Era prononciacion qu'ei [ardenn'gòst] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : De Ardengosto, en latin, en 1387, Ardengost (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].
Segon Dauzat, Ardengost que vien benlhèu deth nom gallic d'òmi Ardus, dab eth sufixe gallic -incum e eth sufixe aquitan -ossum[2].
Miquèu Grosclaude que tròba era proposicion de Dauzat tròp complicada; eth sufixe -ost qu'ei tipic deths noms aquitans vielhs. J-B. Orpustan (Bulletin du Musée Basque, 1987) qu'arreliga Ardengòst a un basco Ardengos trobat dens eth Libe d'Aur de Baiona en 1142, qui correspón ath bascoArdengoitz. Qu'i ved eth radicau Ardan, « vinha ». Mes, a despieit d'eras semblanças deths noms, R. Aymard que hè arremarcar a bon dret que i a pas de vinha a 1060 m. d'altitud. De mei, que i a a Vetrac dens eth Recensament deths Huecs de Bearn de 1385, eth nom Ardengs / Ardenhs. R. Aymard qu'i ved un nom gallic. Grosclaude que conclutz: eth radicau qu'ei probablament aquitan, benlhèu Ardeng, de sens desconeishut, dab eth sufixe aquitan -òst[1].
Shens certitud, Delamarre que tempta ua explicacion celtica. L'etime que seré Ardincosson, era proprietat d'*Ardincos. Que i a un nom de persona atestat Ardicco, mès pas *Ardincos (evolucion de *Arduinicos ?)[3].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)