Południowa Afryka[3] (ang.South Africa, afr.Suid-Afrika), oficjalnie Republika Południowej Afryki, RPA (ang.Republic of South Africa, afr.Republiek van Suid-Afrika) – państwo położone na południowym krańcu Afryki, u styku Oceanu Atlantyckiego i Oceanu Indyjskiego. Zajmuje powierzchnię 1 219 090 km² i liczy 56 978 635 mieszkańców (2021)[1].
Obszar ten zamieszkany jest od czasów prehistorycznych. Osiedli tu Buszmeni, Khoikhoi, a w późniejszym okresie także ludy Bantu. W 1652 roku Holendrzy założyli kolonię nad Przylądkiem Dobrej Nadziei, która była przystankiem na trasie żeglugowej z Europy do Azji. W 1806 roku terytorium to przeszło w posiadanie brytyjskie (Kolonia Przylądkowa). Niezadowolenie z polityki prowadzonej przez brytyjską administrację kolonialną, w tym zniesienie niewolnictwa, skłoniło część osadników holenderskich (Burów) do migracji w głąb kontynentu (Wielki Trek), gdzie założyli oni szereg republik burskich. W 1902 roku, po serii konfliktów zbrojnych (wojna brytyjsko-zuluska, wojny burskie), motywowanych m.in. odkryciem na tym obszarze bogatych złóż złota i diamentów, cały ten obszar znalazł się w rękach brytyjskich. W 1910 roku utworzony został Związek Południowej Afryki, mający status dominium brytyjskiego, który pełną suwerenność uzyskał w 1934 roku. W 1961 roku państwo proklamowane zostało republiką, kończąc jednocześnie zwierzchność monarchy brytyjskiego (tzw. Commonwealth realm)[5][6].
Władza w kraju od początku jego istnienia skupiona była w rękach białej mniejszości. Od 1948 roku rząd prowadził politykę apartheidu (segregacji rasowej). Protesty wewnętrzne oraz rosnąca presja międzynarodowa doprowadziły do jej zakończenia na początku lat 90. XX wieku. W 1994 roku przeprowadzone zostały pierwsze wybory powszechne, w wyniku których prezydentem został Nelson Mandela, a władzę objął Afrykański Kongres Narodowy[5][1].
Kraj ten jest najdalej na południe wysuniętym państwem w Afryce, z trzech stron otoczonym przez ocean, o linii brzegowej długości ponad 2500 km. Republika Południowej Afryki ma powierzchnię 1 219 912 km². Dużą część kraju zajmuje rozległy płaskowyż Wysoki Weld (pow. 400 tys. km²), o wysokości od 900 do 2000 m n.p.m. Od stron wschodniej i południowej kończy się on ostrą krawędzią opadającą w stronę Oceanu Indyjskiego. Wyżynne ukształtowanie terenu przyczyniło się do powstania wielu okazałych jaskiń. Głębokie doliny rzek dzielą kraj na kilka grup górskich, najwyższe z nich to Góry Smocze ciągnące się z północnego wschodu przez enklawę Lesotho w kierunku południowo-wschodnim. Najwyższym punktem tego pasma jest góra Thabana Ntlenyana osiągająca wysokość 3482 m n.p.m. Na północno-zachodnich obszarach kraju rozciąga się kotlina Kalahari. Na Przylądku Igielnym (port.agulhas = igły), najdalej na południe wysuniętym obszarze Afryki spotykają się dwa oceany: Atlantycki i Indyjski. Większość rzek ma swe źródła w Górach Smoczych i płynie najczęściej na wschód w kierunku Oceanu Indyjskiego. Najdłuższą z nich jest rzeka Oranje, o długości 1860 km.
Klimat
Południowa Afryka posiada kilka stref klimatycznych, od suchej pustynnej przy granicy z Namibią do podzwrotnikowej na południowym wschodzie. W większej części kraju klimat jest słoneczny i suchy. Śnieg w zimie pada zazwyczaj tylko wysoko w górach. Istnieją trzy czynniki decydujące o różnicach klimatycznych w poszczególnych częściach RPA: prądy morskie, szerokość geograficzna i wysokość nad poziomem morza. Klimat atlantyckiego wybrzeża zachodniego jest przez zimny Prąd Benguelski z Antarktydy chłodniejszy i bardziej suchy, Prąd Mozambicki natomiast zapewnia na wybrzeżu wschodnim wilgotny klimat subtropikalny. Położenie RPA na półkuli południowej powoduje, że pory roku są przeciwne niż w Europie.
