PROFILBARU.COM

Billie Jean King
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1943 ; Long Beach
Wzrost	164 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1959
Zakończenie kariery	1984
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	129
Najwyżej w rankingu	1 (1966)
Australian Open	W (1968)
Roland Garros	W (1972)
Wimbledon	W (1966-1968, 1972, 1973, 1975)
US Open	W (1967, 1971, 1972, 1974)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	139
Najwyżej w rankingu	1 (1967)
Australian Open	F (1965, 1969)
Roland Garros	W (1972)
Wimbledon	W (1961, 1962, 1965, 1967, 1968, 1970-1973, 1980)
US Open	W (1964, 1967, 1974, 1978, 1980)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Billie Jean King, z domu Moffitt (ur. 22 listopada 1943 w Long Beach) – amerykańska tenisistka, zwyciężczyni trzydziestu dziewięciu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, zdobywczyni Pucharu Federacji, działaczka na rzecz sportu kobiecego. Na jej cześć w sierpniu 2006 roku nazwano kompleks sportowy, na którym odbywa się wielkoszlemowy US Open^[1].

Kariera tenisowa

Od dzieciństwa namawiana do różnych dyscyplin sportowych, mimo pewnych trudności (m.in. kłopotów ze wzrokiem) w wieku ośmiu lat rozpoczęła treningi tenisowe. Wśród jej pierwszych opiekunów była przedwojenna mistrzyni Wimbledonu, Alice Marble. Od początku kariery przejawiała dyspozycję do gry ofensywnej, ale miała trudności z przezwyciężeniem tremy – stąd jako juniorka długo nie mogła przebić się do czołówki i w wieku szesnastu lat była klasyfikowana dopiero na 19. miejscu w rankingu amerykańskim. W 1960 roku znalazła się już jednak w dziesiątce „dorosłego” rankingu amerykańskiego, a rok później odniosła pierwszy wielki sukces – wygrała Wimbledon w deblu w parze z Karen Hantze. Młode Amerykanki (Moffitt – 17 lat, Hantze – 18) nie były w turnieju rozstawione.

Z turniejem wimbledońskim związany jest ważny rekord Amerykanki – odniosła na londyńskiej trawie łącznie dwadzieścia zwycięstw we wszystkich trzech konkurencjach. Poza grą podwójną w 1961 triumfowała w tej samej konkurencji rok później (również z Hantze, ale grającą już pod nazwiskiem małżeńskim Susman), a w 1965 w parze z Marią Bueno. W 1966 Billie Jean (po ślubie już jako King) wygrała grę pojedynczą, pokonując w finale Bueno. W 1967 jako piąta zawodniczka w historii (po Suzanne Lenglen, Alice Marble, Louise Brough i Doris Hart) odniosła zwycięstwa w trzech konkurencjach Wimbledonu. W kolejnych latach wygrywała grę pojedynczą jeszcze w 1968, 1970, 1972, 1973 i 1975, grę podwójną w 1968, 1970, 1971, 1972 i 1973, grę mieszaną w 1971, 1973 i 1974. Ponownie wszystkie trzy tytuły zapisała na swoim koncie w 1973. Zebrała w ten sposób dziewiętnaście triumfów wimbledońskich, czym wyrównała rekord wybitnej deblistki z pierwszej połowy XX wieku, Elizabeth Ryan. Kiedy przez kilka kolejnych lat King bezskutecznie próbowała wynik ten poprawić, ponosząc porażki w finałach debla i miksta, wydawało się, że dwie Amerykanki pozostaną współwłaścicielkami rekordu. Ostatecznie King odniosła jednak dwudzieste zwycięstwo, wygrywając w 1979 w deblu w parze z Martiną Navrátilovą. Niezwykłym zbiegiem okoliczności dzień przed jubileuszowym zwycięstwem wimbledońskim Billie Jean King goszcząca na turnieju sędziwa Elizabeth Ryan zmarła na atak serca. King dzierżyła rekord wimbledońskich triumfów samotnie przez dwadzieścia cztery lata, a jej wynik wyrównała w 2003 Navrátilová, wygrywając w wieku czterdziestu sześciu lat miksta z Hindusem Leanderem Paesem.

Wielkie sukcesy Billie Jean King odnosiła nie tylko na kortach Wimbledonu. Ma na koncie cztery zwycięstwa w grze pojedynczej w Nowym Jorku (w mistrzostwach USA zarówno jako amatorka, jak i w erze „open”). Ten sam turniej wygrywała również pięć razy w deblu i cztery w mikście, a zwycięstwo w 1980 w parze z Navrátilovą było jej ostatnim triumfem w Wielkim Szlemie. Nieco mniej szczęśliwe były dla Amerykanki dwa pozostałe turnieje, ale zarówno mistrzostwa Australii, jak i Francji wygrywała w grze pojedynczej i mieszanej, a turniej paryski także w deblu. Jedyny tytuł, którego w bogatej karierze King brakuje, to gra podwójna Australian Open. Łączna liczba zwycięstw wielkoszlemowych – 39 – plasuje ją na trzecim miejscu wśród kobiet w historii (ex aequo z Sereną Williams), jedynie za Navrátilovą i Margaret Smith Court. Była piątą zawodniczką w historii, której udało się triumfować we wszystkich turniejach wielkoszlemowych w singlu – przed nią uczyniły to Margaret Court, Maureen Connolly, Doris Hart i Shirley Fry; później udało się to osiągnąć także Navrátilovej, Chris Evert, Steffi Graf, Serenie Williams i Marii Szarapowej. W 1967 King przyczyniła się do zdobycia Wielkiego Szlema w grze mieszanej przez Owena Davidsona; wygrali wspólnie Wimbledon, mistrzostwa Francji i USA, a Davidson wcześniej w parze z Lesley Turner mistrzostwa Australii.

Przez siedem sezonów figurowała na czele rankingu tenisistek amerykańskich; w światowej dziesiątce była nieprzerwanie w latach 1963–1980, w tym jako numer 1 w latach 1966–1968, 1971 i 1974.

