PROFILBARU.COM

Марыс Метэрлінк
Марыс Метэрлінк
	Maurice Maeterlinck
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Марыс Палідор Мары Бернар Метэрлінк; (фр.: Maurice Polydore Marie Bernard Maeterlinck)
Дата нараджэння	29 жніўня 1862[…]
Месца нараджэння	Гент, акруга Гент[d], Усходняя Фландрыя, Бельгія;
Дата смерці	6 мая 1949[…] (86 гадоў)
Месца смерці	Ніца, дэпартамент Прыморскія Альпы, Францыя;
Пахаванне	Palais Maeterlinck[d];
Грамадзянства	Бельгія;
Жонка	Renée Dahon[d]
Альма-матар	Генцкі ўніверсітэт; езуіты; Sint-Barbaracollege[d];
Месца працы	La Jeune Belgique[d];
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, драматург, філосаф
Гады творчасці	1888—1949
Кірунак	сімвалізм
Жанр	philosophical fable[d]
Мова твораў	французская
Дэбют	Аранжарэі (1888)
Грамадская дзейнасць
Член у	Каралеўская акадэмія французскай мовы і літаратуры[d] (6 мая 1949); Académie des gastronomes[d]; Руанская акадэмія навук, літаратуры і мастацтваў[d];
Прэміі	Нобелеўская прэмія па літаратуры (1911)
Узнагароды
Подпіс
	Творы ў Вікікрыніцах
	Медыяфайлы на Вікісховішчы
	Цытаты ў Вікіцытатніку

Мары́с Палідо́р Мары́ Берна́р Метэрлі́нк (фр.: Maurice (Mooris) Polydore Marie Bernard Maeterlinck; 29 жніўня 1862, Гент — 6 мая (паводле некаторых крыніц — 5-га мая) 1949, Ніца) — бельгійскі паэт, драматург і філосаф. Пісаў па-французску. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры за 1911. Прэмія прысуджана «ў прызнанне шматбаковай літаратурнай дзейнасці і асабліва за драматычныя творы, адзначаныя багаццем ўяўлення і паэтычнай фантазіяй, якія адкрываюць, часам пад маскай чароўнага вымыслу, глыбокае натхненне, у той час як форма містэрый прыцягвае чытачоў сваёй пачуццёвасцю і абуджае іх уяўленне»^[7].

Біяграфічныя звесткі

Скончыў Генцкі ўніверсітэт (1885), вывучаў права ў Парыжы, працаваў адвакатам у Генце. 3 1896 жыў у Францыі. Старшыня Міжнароднага ПЭН-клуба (з 1947).

Член Бельгійскай каралеўскай акадэміі літаратуры і прыгожых мастацтваў.

Творчасць

Дэбютаваў у 1883. Пісаў на французскай мове. Першы зборнік вершаў «Цяпліцы» (1889), першая яго п'еса «Прынцэса Мален» (1889, на сюжэт казкі братоў Грым). У аднаактоўках «Няпрошаная» і «Сляпыя» (абедзве 1890), драмах «Пелеас і Мелізанда» (1892), «Там, унутры» і «Смерць Тэнтажыля» (абедзве 1894) сцвярджаецца ўлада над чалавекам загадкавага Невядомага, што часам увасабляецца ў смерці, чалавек разглядаецца як ахвяра, як згублены ў варожым свеце «сляпы», як «марыянетка». Аўтар рамантычных драм «Аглавена і Селізета» (1896), «Арыяна і Сіняя Барада» (1896, на сюжэт казкі Ш. Перо), «Сястра Беатрыса» (1901), «Монна Ванна» (1902), «Цуд Святога Антонія» (1903) і інш., кніг эсэ, мемуараў. Вяршыня яго творчасці — філасофская п'еса-казка «Сіняя Птушка» (1908).

На сюжэт драмы «Пелеас і Мелізанда» напісаны аднайменная опера К. Дэбюсі (1902), сімфанічная паэма А. Шонберга, на сюжэт драмы «Арыяна і Сіняя Барада» — опера П. Дзюка (1907).

Сімвалісцкая драма М. Метэрлінка прадвызначыла авангардысцкі кірунак у драматургіі ў 2-й пал. XX ст. — «тэатра абсурду», або «антытэатра».

Пераклады

Метэрлінк М. Сіняя птушка / Перакл. М. Папковай // Сіняя птушка: Казкі / Укл. Л. Цітовай. Мн., 1997.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Метерлинк // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 4. — С. 797–801.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4239850"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a>
↑ Maurice Maeterlinck // Encyclopædia Britannica
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ ^а ^б ^в Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3621644"></a>
↑ Maurice Maeterlinck // Encyclopædia Britannica Праверана 13 кастрычніка 2018.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ Find a Grave — 1996.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056"></a>
↑ ^а ^б http://www.arllfb.be/composition/successions.html Праверана 26 кастрычніка 2015.
↑ Лявонава Е. Прызнаны найлепшымі: Нобелеўская прэмія, яе гісторыя і лаўрэаты // Роднае слова. — 2001. — № 6. — С. 98—102.

Літаратура

Метэрлінк Марыс // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).