Między czerwcem i sierpniem, w Górach Smoczych, na wyżynie Wysoki Weld i w Johannesburgu (położonym na wysokości 1753 m n.p.m.) nierzadko leży śnieg.
W lecie temperatury w Kapsztadzie (15 m n.p.m.) oscylują w granicach 30 °C, w zimie natomiast przeważają chłodne dni z częstym deszczem.
Flora i fauna
Ta sekcja od 2023-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Wiele spośród roślin to gatunki endemiczne, które najczęściej występują w państwie przylądkowym (Capensis). Na niewielkim obszarze, w Prowincji Przylądkowej Zachodniej, występuje roślinność twardolistna – krzewiaste zarośla określa się tu jako fynbos. W Południowej Afryce jest stosunkowo mało lasów w przeciwieństwie do obszarów krzaczastych i sawann, porośniętych akacjami, a także pojedynczymi baobabami. Pierwotnie istniejący las został prawie w całości przetrzebiony przez kolonistów europejskich niedługo po ich przybyciu, pozostałości można jeszcze zastać w parku Auckland Nature Reserve.
Obecnie istniejące lasy Południowej Afryki składają się głównie z eukaliptusów i sosen. Na pustyni Kalahari występują sukulenty takie jak aloes czy wilczomlecze.
Pierwszymi mieszkańcami współczesnej Republiki Południowej Afryki byli Buszmeni. Trafili oni na te obszary w I tysiącleciu p.n.e. W I tysiącleciu naszej ery przybył tu lud Khoikhoi, a od IX wieku zaczęły napływać plemiona Bantu, które zepchnęły dotychczasowe ludy na południowy zachód. Pierwsi Europejczycy pojawili się w XV wieku, a kolonizacja rozpoczęła się w XVII wieku[7]. W 1652 roku HolenderJan van Riebeeck na zlecenie Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej wzniósł na Przylądku Dobrej Nadziei stację zaopatrzeniową. W połowie XVII wieku zaczęli napływać holenderscy chłopi zwani w Europie Burami, następnie niemieccy protestanci i francuscyhugenoci. Od początku utrzymywano separację pomiędzy białymi i Afrykanami. Osadnictwu towarzyszyły konflikty zbrojne z Hotentotami i Buszmenami, a od lat 70. XVIII wieku z ludami Bantu[7].
Na przełomie XVIII i XIX wieku kolonię w Przylądku Dobrej Nadziei opanowali Brytyjczycy, którzy w 1806 roku dokonali jej aneksji. Od roku 1818 funkcjonowało państwo zuluskie pod wodzą Czaki. Od 1820 roku miał miejsce napływ osadników brytyjskich, z kolei w 1834 zniesiono niewolnictwo. Wydarzenia te spowodowały masową wędrówkę Burów w głąb kraju, czyli tzw. Wielki Trek. Po zaciętych walkach z Bantu, Burowie utworzyli Burskie RepublikiTranswalu i Oranii. Odkrycia na zamieszkanym przez Burów terenie Witwatersranddiamentów w 1867 i złota w 1886 roku przyczyniły się do szybkiego wzrostu gospodarczego oraz przywędrowania wielu Europejczyków. Z tychże powodów wzrosło zainteresowanie Wielkiej Brytanii tym obszarem. Niedługo później rozpoczęły się regularne walki brytyjskich oddziałów z Burami, co było początkiem I wojny burskiej toczącej się pomiędzy 1880 a 1881 rokiem. W walkach podczas II wojny burskiej Afrykanerzy ponieśli porażkę. Po traktacie z Vereeniging republiki burskie zostały włączone do Brytyjskiego Imperium. Zaznaczono, że w republikach język niderlandzki pozostanie językiem urzędowym. Po czterech latach negocjacji Natal, Transwal, Orania i Kolonia Przylądkowa utworzyły w 1910 roku Związek Południowej Afryki[7]. W międzyczasie w roku 1879 Brytyjczycy dokonali podboju państwa Zulusów[7].
