Urodził się 18 lipca 1948 w Józefinie (obecnie Skolankowska Wola[1]) w rodzinie Józefa i Genowefy z domu Borecka[2]. Miał czworo rodzeństwa[3], siostry Barbara i Agnieszka wstąpiły do Zgromadzenia Sióstr św. Michała Archanioła (michalitki)[4], a brat Marek został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi[5].
W 1963 rozpoczął nowicjat w Zgromadzeniu św. Michała Archanioła (michalici), w 1965 złożył pierwsze śluby zakonne. Kształcił się w niższym seminarium duchownym michalitów w Miejscu Piastowym, a egzamin dojrzałości zdał w 1967 w Liceum Ogólnokształcącym w Krośnie[6]. Śluby wieczyste złożył 26 sierpnia 1969[7] na ręce generała zakonu Władysława Moraza[6]. W latach 1967–1969 pracował jako wychowawca w Zakładzie Specjalnej Troski dla Chłopców w Strudze k. Warszawy[6]. Jednocześnie studiował zaocznie w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i uczestniczył w kursach reżyserii filmowej prowadzonych na Uniwersytecie Warszawskim[2][8].
W latach 1969–1975 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Michalitów w Krakowie. Od 1971 poszerzał wykształcenie w zakresie socjologii religii i zagadnień pastoralnych, studiując na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. Święceńprezbiteratu udzielił mu 3 maja 1975 w Domu Macierzystym Zgromadzenia św. Michała Archanioła w Miejscu Piastowym biskup diecezjalny przemyski Ignacy Tokarczuk. W latach 1975–1979 kontynuował studia w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tamże w 1976 uzyskał magisterium-licencjat z teologii pastoralnej, a w 1979 na podstawie dysertacjiUwarunkowania recepcji programów telewizyjnych przez młodzież otrzymał doktorat. W latach 1980–1981 przebywał na studiach w Louvain, gdzie przygotowywał rozprawę habilitacyjną Technologie komunikowania a kultura, a od 1983 do 1984 przebywał w celach naukowych w Międzynarodowym Instytucie Badań nad Kulturą i Komunikowaniem w Londynie[6].
20 czerwca 1994 został przeniesiony na urząd biskupa pomocniczego diecezji toruńskiej[6].
28 czerwca 1999 został mianowany biskupem diecezjalnymdiecezji radomskiej. Ingres odbył 21 sierpnia 1999[9]. Jako ordynariusz wspierał działalność charytatywną, m.in. otwierając stołówki i aptekę dla ubogich[10], a także duszpasterstwo młodzieży[2].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski był wiceprzewodniczącym i przewodniczącym Komisji (Rady) ds. Środków Społecznego Przekazu[6][11] i wiceprzewodniczącym Komisji ds. Wspólnot Zakonnych i Instytutów Życia Konsekrowanego[6]. Wszedł w skład Rady Programowej Katolickiej Agencji Informacyjnej. Podczas II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego objął funkcję przewodniczącego Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu. Przez Konferencję Episkopatu Polski został wyznaczony do zorganizowania sieci radiostacji diecezjalnych w Polsce[6]. Uczestniczył w przygotowaniach podróży apostolskich Jana Pawła II do Polski w latach 1997 i 1999[8]. Działał w Radzie Konferencji Episkopatów Europy, gdzie był odpowiedzialny za media katolickie w Europie Wschodniej[6]. W 2001 został mianowany konsultorem Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu[12].