Billie Jean King kontynuowała karierę do początku lat 80., stanowiąc przykład długowieczności sportowej. Jeszcze w swoim ostatnim starcie na Wimbledonie w 1983 osiągnęła półfinał, pokonując m.in. Wendy Turnbull i Kathy Jordan, a przegrywając z Andreą Jaeger. Udzielała się jeszcze sporadycznie w deblu, gdzie ostatni mecz rozegrała w 1990 w turnieju Virginia Slims w Boca Raton na Florydzie; jej partnerką w tym turnieju była młodsza o ponad trzydzieści lat Jennifer Capriati, którą wprowadzała w świat tenisa zawodowego. Na koncie Billie Jean King jest czterdzieści siedem wygranych turniejów amatorskich i osiemdziesiąt dwa zawodowe, ostatni wygrała w 1983 w Birmingham.

Należy wspomnieć o sukcesach reprezentacyjnych i trenerskich Amerykanki. Występowała w Pucharze Wightman w latach 1961–1967, 1970, 1977 i 1978, w Pucharze Federacji w latach 1963–1967 i 1976-1979, przyczyniając się siedmiokrotnie do zdobycia trofeum. W latach 1995–2002 pełniła funkcję kapitana reprezentacji pucharowej, prowadząc zespół do kolejnego triumfu w 1996. Duże sukcesy odniosła także jako trener ekipy narodowej na igrzyskach olimpijskich w Atlancie (1996) i Sydney (2000). Jej podopieczne sięgały na obu olimpiadach po złote medale zarówno w singlu (1996 Lindsay Davenport, 2000 Venus Williams), jak i deblu (1996 Mary Joe Fernández i Gigi Fernández, 2000 siostry Williams). Zakończyła pracę z zespołem w Pucharze Federacji po odsunięciu z ekipy Jennifer Capriati; osłabione Amerykanki (Monica Seles i Lisa Raymond) przegrały w 2002 z niżej notowanymi Austriaczkami, a funkcję kapitana po rezygnacji King objęła Zina Garrison-Jackson.

Tenis Billie Jean King opierał się przede wszystkim na ataku. Praworęczna zawodniczka (na korcie występująca w okularach) dysponowała mocnym serwisem i precyzyjnym wolejem, szczególnie ze strony bekhendowej. Była perfekcjonistką w przygotowaniu fizycznym i atletycznym, w każdy mecz wkładała dużo ambicji. Ofensywny styl gry zapewniał jej sukcesy na szybkich nawierzchniach (w jej czasach trzy z czterech imprez wielkoszlemowych rozgrywano na trawie), ale potrafiła także triumfować na kortach ziemnych, co udowodniła m.in. na French Open w Paryżu w 1972 czy Italian Open w Rzymie w 1970.

Zasługi i dokonania

Odegrała znaczącą rolę dla rozwoju tenisa zawodowego kobiet. Wraz z początkiem ery „open” w 1968 podpisała zawodowy kontrakt i występowała wspólnie ze swoją wielokrotną partnerką deblową Rosie Casals, Francuzką Françoise Durr oraz Brytyjką Ann Haydon-Jones, niezależnie od męskich rozgrywek zawodowych z udziałem Roda Lavera, Kena Rosewalla, Pancho Gonzáleza, Andrésa Gimeno, Freda Stolle i Roya Emersona (tzw. National Tennis League). Wkrótce przyczyniła się do powstania serii zawodowych imprez kobiecych pod nazwą Virginia Slims Tour. Wspierała ją w tej idei wydawczyni magazynu „World Tennis” Gladys Heldman, a opiekę sponsorską zapewniał Joe Cullman, związany z koncernem tytoniowym Philip Morris. Niezależnie od Virginia Slims w 1973 King była w gronie twórców Women’s Tennis Association (WTA), organizacji tenisistek zawodowych (która później przejęła opiekę nad cyklem rozgrywek, WTA Tour), i pełniła w niej funkcję pierwszej prezeski (do 1975). W 1974 była z kolei pierwszą kobietą-trenerką w rozgrywkach zawodowych World Team Tennis, prowadząc (jako grający szkoleniowiec) zespół Philadelphia Freedoms. Wygrywała te rozgrywki w 1976 i 1976 wraz z drużyną New York Apples.

Znana była z walki o finansowe równouprawnienie kobiet w turniejach tenisowych. W początkach ery „open” różnice między nagrodami w turniejach dla mężczyzn i kobiet były znaczące – np. w turnieju Pacific Southwest Open w 1970 12,5 tysiąca dolarów do 1,5 tysiąca. Wygrywając US Open w 1972 King odczuła tę różnicę osobiście – otrzymała 15 tysięcy dolarów mniej niż triumfator gry pojedynczej panów Rumun Ilie Năstase. Rozpoczęła wówczas zdecydowaną kampanię na rzecz wyrównania wysokości nagród, grożąc nawet organizatorom US Open bojkotem. Akcja ta sprawiła, że edycja 1973 US Open stanowiła pierwszy turniej wielkoszlemowy, na którym nagrody były równe; inne imprezy broniły się przed tymi zmianami znacznie dłużej. W 1971 King stała się z kolei pierwszą kobietą w sporcie zawodowym, której zarobki w ciągu jednego sezonu przekroczyły 100 tysięcy dolarów amerykańskich. Łącznie zarobiła na korcie prawie dwa miliony dolarów.

Jeszcze przed początkiem ery „open” King zasłynęła krytyką Amerykańskiego Stowarzyszenia Tenisowego, kiedy oskarżyła organizatorów turniejów amatorskich o promowanie ukrytego zawodowstwa. Miało to polegać na wręczaniu nieoficjalnych premii najlepszym graczom, czym zapewniano sobie ich udział w imprezie. Jeszcze większe emocje wzbudziła słynna „wojna płci” w 1973. Były mistrz Wimbledonu Bobby Riggs, liczący sobie już 55 lat, rzucił wyzwanie czołowym zawodniczkom, twierdząc, że udowodni wyższość tenisa męskiego. Wyzwanie podjęły King i Margaret Court. O ile Court nie sprostała Riggsowi, to King okazała się zdecydowanie lepsza (6:4, 6:3, 6:3), nie zwracając uwagi na prowokacje rywala, który wyszedł na kort w damskiej spódniczce, usiłował wręczyć bukiet kwiatów i ceremonialnie pocałować tenisistkę w rękę.

