Dzięki nadgranicznemu położeniu i bliskości (ok. 100 km) Morza Bałtyckiego, dostępnego przez żeglowną Odrę oraz Zalew Szczeciński, Szczecin stał się ośrodkiem gospodarczym regionu. Znajdują się tu port morski, stocznie remontowe, jachtowe oraz żeglugi morskiej. Miasto jest ośrodkiem turystycznym z dużą liczbą zabytków. Stanowi centrum akademickie (5 uczelni publicznych i 5 niepublicznych[10]) i kulturalne (opera i operetka, liczne teatry, muzea i ośrodki kultury), jest także siedzibą katolickiej metropolii i wspólnie z diecezją wrocławską – siedzibą diecezji prawosławnej[11].
Najczęściej oddziałujące masy powietrza polarnomorskiego znad północnego Atlantyku charakteryzują się dużą wilgotnością, co latem wpływa na wzrost zachmurzenia i ilości opadów atmosferycznych; zimą wiąże się z ociepleniem i dużym zachmurzeniem. Masy te najczęściej zalegają latem i jesienią.
Rzadziej napływa powietrze polarno-kontynentalne z Europy Wschodniej i z Azji. Obecność tego powietrza obserwuje się najczęściej zimą i wiosną. Odznacza się ono małą zawartością pary wodnej. Podczas jego zalegania wiosną występują liczne przymrozki, zimy są mroźne i słoneczne. Znacznie rzadziej napływa powietrze arktyczne – przynosi ono pogodę bardzo zmienną, ze znacznymi zmianami temperatury i wiosenne przymrozki. Najrzadziej notuje się obecność powietrza zwrotnikowego, które niesie okresy gwałtownego ocieplenia, pojawiające się niekiedy zimą oraz sporadycznie latem.
Średnia prędkość wiatru wynosi ok. 3,3 m/s. Dominują wiatry zachodnie (W) i południowo-zachodnie (SW).
Obecność dużych zbiorników wodnych jak: Zalew Szczeciński, jezioro Miedwie i doliny Odry powoduje wzrost wilgotności powietrza na tych obszarach. Średnia wilgotność względna powietrza wynosi 80%, najwyższa – 88%, która występuje w listopadzie, grudniu i styczniu, a najmniejsza ok. 72% w kwietniu i maju.
Średnia temperatura powietrza w Szczecinie waha się w granicach od 8 do 8,4 °C[22]. Najcieplejszym miesiącem jest lipiec z temperaturą od 15,8 °C do 20,3 °C, najzimniejszym styczeń od –4,1 °C do 2,6 °C. Temperatura powietrza poniżej 0 °C występuje przeciętnie w ciągu 86 dni w roku, najczęściej w styczniu i w lutym[17].
Średnia roczna suma opadów wynosi 537 mm, średnia suma opadów w półroczu chłodnym 225 mm, a w półroczu ciepłym 350 mm. Średnio w ciągu roku występuje 167 dni z opadami[17].
Charakterystyczną cechą klimatu Szczecina jest duża liczba dni pochmurnych, co wynika z położenia na szlaku przemieszczania się układów cyklonalnych znad Atlantyku. W latach 1956–1998 liczba dni pochmurnych była dwukrotnie większa od dni pogodnych. Największym średnim zachmurzeniem charakteryzują się miesiące: listopad, grudzień i styczeń, kiedy to przeważają chmury warstwowe, a najmniejsze zachmurzenie – maj i sierpień.
W VII–VI wieku p.n.e. istniała na tym terenie osada z okresu kultury łużyckiej. Wzgórze Zamkowe jest zamieszkane nieprzerwanie od ok. 700 roku n.e.[1], możliwe jednak, że ciągłość udokumentowanej źródłami historii zasiedlenia tego miejsca sięga blisko 1850 lat. W czasach antycznych w okolicach Szczecina istniała miejscowość o nazwie Susudata. Najstarsza osada grodowa w Szczecinie ma metrykę plemienną sięgającą końca VIII wieku[24]. W IX wieku zbudowany został przez książąt słowiańskich gród otoczony fosą, u którego podnóża rozwinęła się osada handlowo-rybacka.
W 967 Mieszko I przyłączył Pomorze wraz ze Szczecinem do Polski. Ówczesny Szczecin składał się z trzech części: grodu, podgrodzia i portu. Do ok. 1007 Szczecin znajdował się pod zwierzchnictwem Bolesława Chrobrego[25]. Militarne zaangażowanie się polskiego władcy w Czechach i konflikt z Niemcami zaktywizowały możnych pomorskich do secesji. Antychrześcijańska rewolta połączona z buntem lokalnego możnowładztwa spowodowały uniezależnienie się Szczecina i innych grodów pomorskich.
Pod koniec 1121 książę Bolesław Krzywousty ponownie przyłączył Szczecin do Polski, a książę Warcisław I uznał polską zwierzchność i złożył Krzywoustemu hołd lenny[26], zakładając dynastię Gryfitów, która panowała w Szczecinie ponad 500 lat.
Pod zwierzchnictwem Polski pozostawało do 1185, gdy książę Bogusław I został zmuszony do złożenia hołdu lennego z miasta i Pomorza Zachodniego na rzecz króla Danii Waldemara II Zwycięzcy. W 1235 stało się lennem cesarza i weszło w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W 1243 książę Barnim I nadał Szczecinowi prawa miejskie. W kolejnych latach miasto nabywało kolejne tereny: w 1283 jezioro Dąbie, a w 1321 Police. W XIII wieku Szczecin stał się miastem hanzeatyckim. Na miejscu grodu słowiańskiego w XIV wieku książę Barnim III Wielki wybudował swoją siedzibę, tzw. „Kamienny Dom” oraz kaplicę św. Ottona. Na ten okres datuje się także ukończenie kamienno-ceglanych murów miejskich wokół miasta[23]. W 1474 w Szczecinie, po wygaśnięciu linii książąt szczecińskich i wołogoskich władzę objął książę słupski Bogusław X, który 4 lata później zjednoczył Pomorze Zachodnie, a w 1491 przeniósł jego stolicę do Szczecina. Jednak już w 1532 księstwo zostało ponownie podzielone, a miasto stało się stolicą Księstwa szczecińskiego. W 1514 wprowadzono tu zakaz przyjmowania do cechu krawców osób, które miały wendyjskie pochodzenie[27].
