Era prononciacion qu'ei [ka'mous] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : De Camorcio, en latin, en 1387, Camours en 1767, Camous (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].
Segon Dauzat, eths Camós que son vilatges situats en arriba de flume; eth mot camó que representa un terren fertile, près deth gave (Palay); cf eth « ancian provençau » cambon[2].
R. Aymard qu'accèpta era ipotèsi de Dauzat, mes era preséncia deras finaus -r qu'ei problematica[1].
Eths noms de tipe Camous, Cambon, Chambon, « terren fertile près d'ua aiga » que son explicats per eth gallic cambo (corba de flume). Que cau corregir aquera explicacion :
Camors (Loron) ei pas briga sus ua aiga. Que'n es atau de plan de cambons lengadocians o camons gascons. Donc eth sens de « terren fertile » convien, mes pas totjorn près d'ua aiga;
era finau -rs (redusida sovent a -s) qu'ei constanta; -s ei pas ua marca deth plurau. A partir dera fòrma de Camorcio, Grosclaude que tempta un Camon + nom d'òmi Orsius, mes que considèra era finau escura[1].
Comunas dethsHauts Pirenèus en Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)