Wyróżnienia i nagrody

Billie Jean King została uhonorowana przez Associated Press tytułem Female Athlete of the Year w 1967 roku^[2]. Została uznana przez magazyn Time Człowiekiem Roku 1975. W 1987 roku została dołączona do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. Zajmowała poczesne miejsca w klasyfikacjach na tenisistkę XX wieku, znalazła się również w gronie stu najważniejszych Amerykanek XX wieku według magazynu „Life” (1990). Jej imię nadano w 1998 pucharowi wręczanemu zwyciężczyni kobiecego Masters (WTA Tour Championships). Międzynarodowa Federacja Tenisowa (ITF) przyznała jej najwyższe wyróżnienie – nagrodę im. Philippe Chatriera (2003).

12 sierpnia 2009 otrzymała Medal Wolności (Presidential Medal of Freedom) od prezydenta Baracka Obamy za jej działania na rzecz praw kobiet i osób LGBTQ. „To szansa dla mnie – i Stanów Zjednoczonych – aby powiedzieć «dziękuję» niektórym z najlepszych obywateli tego kraju i wszystkich krajów” powiedział prezydent Obama^[3].

Decyzją prezydenta Obamy Billie Jean King reprezentowała Stany Zjednoczone na otwarciu Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi, co zostało przez amerykańskie środowiska LGBT przyjęte jako przesłanie pod adresem prezydenta Putina i przeciwko ustawie, zabraniającej popularyzowania zachowań homoseksualnych wśród dzieci i młodzieży^[4].

Życie prywatne

Córka strażaka i gospodyni domowej; oboje rodzice amatorsko uprawiali sport – ojciec grał w koszykówkę, matka pływała. Młodszy brat Randy Moffitt został zawodowym baseballistą. 17 września 1965 r. wzięła ślub z amerykańskim prawnikiem Lawrence’em Kingiem. W 1987 r. rozwiodła się z mężem. Wcześniej, w 1971 roku poddała się aborcji. Rok później, w programie „60 minut” wyznała, że ani ona, ani jej mąż, nie byli gotowi na dziecko, poza tym obydwoje zajęci byli własnymi karierami. King była pierwszą znaną amerykańską sportsmenką, która przyznała się do orientacji biseksualnej^[5], kiedy potwierdziła swój związek ze współpracowniczką Marilyn Barnett. Działa na rzecz praw osób LGBTQ+, występuje w filmach edukacyjnych (m.in. dotyczących AIDS), za co otrzymała wiele wyróżnień^[6]. Jest wegetarianką. Obecnie Billie Jean King mieszka w Chicago i Nowym Jorku ze swoją żoną, także byłą tenisistką, Ilaną Kloss^[7].

Osiągnięcia sportowe

Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych:

mistrzostwa Australii
- gra pojedyncza – wygrana 1968, finał 1969
- gra podwójna – finały 1965, 1969
- gra mieszana – wygrana 1968
mistrzostwa Francji
- gra pojedyncza – wygrana 1972
- gra podwójna – wygrana 1972, finały 1968, 1970
- gra mieszana – wygrane 1967, 1970, finał 1968
Wimbledon
- gra pojedyncza – wygrane 1966, 1967, 1968, 1972, 1973, 1975, finały 1963, 1969, 1970
- gra podwójna – wygrane 1961, 1962, 1965, 1967, 1968, 1970, 1971, 1972, 1973, 1979, finały 1964, 1976
- gra mieszana – wygrane 1967, 1971, 1973, 1974, finały 1966, 1978, 1983
mistrzostwa USA
- gra pojedyncza – wygrane 1967, 1971, 1972, 1974, finały 1965, 1968
- gra podwójna – wygrane 1964, 1967, 1974, 1978, 1980, finały 1962, 1965, 1966, 1968, 1973, 1975, 1979
- gra mieszana – wygrane 1967, 1971, 1973, 1976, finały 1975, 1977, 1978

Finały turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej:

Wimbledon 1963 – 3:6, 4:6 z Margaret Court
mistrzostwa USA 1965 – 6:8, 5:7 z Margaret Court
Wimbledon 1966 – 6:3, 3:6, 6:1 z Marią Bueno
Wimbledon 1967 – 6:3, 6:4 z Ann Haydon-Jones
mistrzostwa USA 1967 – 11:9, 6:4 z Ann Haydon Jones
mistrzostwa Australii 1968 – 6:1, 6:2 z Margaret Court
Wimbledon 1968 – 9:7, 7:5 z Judy Tegart-Dalton
US Open 1968 – 4:6, 2:6 z Virginią Wade
Australian Open 1969 – 4:6, 1:6 z Margaret Court
Wimbledon 1969 – 6:3, 3:6, 2:6 z Ann Haydon-Jones
Wimbledon 1970 – 12:14, 9:11 z Margaret Court
US Open 1971 – 6:4, 7:6 z Rosie Casals
French Open 1972 – 6:3, 6:3 z Evonne Goolagong
Wimbledon 1972 – 6:3, 6:3 z Evonne Goolagong
US Open 1972 – 6:3, 7:5 z Kerry Melville-Reid
Wimbledon 1973 – 6:0, 7:5 z Chris Evert
US Open 1974 – 3:6, 6:3, 7:5 z Evonne Goolagong
Wimbledon 1975 – 6:0, 6:1 z Evonne Goolagong

Zwycięstwa turniejowe w erze „open”:

