12 Dywizjon Artylerii Konnej

12 Dywizjon Artylerii Konnej

Odznaka pamiątkowa artylerii konnej
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1924
Rozformowanie	1937
Tradycje
Święto	26 maja
Organizacja
Dyslokacja	Ostrołęka
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	artyleria
Podległość	2 DK (1924–1929)

Zawody Związku Jeździeckiego Oficerów Artylerii Konnej w Warszawie - wręczenie nagrody zwycięzcy konkursu "ciężkiego" por. Emilowi Sikorskiemu z 12 dak; październik 1931.

12 Dywizjon Artylerii Konnej (12 dak) – oddział artylerii konnej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Historia dywizjonu

12 dywizjon artylerii konnej został sformowany w maju 1924 roku w Ostrołęce, w składzie 2 Dywizji Kawalerii. W skład dywizjonu weszły dwie baterie. Pierwsza bateria została przekazana przez 1 dywizjon artylerii konnej z Warszawy. Drugą baterię wydzielił ze swego składu 8 dywizjon artylerii konnej.

19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 26 maja, jako datę święta pułkowego^[1][2].

31 marca 1937 dywizjon uległ rozformowaniu. I bateria powróciła do macierzystego 1 dak-u, a 2 bateria została podporządkowana dowódcy 14 dywizjonu artylerii konnej.

Kadra dywizjonu

Dowódcy dywizjonu

• mjr / ppłk art. Andrzej Jan Zagrojski (V 1924^[3] – III 1929^[4])
• mjr / ppłk art. Wojciech Stachowicz (III 1929 – II 1935)
• ppłk art. Władysław Kaliszek (III 1935 – 1937)

Przypisy

1. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 174.
2. Galster 1975 ↓, s. 94.
3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 16 maja 1924 roku, s. 281.
4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914 – 1939. Londyn: 1975.
• Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939. Toruń: Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X. Brak numerów stron w książce