Związek Południowej Afryki pozostawał brytyjskim dominium. Władzę w nim sprawowała biała ludność afrykanerska, która wprowadziła serię praw dyskryminujących czarnoskórą większość. Doprowadziło to do narodzin ruchu wyzwoleńczego czarnych (w 1912 roku powstał Południowoafrykański Tubylczy Kongres Narodowy (od 1923 roku Afrykański Kongres Narodowy)) i rozwinięcia ruchu nacjonalistycznego Afrykanerów[7]. W I wojnie światowej ZPA zajęło Niemiecką Afrykę Południowo-Zachodnią (obecnie Namibia). Obszar Afryki Południowo-Zachodniej po zakończeniu wojny stał się terytorium mandatowym Ligi Narodów[7]. Po wojnie nastąpił znaczny rozwój gospodarczy, powstał zarówno czarny, jak i biały proletariat[7]. W grudniu 1921 roku wybuchło powstanie robotnicze w regionie Witwatersrand, które trwało do marca następnego roku. Powstańcy byli białymi górnikami, pod względem politycznym sympatyzowali oni z ugrupowaniami rewolucyjnymi, szczególnie syndykalistami i Południowoafrykańską Partią Komunistyczną. Do zdławienia rebelii rząd użył armii w liczbie 20 tysięcy żołnierzy[8].
Od 1924 roku ZPA rządziła biała koalicja Partii Narodowej i Południowoafrykańskiej Partii Narodowej, które połączyły się w 1934 roku w Zjednoczoną Południowoafrykańską Partię Narodową. W 1931 roku ogłoszono niepodległość państwa[7]. Razem z Wielką Brytanią, ZPA uczestniczył w II wojnie światowej po stronie alianckiej, wypowiadając wojnę Niemcom 6 września 1939 roku. W okresie wojny grupy białych rasistów w proteście przeciwko udziałowi RPA w wojnie przeciwko Niemcom przeprowadziły zamachy terrorystyczne na cele rządowe[9]. W trakcie wojny ze stanowiska premiera zrezygnował Barry Hertzog, który był niechętny zaangażowaniu ZPA w konflikt[7].
W 1948 roku zwycięstwo wyborcze (w wyborach mogli głosować jedynie biali) odniosła koalicja afrykanerska, w skład której weszły Partia Nacjonalistyczna i Partia Afrykanerska. W 1951 roku obie partie połączyły się w Partię Narodową[7]. Partia miała wymiar rasistowski (w skład jej rządu weszło nawet kilku byłych działaczy nazistowskich, a były bojówkarz nazistów Balthazar Johannes Vorster w latach 1966–1978 pełnił funkcję premiera) i rozpoczęła wdrażanie systemu segregacji rasowej znanego jako apartheid[9][7].
W 1949 roku ZPA anektował obszar współczesnej Namibii[7]. W latach 50. narastał opór ludności kolorowej przeciwko apartheidowi. Na czele ruchu antyrządowego stanął Afrykański Kongres Narodowy (ANC). Kongres początkowo popierał ideologię Mahatmy Gandhiego i opowiadał się za pokojowym rozwiązaniem problemów rasowych[10][11][12]. W 1959 roku z ANC oderwał się niewielki Kongres Panafrykański, który w późniejszych latach utworzył własne oddziały znane jako Poqo[13]. ANC zmienił poglądy po tym, gdy w 1960 roku doszło do masakry nieuzbrojonych demonstrantów w Sharpeville, a sama organizacja została zdelegalizowana[14]. Masakra doprowadziła do utworzenia w połowie lat 60. zbrojnego skrzydła ANC, Umkhonto we Sizwe (Włócznia Narodu)[12]. Ruch oporu rozwinął się także w Namibii okupowanej przez ZPA. W 1966 roku tamtejsza Organizacja Ludu Afryki Południowo-Zachodniej rozpoczęła wojnę o niepodległość[15].
W 1961 roku władze proklamowały powstanie Republiki Południowej Afryki, zrywając ostatnie konstytucyjne więzy łączące kraj z Wielką Brytanią. Wycofały się przy tym z udziału we Wspólnocie Narodów[7]. RPA stała się przedmiotem ostrej krytyki na forum ONZ. W 1966 roku ONZ uznał politykę apartheidu za zbrodnię przeciwko ludzkości. Nie malał opór czarnoskórej większości, który rząd próbował rozbić poprzez zapoczątkowaną w 1963 roku politykę bantustanizacji[7]. Od początku lat 70. zaczął powstawać również umiarkowany ruch oporu, który odrzucał zbrojne metody walki. W 1976 roku doszło do antyrządowych wystąpień murzyńskich w Soweto, zostały one krwawo stłumione przez siły rządowe. Od połowy lat 70. RPA prowadziła agresywną politykę względem sąsiadów. RPA wdało się z nimi w tzw. południowoafrykańską wojnę graniczną. Wojska RPA przeprowadziły zbrojne rajdy na tereny Mozambiku, Botswany, Angoli i Lesotho[7].