1968 Wimbledon
1969 Pacific Southwest, South African Open, Natal, Dublin, Sztokholm
1970 Rzym, Sydney, Durban, Londyn (hala), Richmond
1971 US Open, San Francisco, Long Beach, Milwaukee, Oklahoma City, Chattanooga, Detroit (US Indoors), Boston, San Diego, Hamburg (German Open), Hoylake, Kitzbuehel, Houston, US Clay Courts, Louisville, Phoenix, Londyn (hala)
1972 French Open, US Open, Wimbledon, Phoenix, Richmond, Indianapolis, San Francisco, Tucson, Charlotte, Bristol
1973 Wimbledon, Phoenix, Indianapolis, Denver, Nottingham, Hawaje, Tokio (Toray)
1974 US Open, San Francisco, Waszyngton, Detroit, Akron, Nowy Jork (US Indoors)
1975 Wimbledon, Sarasota
1977 Lionel, San Antonio, Phoenix, San Paulo, San Juan, Japan Invitational, Londyn (hala)
1979 Tokio (Sillook), Sztokholm
1980 Detroit, Houston, Tokio (Sillook)
1982 Birmingham
1983 Birmingham

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

W, wygrany turniej

F, przegrana w finale

SF, przegrana w półfinale

QF, przegrana w ćwierćfinale

xR, przegrana w x rundzie

A, brak startu

NH, turniej się nie odbył

Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku (styczeń i grudzień), za to nie został rozegrany w 1986.

Początek Ery Open

Występy w grze pojedynczej

Turniej	1959	1960	1961	1962	1963	1964	1965	1966	1967	1968		1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977		1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984	Tytuły (w EO)	Z–P (w EO)
Australian Open	A	A	A	A	A	A	SF	A	A	W		F	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	QF	2R	A	1 / 5 (0 / 3)	16 – 4 (8 – 3)
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	QF		SF	QF	QF	A	W	A	A	A	A	A		A	A	QF	A	3R	A	A	1 / 7 (1 / 6)	21 – 6 (18 – 5)
Wimbledon	A	A	2R	QF	F	SF	SF	W	W		W	F	F	SF	W	W	QF	W	A	QF		QF	QF	QF	A	SF	SF	A	6 / 21 (4 / 14)	95 – 15 (65 – 10)
US Open	1R	3R	2R	1R	4R	QF	F	2R	W		F	QF	A	W	W	3R	W	A	A	QF		A	SF	A	A	1R	A	A	4 / 18 (3 / 9)	58 – 14 (36 – 6)

Ranking na koniec roku^[a]	nie był publikowany					7	4	1	1	1		3	2	1	1	2	1	4	–	2		5	5	6	–	14	12	–	12 / 51 (8 / 32)	190 – 39 (127 – 24)

Występy w grze podwójnej

Turniej	1959	1960	1961	1962	1963	1964	1965	1966	1967	1968		1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977		1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985	1987	1989	1990	Tytuły (w EO)	Z–P (w EO)
Australian Open	A	A	A	A	A	A	F	A	A	SF		F	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	SF	SF	A	A	A	A	A	0 / 5 (0 / 3)	13 – 5 (8 – 3)
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	QF		F	QF	F	A	W	A	A	A	A	A		A	A	1R	QF	A	A	A	A	A	A	A	1 / 7 (1 / 6)	13 – 6 (12 – 5)
Wimbledon	A	A	W	W	2R	F	W	QF	W		W	3R	W	W	W	W	QF	SF	F	2R		QF	W	SF	A	2R	3R	A	A	A	A	A	10 / 22 (6 / 15)	74 – 12 (47 – 9)
US Open	A	A	A	F	QF	W	F	F	W		F	SF	A	A	SF	F	W	F	QF	QF		W	F	W	A	3R	SF	QF	A	A	A	A	5 / 20 (3 / 14)	73 – 14 (50 – 10)

Ranking na koniec roku																												25	–^[b]	–^[b]	–^[b]	–^[b]	16 / 54 (10 / 38)	173 – 37 (117 – 27)

Występy w grze mieszanej

Turniej	1959	1960	1961	1962	1963	1964	1965	1966	1967	1968		1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977	1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984	Tytuły (w EO)	Z–P (w EO)
Australian Open	A	A	A	A	A	A	QF	A	A	W		SF	Turniej nie był rozgrywany															1 / 3 (0 / 1)	3 – 3 (1 – 1)
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	W		F	SF	W	A	QF	A	A	A	A	A	A	A	A	2R	A	A	A	2 / 6 (1 / 5)	10 – 6 (9 – 5)
Wimbledon	A	A	1R	A	A	2R	A	F	W		SF	QF	3R	W	SF	W	W	3R	2R	SF	F	3R	QF	A	3R	F	A	4 / 19 (3 / 15)	40 – 15 (36 – 13)
US Open	A	A	A	2R	SF	QF	A	A	W		A	3R	A	W	SF	W	SF	F	W	F	F	2R	A	A	2R	2R	3R	4 / 17 (3 / 13)	28 – 16 (23 – 12)

																												11 / 45 (7 / 34)	81 – 40 (69 – 31)

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Doubles Championships
Toyota Series Championships
1971 – 1987
	Virginia Slims Circuit
	Grand Prix Series
	Colgate Series

Gra pojedyncza 183 (129–54)

