Flaming karmazynowy[4], czerwonak, flaming, flaming amerykański, flaming karaibski, czerwonak różowy[5] (Phoenicopterus ruber) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny flamingów (Phoenicopteridae), zamieszkujący rejon Karaibów i Galapagos[6]. Nie jest zagrożony.
Jest to gatunek monotypowy[8][6]. Do niedawna gatunek ten był dzielony na dwa podgatunki: Ph. ruber ruber i Ph. ruber roseus; jednak decyzjami europejskich komisji taksonomicznych (np. Knox et al. 2002[9]) drugi z nich uzyskał status oddzielnego gatunku – flaming różowyPhoenicopterus roseus. Populację z Galapagos wydzielano niekiedy do podgatunku glyphorhynchus[6].
Morfologia
Flamingi karmazynoweCzaszka
Cechy gatunku
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Ciało różowe, ciemniejsze niż u flaminga różowego Ph. roseus, jedynie skrzydła czerwone z czarnymi lotkami. Nogi i dziób różowe, koniec dzioba czarny. W porównaniu z innymi przedstawicielami rodziny dziób wygięty pod mniejszym kątem.
Wody o różnym stopniu zasolenia: od słodkich przez słonawe po bardzo słone. Płytkie jeziora, laguny, delty rzek.
Gniazdo
Z mułu w formie ściętego stożka z zagłębieniem na szczycie. Tworzy wielkie kolonie (do kilkudziesięciu tysięcy osobników).
Jaja, wysiadywanie
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w marcu–kwietniu jedno (rzadko dwa) jajo. Jaja wysiadywane są przez okres około 27–31 dni przez obydwoje rodziców.
Rozwój osobniczy
Pisklęta opuszczają gniazdo po około 10 dniach, lecz ich dziób jeszcze nie ma odpowiedniego kształtu do filtracji i są karmione przez rodziców. Usamodzielniają się po około 70 dniach. Pisklęta gromadzą się w żłobki. Dojrzałość płciową osiągają po 5–6 latach, a ubarwienie osobników dorosłych – w trzecim roku życia.
Pożywienie
Zwierzęta i rośliny do 1 cm długości. Żerując brodzą i zanurzają głowę w ten sposób, że szczęka górna znajduje się pod dolną.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje flaminga karmazynowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). W 2019 roku szacowano liczebność populacji na około 150–205 tysięcy dorosłych osobników; globalny trend liczebności uznano za rosnący, choć u niektórych populacji jest on stabilny[3].
↑Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 44. ISBN 83-09-01320-5.
↑ abcddel Hoyo, J., Boesman, P. & Garcia, E.F.J.: American Flamingo (Phoenicopterus ruber). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)].
↑Tomiałojć L., Stawarczyk T., 2003, Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany, PTPP "pro Natura", Wrocław, s. 107.
↑ abcTorres-CristianiT.C.LTorres-CristianiT.C. i inni, Assessment of the American Flamingo distribution, trends, and important breeding areas, „PLoS ONE”, 15 (12), e0244117, 2020, DOI: 10.1371/journal.pone.0244117(ang.).
.JPG)
