La prononciacion qu'ei [bar'zun]. Las fòrmas ancianas que son Barzunum, en latin, en 1286, Barsuu en 1385, Barsun en 1402, Barssun en 1538, Barsun (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].
Segon Dauzat, Barzun que vien deu nom gallic d'òmi Barus dab lo gallic -dunum[3].
Lemoine, citat per Miquèu Grosclaude, qu'explica Barzun per lo gallic Virodunum (coma los Verdun)[2].
Miquèu Grosclaude qu'arrefusa l'explicacion de Dauzat per ua rason fonetica (Barus + dunum > *Bardun) e enqüèra mei la de Lemoine. Bard, « hanga, lima », non pòt servir pr'amor -d ei pas intervocalic. Non saben se l'aragonés barza, « bròc, espia » existeish au nòrd deus Pirenèus. Lo nom latin d'òmi *Barisius dab lo sufixe -unum qu'ei ua possibilitat, pas mei[2].
Delamarre que causeish lo celtic barro-dūnon, « hòrt deu som », mès que i a benlhèu la possibilitat de *Baridūnon sus un nom d'òmi *Bar(i)os[4]. Lo site qu'ei d'arribèra.
.svg){kind=small}