Przed Erą Open 60 (47–13)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	7 sierpnia 1960	Filadelfia	Trawiasta	Carole Caldwell	6:1, 6:0
Finalistka	1.	12 maja 1961	Ojai Valley	Twarda	Karen Hantze	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	2.	30 lipca 1961	Haverford	Trawiasta	Justina Bricka	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	3.	6 sierpnia 1961	Filadelfia	Trawiasta	Edda Buding	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	4.	9 kwietnia 1962	Pasadena	Twarda	Carole Caldwell	6:3, 3:6, 9:7
Finalistka	2.	11 maja 1962	Los Angeles	Twarda	Karen Susman	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	5.	9 kwietnia 1963	Pasadena	Twarda	Patricia Cody	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	6.	12 maja 1963	Los Angeles	Twarda	Darlene Hard	6:4, 6:3
Finalistka	3.	6 lipca 1963	Wimbledon	Trawiasta	Margaret Smith	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	7.	14 lipca 1963	Dublin	Trawiasta	Carole Caldwell	6:4, 6:3
Finalistka	4.	21 września 1963	Los Angeles	Twarda	Darlene Hard	3:6, 3:6
Finalistka	5.	17 stycznia 1964	Dallas	Dywanowa (hala)	Nancy Richey	2:6, 5:7
Zwyciężczyni	8.	23 lutego 1964	Tucson	Twarda	Vicky Palmer	2:6, 6:1, 6:0
Zwyciężczyni	9.	22 kwietnia 1964	Ojai Valley	Twarda	Julie Heldman	3:6, 6:1, 6:4
Finalistka	6.	8 maja 1964	Los Angeles	Twarda	Carole Caldwell	5:7, 6:3, 1:6
Zwyciężczyni	10.	2 sierpnia 1964	South Orange	Trawiasta	Nancy Richey	7:5, 3:6, 8:6
Finalistka	7.	9 sierpnia 1964	Locust Valley	Trawiasta	Nancy Richey	3:6, 6:1, 4:6
Zwyciężczyni	11.	16 sierpnia 1964	Manchester-by-the-Sea	Trawiasta	Karen Susman	6:4, 4:6, 11:9
Finalistka	8.	5 października 1964	Los Angeles	Twarda	Maria Bueno	6:3, 3:6, 2:6
Finalistka	9.	29 listopada 1964	Sydney	Trawiasta	Margaret Smith	4:6, 3:6
Finalistka	10.	2 stycznia 1965	Adelaide	Trawiasta	Gail Sherriff	6:2, 4:6, 1:6
Zwyciężczyni	12.	25 kwietnia 1965	Ojai Valley	Twarda	Kathleen Harter	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	13.	7 maja 1965	Los Angeles	Twarda	Kathleen Harter	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	14.	22 maja 1965	Portola Valley	Twada	Rosie Casals	6:2, 8:6
Zwyciężczyni	15.	25 lipca 1965	Haverford	Trawiasta	Carole Caldwell Graebner	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	16.	1 sierpnia 1965	South Orange	Trawiasta	Jane Albert	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	17.	22 sierpnia 1965	Manchester-by-the-Sea	Trawiasta	Carol Hanks	6:2, 10:8
Finalistka	11.	12 września 1965	U.S. National	Trawiasta	Margaret Smith	6:8, 5:7
Zwyciężczyni	18.	21 lutego 1966	Chestnut Hill	Dywanowa (hala)	Mary-Ann Eisel	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	19.	20 marca 1966	Phoenix	Twarda	Mary-Ann Eisel	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	20.	10 kwietnia 1966	Johannesburg	Twarda	Margaret Smith	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	21.	27 kwietnia 1966	Ojai Valley	Twada	Rosie Casals	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	22.	7 maja 1966	Los Angeles	Twarda	Tory Ann Fretz	6:3, 10:8
Zwyciężczyni	23.	22 maja 1966	La Jolla	Twarda	Patti Hogan	7:5, 6:0
Zwyciężczyni	24.	30 maja 1966	Tulsa	Ceglana	Carol Hanks	6:0, 6:1
Zwyciężczyni	25.	3 czerwca 1966	Manchester	Trawiasta	Winnie Shaw	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	26.	9 lipca 1966	Wimbledon	Trawiasta	Maria Bueno	6:3, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni	27.	13 sierpnia 1966	Locust Valley	Trawiasta	Karen Krantzcke	6:2, 6:0
Finalistka	12.	13 lutego 1967	Salem	Dywanowa (hala)	Mary-Ann Eisel	4:6, 7:5, 9:11
Zwyciężczyni	28.	19 lutego 1967	Winchester	Dywanowa (hala)	Trudy Groenman	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	29.	28 lutego 1967	San Rafael	Dywanowa (hala)	Patti Hogan	6:3, 8:6
Zwyciężczyni	30.	20 marca 1967	Johannesburg	Twarda	Maria Bueno	7:5, 5:7, 6:2
Zwyciężczyni	31.	7 maja 1967	Portola Valley	Twarda	Rosie Casals	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	32.	15 maja 1967	Charlotte	Ceglana	Jane Bartkowicz	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	33.	8 lipca 1967	Wimbledon	Trawiasta	Ann Haydon-Jones	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	34.	4 sierpnia 1967	South Orange	Trawiasta	Kathleen Harter	4:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	35.	21 sierpnia 1967	Manchester-by-the-Sea	Trawiasta	Kerry Melville	8:6, 6:1
Zwyciężczyni	36.	10 września 1967	U.S. National	Trawiasta	Ann Haydon-Jones	11:9, 6:4
Zwyciężczyni	37.	24 września 1967	Los Angeles	Twarda	Rosie Casals	6:0, 6:4
Zwyciężczyni	38.	5 listopada 1967	Buenos Aires	Ceglana	Rosie Casals	6:3, 3:6, 6:2
Zwyciężczyni	39.	3 grudnia 1967	Melbourne	Trawiasta	Lesley Turner	6:3, 3:6, 7:5
Finalistka	13.	17 grudnia 1967	Adelaide	Trawiasta	Judy Tegart	6:4, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni	40.	7 stycznia 1968	Perth	Trawiasta	Margaret Smith Court	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	41.	14 stycznia 1968	Hobart	Trawiasta	Judy Tegart	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	42.	27 stycznia 1968	Australian Open	Trawiasta	Margaret Smith Court	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	43.	19 lutego 1968	Salem	Dywanowa (hala)	Mary-Ann Eisel	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	44.	25 lutego 1968	Winchester	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	6:3, 9:7
Zwyciężczyni	45.	3 marca 1968	Brookville	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	31:20^[8]
Zwyciężczyni	46.	15 kwietnia 1968	Cannes	Ceglana	Rosie Casals	10:6
Zwyciężczyni	47.	19 kwietnia 1968	Paryż	Ceglana	Ann Haydon-Jones	9:7, 6:4

