آرتسالصناعة صناعة ألعاب الفيديوالمنتجات برمجيات[1] ...
Former film studio and laboratory complex in the United States Biograph's first studio was similar to Edison's Black Maria, pictured here, only located ...... on the roof of 841 Broadway in Manhattan. Biograph Studios was an early film studio and laboratory complex, built in 1912 by the Biograph Company at 807 East 175th Street, in The Bronx, New York City, New York. History See also: Biograph Company Early years Biograph Studio, 11 East 14th Street (1906–1913) The first studio of the Biogr...
The Bavaria Studios Film studios in Munich, Germany Bavaria Studios are film production studios located in Munich, the capital of the region of Bavaria in Germany, and a subsidiary of Bavaria Film. History The studios were constructed in the suburb of Geiselgasteig in 1919 shortly after the First World War. During their early years they were known as the Emelka Studios, while Geiselgasteig has also often been used to refer to them. They provided a provincial rival to the emerging dominance of...
Association of businesses and businesspeople in Greater Montreal, Canada This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Chamber of Commerce of Metropolitan Montreal – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (July 2022) (Learn how and when to remove this template message) Chamber of Commerce of Metropoli...
Hospital in South Yorkshire, England Hospital in South Yorkshire, EnglandJessop Hospital for WomenCentral Sheffield University Hospitals NHS TrustThe original Victorian wing of the Jessop HospitalShown in South YorkshireGeographyLocationSheffield, South Yorkshire, EnglandOrganisationCare systemNHSTypeMaternityAffiliated universitySheffield Medical School (University of Sheffield)ServicesEmergency departmentNoBeds57 initially, 217 at closureHistoryOpened22 July 1878Closed2001LinksListsHospital...
Мараэ на острове Хуахине Другое мараэ на том же острове. Видны каменные плиты, служившие спинками для сидящих жрецов Мараэ (marae: в языках маори, кукском и таитянском), малаэ (malaʻe: в тонганском языке; malae: в самоанском языке) — священное место в восточно-полинезийских[1]...
تشراكي چاركي - قرية - تقسيم إداري البلد إيران[1] المحافظة لرستان المقاطعة أليغودرز الناحية ناحية بشارت القسم الريفي قسم زلاغي الشرقي الريفي (مقاطعة أليغودرز) إحداثيات 32°47′54″N 49°35′35″E / 32.79833°N 49.59306°E / 32.79833; 49.59306 السكان التعداد السكاني 46 نسمة (...
English-Australian actor (1948–2001) This article relies largely or entirely on a single source. Relevant discussion may be found on the talk page. Please help improve this article by introducing citations to additional sources.Find sources: Roger Leach actor – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (December 2021) Roger LeachBorn22 April 1948Sydney, AustraliaDied1 December 2001 (Aged 53)Salisbury, Wiltshire, EnglandNationalityEnglish-Austr...
Museum, house in which Martin Luther died Martin Luther's Death HouseUNESCO World Heritage SiteThe house where it was thought that Martin Luther diedOfficial nameLuther's Death HouseLocationEisleben, Mansfeld-Südharz, Sachsen-Anhalt, GermanyPart ofLuther Memorials in Eisleben and WittenbergCriteriaCultural: (iv)(vi)Reference783-001Inscription1996 (20th Session)Area0.12 ha (0.30 acres)Buffer zone1.37 ha (3.4 acres)Coordinates51°31′41″N 11°32′40″E...
Radio navigation system 53°07′51″N 34°54′45″E / 53.13083°N 34.91250°E / 53.13083; 34.91250 This article does not cite any sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: CHAYKA – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (December 2022) (Learn how and when to remove this template message) Chayka pulse Chayka (Russian: ...