10 marca 1637 w czasie wojny trzydziestoletniej zmarł w Szczecinie Bogusław XIV, ostatni książę pomorski z dynastii Gryfitów. Wygaśnięcie dynastii oznaczało upadek niepodległego Księstwa Pomorskiego. Według zawartej w 1529 umowy dynastycznej Pomorze odziedziczyć mieli Hohenzollernowie. Jednak rzeczywistymi panami byli Szwedzi, których wojska zajęły Pomorze Zachodnie w trakcie wojny. W 1654 w traktacie zawartym po zakończeniu wojny trzydziestoletniej Pomorze Zachodnie zostało podzielone między Brandenburgię a Szwecję – część Pomorza ze Szczecinem (w tym m.in. wyspy Uznam i Wolin) przypadła Szwecji, co umożliwiło Szwecji dokonanie rok później tzw. Potopu szwedzkiego – najazdu na Polskę. Działania wojenne podczas potopu szwedzkiego przyczyniły się do upadku gospodarczego miasta.
W czasie wojny siedmioletniej Rosjanie dokonali oblężenia Szczecina. W latach 1806–1813 Szczecin był pod okupacją francuską. Od 21 lutego do 29 lipca 1809 stacjonował sztab 4. płku strz. konnycharmii Księstwa Warszawskiego zwalczający na Pomorzu Szwedzkim pruskie oddziały powstańcze mjra Schilla. Od stycznia do 5 grudnia 1813 twierdza była bohatersko broniona przez francuskiego gen. Barbanègre.
Od 1818 powiat grodzki i zarazem siedziba rejencji szczecińskiej.
W 1843 miasto otrzymało połączenie kolejowe z Berlinem dając początek kolei na Pomorzu, wkrótce potem zaczął intensywniej rozwijać się przemysł. W 1873 ówczesny nadburmistrz miasta Hermann Haken podjął decyzję o zburzeniu obwarowań i rozbudowie miasta.
15 października 1939 utworzone zostało tzw. Wielkie Miasto Szczecin, istniejące do zakończenia wojny. Na tym terenie istniało ok. 100 obozów pracy przymusowej. Na skutek alianckich nalotów bombowych zniszczenia zabudowy wyniosły ok. 60–70%, portu wraz z przyległościami – 70–80%, obiekty przemysłowe zostały zaś zniszczone w 90%[29].
W lutym 1945 władze niemieckie rozpoczęły ewakuację mieszkańców miasta, wyposażenia fabryk i archiwów oraz wznoszenie barykad, rowów przeciwczołgowych i pól minowych. Od 14 do 20 marca trwały ciężkie walki o wschodnie dzielnice Szczecina. Uczestniczyły w nich m.in. jednostki 47 i 61 armii oraz 2 armii pancernej gwardii I Frontu Białoruskiego, a także 2 dywizja artylerii i 1. Samodzielna Brygada Moździerzy 1. Armii Wojska Polskiego. 20 marca miasto ogłoszono twierdzą, a po zajęciu prawobrzeżnych osiedli przez wojska radzieckie zaminowano port i zniszczono mosty na Odrze. W dalszych bojach przy forsowaniu Regalicy i Odry oraz zajmowaniu lewobrzeżnego Szczecina od 15 do 26 kwietnia brały udział oddziały 65 armii 2. Frontu Białoruskiego (polegli w walkach zostali pochowani na cmentarzu przy ul. Ku Słońcu, a w 1967 nad ich kwaterami stanął Pomnik Braterstwa Broni)[30].
Jako, że Szczecin znajduje się po zachodniej stronie Odry, jego powojenna przynależność państwowa nie była długo oczywista. Oficjalne przekazanie miasta władzom polskim nastąpiło dopiero 5 lipca. Ludność niemiecka, która pozostała w mieście, została przesiedlona[31] do Niemiec i w 1947 w Szczecinie mieszkało już tylko 4 tys. Niemców.
W 1948 odsłonięto na pl. Grunwaldzkim ufundowaną przez środowisko „dąbrowszczaków” pamiątkową płytę ku czci gen. Karola Świerczewskiego w pierwszą rocznicę jego śmierci w walce z oddziałami UPA. W 1950 wzniesiono na pl. Żołnierza Polskiegopomnik Wdzięczności upamiętniający żołnierzy radzieckich, którzy polegli w walkach o miasto w 1945.
W 1959 pojawiły się plotki, że ZSRR w ramach odprężenia w stosunkach z Zachodem może się zgodzić na korektę granicy polskiej w rejonie Szczecina. I sekretarz PZPR Władysław Gomułka zirytowany milczeniem prasy radzieckiej nie dementującej tych pogłosek, skierował ostry list do radzieckiego przywódcy Chruszczowa. Jednocześnie strona polska postanowiła włączyć Szczecin do programu wizyt zagranicznych delegacji. Tak stało się również podczas wizyty Chruszczowa w Polsce. Podczas uroczystości nadania mu honorowego obywatelstwa miasta Chruszczow, rozwiewając niepokoje strony polskiej, powiedział[32]:
Tu, w najdalej na Zachód położonym mieście Polski Ludowej warto przypomnieć: słupy graniczne na Odrze i Nysie będą bronione przez nas wszystkich, ramię przy ramieniu z narodem polskim.
