Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

2 Dywizja Jazdy

2 Dywizja Jazdy
Historia
Państwo

 Polska

Tradycje
Kontynuacja

Północna Dywizja Jazdy

Dowódcy
Pierwszy

płk Gustaw Orlicz-Dreszer

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Jazda

2 Dywizja Jazdy (2 DJ) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.

Na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa WP L. dz. 7710/1 z 2 lipca 1920 utworzono Grupę Operacyjną Jazdy. W jej składzie zorganizowana została 2 Dywizja Jazdy. Jej dowództwo objął płk Marian Oksza-Orzechowski. W jej skład miały wejść 1 i 7 Brygady Jazdy[1]

Po raz drugi dywizja sformowana została w składzie Korpusu Jazdy gen. Juliusza Rómmla.

Walki dywizji

W dniach od 16 - 17 września 1920 pod Letczanami dowodzona przez płk. Dreszera-Orlicza 2 DJ osaczyła w rejonie Letczan 3 Brygadę 14 Dywizji kawalerii z 1 Armii Konnej. Jej zdemoralizowane resztki wziął do niewoli 203 pułk ułanów[2].


W pościgu za cofającymi się wojskami 12 Armii Nikołaja Kuźmina, 21 września Korpus Kawalerii płk. Juliusza Rómmla osiągnął linię Horynia. Tutaj, z braku amunicji, pościg przerwano[3]. W tym czasie na wschód od Horynia 1 Armia Konna Siemiona Budionnego uzupełniała swoje stany i reorganizowała się. Według polskiego wywiadu, Siemion Budionny, wraz ze swoim sztabem, miał kwaterować w Korcu. W tej sytuacji dowódca Korpusu Jazdy płk Rómmel zaproponował dokonanie zagonu na Korzec. Plan zakładał sforsowanie Horynia pod Aleksandrią i obejście północnego skrzydła 1 Armii Konnej.

26 września o świcie Korpus Jazdy ruszył do działań. Zadanie główne wykonywała 2 Dywizja Jazdy. Maszerowała ona przez Pustomyty i Daniczów na Korzec, a 1 Dywizja Jazdy ubezpieczała ją z kierunku Międzyrzecza i Samostrieły. Około 15.00 grupa uderzeniowa dotarła pod Korzec, częścią sił obeszła miasto od wschodu i uderzyła na stacjonującą tam brygadę 44 Dywizji Strzelców[3]. Zaskoczenie Sowietów było całkowite. Polscy ułani wzięli do niewoli kilkuset jeńców, zdobyli 6 armat i 10 ckm-ów. Nie zrealizowano jednak głównego celu działania, jakim było zniszczenie sztabu 1 Armii Konnej i jej oddziałów. Te odmaszerowały wcześniej w kierunku na Berdyczów[3].

 Osobny artykuł: bitwa pod Korcem.

Organizacja dywizji

4 sierpnia 1920[4]

  • 1 Brygada Jazdy (5, 17 puł, 2 pszw)
  • 3 Brygada Jazdy (8, 11, 12 puł.)

W składzie korpusu

Obsada personalna dowództwa

Obsada personalna dowództwa dywizji w październiku 1920[5]
Stanowisko Stopień, imię i nazwisko
Dowódca dywizji płk Gustaw Orlicz-Dreszer
Adiutant ppor. Jakub Sztembarth
Zastępca dowódcy dywizji płk Mikołaj Waraksiewicz
Szef sztabu mjr szt. gen. Roland Bogusz[6]
Szef oddziału I por. ad. szt. Wiktor Brudkiewicz
Szef oddziału II por. Władysław Bielobradek
Oficer oddziału III ppor. Jerzy Wyrzykowski
Oficer oddziału III ppor. Wacław Budzyński
Szef oddziału IV por. Konrad Zembrzuski
Szef oddziału V por. Ksawery Zalewski
Oficer oddziału V ppor. Marian Sobociński
Szef sanitarny mjr Józef Stanisław Kulesza
Oficer ppor. Stefan Łysakowski
Lekarz weterynarii rtm. lek. wet. Zygmunt Filipowicz
Proboszcz dywizji ks. Jan Keller
Dowódca taborów rtm. Edmund Mierzejewski
Referent broni kpt. Rafał Narkoń
Szef sądu polowego kpt. KS dr Władysław Drobniewicz
Oficer sądu por. Stanisław Iwanowski
Oficer sądu por. dr Jan Theobald
Oficer sądu ppor. KS Aleksander Kaliniewicz
Instruktor jazdy koni rtm. Franciszek Źródłowski
Dowódca plutonu sztabowego por. Stefan Sikorski

Przypisy

Bibliografia

  • "Księga jazdy polskiej", pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint, Bellona Warszawa 1993
  • Przemysław Olstowski. Dywizja Jazdy płk. Gustawa Orlicz-Dreszera w bitwie warszawskiej. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1-2 (159-160), s. 35-63, 1997. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182. 
  • Włodzimierz Nowak: Samhorodek – Komarów 1920. Walki jazdy polskiej z konnicą Budionnego, maj – wrzesień 1920. Warszawa: Bellona SA, 2010. ISBN 978-83-11-11897-3.
  • Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
  • Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. T. 1 i 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.
Kembali kehalaman sebelumnya