Antoni Pająk (żołnierz)

Antoni Pająk
	sierżant
Data i miejsce urodzenia	11 października 1897 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1941 ; Lublin
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1922
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 pułk piechoty (LP); 2 pułk piechoty Leg.
Stanowiska	d-ca plutonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Antoni Pająk (ur. 11 października 1897 w Krakowie, zm. 21 listopada 1941 w Lublinie) – żołnierz Legionów Polskich i sierżant Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-ukraińskiej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 11 października 1897 w Krakowie w rodzinie Franciszka i Jadwigi z Perków^[1]. Należał do Drużyny Bartoszowej. Od września 1914 był żołnierzem 3 pułku piechoty (LP). Wraz z pułkiem brał udział w walkach w Besarabii i Karpatach. Ranny w Bitwie pod Kostiuchnówką, po powrocie do zdrowia służył w komendzie placu w Dęblinie, Zamościu i Zambrowie. W 1918 brał udział w walkach pod Rawą Ruską. Od kwietnia 1919 na stanowisku d-cy plutonu walczył w 5 kompanii 2 pułku piechoty Legionów z którym przeszedł cały szlak bojowy wojny polsko-bolszewickiej. Szczególnie odznaczył się 2 września 1920 w walce pod wsią Trzeszczany. Gdzie "umiejętnie bronił placówki okrążonej przez bolszewików, a następnie (mimo rany) przedarł się ku swoim przy użyciu bagnetu i granatów". Za tę postawę odznaczony Orderem Virtuti Militari^[2].

Po zwolnieniu z wojska pracował m.in. na stacji kolejowej w Włodzimierzu Wołyńskim. W 1937 przeniesiony na emeryturę. Brak przekazów nt. udziału w kampanii wrześniowej. Został zamordowany w więzieniu na Zamku Lubelskim 21 listopada 1941. Pochowany w Lublinie.

Życie prywatne

Żonaty z Marianną Krupą, czworo dzieci^[3].

Ordery i odznaczenia^[3]

Zobacz też

Antoni Pająk (1893–1965) – polski polityk, działacz PPS, premier rządu RP na uchodźstwie w latach 1955–1965

Przypisy

↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 112.
↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 112-113.
↑ ^a ^b Polak (red.) 1991 ↓, s. 113.

Bibliografia

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.

[CITEREFPolak_(red.)1991112-1] Polak (red.) 1991 ↓, s. 112.

[CITEREFPolak_(red.)1991112-113-2] Polak (red.) 1991 ↓, s. 112-113.

[CITEREFPolak_(red.)1991113-3] Polak (red.) 1991 ↓, s. 113.

[1]

[2]

[3]