Mèste Franc[1], Gui de Mount-Pavoun[1], Cousinié Macàri[1], Michèu Gai[1], Lou Cascarelet[1], Grand la Borgno[1], Lou Felibre de Bello Visto[1], Un Maianen[1], Lou Felibre dóu Mas[1], Antoine Chansroux[1], Lou Canounge de N-D. de Casten[1], Lou Felibre de Bèuvezet[1], Lou Felibre Calu[1], Jan Chaplo Verne[1], Un Jouine Felibre[1], Lou Medecin di Torro[1], Tounin Clapo[1], Lou Tout-Obro[1] і Ambròsi Boufarel[2]
Фрэдэрык (Фрэдэры) Містраль (фр. Frédéric Mistral, гкс. Frederic Mistral / Mistrau, па класічнай норме, або Frederi, па яго ўласнай норме, 8 верасня1830, Маян- 25 сакавіка1914, тамака жа) — правансальскіпаэт і лексікограф. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры1904 года. Прэмія прысуджана «ў прызнанне свежай арыгінальнасці і сапраўднай натхнёнасці паэтычных твораў, якія праўдзіва адлюстроўваюць пэйзажы і духоўную прыроду свайго народа, а таксама яго важнай дзейнасці ў якасці правансальскага філолага»[11].
Жыццё і творчасць
Пасля шэрагу невялікіх п'ес на аксітанскай (правансальскай) мове ён напісаў знакамітую сельскую паэму «Miréio» («Мірэй», 1859, з французскім перакладам), сустрэтую вельмі спрыяльна, яна атрымала прэмію Французскай акадэміі. Сюжэт паэмы ён перапрацаваў потым у опернае лібрэта, да якога Шарль Гуно напісаў музыку («Mireille»).