Po 1976 roku władze zaczęły realizować program „kontrolowanego osłabiania barier rasowych”. Ustanowiona w 1984 roku konstytucja przyznała prawa polityczne ludności czarnej i azjatyckiej. Polityka modyfikacji apartheidu nie zatrzymała rosnącego ruchu oporu czarnych i nie zapobiegła zaostrzeniu sankcji międzynarodowych. W 1987 roku wybuchły walki wewnętrzne między Afrykańskim Kongresem Narodowym a zuluskim Ruchem Inkatha (od 1990 roku Partia Wolności Inkatha). Starcia spowodowały tysiące ofiar. W 1989 roku na czele rządzącej partii i na stanowisku prezydenta stanął Frederik Willem de Klerk. Polityk rozpoczął proces znoszenia apartheidu. W 1990 roku zalegalizował ANC, zwolnił z więzienia nieformalnego lidera ruchu – Nelsona Mandelę – i rozpoczął dialog z opozycją. Ustawodawstwo apartheidu zniesiono w 1991 roku, a ANC zrzekł się walki zbrojnej. W 1994 roku odbyły się pierwsze w pełni demokratyczne wybory powszechne. Demokratyzacja kraju przyczyniła się do zniesienia międzynarodowych sankcji[7].
W wyborach z 1994 roku zwyciężył ANC, a Mandela został wybrany prezydentem, zaś De Klerk został wiceprezydentem. W skład rządu weszła też Partia Wolności Inkatha. W 1996 roku została uchwalona nowa konstytucja. W 1999 roku nowym prezydentem został wybrany dotychczasowy współpracownik Mandeli, Thabo Mbeki. Wybory z 2004 roku umocniły pozycję ANC, zdecydował się on jednak utrzymać koalicję z Partią Wolności Inkatha[7].
Prezydent Jacob Zuma i Władimir Putin w Moskwie 9 maja 2015
Republika Południowej Afryki jest państwem federalnym podzielonym na 9 prowincji, o demokratyczno-parlamentarnej formie rządów. Oficjalnie w tej republice funkcjonuje 11 języków urzędowych. Głową państwa jest prezydent, obecnie Cyril Ramaphosa, jest on również szefem rządu. Oprócz prezydenta w skład gabinetu wchodzą wiceprezydent i ministrowie, powoływani przez prezydenta spośród członków Zgromadzenia Narodowego. Konstytucja przewiduje powołanie tylko dwóch ministrów niebędących parlamentarzystami. Prezydent powoływany jest w wyborach pośrednich spośród członków Zgromadzenia Narodowego przez połączone izby parlamentu: niższej (Zgromadzenia Narodowego) oraz wyższej (Krajowej Rady Prowincji). Izbę niższą powołuje się w wyborach powszechnych w okręgach wielomandatowych i zasadą proporcjonalności. Izbę wyższą – Krajową Radę Prowincji – powołują lokalne parlamenty każdej z 9 prowincji (po 10 deputowanych z każdej prowincji). Izba niższa liczy 350-400 deputowanych, a wyższa 90. Każda z 9 prowincji posiada swój lokalny parlament i swój rząd.
Mimo zagwarantowania praw człowieka w konstytucji, dochodzi do łamania[17] tych praw. Odnotowano represje polityczne wobec opozycji, ograniczenia wolności słowa, naruszenia praw imigrantów i wysoki stopień przestępczości seksualnej[18][19].
Republika Południowej Afryki uważana jest za kraj tolerancyjny wobec mniejszości, w tym seksualnych[20]. Od 1996 roku orientacja seksualna jest jedną z kategorii chronionych przed dyskryminacją w konstytucji kraju[21]. RPA jest pierwszym krajem na świecie, który zawarł taki przepis w swojej konstytucji. Przepisy chroniące przed dyskryminacją na podstawie orientacji seksualnej w miejscu pracy pojawiły się w prawodawstwie państwa w 1998 roku, a w pozostałych kategoriach życia w 2001 roku[22]. Od 2006 roku małżeństwa osób tej samej płci są w RPA legalne. Kraj ten był piątym na świecie państwem i pierwszym w Afryce, które zalegalizowało małżeństwa homoseksualne[23][24][25]. Ustawa je legalizująca została uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 14 listopada 2006 roku[26][27][28]. Geje, lesbijki i biseksualiści nie są wykluczeni ze służby wojskowej z powodu swojej orientacji seksualnej[29].
