Od 1963 był katechetą w Lublinie. W latach 1967–1976 pracował jako katecheta i duszpasterz akademicki w Białej Podlaskiej[2]. W latach 1967–1976 pełnił funkcję gwardiana klasztoru kapucynów w Białej Podlaskiej. Od 1976 do 1982 był przełożonym warszawskiej prowincji kapucynów[4]. Objął członkostwo w Konsulacie Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce i został jej przewodniczącym. W Episkopacie Polski został członkiem komisji ds. świeckich oraz duszpasterstwa ogólnego. Był też przewodniczącym Konferencji Przełożonych Franciszkańskich[3]. W latach 1982–1994 pracował w Rzymie jako generalny definitor zakonu[4][3]. Zajmował się sprawami zakonnymi w krajach socjalistycznych. Był delegatem zakonu ds. sanktuarium w Loreto. W 1991 uczestniczył w Synodzie Biskupów w Rzymie[4].
20 czerwca 1994 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnymdiecezji drohiczyńskiej. 10 lipca 1994 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry drohiczyńskiej[3]. Głównym konsekratorem był arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce, a współkonsekratorami Stanisław Szymecki, arcybiskup metropolita białostocki, i arcybiskup Francesco Gioia, kapucyn[3][5]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Populus Tuus – hereditas Tua” (Lud Twój – dziedzictwem Twoim)[7]. Przeprowadził I Synod Diecezji Drohiczyńskiej. Utworzył dom św. Antoniego dla księży emerytów i muzeum diecezjalne. Doprowadził do powstania Domu Miłosierdzia i rozbudowy gmachu Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie. Ustanowił diecezjalne ruchy i stowarzyszenia katolickie: Akcję Katolicką, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Apostolat Maryjny, Rodziny Nazaretańskie, Armata Bianca. Przyczynił się także do utworzenia Drohiczyńskiego Towarzystwa Naukowego, Inicjatywy Antynarkotykowej i Młodzieżowego Ośrodka Ekumenicznego[2][8]. 29 marca 2014 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa diecezjalnego diecezji drohiczyńskiej[9][10].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcje przewodniczącego Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie i wiceprzewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Łącznie przez 14 lat był przewodniczącym Komisji ds. Trzeźwości, a następnie Zespołu ds. Apostolstwa Trzeźwości. Został ponadto członkiem Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Litwy oraz Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni[2]. Z upoważnienia Episkopatu Polski został koordynatorem przygotowań do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego męczenników Wschodu (kapelanów wojskowych zamordowanych na Wschodzie, w tym ofiar zbrodni katyńskiej)[11].
W 2002 został uhonorowany Medalem Polonia Mater Nostra Est[2]. Został laureatem Nagrody Społecznej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego za rok 2012[24], w 2013 nagrody im. św. Brata Alberta Chmielowskiego[25], a w 2022 nagrody Feniks Specjalny Stowarzyszenia Wydawców Katolickich[26]. W 2010 otrzymał statuetkę „Sursum Corda”, nagrodę przyznawaną za promowanie tygodnika katolickiego „Niedziela”[27], a w 2013 Platynowy Mikrofon Katolickiego Radia Podlasie w kategorii wkład w rozwój regionu[28].
↑J. Bielecki. Bożogrobcy na ziemiach polskich (1163–2013). „Częstochowskie Studia Teologiczne”. Nr XLI, s. 21, 2013. Częstochowa: Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „Regina Poloniae”. ISSN0137-4087. [dostęp 2023-09-15].
Antoni Antoni Chlondowski Antoni Padewski Antoni D’Ocon Antoni Wielki Antoni de Bourbon Antoni Nowakowski Błogosławiony Antoni Święty Antoni Antoni Zieliński Antoni Woykowski Antoni Kamiński Antoni Jan Goetz Antoni (Zubko) Antoni Porowski Antoni Cwojdziński Antoni Orleański (książę Montpensier) Antoni Jabłoński Antoni Górski Antoni Zygmund Antoni Dobry Antoni Malczewski Antoni Böttcher Antoni Waszkiewicz Antoni Kopaczewski (żołnierz) Antoni Angełłowicz Antoni Brzozowski (ujednoznacznienie) Antoni Milwid Antoni Weinert Antoni Zimniak Antoni Dziatkowiak Antoni Słonimski Ant…
oni Małłek Antoni Gutiérrez Antoni Śliwiński Antoni Władysław Gluziński Antoni Zwatschke Antoni Długosz Antoni Nguyễn Đích Antoni Manastyrski Antoni Józef Błażowski Antoni Bradé Antoni Marian Stefański Antoni Gonzalez Antoni Edward Odyniec Antoni Orleański (książę Galliery) Antoni Tàpies Antoni Frączkiewicz Antoni Kamiński (socjolog) Antoni Owsianik Antoni Süss Antoni (Scharba) Antoni I Brabancki Antoni Grabowski (1937–2023) Antoni Ławrynowicz (ksiądz) Antoni (imię) Antoni Mikołaj Matakiewicz Antoni Dziemianko Antoni I Grimaldi Józef Antoni Beaupré Antoni Kim Sŏng-u Antoni Lambert Sałustowicz Antoni Gąsiorowski (ur. 1932) Antoni (Krotewycz) Antoni Mars Antoni Ostrowski (1822–1861) Antoni Baranowski (1901–1986) Szymon Antoni Sapalski Antoni Kłobukowski Sant Antoni (stacja metra) Antoni Julian Motz Antoni Maria Zaccaria Antoni (Buluchia) Antoni Dydycz Antoni Tarczyński Antoni Rojowski Antoni Stroiwąs Antoni Józef Szabrański Antoni Stryjewski Antoni Gryzina-Lasek Antoni Berger Antoni Śmieszek Antoni Ulryk (książę Brunszwiku-Wolfenbüttel) Antoni Zieliński (chemik) Antoni Kopaczewski (samorządowiec) Antoni Rozwadowski (duchowny) Anton