W Erze Open 123 (82–41)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	6 maja 1968	Londyn	Dywanowa (hala)	Ann Haydon-Jones	4:6, 9:7, 7:5
Finalistka	1.	19 maja 1968	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Ann Haydon-Jones	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	2.	6 lipca 1968	Wimbledon	Trawiasta	Judy Tegart	9:7, 7:5
Zwyciężczyni	3.	21 lipca 1968	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Ann Haydon-Jones	12:10, 6:3
Zwyciężczyni	4.	11 sierpnia 1968	Binghamton		Rosie Casals	10:8, 6:4
Finalistka	2.	19 sierpnia 1968	Fort Worth	Ceglana	Ann Haydon-Jones	1:6, 2:6
Finalistka	3.	8 września 1968	US Open	Trawiasta	Virginia Wade	4:6, 2:6
Finalistka	4.	27 stycznia 1969	Australian Open	Trawiasta	Margaret Smith Court	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	5.	28 lutego 1969	Portland	Dywanowa (hala)	Ann Haydon-Jones	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	6.	2 marca 1969	Hayward	Dywanowa (hala)	Ann Haydon-Jones	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	7.	13 marca 1969	Los Angeles	Twarda	Ann Haydon-Jones	17:15, 6:3
Zwyciężczyni	8.	14 kwietnia 1969	Johannesburg	Twarda	Nancy Richey	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	9.	20 kwietnia 1969	Durban	Twarda	Annette Du Plooy	6:4, 6:1
Finalistka	5.	14 czerwca 1969	Bristol	Trawiasta	Margaret Smith Court	3:6, 3:6
Finalistka	6.	5 lipca 1969	Wimbledon	Trawiasta	Ann Haydon-Jones	6:3, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni	10.	11 lipca 1969	Dublin	Trawiasta	Virginia Wade	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	11.	11 sierpnia 1969	St. Louis	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	12.	14 sierpnia 1969	Binghamton		Ann Haydon-Jones	10:8, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	13.	14 września 1969	Incline Village		Rosie Casals	6:0, 6:4
Zwyciężczyni	14.	28 września 1969	Los Angeles	Twarda (hala)	Ann Haydon-Jones	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	15.	10 października 1969	Midland		Rosie Casals	6:3, 6:3
Finalistka	7.	12 października 1969	Las Vegas	Twarda	Nancy Richey	6:2, 4:6, 1:6
Finalistka	8.	19 października 1969	Walla Walla		Rosie Casals	6:8
Finalistka	9.	22 listopada 1969	Londyn	Twarda (hala)	Ann Haydon-Jones	11:9, 2:6, 7:9
Zwyciężczyni	16.	29 listopada 1969	Sztokholm	Dywanowa (hala)	Julie Heldman	9:7, 6:2
Finalistka	10.	8 lutego 1970	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Margaret Smith Court	3:6, 6:7(12)
Finalistka	11.	19 lutego 1970	Dallas	Dywanowa (hala)	Margaret Smith Court	6:1, 3:6, 9:11
Zwyciężczyni	17.	22 marca 1970	Sydney	Trawiasta	Margaret Smith Court	6:2, 4:6, 6:3
Finalistka	12.	3 kwietnia 1970	Johannesburg	Twarda	Margaret Smith Court	4:6, 6:1, 3:6
Zwyciężczyni	18.	8 kwietnia 1970	Kapsztad	Twarda	Rosie Casals	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	19.	12 kwietnia 1970	Durban	Twarda	Margaret Smith Court	6:4, 2:6, 6:2
Zwyciężczyni	20.	27 kwietnia 1970	Rzym	Ceglana	Julie Heldman	6:1, 6:3
Finalistka	13.	7 lipca 1970	Wimbledon	Trawiasta	Margaret Smith Court	12:14, 9:11
Zwyciężczyni	21.	8 listopada 1970	Richmond	Ceglana (hala)	Nancy Richey	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	22.	21 listopada 1970	Londyn	Twarda (hala)	Ann Haydon-Jones	8:6, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni	23.	12 stycznia 1971	San Francisco	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	24.	20 stycznia 1971	Long Beach	Twarda (hala)	Rosie Casals	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	25.	24 stycznia 1971	Milwaukee	Twarda (hala)	Rosie Casals	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	26.	31 stycznia 1971	Oklahoma	Twarda (hala)	Rosie Casals	1:6, 7:6, 6:4
Zwyciężczyni	27.	7 lutego 1971	Chattanooga	Twarda (hala)	Ann Haydon-Jones	6:4, 6:1
Finalistka	14.	21 lutego 1971	Fort Lauderdale	Ceglana	Françoise Durr	3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni	28.	1 marca 1971	Winchester	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	4:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	29.	24 marca 1971	Detroit	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	3:6, 6:1, 6:2
Finalistka	15.	30 marca 1971	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	4:6, 4:6
Finalistka	16.	18 kwietnia 1971	Las Vegas	Twarda	Ann Haydon-Jones	5:7, 4:6
Zwyciężczyni	30.	28 kwietnia 1971	San Diego	Twarda	Rosie Casals	3:6, 7:5, 6:1
Zwyciężczyni	31.	23 maja 1971	Hamburg	Ceglana	Helga Niessen Masthoff	6:3, 6:4
Finalistka	17.	19 czerwca 1971	Londyn	Trawiasta	Margaret Smith Court	3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni	32.	18 lipca 1971	Hoylake	Trawiasta	Rosie Casals	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	33.	25 lipca 1971	Kitzbühel	Ceglana	Laura Rossouw	6:2, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni	34.	8 sierpnia 1971	Houston	Dywanowa (hala)	Kerry Melville	6:4, 4:6, 6:1
Zwyciężczyni	35.	15 sierpnia 1971	Indianapolis	Ceglana	Linda Tuero	6:4, 7:5
Finalistka	18.	22 sierpnia 1971	Chicago	Dywanowa (hala)	Françoise Durr	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	36.	12 września 1971	US Open	Trawiasta	Rosie Casals	6:4, 7:6(2)
Zwyciężczyni	37.	19 września 1971	Louisville	Ceglana	Rosie Casals	6:1, 4:6, 6:3
Finalistka	19.	26 września 1971	Los Angeles	Twarda	Rosie Casals	6:6 niedokończony
Zwyciężczyni	38.	3 października 1971	Phoenix	Twarda	Rosie Casals	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	39.	29 października 1971	Londyn	Twarda (hala)	Françoise Durr	6:1, 5:7, 7:5
Finalistka	20.	5 grudnia 1971	Christchurch	Trawiasta	Françoise Durr	0:6, 3:6
Zwyciężczyni	40.	15 stycznia 1972	San Francisco	Dywanowa (hala)	Kerry Melville	7:6(0), 7:6(2)
Finalistka	21.	6 lutego 1972	Fort Lauderdale	Ceglana	Chris Evert	1:6, 0:6
Finalistka	22.	12 marca 1972	Dallas	Dywanowa (hala)	Nancy Richey-Gunter	6:7(2), 1:6
Zwyciężczyni	41.	26 marca 1972	Richmond	Ceglana (hala)	Nancy Richey-Gunter	6:3, 6:4