Siły zbrojne
Atlas Cheetah – myśliwiec produkcji południowoafrykańskiej
Republika Południowej Afryki od lat 70. XX wieku pozostaje na progu kraju uprzemysłowionego. Po okresie apartheidu rządy demokratyczne odziedziczyły ogromną różnicę w zamożności między społecznościami białych i czarnych. Na 40 milionów mieszkańców, około 23 milionom brakowało energii elektrycznej lub urządzeń sanitarnych, 12 milionom brakowało czystych zasobów wodnych, 2 miliony dzieci nie uczęszczały do szkoły, a jedna trzecia populacji była analfabetami. Bezrobocie wynosiło 33%, a prawie połowa ludności żyła poniżej granicy ubóstwa[31]. Rezerwy finansowe państwa były na wyczerpaniu, jedną piątą budżetu państwa przeznaczano na spłatę zadłużenia. W rezultacie zmniejszono zakres obiecywanego Programu Rozwoju i Odbudowy (PROW) należało też zrezygnować z propozycji dotyczących tworzenia miejsc pracy i nacjonalizacji[32]. W zamian za to rząd przyjął liberalną politykę gospodarczą mającą na celu promocję inwestycji zagranicznych, w ten sposób zastosował się do „konsensusu waszyngtońskiego”, wspieranego przez Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy[33].
Wzrost wydatków socjalnych i transformacja gospodarcza
Wydatki socjalne wzrosły w okresie 1996-97 o 13%, 1997-98 o tyle samo procent natomiast w 1998-99 o 7%[34]. Rząd wprowadził parytet w formie dotacji dla stypendiów, opłat dla dzieci i dla niepełnosprawnych oraz emerytur (które wcześniej były ustawione na różnych poziomach w zależności od grupy rasowej)[34]. W 1994 roku wprowadzono bezpłatną opiekę zdrowotną dla dzieci do lat sześciu i kobiet w ciąży. Możliwość korzystania ze służby rozszerzono do wszystkich mieszkańców w 1996 roku[35]. W wyborach w 1999 roku, ANC mógł pochwalić się, że na skutek polityki partii, trzy miliony osób zostało podłączonych do linii telefonicznych, półtora miliona dzieci zostało wprowadzonych do systemu edukacji a 500 klinik zostało zmodernizowanych lub wybudowanych, 2 miliony ludzi zostało podłączone do sieci elektrycznej, dostęp do wody został zwiększony do 3 milionów ludzi a zbudowanych zostało 750 tysięcy domów dla prawie trzech milionów ludzi[35][36]. Obecnie jest to najlepiej rozwinięty kraj kontynentu afrykańskiego. Na terenie RPA znajduje się wiele bogactw naturalnych, a także dobre żyzne gleby. Klimat również sprzyja rozwojowi rolnictwa. Przemysł wydobywczy RPA opiera się na wydobyciu złota (40% światowych zasobów) i diamentów jubilerskich i przemysłowych, gdzie stanowią one połowę światowych zasobów oraz węgla kamiennego (80% zasobów Afryki). Rolnictwo RPA produkuje więcej żywności niż konsumują mieszkańcy tego kraju. Nadwyżki są eksportowane. Użytki rolne i zielone stanowią ponad 75% kraju.
Hodowla obejmuje: konie, owce, trzodę chlewną. U wybrzeży RPA znajdują się bogate łowiska wykorzystywane przez rozwiniętą flotę rybacką. W 2010 r. RPA była państwem z najwyższym PKB w Afryce według danych Banku Światowego.
W Południowej Afryce mieszka około 57 milionów ludzi[1] (w tym wielu nielegalnych emigrantów) o różnorodnym pochodzeniu, kulturze, języku i religii.
