Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów[1]. Liczba ta może służyć do oznaczenia mnogości przedmiotów, a także w przypadku przedmiotów zbiorowych – grupy tych przedmiotów (np. piasek w liczbie pojedynczej oznacza wiele ziaren piasku, ale istnieje też forma w liczbie mnogiej – piaski – mogąca się odnosić do większych zbiorów – np. piaski pustyni; podobnie armia to grupa ludzi, gramatycznie liczba pojedyncza, istnieje jednak rzeczownik armie w liczbie mnogiej).
Tworzona jest w najróżniejszy sposób, za pomocą końcówek (np. angielskie -s), prefiksów, a nawet zmiany tonu.
W języku polskim
Istnieje w nim wiele końcówek liczby mnogiej, najpopularniejsze to -e, -i, -y oraz -owie. Wybór końcówki zależy od zakończenia wyrazu, rodzaju, a także aspektów semantycznych: Arabowie (lud) ale araby (konie).
Nieliczne rzeczowniki mają tylko formy liczby mnogiej, np. drzwi, odrzwia, wrota, ludzie[2], spodnie[3], majtki[4], gacie[5], gatki, sanie albo sanki. Takie rzeczowniki nazywane są pluralia tantum[6][7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Mistrík 1993 ↓, s. 278.
- ↑ także w żartobliwej formie ludziska; pojedynczą osobę określa się słowem człowiek – ten wyraz z kolei nie ma liczby mnogiej, a tylko liczbę pojedynczą
- ↑ czasem jednak żartobliwie używana jest forma spodzień
- ↑ w znaczeniu części odzieży; istnieje bowiem rzeczownik w liczbie pojedynczej majtek oznaczający marynarza, ale tu forma liczby mnogiej brzmi majtkowie
- ↑ w znaczeniu części odzieży; spotykana jest równocześnie nazwa wielu miejscowości w Polsce w formie Gać
- ↑ AlenaA. Fiedlerová AlenaA., Nástin vývoje pomnožných jmen v češtině, „Slovo a slovesnost”, 36 (4), 1975 (cz.). Brak numerów stron w czasopiśmie
- ↑ KláraK. Osolsobě KláraK., PLURALE TANTUM, [w:] PetrP. Karlík, MarekM. Nekula, JanaJ. Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 (cz.). Brak numerów stron w książce
Bibliografia
