Jeszcze w nocy z 25 na 26 września sztab Naczelnego Wodza przygotował dokumenty do kolejnej fazy operacji. Jej celem było wykonanie manewruokrążającego i ostateczne pobicie wojsk sowieckiego Frontu Zachodniego[3]
W zasadzie rozegrany w dniach 28–29 września bój pod Lidą był zakończeniem kolejnego etapu walk[4]. Bezpośrednio po nim polskie dywizje przystąpiły do pościgu za pobitym nieprzyjacielem. Pościg ten objął rozległy front od Niemna na północy, aż po Prypeć na południu[5].
Wobec mającego nastąpić wkrótce rozejmu, wojska polskie dążyły do zajęcia korzystnej linii frontu[10].
4 października marszałek Józef Piłsudski wydał rozkaz operacyjny nakazujący jednostkom 2 Armii osiągnięcie linii Kojdany – Hulewicze – Lachwa oraz opanowanie Mołodeczna[11].
12 października zgrupowanie uderzeniowe kontynuowało marsz na Mołodeczno.
II batalion i kompanie III batalionu 4 pułku piechoty Legionów nacierały na Lebiedziewo, a I batalion maszerował wzdłuż linii kolejowej na Konowicze i Prudy.
W rejonie Lebiedziewa 4 ppLeg. odparł kontratak wyprowadzony siłami sowieckiego 51 pułku strzelców.
Rano następnego dnia Polacy dotarli pod Mołodeczno. II i III batalion 4 ppLeg. opanowały dworzec kolejowy. Wkrótce nadciągnął także batalion 2 pułku piechoty Legionów oraz grupa ppłk. Michała Zabdyra. Ta ostatnia pokonała oddziały sowieckie pod Berezowcami i Kopaczami. Operujący na północ od Mołodeczna 24 pułk piechoty opanował Śmierdzieje i Glinne, a następnego dnia zdobył Wilejkę[15].
13 października Sowieci uderzyli siłami 50, 51 i 53 pułków strzelców. Zacięte walki zakończyły się odwrotem czerwonoarmistów. W tym czasie w rejonie Zaborze – Kozłów – Studzieniec 3. i 4 Brygady Jazdy rozbiły wycofującego się przeciwnika, zdobyły Wjazyń i Sosenkę i wyszły na rubież Dołhinów – Krzywicze. Następnego dnia oddziały polskie przeszły do obrony opanowanego terenu, nie podejmując dalszych działań zbrojnych[16].
Wiesław Wysocki (red.): Szlakiem oręża polskiego; vademecum miejsc walk i budowli obronnych. T. 2, poza granicami współczesnej Polski. Warszawa: Wydawnictwo „Gamb”, 2005. ISBN 83-7399-050-X.