Finalistka	23.	9 kwietnia 1972	Jacksonville	Ceglana	Marie Neumanová	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	42.	23 kwietnia 1972	Tucson	Twarda	Françoise Durr	6:0, 6:3
Zwyciężczyni	43.	6 maja 1972	Indianapolis	Dywanowa (hala)	Nancy Richey-Gunter	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	44.	3 czerwca 1972	French Open	Ceglana	Evonne Goolagong	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	45.	10 czerwca 1972	Nottingham	Trawiasta	Evonne Goolagong	opady deszczu, King nagrodzona po wynikach z fazy grupowej
Zwyciężczyni	46.	18 czerwca 1972	Bristol	Trawiasta	Kerry Melville	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	47.	9 lipca 1972	Wimbledon	Trawiasta	Evonne Goolagong	6:3, 6:3
Finalistka	24.	20 sierpnia 1972	Denver	Twarda	Nancy Richey-Gunter	6:1, 4:6, 4:6
Finalistka	25.	27 sierpnia 1972	Newport	Trawiasta	Margaret Smith Court	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	48.	10 września 1972	US Open	Trawiasta	Kerry Melville	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	49.	17 września 1972	Charlotte	Ceglana	Margaret Smith Court	6:2, 6:2
Finalistka	26.	24 września 1972	Albany	Twarda	Margaret Smith Court	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	50.	3 października 1972	Phoenix	Twarda	Margaret Smith Court	7:6(3), 6:3
Zwyciężczyni	51.	25 lutego 1973	Indianapolis	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	5:7, 6:2, 6:4
Finalistka	27.	11 marca 1973	Chicago	Dywanowa (hala)	Margaret Smith Court	2:6, 6:4, 4:6
Finalistka	28.	15 kwietnia 1973	Winchester	Twarda (hala)	Margaret Smith Court	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	52.	13 maja 1973	Tokio	Dywanowa (hala)	Nancy Richey-Gunter	7:6, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni	53.	9 czerwca 1973	Mobile	Twarda	Françoise Durr	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	54.	17 czerwca 1973	Nottingham	Trawiasta	Virginia Wade	8:6, 6:4
Zwyciężczyni	55.	8 lipca 1973	Wimbledon	Trawiasta	Chris Evert	6:0, 7:5
Zwyciężczyni	56.	5 sierpnia 1973	Denver	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	6:4, 6:2
Finalistka	29.	12 sierpnia 1973	Nashville	Ceglana	Margaret Smith Court	3:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni	57.	7 października 1973	Phoenix	Twarda	Nancy Richey-Gunter	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	58.	27 października 1973	Honolulu	Twarda	Helen Gourlay	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	59.	22 listopada 1973	Tokio	Dywanowa (hala)	Nancy Richey-Gunter	6:4, 6:4
Finalistka	30.	29 listopada 1973	Baltimore	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	6:3, 6:7(3), 4:6
Zwyciężczyni	60.	20 stycznia 1974	San Francisco	Dywanowa (hala)	Chris Evert	7:6(2), 6:2
Zwyciężczyni	61.	3 lutego 1974	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Kerry Melville	6:0, 6:2
Finalistka	31.	27 stycznia 1974	Mission Viejo, Palm Springs	Twarda	Chris Evert	3:6, 1:6
Zwyciężczyni	62.	24 lutego 1974	Detroit	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	63.	24 marca 1974	Akron	Dywanowa (hala)	Nancy Richey-Gunter	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	64.	31 marca 1974	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:3, 3:6, 6:2
Finalistka	32.	28 kwietnia 1974	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Olga Morozowa	6:7, 1:6
Zwyciężczyni	65.	8 września 1974	US Open	Trawiasta	Evonne Goolagong	3:6, 6:3, 7:5
Finalistka	33.	12 stycznia 1975	San Francisco	Dywanowa (hala)	Chris Evert	1:6, 1:6
Zwyciężczyni	66.	19 stycznia 1975	Sarasota	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:2, 6:3
Finalistka	34.	20 kwietnia 1975	Austin	Twarda	Chris Evert	6:4, 3:6, 6:7(2)
Finalistka	35.	21 czerwca 1975	Eastbourne	Trawiasta	Virginia Wade	5:7, 6:4, 4:6
Zwyciężczyni	67.	5 lipca 1975	Wimbledon	Trawiasta	Evonne Goolagong	6:0, 6:1
Zwyciężczyni	68.	26 marca 1977	San Antonio	Dywanowa (hala)	Mary Hamm	6:3, 3:6, 6:3
Finalistka	36.	3 kwietnia 1977	Hilton Head	Ceglana	Chris Evert	0:6, 1:6
Zwyciężczyni	69.	17 kwietnia 1977	Port Washington	Dywanowa (hala)	Caroline Stoll	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	70.	16 października 1977	Phoenix	Twarda	Wendy Turnbull	1:6, 6:1, 6:0
Zwyciężczyni	71.	23 października 1977	São Paulo	Twarda	Betty Stöve	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	72.	30 października 1977	San Juan	Twarda	Janet Newberry	6:1, 6:3
Finalistka	37.	6 listopada 1977	Palm Springs	Twarda	Chris Evert	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	73.	27 listopada 1977	Tokio	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	7:5, 5:7, 6:1
Zwyciężczyni	74.	11 grudnia 1977	Londyn	Twarda (hala)	Virginia Wade	6:3, 6:1
Finalistka	38.	22 stycznia 1978	Houston	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	6:1, 2:6, 2:6
Finalistka	39.	5 marca 1978	Kansas City	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	5:7, 6:2, 3:6
Finalistka	40.	26 marca 1978	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Chris Evert	0:6, 4:6
Finalistka	41.	28 lipca 1979	Buenos Aires	Ceglana	Martina Navrátilová	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	75.	16 września 1979	Tokio	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong Cawley	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	76.	4 listopada 1979	Sztokholm	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	6:3, 6:7, 7:5
Zwyciężczyni	77.	24 lutego 1980	Detroit	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong Cawley	6:3, 6:0
Zwyciężczyni	78.	2 marca 1980	Houston	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	79.	14 września 1980	Tokio	Dywanowa (hala)	Terry Holladay	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	80.	12 czerwca 1982	Birmingham	Trawiasta	Rosalyn Fairbank	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	81.	5 czerwca 1983	Beckenham	Trawiasta	Barbara Potter	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	82.	12 czerwca 1983	Birmingham	Trawiasta	Alycia Moulton	6:0, 7:5

