Era prononciacion qu'ei [bér'trén] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : De Berennio, de Bertrennio, en latin, en 1387, Bertrens en 1790, Bertren (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].
Segon Dauzat, Bertren que vien deth nom germanic d'òmi Berto, tombat dens l'atraccion d'un aute nom germanic d'òmi, Berthari, dab eth sufixe germanic -ing[2].
Segon Negre, per Bèrtre (Tarn), eth nom germanic d'òmi Berterus. Segon R. Aymard, que i a duas possibilitats, eth nom germanic d'òmi Berth-hramm (qui mia a Bertran), o eth gallic vertra, « plaça hòrta »[1].
Segon Miquèu Grosclaude, eth nom germanic hornit per Aymard qu'ei ua possibilitat, mes i a pas de certitud; eth nom que demòra escur[1].
Que i a ath sud deth vilatge un penent en avançament, un mus qui permetré de survelhar eth nòrd e eth sud, se i plaçavan un castèth. Mes que cau un sufixe a vertra.
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