W 1979 przy ul. Piotra Skargi odsłonięto pomnik Czynu Polaków; trzy orły symbolizują trzy pokolenia Polaków zmagających się z żywiołem germańskim[33].
W grudniu 1970 i sierpniu 1980 w Szczecinie miały miejsce strajki i demonstracje robotnicze, tu także podpisano tzw. porozumienia sierpniowe. W 1979 miasto odznaczono Orderem Sztandaru Pracy I klasy[34]. 11 czerwca 1987 miasto odwiedził papież Jan Paweł II.
W XXI w. Szczecin stał się miastem najczęściej wybieranym na metę międzynarodowych regat wielkich żaglowcówThe Tall Ships’ Races. Pierwszy finał odbył się w Szczecinie w dniach 4–7 sierpnia 2007 (trasa regat: Aarhus – Kotka – Sztokholm – Szczecin). Organizatorzy twierdzą, że teren zlotu odwiedziły 2 miliony ludzi[35]. W regatach w klasyfikacji generalnej zwyciężył norweski żaglowiec Christian Radich. Wtedy to miasto zostało jednym z organizatorów i sponsorów imprezy i w związku z tym w dniach 3–6 sierpnia 2013 odbył się w nim następny finał regat, na trasie Aarhus – Helsinki – Ryga – Szczecin. Miał jeszcze większą rangę niż poprzedni, gdyż w 2007 impreza była podzielona na dwie części (bałtycką i śródziemnomorską), a w 2013 całość odbyła się na Bałtyku. Do Szczecina zawitało ponad 100 żaglowców, więcej niż poprzednio, a zwycięzcą w klasyfikacji generalnej regat został Dar Szczecina, jacht będący własnością miasta, zarazem najmniejszy żaglowiec, jaki kiedykolwiek zwyciężył w tych regatach (słabe wiatry w trakcie wyścigu wyjątkowo sprzyjały mniejszym jednostkom). Po raz trzeci finał regat, równie wielkich, odbył się w Szczecinie w dniach 4–7 sierpnia 2017 (trasa Halmstad – Kotka – Turku – Kłajpeda – Szczecin), a w regatach zwyciężył brytyjski żaglowiec Royalist[36]. Wkrótce po tym finale podjęto decyzję o przyznaniu Szczecinowi czwartego finału, który ma się odbyć w dniach 31 lipca – 3 sierpnia 2021 (trasa regat: Kłajpeda – Petersburg – Tallinn – Maarianhamina – Szczecin)[37].
Nazwa
Nazwa Szczecin jest pochodzenia słowiańskiego. Średniowieczne pisane źródła historyczne są stosunkowo nieliczne i trudno z nich wyciągnąć konkretne wnioski. Dawniej panowało przekonanie, że nazwa miasta pochodzi od szczeciny. Inni wywodzili ją od słowa ściek (ponieważ wody odrzańskie w tym rejonie bardzo powoli „ściekają” ku Bałtykowi). Nowsze badania postawiły bardziej prawdopodobną tezę, że Szczecin wziął swą nazwę od słowa „szczyt”, które oznaczało tarczę[38], i przyrostka „-in” (Szczycin)[39].
Stare kroniki wspominają, iż miasto znajdowało się na trzech wzgórzach[40]. Od tych szczytów powstałaby pierwsza nazwa Szczytno. Marian Gumowski na podstawie badań przeprowadzonych na starych pieczęciach miejskich uważał, iż pierwotna nazwa miasta brzmiała Szczycin[41].
Wysuwano także inne hipotezy nt. pochodzenia nazwy: „osada nad odnogą rzeki, tamą lub brodem” (szczotka), od szczotki jako bagiennej trawy, od rodzaju ostu, od imienia/przezwiska, od plemienia Sidinów[42].
Przez wieki Szczecin wielokrotnie zmieniał nazwy. Najstarsza wzmianka wymieniająca nazwę Stetin pochodzi z 1133, w 1188 Stetyn, w 1251 Stitin, a także Stitinum, Stitin, Stetina i Stittin[43].
Dawniej stosowano także nazwę „Stary Szczecin” (Alten Stettin), dla odróżnienia od Nowego Szczecina, czyli Szczecinka.
Polskim przedwojennym egzonimem była nazwa Szczecin (1890, 1938)[44][45]. Nazwa Szczecin została urzędowo ustalona w 1946[46].
Najciekawsze architektonicznie obiekty w Szczecinie można znaleźć na Wałach Chrobrego. Gmachy, które postawiono tu po 1901, w stylu historyzmu, nawiązują do baroku, północnoniemieckiego manieryzmu. Inne, jak np. Muzeum Morskie i Teatr Współczesny zbudowano w stylu secesji i modernizmu. Zabudowę Wałów uzupełniają tarasy widokowe ze schodami, a także fontanna i rzeźby nawiązujące do kultury starożytnego Egiptu czy Rzymu, wykonane przez mistrzów niemieckich
Centrum Szczecina charakteryzuje się wielkimi rondami i ulicami, wzdłuż których stoją kilkukondygnacyjne, eklektyczne kamienice. Ten gwiaździsty układ urbanistyczny porównywany jest często do najsłynniejszej realizacji tego typu w Europie – Paryża. Większa część Śródmieścia zbudowana została na układzie gwiaździstym z placami w formie rond oraz szerokimi alejami obsadzonymi drzewami. Trasy tramwajowe w zdecydowanej większości przebiegają wydzielonymi pasami bądź środkiem alei.
