La prononciacion qu'ei [la lou'bèro] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : La Lobeyra, La Lobera, cap a 1184, La Lobere en 1285, De Lalobera en 1313, De Luperia, en latin, en 1342, de Lupperia, en latin, en 1379, La Lobera en 1429, Laloubere (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].
Segon Dauzat, lobèra que vien deu latin lupus, dab lo sufixe -aria, « lòc frequentat deus lops »[2].
Segon Negre, La Lobèra que vien deu gascon lobèra, « arrepaire de lops » e tanben « alentorns, lòcs circonvesins d'un lòc »[1].
Segon Robert Aymard, La Lobèra qu'ei ua seuva on i avèva a l'origina un pavalhon de caça aus lops[1].
Segon Miquèu Grosclaude, la segonda explicacion de Negre que vien deu diccionari de Simin Palay; saben pas on Palay angó quèrre ua tau definicion. La prumèra explicacion, « arrepaire de lops », que sembla vertadèra, mes que i a avut autas definicions, lo petit nom Lop, hòrt espandit, loba, oronime preindoeuropèu, etc. Lejosne que horneish duas referéncias hòrt curiosas : Nemus vocatum La Lova en 1306 (letra de Helip lo Bèth), Nemus vocatum la Loba alias casa de la Folhosa en 1310, « ua seuva aperada la Loba »; se son exactas, que contiénen un usatge estranh deu femenin (loba e pas lop) e lo nom de Loba qu'i sembla utilizat com nom pròpri. Lo sens deu toponime, deu latin luparia, que demòra de preferéncia « lòc frequentat deus lops »[1].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