Południowoafrykański Urząd Statystyczny wyróżnia 5 kategorii rasowych wśród ludności kraju[38]; tak przedstawiał się ich udział procentowy w populacji w 2011[39]:
Według spisu z 2016 r., 78% mieszkańców Południowej Afryki określiło swą przynależność religijną do chrześcijaństwa. 10% utożsamiało się z inną religią: 4,4% praktykowało tradycyjne religie plemienne, 1,6% utożsamiało się z islamem, 1,0% z hinduizmem. Blisko 11% osób określiło się jako bezwyznaniowcy (w tym 0,1% ateiści i 0,06% agnostycy). Pozostali bądź nie chcieli lub nie potrafili określić swej przynależności religijnej. Według tegoż spisu były obecne także małe grupy żydowskie (49,5 tys.), buddystów (24,8 tys.) i bahaistów (6,9 tys.)[42].
Dzisiejsza Południowa Afryka jest krajem wielokulturowym w którym zwyczaje i normy społeczne różnią się w zależności od regionu i struktury społecznej.
Pomimo ciągłych wysiłków rządu i policji, przestępczość pozostaje bardzo dużym problemem. Między kwietniem 2014 a marcem 2015 w Afryce Południowej zarejestrowano 2,2 miliona przestępstw[44]. Choć liczba ta nieznacznie maleje, RPA wciąż ma najwyższy wskaźnik przestępczości wśród krajów, w których istnieją wiarygodne statystyki policyjne[45]. W 2006 r., podsumowując po dwunastoletnim okresie od zakończenia apartheidu (1994 r.), policja RPA stwierdziła, że ponad 420 000 osób zostało zabitych i zgłoszono ponad 650 000 gwałtów, wiele przestępstw jednak jest nieodnotowanych i szacuje się, że faktyczne liczby mogą być wielokrotnie większe. W badaniu przeprowadzonym w prowincjach Wschodnie Cape (ang. East Cape) i KwaZulu-Natal 27,6% wszystkich badanych mężczyzn stwierdziło, że zgwałciło kobietę co najmniej raz, z czego połowa przyznała się do wielokrotnych gwałtów. Uwzględniając liczbę ludności, można wnioskować, że rzeczywista liczba gwałtów w ostatnich dziesięcioleciach wynosi wiele milionów. Statystycznie mieszkanki Południowej Afryki są ofiarami gwałtu przynajmniej raz w życiu[46].
Problem AIDS
Nosicielami wirusaHIV jest dziesięć procent spośród prawie 55-milionowej populacji[47].
Uwagi
Przypisy
↑ abcdefghSouth Africa. [w:] The World Factbook [on-line]. CIA. [dostęp 2021-07-18]. (ang.).
↑ abJoyce, Peter (2007), The Making a Nation. South Africa’s Road to Freedom., Ciudad del Cabo: Zebra Press. ISBN 978-1-77007-312-8; Brian Bunting (1969).
↑Heinz Klug: South Africa. W: Legal Systems of the World: A Political, Social, and Cultural Encyclopedia. Herbert M. Kritzer (red.). Santa Barbara, CA: ABC Clio, 2002, s. 1483–1491. ISBN 1-57607-758-6.
↑ abMeredith 2010, s. 521; Leatt, Annie; Shung-King, Maylene; and Monson, Jo. „Healing inequalities: The free health care policy” (PDF). Children’s Institute.
↑ abStatistics South Africa, [w:] Community survey 2016 in brief [online], 2016, str. 40-41 [dostęp 2018-08-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-13](ang.).
↑Bericht des SAPS 2014/2015. saps.gov.za. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-21)]. (englisch; Excel-Datei zum Herunterladen), abgerufen am 29. März 2016.
Herbst, Jeffrey (2003). „The Nature of South African Democracy: Political Dominance and Economic Inequality”. w: Theodore K. Rabb, Ezra N. Suleiman. The Making and Unmaking of Democracy: Lessons from History and World Politics. London: Routledge. s. 206–224. ISBN 978-0-415-93381-0.
Muthien, Yvonne; Khosa, Meshack; Magubane, Bernard (2000). „Democracy and Governance in Transition”. w: Yvonne Muthien, Meshack Khosa i Bernard Magubane. Democracy and Governance Review: Mandela’s Legacy 1994–1999. Pretoria: Human Sciences Research Council Press. s. 361–374. ISBN 978-0-7969-1970-0.
