La prononciacion qu'ei [bene'jak]. Las fòrmas ancianas que son Banayacum en 1216, en latin, Beneigac en 1376, Beneyac en 1385, Benejac (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].
Segon Dauzat, Benejac que vien deu nom gallic d'òmi Benaia o Benagius dab lo sufixe -acum[3].
Miquèu Grosclaude qu'accèpta l'explicacion de Dauzat. Benejac que vien deu nom d'origina gallica Benagius, dab lo sufixe -acum. Benejac qu'èra la proprietat de Benagius[2].