Syn Jana i Krystyny Wiśniewskiej[1]. Kształcił się w Stanisławowie, Lwowie i Wiedniu. Po święceniach w Wiedniu (1826) notariusz kurii, prefekt i ojciec duchowny seminarium we Lwowie, kanonik lwowski (1838), rektor Uniwersytetu Lwowskiego (1845/1846), proboszcz katedry (1850) i wikariusz kapitulny archidiecezji lwowskiej (1858–1860). Prekonizowany biskupem przemyskim 28 września 1863, sakrę biskupią przyjął 8 listopada 1863, a rządy w diecezji objął 8 grudnia 1863. Dążył do odrodzenia religijnego diecezji, podniesienia poziomu moralnego duchowieństwa, rozwoju działalności charytatywnej i bractw kościelnych. Asystent tronu papieskiego (1867) i uczestnik Soboru Watykańskiego I. Jego grób znajduje się w rzymskiej bazylice Santa Maria sopra Minerva.
Piotr Nitecki: Biskupi kościoła w Polsce. Warszawa, 1992, s. 144. [w słowniku błędnie jako Monastyrski]
Czesław Lechicki: Manastyrski Antoni Józef (1803–1869). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XIX. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1974, s. 467–468.
Linki zewnętrzne
Antoni Manastyrski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-03-17](ang.).