Charakterystycznym elementem szczecińskich ulic są żeliwne pompy z 2. połowy XIX w. Wyprodukowano je w miejscowej firmie F. Poepckego. Spełniały rolę zapasowego źródła wody dla mieszkańców miasta. Okazały się bardzo przydatne w okresie II wojny światowej oraz w pierwszych latach po wojnie, kiedy to sieć wodociągowa nie była w pełni sprawna. Do dnia dzisiejszego przetrwało ok. 30 pomp (z 70). Pompy są bogato zdobione (kanelowana kolumna, herby miasta, korona na szczycie), a wylew wody następuje ze stylizowanej paszczy smoka[47].
Szczecin, panorama miasta, widok w kierunku północno-zachodnim
Na terenie Szczecina występują duże skupiska zieleni miejskiej w postaci miejskich lasów, parków, cmentarzy, zieleńców, skwerów i zieleni ulicznej. Lasy Miejskie miasta Szczecin zajmują łącznie 2.780 ha[49]. Pozostała powierzchnia terenów zieleni miejskiej (z cmentarzami, bez lasów miejskich) wynosi 605,3 ha, co stanowi 2% powierzchni Szczecina[16]. Największą powierzchnię zajmują parki spacerowo-wypoczynkowe, których w 2006 było 16 i zajmowały łączną powierzchnię 161,5 ha[16].
Największym i najpopularniejszym[50] parkiem jest Park Kasprowicza (o pow. 49 ha) położony na wzniesieniu i stoku Doliny Niemierzyńskiej ze sztucznie utworzonym jeziorkiem Rusałką. Drugim parkiem co do wielkości jest Park Żeromskiego (o pow. 24 ha), powstały na terenach zlikwidowanych cmentarzy na początku XX wieku.
Dużym skupiskiem zieleni są cmentarze o ogólnej powierzchni 182,6 ha. Największy z nich (i największy powierzchniowo w Polsce) Cmentarz Centralny będący parkiem i ogrodem dendrologicznym[51] znajduje się we wschodniej części Gumieniec (163 ha). W mieście istnieją 93 zieleńce, o łącznej powierzchni 48,5 ha[16].
Największym drzewem w mieście jest Lipa szerokolistna św. Ottona – pomnik przyrody i jedna z najokazalszych lip w Polsce.
Na terenie miasta ustanowiono podstrefę Szczecin – Specjalnej Strefy Ekonomicznej Euro-Park Mielec, która obejmuje 8 kompleksów o łącznej powierzchni 93,84 ha. Na terenie podstrefy znajdują się zakłady produkujące m.in. elementy nośne, osłony przeciwsłoneczne oraz osprzęt elektroinstalacyjny[53]. W 2013 r. ustanowiono podstrefę Szczecin – Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, która obejmuje 1 kompleks[54]. Przedsiębiorcy podejmujący działalność gospodarczą na terenie podstref ekonomicznych mogą skorzystać ze zwolnienia z części podatku dochodowego CIT lub części dwuletnich kosztów pracy[55].
We wrześniu 2016 liczba zarejestrowanych bezrobotnych w Szczecinie obejmowała ok. 8,4 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 5,0% do aktywnych zawodowo[57].
Przeciętne wynagrodzenie pracownicze w październiku 2012 wynosiło 3807,73 zł, przy liczbie zatrudnionych pracowników w Szczecinie – 90 754 osoby. Według danych PUP w Szczecinie, obowiązujące od 1 stycznia 2023 roku minimalne wynagrodzenie wynosi 3490 zł, natomiast przeciętne wynagrodzenie mieszkańców stolicy Pomorza Zachodniego kształtuje się na poziomie 6733,49 zł[58].
W 2009 roku przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w sektorze przedsiębiorstw w Szczecinie wynosiło 3439,94 zł[59].
Szczeciński PKB wynosi 20,255 mld zł, co stanowi 1/3 PKB całego województwa. Na jednego mieszkańca przypada 49497 zł, o ok. 40% więcej niż wynik dla województwa[52].
Największymi szczecińskimi centrami handlowymi są CHR Galaxy, które posiada 170 sklepów różnych branż, kino i hipermarket[60] oraz CH Kaskada. W Szczecinie znajduje się wiele innych centrów handlowych. Od 2021 istnieje tu także Ikea.
W 2006 w mieście było 16 targowisk, z czego 14 z przewagą sprzedaży drobnodetalicznej[16]. Największe szczecińskie bazary to: Pogodno (ul. Reymonta), plac Kilińskiego, Manhattan (ul. Staszica), a także targowisko przy ul. Dziennikarskiej w Szczecinie-Dąbiu. W Szczecinie w każdą niedzielę odbywają się dwie giełdy samochodowe, pierwsza koło Polmozbytu przy ul. Białowieskiej, druga przy ul. Cukrowej.
Szczecin słynie z kilku produktów. Pierwszym z nich jest paprykarz szczeciński, który jest typowym dodatkiem do kanapek. Składa się z rybiego mięsa, ryżu, cebuli, koncentratu pomidorowego, oleju roślinnego, dodatku różnych przypraw i soli. Drugim szczecińskim słynnym przysmakiem są szczecińskie paszteciki, robione z ciasta drożdżowego mogą być nadziewane serem, mięsem, bądź też kapustą z grzybami. Regionalnym produktem była także szczecińska wódka Starka, produkowana z żyta obecnie tylko w tutejszej wytwórni wódek, jej smak zawdzięcza długiemu leżakowaniu w dębowych beczkach z niewielkimi dodatkami liści lipowych lub jabłkowych.
