Frew McMillan

Frew McMillan

Państwo	Południowa Afryka
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1942 Springs
Wzrost	183 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1969
Zakończenie kariery	1983
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	39 (3 czerwca 1974)
Australian Open	1R (1971)
Roland Garros	3R (1967, 1971, 1972)
Wimbledon	3R (1970, 1978)
US Open	QF (1972)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	63
Najwyżej w rankingu	1 (23 sierpnia 1977)
Australian Open	1R (1971)
Roland Garros	W (1972)
Wimbledon	W (1967, 1972, 1978)
US Open	W (1977)

Frew Donald McMillan (ur. 20 maja 1942 w Springs) – południowoafrykański tenisista, zwycięzca dziesięciu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa 1974, lider rankingu ATP deblistów.

Kariera tenisowa

Przez kilka lat w drugiej połowie lat 70. figurował w czołowej setce rankingu gry pojedynczej, wygrał dwa turnieje (m.in. Monachium 1974) i w dalszych pięciu był w finale, jednak sukcesy odnosił głównie w zawodach gry podwójnej. W parze z Bobem Hewittem wygrywał French Open (1972), Wimbledon (1967, 1972, 1978), US Open (1977), ATP Finals (1978), otwarte mistrzostwa Włoch (1967); w parze z Jimmym Connorsem wygrał m.in. halowe mistrzostwa USA w 1974. W sierpniu 1977 po raz pierwszy sklasyfikowany był na pierwszym miejscu w rankingu ATP deblistów^[1]. Po raz ostatni na szycie listy był w lutym 1979, a łącznie zajmował to miejsce przez osiemdziesiąt pięć tygodni.

Odnosił także sukcesy w grze mieszanej. W parze z Annette Van Zyl wygrał French Championships 1966, z Betty Stöve wygrał Wimbledon w 1978 i 1981 (1979 przegrali w finale). Wygrał także US Open 1977 i 1978 (ze Stöve).

Przez lata tworzył z Bobem Hewittem jedną z najlepszych par deblowych w historii tenisa. Sukcesy zawdzięczali przede wszystkim wzajemnemu zrozumieniu na korcie i wzorowej grze wolejowej. W 1967 wygrali turniej wimbledoński nie tylko nie tracąc seta, ale nawet nie przegrywając ani razu własnego podania.

W latach 1965–1978 reprezentował Południową Afrykę w Pucharze Davisa rozgrywając trzydzieści meczów, z których w dwudziestu pięciu zwyciężył. W 1974 zdobył z reprezentacją trofeum w finale przeciwko Indiom, które na znak protestu przeciw apartheidowi zrezygnowały z udziału w meczach o puchar^[2][3].

Frew McMillan wyróżniał się na korcie charakterystyczną białą czapeczką, a także rzadkim stylem – grał oburącz zarówno forhend, jak i bekhend. Po zakończeniu kariery bez większego powodzenia zajmował się pracą trenerską, a od 1994 również komentowaniem tenisa w telewizji (głównie w stacji Eurosport). W 1992 został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra podwójna (5–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	9 lipca 1967	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Bob Hewitt	Roy Emerson Ken Fletcher	6:2, 6:3, 6:4
Zwycięzca	2.	4 czerwca 1972	French Open, Paryż	Ceglana	Bob Hewitt	Patricio Cornejo Jaime Fillol	6:3, 8:6, 3:6, 6:1
Zwycięzca	3.	9 lipca 1972	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Bob Hewitt	Erik Van Dillen Stan Smith	6:2, 6:2, 9:7
Zwycięzca	4.	11 września 1977	US Open, Forest Hills	Ceglana	Bob Hewitt	Brian Gottfried Raúl Ramírez	6:4, 6:0
Zwycięzca	5.	8 lipca 1978	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Bob Hewitt	Peter Fleming John McEnroe	6:1, 6:4, 6:2

Gra mieszana (5–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	5 czerwca 1966	French Championships, Paryż	Ceglana	Annette Van Zyl	Ann Haydon-Jones Clark Graebner	1:6, 6:3, 6:2
Finalista	1.	13 września 1970	US Open, Forest Hills	Trawiasta	Judy Tegart Dalton	Margaret Smith Court Marty Riessen	4:6, 4:6
Finalista	2.	12 września 1976	US Open, Forest Hills	Trawiasta	Betty Stöve	Billie Jean King Phil Dent	6:3, 2:6, 5:7
Finalista	3.	2 lipca 1977	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Betty Stöve	Greer Stevens Bob Hewitt	6:3, 5:7, 4:6
Zwycięzca	2.	11 września 1977	US Open, Forest Hills	Ceglana	Betty Stöve	Billie Jean King Vitas Gerulaitis	6:2, 3:6, 6:3
Zwycięzca	3.	8 lipca 1978	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Betty Stöve	Billie Jean King Ray Ruffels	6:2, 6:2
Zwycięzca	4.	10 września 1978	US Open, Nowy Jork	Twarda	Betty Stöve	Billie Jean King Ray Ruffels	6:3, 7:6
Finalista	4.	7 lipca 1979	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Betty Stöve	Greer Stevens Bob Hewitt	5:7, 6:7(7)
Finalista	5.	9 września 1979	US Open, Nowy Jork	Twarda	Betty Stöve	Greer Stevens Bob Hewitt	3:6, 5:7
Finalista	6.	7 września 1980	US Open, Nowy Jork	Twarda	Betty Stöve	Wendy Turnbull Marty Riessen	6:7, 2:6
Zwycięzca	5.	4 lipca 1981	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Betty Stöve	Tracy Austin John Austin	4:6, 7:6(2), 6:3

Przypisy

1. Frew McMillan [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-02-27] .
2. DaveD. Seminara DaveD., The Year the Davis Cup Felt Empty, „The New York Times”, 28 listopada 2009, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-02-27]  (ang.). Brak numerów stron w czasopiśmie
3. Puchar Davisa | Tenis NET [online], www.tenis.net.pl [dostęp 2018-02-27]  (pol.).

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-08-13]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-08-13]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-08-13]  (ang.).