MartinM.MeredithMartinM., Mandela: A Biography, wyd. 1st ed, New York: PublicAffairs, 2010, ISBN 978-1-58648-832-1, OCLC647906301. Brak numerów stron w książce
هذه المقالة بحاجة لصندوق معلومات. فضلًا ساعد في تحسين هذه المقالة بإضافة صندوق معلومات مخصص إليها. الجبهة الشعبية لتحرير الأهواز أو الجبهة الشعبية لتحرير الأحواز هي إحدى جبهات مقاومة عرب الأحواز. تأسست عام 1968 م وقامت بعمليات كثيرة وأصدرت عام 1971 صحيفة الأحواز.[1] مصادر ^ ا
يو-2540 سميت باسم ويلهلم باور الجنسية ألمانيا النازية الشركة الصانعة بلوم+فوس[1] المالك كريغسمارينه المشغل كريغسمارينه (24 مارس 1945–4 مايو 1945)[1][2] المشغلون الحاليون وسيط property غير متوفر. المشغلون السابقون وسيط property غير متوفر. التكلفة وسيط property غي...
جغرافيا إسرائيلمعلومات عامةالبلد إسرائيل القارة آسيا الساحل بحر الشامبحيرة طبرياالبحر الميتخليج العقبةنهر الأردنالبحر الأبيض المتوسط الحدود سورياالأردنمصرلبنانقبرصقطاع غزةالضفة الغربيةالجمهورية العربية المتحدةدولة فلسطين الإحداثيات 30°N 40°E / 30°N 40°E / 30; ...
The Wall of the Sky, the Wall of the Eye First edition coverAuthorJonathan LethemCover artistJacket design by Steven CooleyJacket illustration by Alexander MunnCountryUnited StatesLanguageEnglishGenreScience fictionPublisherHarcourt Brace & Co.Publication dateSeptember 1996Media typePrint (hardback & paperback)Pages294 pp (first edition, hardcover)ISBN0-15-100180-4 (first edition, hardcover)OCLC32969434Dewey Decimal813/.54 20LC ClassPS3562.E8544 W35 1996Preceded by...
Beloretsk single-member constituency Constituency of the Russian State DumaDeputyElvira AitkulovaUnited RussiaFederal subjectRepublic of BashkortostanDistrictsArkhangelsky, Beloretsky, Iglinsky, ZATO Mezhgorye, Uchalinsky, Ufa (Kalininsky, Oktyabrsky), Ufimsky (Kirillovsky, Russko-Yurmashsky)[1]Voters533,297 (2021)[2] The Beloretsk constituency (No. 5) is a Russian legislative constituency in Bashkortostan. Geography View of Beloretsk The constituency is located in east-centra...
Donald John StottStott aboard a ship in the Mediterranean during his time with SOE in GreeceBorn(1914-10-23)23 October 1914Birkenhead, New ZealandDied20 March 1945(1945-03-20) (aged 30)Balikpapan Bay, BorneoAllegianceNew ZealandYears of service1939–1945RankMajorUnit5th Field Regiment, Royal New Zealand ArtillerySpecial Operations ExecutiveZ Special UnitCommands heldRobin 1Battles/warsSecond World War Battle of Greece Battle of Crete AwardsDistinguished Service Order & Bar Majo...
Neighborhood in Bengaluru, Karnataka, IndiaRajarajeshwari NagarneighborhoodRajarajeshwari Nagara(L-R from top) Arch at the entrance of RR Nagar, Gopalan Arcade Mall, a building in Global Village Tech Park, Dwadasha Jyotirlinga TempleRajarajeshwari NagarShow map of BengaluruRajarajeshwari NagarShow map of KarnatakaRajarajeshwari NagarShow map of IndiaCoordinates: 12°55′48″N 77°32′10″E / 12.929949°N 77.536011°E / 12.929949; 77.536011CountryIndiaStateKarnataka...
Hospital in Maryland, United StatesGlenn Dale HospitalGeographyLocationGlenn Dale, Maryland, United StatesOrganizationTypeSpecialistServicesSpecialityTuberculosis hospital and SanatoriumHistoryOpenedafter 1934Closed1981LinksListsHospitals in MarylandGlenn Dale Tuberculosis Hospital and SanatoriumU.S. National Register of Historic Places The Glenn Dale HospitalShow map of MarylandShow map of the United StatesLocation5201 Glenn Dale Rd., Glenn Dale, MarylandCoordinates38°57′39″N 76°48′4...
2019 film AfricaFilm posterDirected byOren GernerWritten byOren GernerProduced byItay AkiravCinematographyAdi MozesEdited byGil VeselyProductioncompanyFilm HarborRelease date 8 September 2019 (2019-09-08) (TIFF) Running time82 minutesCountryIsraelLanguageHebrew Africa is a 2019 Israeli drama film directed by Oren Gerner. The film premiered at the 2019 Toronto International Film Festival.[1][2] It was nominated for the Ophir Award for Best Film.[3] Ca...