Promocja miasta
Szczecin w 2008 opracował i przyjął Długoterminową Strategię Marki Szczecin, która podsumowuje wizerunek miasta oraz określa jego największe atuty. Szczecin jest promowany jako pływający ogród (ang. Floating Garden) określenie oznaczające miasto wypełnione zielenią i wodą w jego śródmieściu.[potrzebny przypis]
Transport
Transport drogowy
Szczecin jest węzłem transportowym na trasie transeuropejskiego korytarza transportowego północ–południe łączącego południową Skandynawię z Czechami, Austrią i Morzem Śródziemnym oraz wschód–zachód łączącego Berlin z Trójmiastem. W obrębie miasta w 2015 roku 43% podróży wykonywanych było samochodem (najwyższy wskaźnik w Polsce), a 37% autobusem lub tramwajem[62].
Drogi krajowe i wojewódzkie przechodzące przez Szczecin
W 2024 roku Szczecin znalazł się na 4 pozycji w Rankingu Miast Przyjaznych Kierowcom przygotowywanego przez firmę Oponeo.pl i Yanosik. Miasto wyróżnia się dobrą jakością dróg oraz stosunkowo niskimi kosztami paliwa i parkowania w porównaniu do innych dużych miast w Polsce. Szczecin oferuje również liczne miejsca parkingowe oraz płynność ruchu, co czyni codzienne poruszanie się samochodem bardziej komfortowym. Dzięki tym atutom miasto jest często wskazywane jako przykład dobrze rozwiniętej infrastruktury drogowej i przyjaznego podejścia do zmotoryzowanych mieszkańców. [63][64][65]
Na nieczynnej od 2002 dla ruchu pasażerskiego linii kolejowej nr 406 planowane jest uruchomienie do 2025 Szczecińskiej Kolei Metropolitalnej do miasta Police[66]. Od 1 września 2024 roku transport kolejowy działający na terenie Szczecina i okolicznych gmin oraz transport miejski zostały zintegrowane przy pomocy Szczecińskiego Biletu Metropolitalnego, który jest pierwszym krokiem do stworzenia SKM.
Transport wodny
Z Nabrzeża Pasażerskiego przy Wałach Chrobrego odpływają statki wycieczkowe pływające po Odrze i wodach szczecińskiego portu. W sezonie 2020 działało trzech armatorów dysponujących sześcioma jednostkami: Joanna[67], Dziewanna, Kapitan Cook, Sedina[68], Odra Queen i Peene Queen[69]. Przez długi czas działały w Szczecinie wodoloty obsługujące trasę do Świnoujścia, z różnym powodzeniem – ostatni raz w latach 2008–2015. Szlakiem wodnym Berlin – Szczecin – Bałtyk regularnie odwiedzają Szczecin hotelowe wycieczkowce rzeczne, głównie bandery niemieckiej i szwajcarskiej. W Szczecinie działają liczne podmioty gospodarcze, zajmujące się wynajmem niewielkich jednostek pływających.
Sieć tramwajowa stanowi podstawowy środek transportu publicznego w centrum miasta. Promieniście rozchodzące się z centrum linie tramwajowe zapewniają duże zdolności przewozowe z oraz do dzielnic lewobrzeżnego Szczecina. Szczeciński Szybki Tramwaj w 2015 roku połączył prawobrzeżną część miasta z centrum.
W części dróg rezerwy pod przebiegi ścieżek rowerowych, wynikające jeszcze z rozwiązań planowanych w okresie przedwojennym (np. ul. Ku Słońcu, Mickiewicza, Bohaterów Warszawy, Wyspiańskiego), wykorzystane są na cele parkingowe. W 2007 roku układ ścieżek rowerowych obejmował tylko fragmenty miasta, w tym ok. 27 km[71] w dzielnicy Zachód i ok. 9 km w Śródmieściu. Po 2007 roku przybywało ścieżek rowerowych na Prawobrzeżu oraz części dzielnicy Północ. Nadal jest to jednak układ dość chaotyczny, nietworzący spójnego systemu tras rowerowych[72].
W lecie 2014 utworzono system rowerów miejskich „Bike_S”, których stacje początkowo umieszczone były wyłącznie w centrum. W 2016 system został rozszerzony o kolejne stacje, m.in. na Prawobrzeżu, a w 2022 także w sąsiedniej gminie Dobra.
Turystyka
Według danych z 31 sierpnia 2009 Szczecin posiadał 19 obiektów hotelowych, które łącznie dysponowały 3608 miejscami noclegowymi. W ciągu całego 2009 skorzystało z nich 289,0 tys. osób, z czego 44,0% stanowili turyści zagraniczni. Miasto miało 42 turystyczne obiekty zbiorowego zakwaterowania, które łącznie posiadały 5431 miejsc noclegowych. W 2009 skorzystało z nich 354,2 tys. turystów, z czego 39,5% stanowili turyści zagraniczni[73]. W 2013 większość turystów zagranicznych korzystających z noclegów przyjechała z Niemiec i Danii[74].
Szczecin był kandydatem do tytułu Europejska Stolica Kultury w roku 2016. Logo projektu pt. „Szczecin Europejską Stolicą Kultury 2016” przedstawia znak, dla którego pierwowzorem był szczeciński plac Grunwaldzki. Autorem logo jest Ireneusz Kuriata[75].
Biblioteki
Według danych z 2007 w mieście działało 37 placówek bibliotecznych, z których skorzystało 80 250 czytelników[16]. Największą biblioteką jest Książnica Pomorska. Wielkość zbiorów KP wynosi ok. 1 500 000. Książnica organizuje wiele spotkań i wystaw poświęconych tematyce ogólnokulturowej oraz regionalnej. W 1995 powołano Miejską Bibliotekę Publiczną, która przejęła 51 filii od Książnicy Pomorskiej, ówczesnej biblioteki wojewódzkiej. Aktualnie istnieje 35 filii MBP rozlokowanych we wszystkich częściach miasta.
