La prononciacion qu'ei [pun'sun de'bat]. Las fòrmas ancianas que son Ponzo au sègle XIIau, Ponsoo-Jusoo en 1376, Ponso-Debag en 1385, Ponsoo-Debat en 1402, Ponssoo-Dejus en 1487, Ponsson-Debag en 1546, Ponso-Debaig en 1614, Ponson-débat-Pouts despuish qu'apleguèn las dus comunas, lo 30 de deceme de 1844 [2].
Segon Dauzat, Ponçon Devath que vien deu nom latin d'òmi Pontius e sufixe -onem; devath, « en bas » [3].
Segon Miquèu Grosclaude, qu'ei inutile de tornar au latin, pr'amor lo nom Pons qu'ei plan atestat a l'Edat Mejana. Ponçon (escriut Ponson que vien de Pons (= Ponç) e sufixe -on. Per las indicacions d'orientacion (qui non son indicacions d'altitud) :
juson, dejús o dejós, devath = en aval, au nòrd;
suson, dessús = en amont, au sud;
abans, davant = cap au sorelh levant, a l'èst;
arrèr, darrèr = d'esquia au sorelh levant, a l'oèst.
Devath qu'a lo sens de « situat au nòrd » (per rapòrt a Ponçon Dessús) [2].
A prepaus deu sufixe, Jacques Boisgontier, dens la soa recension deu Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, qu'escriu Miquèu Grosclaude constata la relativa frequéncia deu sufixe -on e l'absencia deu sufixe -an (deu latin -anum) shens botar los dus hèits en relacion. Boisgontier que pensa, a data desconeishuda, i avó substitucion d'un sufixe per un aute. Aquí perqué en Bearn i a los adjectius Suson, Sobiron, Juson, contra Susan, Sobiran, Jusan, en gascon comun. Ponçon qu'ei l'equivalent deus Ponçan deu Gers[4].
Lo Potz
La prononciacion qu'ei [lu puts] (article definit totjorn present). Lo nom que vien deu gascon potz, deu latin puteum (e non pas de podium > puei) [5].
.svg){kind=small}
