Imiesłów w języku angielskim

Imiesłów w języku angielskim – rodzaje imiesłowowych form czasownika w języku angielskim.

W języku angielskim używane są trzy rodzaje imiesłowów (participle):

1. present participle (imperfect participle, imiesłów czasu teraźniejszego), tworzony przez dodanie sufiksu -ing do czasownika (tworząc formę identyczną z gerundem, ale różniącą się użyciem),
2. past participle (imiesłów przeszły), zazwyczaj tworzony tak samo jak czasowniki w past tense, szczególnie w przypadku czasowników kończących się na -ed
3. perfect participle (imiesłów przeszły dokonany), tworzony z członu having oraz formy past participle.

Żaden z ww. rodzajów imiesłowów nie podlega odmianie.

Bezokolicznik	Imiesłów czasu teraźniejszego	Imiesłów czasu przeszłego	Imiesłów przeszły dokonany	Imiesłów teraźniejszy bierny
work	working	worked	having worked	being worked (on)
talk	talking	talked	having talked	being talked
be	being	been	having been	-
have	having	had	having had	-
go	going	gone	having gone	being gone
eat	eating	eaten	having eaten	being eaten

Imiesłów czasu teraźniejszego

Imiesłów (czynny) czasu teraźniejszego (Present Participle), zwany często -ing form, jest pod względem morfologicznym jednoznaczny z rzeczownikiem odsłownym (gerundium)^[1]. Tworzy się go przez dodanie sufiksu -ing do formy pierwszego bezokolicznika^[2]:

• go → going
• walk → walking.

Imiesłowów czasu teraźniejszego używa się przede wszystkim do tworzenia czasów w aspekcie postępującym (ciągłym): Present Progressive, Past Progressive, Present Perfect Progressive itp^[3]: I am waiting for the shops to open → Czekam, aż otworzą sklepy. She phoned whilst I was cooking → Ona dzwoniła, kiedy ja gotowałem. W języku polskim odpowiada najczęściej imiesłowowi przymiotnikowemu czynnemu („czytający”, „jedzący”).

Imiesłów czasu przeszłego

Imiesłów czasu przeszłego (Past Participle), niekiedy zwany w języku polskim „trzecią formą czasownika angielskiego” jest cechą każdego czasownika angielskiego, z wyjątkiem czasowników modalnych^[4]. Tworzy się go przez dodanie sufiksu -ed do formy bezokolicznika. W języku polskim odpowiada najczęściej imiesłowowi przymiotnikowemu biernemu („czytany”, „jedzony”). Przykłady sposobu tworzenia:

• play → played
• walk → walked.

Oprócz tego istnieje duża grupa czasowników mocnych i nieregularnych, które tworzą imiesłów w odmienny sposób^[4]:

• come → come
• know → known.

Imiesłów czasu przeszłego używany jest do tworzenia:

• czasów Present Perfect, Past Perfect, Future Perfect i Future in the Past Perfect: has walked, had come^[4][5],
• strony biernej: was eaten, are drunk.

Imiesłów przeszły dokonany

Imiesłów przeszły dokonany tworzy się przez dodanie imiesłowu biernego czasu przeszłego do imiesłowu teraźniejszego czasownika have: having read, having seen, having been shown. Używa się go do ukazania uprzedniości danego wydarzenia względem innego^[6]: Having bought the tickets, we proceeded to the platforms → Kupiwszy bilety, podążaliśmy w stronę peronów. Having been told the whole story, I was flabbergastged → Gdy opowiedziano mi tę historię, byłem osłupiały. W języku polskim odpowiednikiem jest imiesłów przysłówkowy uprzedni (imiesłów uprzedni czasu przeszłego): „zjadłszy”, „wróciwszy”.

Przypisy

1. Michael Swan: Practical English Usage. Oxford: Oxford University Press, 2015, s. 269. ISBN 978-0-19-442098-3.
2. Geoffrey Leech: An A – Z of English Grammar and Usage. Harlow: Longman, 2001, s. 230-231. ISBN 0-582-40574-2.
3. Michael Swan: Practical English Usage. Oxford: Oxford University Press, 2015, s. 457-458. ISBN 978-0-19-442098-3.
4. Geoffrey Leech: An A – Z of English Grammar and Usage. Harlow: Longman, 2001, s. 61. ISBN 0-582-40574-2.
5. Michael Swan: Practical English Usage. Oxford: Oxford University Press, 2015, s. 385. ISBN 978-0-19-442098-3.
6. John (editor) Sinclair: Collins Cobuild English Grammar. Glasgow: Harper Collins, 2011, s. 391. ISBN 978-0-00-739364-0.