Największym muzeum w mieście jest Muzeum Narodowe w Szczecinie. Jest to muzeum wielodziałowe, gromadzące zbiory archeologii, sztuki dawnej i współczesnej, historyczne, numizmatyczne, nautyczne, etnograficzne. Muzeum mieści się w sześciu siedzibach (jednym współczesnym i czterech historycznych budynkach w centrum miasta i jednej ekspozycji w Gryficach):
W Szczecinie działa 5 kin, które w 2007 odwiedziło 1,14 mln widzów[16]. Mieści się tu jedno z najstarszych na świecie Kino Pionier 1907, działające nieprzerwanie w tym samym miejscu od 1907. Pozostałe 3 kina to: Centrum Filmowe Helios (4 sale), Multikino (9 sal), Kino Zamek. Jesienią 2012 do użytku zostało oddane Centrum Filmowe Helios (7 sal)[78][79]. Multikino planuje otworzyć swoje kolejne kino w Szczecinie, tym razem w CH Aleja Słońca[80].
Hejnał Miasta Szczecina był grany na trąbce przez trębacza codziennie o godz. 12.00 z Urzędu Miejskiego w Szczecinie, a także z Wieży hejnałowej na Zamku Książąt Pomorskich[106] aż do 2023. Wersja codzienna była grana na jedną trąbkę, a w dni świąt państwowych i miejskich – w wersji uroczystej przez trzech trębaczy[107]. Od czerwca 2023 odtwarzane jest jedynie nagranie hejnału[108].
Hejnał powstał w 1995, a jego autorem jest prof. Janusz Stalmierski[107][109]. Hejnał został przyjęty w 1996 do statutu miasta[110].
Od września 2011 wydawany jest również magazyn „Szczecin in Progress” – bezpłatny miesięcznik, którego twórcy skupiają się na ukazaniu pozytywnych stron miasta, jego mieszkańców oraz osób działających na rzecz rozwoju Szczecina.
Miasto jest także kojarzone z produktami ze śledzi; w książce kucharskiej Stettiner Kochbuch można znaleźć np. przepis na „szczecińskiego śledzia po pomorsku” (kawałki śledzia serwowane z ubitą kwaśną śmietaną oraz papryką, solą i pieprzem). Przekładało się to także na płaszczyznę gospodarczą – Szczecin był głównym niemieckim eksporterem tych ryb[111].
W latach 90. XX wieku, na fali popularności jedzenia typu fast food, w szczecińskich barach zaczęto serwować potrawę znaną jako Frytburger[112]. Jest to kotlet mielony z frytkami podawany w picie lub bułce, najczęściej z dodatkiem sosów. Kanapka będąca połączeniem angielskiego chip butty i greckiego gyrosa cieszy się popularnością głównie w Szczecinie, w innych miastach Polski danie jest rzadko oferowane przez lokale gastronomiczne.
W 2013 wydatki budżetu samorządu Szczecina wynosiły 1777 mln zł, a dochody budżetu 1775 mln zł. Zadłużenie (dług publiczny) samorządu według danych na IV kwartał 2013 wynosiło 940,8 mln zł, co stanowiło 53% dochodów[114].
Podstawową jednostką pomocniczą miasta jest osiedle, choć mogą być tworzone inne jednostki jak dzielnice. Miasto jest podzielone na 37 osiedli administracyjnych[121]. Ponadto Szczecin jest podzielony na 4 dzielnice: Północ, Prawobrzeże, Śródmieście, Zachód. Dzielnice nie spełniają funkcji samorządowych, lecz grupują osiedla i są wykorzystywane przez Urząd Miasta Szczecin na potrzeby organizacji pracy, gospodarki przestrzenią i zarządzania miastem.
Funkcję samorządową spełniają osiedla, posiadające organy uchwałodawcze i wykonawcze. Organem uchwałodawczym każdego jest rada osiedla, która wyłania organ wykonawczy – zarząd osiedla.
Taki podział administracyjny Szczecina funkcjonuje od 1990 roku, z niewielkimi zmianami granic osiedli i dzielnic oraz zmianami statutu osiedli.
Mieszkańcy Szczecina często błędnie utożsamiają osiedle mieszkaniowe z osiedlem administracyjnym, przez co spółdzielnię osiedlową z jednostką pomocniczą miasta. Często na terenie danej rady osiedla funkcjonują spółdzielcze administracje mieszkaniowe[122].
Struktura demograficzna mieszkańców Szczecina według danych z 31 grudnia 2007[16]:
Opis
Ogółem
Kobiety
Mężczyźni
Jednostka
osób
%
osób
%
osób
%
Populacja
407 811
100
214 067
52,49
193 744
47,51
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat)
65 485
16,06
31 787
7,79
33 698
8,26
Wiek produkcyjny (18–65 lat)
271 250
66,51
133 812
32,81
137 438
33,7
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat)
71 076
17,43
48 468
11,88
22 608
5,54
Piramida wieku mieszkańców Szczecina w 2014 roku.
