La prononciacion qu'ei [sen me'dar]. Las fòrmas ancianas que son Saint-Médard, en 1537, St Médard (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau). Sent Medard qu'ei un agiotoponime : qu'ei un nom de lòc qui hè referéncia a un nom de sent. Que s'ageish de Sanctus Medardus (456 - 8 de junh 545), avesque de Noyon en Picardia (França), dont lo nom ven deu germanic Math-hard[2],[3]. En occitan, sonque la Gasconha occidentau e meridionau consèrva inalterat lo -d- intervocalic; endacòm mei, Medard qu'ei una fòrma sabenta. Las autas fòrmas occitanas que son Mesard, Meard, Miard, Merd, Mèrd.