Era prononciacion qu'ei [siradã] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : De Exiradano, de Xiradano, en latin, Siradan (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].
Segon Rohlfs e R. Aymard, Siradan que vien deth nom aquitan d'òme Siradus, atestat per ua inscripcion[1].
Segon Miquèu Grosclaude, Siradan que vien deth nom aquitan d'òme Siradus, dab eth sufixe -anum. Siradan qu'èra era proprietat antica de Siradus[1].
Dauzat e Rostaing, Negre an pas hornit d'explicacion, benlhèu pr'amor dera conservacion de -d- intervocalic (contra -z- atendut). Ath sud e ath oèst de Gasconha, SŪDARE > sudar, ALAUDA > alauda / laudeta, (vèrbe derivat de) NŌDU > nudar, etc (modèle occitan generau e gascon deth nòrd-èst, respectivament : susar, alausa / lauseta, nosar, etc)[2].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)