Pochodzenie
Powojenna ludność Szczecina w przeważającej mierze była ludnością napływową. Przedwojenni niemieccy mieszkańcy miasta zostali po 1945 roku wysiedleni, a na ich miejsce napłynęła w zdecydowanej większości Polacy. Według profesora Leszka Kosińskiego, struktura ludnościowa Szczecina w 1950 roku przedstawiała się następująco[129]:
Do 1945 mieszkańcy Szczecina mówili gwarą środkowopomorską języka dolnoniemieckiego[130][131]. W pierwszych latach po II wojnie światowej Szczecin został zasiedlony głównie przez ludność pochodzącą z dawnych Kresów Wschodnich, Polski wschodniej i centralnej. Ludność ta w początkowym okresie posługiwała się językiem polskim, który cechował się dużą liczbą wyrażeń gwarowych i naleciałości charakterystycznych dla obszarów rodzinnych osadników. W okresie ostatniego półwiecza (w wyniku zadziałania tzw. „tygla językowego”) na tym terenie dokonało się ogromne ujednolicenie języka. Według badań dokonanych w latach 90. XX wieku obecni mieszkańcy Szczecina (obok mieszkańców Wrocławia) posługują się polszczyzną najbardziej zbliżoną do języka literackiego spośród wszystkich mieszkańców Polski[132]. W Szczecinie nie wykształciła się typowa gwara miejska na podobieństwo, na przykład, gwary poznańskiej. Język potoczny mieszkańców miasta cechuje jednak nieznaczna liczba słów odbiegających od standardów polszczyzny potocznej z reszty kraju, w latach 90. XX wieku używane były słowa: many (mężczyzna)[133], szmula (dziewczyna)[134], cynki (eleganckie buty, lakierki)[135].
Według raportu sporządzonego dla Unii Metropolii Polskich, w Szczecinie w kwietniu 2022 przebywało 84 489 Ukraińców. Wzrost liczebności imigrantów z Ukrainy związany jest z inwazją rosyjską na ten kraj[137].
Główną instytucją bezpieczeństwa i porządku publicznego w Szczecinie jest Komenda Miejska Policji. Składa się ona z wydziałów: ruchu drogowego, kryminalnego, przestępstw gospodarczych, techniki kryminalistyki, prewencji (obejmuje dzielnicowych, wspólne działanie z samorządami lokalnym i profilaktykę) oraz innych wydziałów związanych z logistyką. Teren miasta Szczecin jest podzielony na pięć obszarów (Śródmieście, Niebuszewo, Pogodno, nad Odrą, Dąbie), przyporządkowanych pięciu komisariatom. Każdy obszar działania komisariatu dzieli się na sektory, a te z kolei na rejony, do których przyporządkowany jest dzielnicowy. Każdy dzielnicowy pełni dyżur w punkcie przyjęć kilka razy w miesiącu. W Szczecinie znajduje się 20 wydziałów komendy wojewódzkiej Policji, oddział prewencji, laboratorium kryminalistyczne, a także sztab zachodniopomorskiej policji.
W 2009 wskaźnik wykrywalności sprawców przestępstw stwierdzonych w Szczecinie wynosił 55,1% i był najniższy w województwie zachodniopomorskim[139][140]. W 2009 stwierdzono w Szczecinie m.in. 3653 kradzieży z włamaniem, 299 kradzieży samochodów, 718 przestępstw narkotykowych i 15 zabójstw[141][142][143][144].
Miasto podzielone jest na obszary działania pięciu jednostek ratowniczo-gaśniczych, wchodzących w skład Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie. W 2006 na terenie miasta komenda odnotowała 4055 zdarzeń, z czego 2347 dotyczyło pożarów[146]. Szczecin jest także siedzibą Komendy Wojewódzkiej PSP.
Straż miejska
Szczecin posiada straż miejską, która jest zorganizowana w 4 oddziałach: Północ, Prawobrzeże, Śródmieście, Zachód. Jej podstawowym zadaniem jest ochrona spokoju i porządku w miejscach publicznych. Od 2006 r. jej nowym obowiązkiem w ramach akcji „Czysty Szczecin” jest zbieranie informacji, także drogą elektroniczną, o szczególnie zaniedbanych miejscach w mieście.
Wojsko
Garnizon Szczecin był miejscem, gdzie stacjonowały kolejno jednostki szwedzkie, pruskie, francuskie, Księstwa Warszawskiego, niemieckie, radzieckie i polskie.
Ratownictwo medyczne w Szczecinie zapewnia Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego. W jej ramach działa 11 zespołów ratownictwa medycznego (4 zespoły specjalistyczne S oraz 7 zespołów podstawowych P[147]) z dwóch placówek (ul. Twardowskiego i Gryfińska). Zespoły swoim działaniem obejmują oprócz Szczecina także sąsiednie gminy Kołbaskowo, Dobra Szczecińska oraz część gminy Goleniów. W mieście znajdują się 3 szpitalne oddziały ratunkowe[148][149], do których trafiają osoby w stanie nagłego zagrożenia, dodatkowo istnieje także 1 szpitalny oddział ratunkowy dla dzieci[150].
W Szczecinie działalność kaznodziejską prowadzą 22 zbory Świadków Jehowy (w tym zbór języka migowego, języka angielskiego, języka rosyjskiego i języka ukraińskiego). Zgromadzają się one w 4 Salach Królestwa na terenie miasta oraz w Policach[181]. Świadkowie Jehowy swoją działalność w mieście podjęli ok. 1906 roku, organizując serie wykładów[182]. W 1914 roku grupa wyznawców wynosiła ok. 30 osób[183]. W 1915 i 1916 roku zorganizowano kongres[184]. Działało tu wówczas 75 wyznawców[185], w 1919 roku – 105 w mieście i 21 w nowo powstałym zborze w Altdamm – łącznie 126 osób. W roku 1925 w sumie 267. Rok później zanotowano ich 331, a w 1927 – 368 (w tym 66 w Altdamm)[183].
Najsłynniejszymi szczecińskimi zespołami są te noszące nazwę Pogoń Szczecin, uprawiające piłkę nożną, piłkę ręczną mężczyzn (najbardziej utytułowana sekcja piłki ręcznej kobiet została w 2019 r. rozwiązana), futsal i żeglarstwo, a także King Wilki Morskie Szczecin (koszykówka, dawniej w ramach Pogoni). Ponadto zespołem wielosekcyjnym, przede wszystkim nastawionym na szkolenie młodzieży w piłce nożnej oraz odnoszącej sukcesy w piłce wodnej jest Arkonia Szczecin[195].