Castle in Chambord, Centre-Val de Loire, France Château de ChambordAerial view of the Château de ChambordLocation within FranceGeneral informationStatusExtantArchitectural styleFrench Renaissance,Classical RenaissanceLocationChambord, Loir-et-Cher, FranceAddressChateau 41250, Chambord, FranceCoordinates47°36′58″N 01°31′02″E / 47.61611°N 1.51722°E / 47.61611; 1.51722Construction started1519Completed1547Height56 m (184 ft)Design and constructionAr...
2022 Tunis Ranking SeriesHost city Tunis, TunisiaDates14-17 July 2022StadiumSalle Omnisport de RadèsChampionsFreestyle IndiaGreco-Roman TurkeyWomen India The 2022 Tunis Ranking Series, also known as the 2022 Zouhaier Sghaier Ranking Series, was a wrestling event held in Tunis, Tunisia between 14 and 17 July 2022.[1] It was held as the fourth of the ranking series of United World Wrestling.[2] Ranking Series Ranking Series Calendar 2022: 1st Ranking Series: 24-2...
Bar and restaurant in Seattle, Washington, U.S. Nacho BorrachoThe restaurant's exterior, 2022Restaurant informationEstablishedFebruary 2014 (2014-02)Food type Mexican Tex-Mex Street address209 Broadway ECitySeattleCountyKingStateWashingtonPostal/ZIP Code98102CountryUnited StatesCoordinates47°37′13″N 122°19′16″W / 47.6202°N 122.3212°W / 47.6202; -122.3212 Nacho Borracho is a bar and Mexican/Tex-Mex restaurant in Seattle, in the U.S. state of Washin...
Voce principale: UEFA Europa League 2015-2016. Finale della UEFA Europa League 2015-2016Il St. Jakob-Park di Basilea, sede della finale disputata il 18 maggio 2016Informazioni generaliSport Calcio CompetizioneUEFA Europa League 2015-2016 Data18 maggio 2016 ImpiantoSt. Jakob-Park Spettatori34 429 Dettagli dell'incontro Liverpool Siviglia 1 3 Arbitro Jonas Eriksson MVP Coke Successione ← Finale della UEFA Europa League 2014-2015 Finale della UEFA Europa League 2016-2...
Naphthalene locomotive, 1913 A Naphthalene locomotive was tested in France in 1913. It was built by Schneider-Creusot for use in their own plant. Overview At the beginning of the twentieth century, steam locomotives continued to dominate the railways but alternatives were being considered. One of the problems to be solved was that of finding a cheap fuel. Liquid fuels, such as naphtha, petrol, benzole and alcohol had all been tried, but were expensive. Naphthalene seemed attractive because of...
Personal name component indicating nobility A nobiliary particle is used in a surname or family name in many Western cultures to signal the nobility of a family. The particle used varies depending on the country, language and period of time. In some languages, it is the same as a regular prepositional particle that was used in the creation of many surnames. In some countries, it became customary to distinguish the nobiliary particle from the regular one by a different spelling, although in ot...
American electrical engineer This article is an orphan, as no other articles link to it. Please introduce links to this page from related articles; try the Find link tool for suggestions. (March 2022) Suresh Gopalakrishnan from the General Motors Inc., Farmington Hills, MI was named Fellow of the Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE) in 2012[1][2] for contributions to electric drives and control for automotive systems. References ^ 2012 elevated fellow (PDF)...
Czech ice hockey player This biography of a living person needs additional citations for verification. Please help by adding reliable sources. Contentious material about living persons that is unsourced or poorly sourced must be removed immediately from the article and its talk page, especially if potentially libelous.Find sources: Jiří Šlégr – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (July 2012) (Learn how and when to remove this template messa...
هذا المقال عن مدينة زاكورة. زاكورة زاكورة[1](بالفرنسية: Zagora)[1] ملف:موقع مدينة زاكورة من خريطة المغرب.jpgالموقع الجغرافي اللقب المدينة الهادئة تقسيم إداري البلد المغرب[2] عاصمة لـ إقليم زاكورة الجهة اقليم زاكورة المسؤولون رئيس البلدية ???? نائب رئيس ا...
.svg)
_-_ZAF_-_UNOCHA.svg)
.jpg)
_(16547224831).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
