La prononciacion qu'ei [souri'yak] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : Soreag en 1229, De Soreaco, en latin, en 1313 e 1342, Soreatz en 1379, Soreac en 1429, Soreac (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].
Segon Miquèu Grosclaude, l'ipotèsi de Rohlfs qu'ei la sola e qu'ei acceptabla. Lo nom de persona Sorenus que seré eth-medish derivat de l'aquitan Sorus (d'après Sacaze). Soriac qu'ei ua proprietat antica aquitano-romana, formada deu nom d'òmi *Sorenus, dab lo sufixe -acum[1].
Delamarre se pronóncia pas sus Soriac. Que cita los noms celtics atestats Sorios, Sor(i)nos e eventualament celtic Sorus; que cita tanben Sorus Arvernus, en principi pas aquitan[2]. Un *Sorinacon, de Sorinos + -acon) que pòt miar au medish resultat que *Sorenacon.
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
_1.jpg)
.svg)
.svg){kind=small}