W mieście działa także Aeroklub Szczeciński, który łączy ok. 250 członków zgrupowanych w 6 sekcjach, a także prowadzi szkolenia: samolotowe, szybowcowe, spadochronowe, paralotniowe, okazjonalnie kursy mikrolotowe.
W Szczecinie znajdują się kluby: BKS Olimp Szczecin, AZS Szczecin (wioślarstwo), Wiskord Szczecin (kajakarstwo), Karate Bodaikan Szczecin, Karate Klub Kamikaze Szczecin, pływacki MKP Szczecin, triathlonowy Ironman Szczecin oraz futsalowy Pogoń '04 Szczecin, kolarskie BO-GO Szczecin, Gryf Szczecin, koszykarski młodzieżowy Kusy Szczecin, piłkarski kobiecy Olimpia Szczecin, futbolu amerykańskiego Armada Szczecin i sekcja kolarska Piast Szczecin. Z szeregu klubów piłki nożnej poza Pogonią i Arkonią (niegdyś także grającą w I lidze) na wyższym szczeblu grała Stal Stocznia Szczecin (II liga, od 2009 r. będąca I ligą) i Świt Skolwin (III liga).
W 2022 roku Szczecin zajął 9 miejsce w sportowym rankingu miast Polski[196]. Rok później w tym samym rankingu miasto zajęło 7 miejsce, dzieląc je wraz z Lublinem i Częstochową[197].
↑W początkowym okresie swojego istnienia Szczecin był osadą rolniczą, formę grodu uzyskał w wieku IX.
↑W 2017 objął również dotychczasowy Specjalistyczny Szpital im. prof. Alfreda Sokołowskiego w Szczecinie – Zdunowie.
Przypisy
↑ abEncyklopedia Szczecina, TadeuszT.Białecki (red.), Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, ISBN 978-83-942725-0-0, OCLC924941684. Brak numerów stron w książce
↑Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz.U. z 2015 r. poz. 669).
↑Bochiński Jacek, Zawadzki Jarosław: Polska – nowy podział terytorialny. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Świat Książki, 1999, s. 389. ISBN 83-7227-259-X.
↑Kozińska Bogdana, Słomiński Maciej: Szczecin. Praktyczny przewodnik turystyczny. Szczecin: Walkowska Wydawnictwo / Jeż, 2009, s. 8. ISBN 978-83-61805-02-1.
↑Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 703.
↑AndrzejA.SkrzypekAndrzejA., Mechanizmy autonomii. Stosunki polsko – radzieckie 1956 – 1965, Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna i, Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, 2005, s. 203, ISBN 83-89964-31-7, OCLC834533924.
↑Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 704.
↑Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981, s. 243. ISBN 83-11-07666-9.
↑Stanisław Rospond: Słownik etymologiczny miast i gmin PRL. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1984, s. 380–381. ISBN 83-04-01090-9.
↑CzesławC.PiskorskiCzesławC., Szczecin i okolice., wyd. II poprawione i uzupełnione, Warszawa: Sport i Turystyka, 1960, s. 7 [dostęp 2024-01-30].
↑Dzieje Szczecina. T. 1, Pradzieje Szczecina. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 15–16. ISBN 83-01-04343-1.
↑Encyklopedia Szczecina. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 909, 1016. ISBN 978-83-942725-0-0.
↑Dzieje Szczecina. T. 1, Pradzieje Szczecina. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 14. ISBN 83-01-04343-1.
↑Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
↑Andrzej Kraśnicki jr: Szczecin w szczególe. Szczecin: Walkowska Wydawnictwo / Jeż, 2008. ISBN 978-83-924983-8-4. Brak numerów stron w książce
↑Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Szczecina, Tom I, I.2.4. Zieleń urządzona (Zał. do uchwały nr IX/278/07 Rady Miasta Szczecin z dnia 14 maja 2007 r.).
↑Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 sierpnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kostrzyńsko-słubickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1095).
↑Zarządzenie nr 283/2000 Prezydenta Miasta Szczecina z dnia 26 października 2000 r. w sprawie udekorowania flagami narodowymi obiektów komunalnych.
↑Zarządzenie nr 229/16 Prezydenta Miasta Szczecin z dn. 14 czerwca 2016 r. w sprawie podnoszenia flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej przez Urząd Miasta Szczecin i jednostki organizacyjne Gminy Miasto Szczecin oraz flagi Miasta Szczecin.
↑Uchwała nr IV/U/917/13 Rady Miasta Szczecin z dn. 5 lipca 2013 r. w sprawie ustanowienia Dnia Pionierów Miasta Szczecina.
↑Andrzej Płachecki: Szczecin. Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji. [dostęp 2009-03-21].
↑Zarządzenie Nr 69/2014 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 4 marca 2014 r. ws. ustalenia liczby radnych (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2014 r., poz. 1084).
↑Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 marca 2008 r. ws. zniesienia Sądu Rejonowego w Szczecinie, utworzenia Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie i Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie (Dz.U. z 2008 r. nr 54, poz. 334, zmiana Dz.U. z 2008 r. nr 105, poz. 673).
↑Tabela 2. W: Leszek Kosiński: Pochodzenie terytorialne ludności ziem zachodnich w 1950 r.. T. Zeszyt 2. Warszawa: Polska Akademia Nauk Instytut Geografii, 1960. Brak numerów stron w książce
Z archiwum Sz. Śladem szczecińskich historii niezwykłych XX wieku. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2005. ISBN 83-7301-788-7. (pol.). Brak numerów stron w książce
Gaziński Radosław, Fiuk Piotr: Szczecin Skolwin. Szczecin: Wydawnictwo Stowarzyszenie Czas Przestrzeń Tożsamość, 2005. ISBN 83-923059-0-6. (pol.). Brak numerów stron w książce