Манггараиға Макасар (Сулавеси аралында тұратын) және Бима (Сумбава аралы) халықтарының саяси және мәдени ықпалы әсер етті. XVII ғасырда мангараидың ерте мемлекеттік құрылымдары макасар Гова мемлекетіне тәуелді болды, бұл Флорес аралында исламның таралуына әкелді. 1929 жылы Флорестің батыс бөлігі Бима сұлтандығынан бөлініп шықты. Содан кейін 20 ғасырда голландиялық отаршылдардың басып кіруі Манггараилардың христиандандыруына себеп болды.[5]
Манггараилардың үш әлеуметтік топқа бөлінуі сақталған: ақсүйектер (краэнг), қауым мүшелері (ата-леке) және құлдар ұрпақтары.
Туыстық есеп патрилинейлік, бұрында кросс-неке, рулар одағы, әмеңгерлік, сорорат болды. Отбасының негізінен шағын, христиандар арасында моногамдық, мұсылмандар мен дәстүрлі наным-сенімдерді ұстанушылар арасында көп әйелдікке рұқсат етілген.[7]
Елді мекендері мен дәстүрлі баспаналары
Дәстүрлі қоныстары (бео) сақина тәрізді орналасқан. Ортасында дөңгелек алаң бар, онда фикус тұқымдасының үлкен ағашы, мегалитикалық (үлкен тастардан жасалған құрылымдар) құрылыстар орналасқан.
Бұрын бұл елді мекен кейде 200 адамға дейін сыятын бір үлкен үйден тұратын. Метрлік қадаларда 5-тен 20-ға дейін дөңгелек немесе сопақша тұрғын үйлер бар, төбесі биік (9 м-ге дейін).[8]
Дәстүрлі киімдері
Дәстүрлі киімдері - алдыңғы және арт жағынан белде және жамбаста жіппен байланған екі бөлік мата. Заманауи киімдері жалпы индонезиялық үлгіде.[9]
Дәстүрлі тағамдары
Негізгі тағамдары -көкөністер мен шошқа еті бар жүгері ботқасы (мұсылман емес бөлігінде), пальма шарабы (туак). Күріш тек мерекелік тағам ретінде тұтынылады.[10]
↑В.А.Тишков Дүние жүзіндегі халықтар мен діндер. Энциклопедия. — Москва: Үлкен Ресей энциклопедиясы, 1999. — Б. 321. — 930 б. — 100 000 таралым. — ISBN 5-85270-155-6.