Gra podwójna 195 (139–56)

Przed Erą Open 51 (34–17)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	1 maja 1961	Ojai Valley	Twarda	Carole Caldwell	Katherine D. Chabot Sally Moore	6:4, 5:7, 6:4
Finalistka	2.	12 maja 1961	Los Angeles	Twarda	Karen Hantze	Katherine D. Chabot Sally Moore	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	1.	20 czerwca 1961	Londyn	Trawiasta	Karen Hantze	Margaret Hunt Lynne Hutchings	6:2, 13:15, 6:2
Zwyciężczyni	2.	8 lipca 1961	Wimbledon	Trawiasta	Karen Susman	Jan Lehane Margaret Smith	6:3, 6:4
Finalistka	3.	30 lipca 1961	Haverford	Trawiasta	Carole Caldwell	Margaret Osborne DuPont Margaret Varner	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	3.	6 sierpnia 1961	Filadelfia	Trawiasta	Carole Caldwell	Edda Buding Belmar Gunderson	6:2, 6:3
Finalistka	4.	13 sierpnia 1961	South Orange	Trawiasta	Karen Hantze	Margaret Osborne DuPont Margaret Varner	4:6, 6:2, 2:6
Zwyciężczyni	4.	11 maja 1962	Los Angeles	Twarda	Karen Susman	Carole Caldwell Dorothy Cheney	4:6, 6:1, 6:3
Finalistka	5.	9 czerwca 1962	Manchester	Trawiasta	Karen Susman	Justina Bricka Margaret Smith	6:4, 1:6, 2:6
Zwyciężczyni	5.	7 lipca 1962	Wimbledon	Trawiasta	Karen Susman	Sandra Reynolds Price Renée Schuurman	5:7, 6:3, 7:5
Finalistka	6.	29 lipca 1962	Haverford	Trawiasta	Karen Susman	Justina Bricka Margaret Smith	5:7, 6:3, 6:8
Finalistka	7.	6 sierpnia 1962	South Orange	Trawiasta	Karen Susman	Justina Bricka Margaret Smith	5:7, 4:6
Finalistka	8.	9 września 1962	US Open	Trawiasta	Karen Susman	Maria Bueno Darlene Hard	6:4, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni	6.	12 maja 1963	Los Angeles	Twarda	Susan Behlmar	Carole Caldwell Darlene Hard	8:6, 7:9, 6:4
Zwyciężczyni	7.	14 lipca 1963	Dublin	Trawiasta	Carole Caldwell	Geraldine Barniville Eleanor O’Neill	6:3, 6:4
Finalistka	9.	21 września 1963	Los Angeles	Twarda (hala)	Carole Caldwell	Maria Bueno Darlene Hard	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	8.	23 lutego 1964	Tucson	Twarda	Susan Behlmar	Laurie Callaway Vicky Palmer	11:9, 6:3
Finalistka	10.	8 maja 1964	Los Angeles	Twarda	Susan Behlmar	Kathy Blake Kathleen Harter	9:7, 2:6, 6:8
Finalistka	11.	3 lipca 1964	Wimbledon	Trawiasta	Karen Susman	Margaret Smith Lesley Turner	5:7, 2:6
Zwyciężczyni	9.	2 sierpnia 1964	South Orange	Trawiasta	Karen Susman	Carole Caldwell Graebner Nancy Richey	3:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni	10.	9 sierpnia 1964	Locust Valley	Trawiasta	Karen Susman	Carole Caldwell Graebner Nancy Richey	6:2, 12:10
Zwyciężczyni	11.	16 sierpnia 1964	Manchester-by-the-Sea	Trawiasta	Karen Susman	Justina Bricka Carol Hanks	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	12.	13 września 1964	U.S. National	Trawiasta	Karen Susman	Margaret Smith Lesley Turner	3:6, 6:2, 6:4
Finalistka	12.	15 listopada 1964	Brisbane	Trawiasta	Robyn Ebbern	Margaret Smith Lesley Turner	7:5, 4:6, 1:6
Zwyciężczyni	13.	29 listopada 1964	Sydney	Trawiasta	Robyn Ebbern	Margaret Smith Lesley Turner	6:4, 3:6, 7:5
Zwyciężczyni	14.	12 grudnia 1964	Melbourne	Trawiasta	Robyn Ebbern	Margaret Smith Judy Tegart	9:7, 1:6, 6:4
Zwyciężczyni	15.	2 stycznia 1965	Adelaide	Trawiasta	Robyn Ebbern	Gail Sherriff Carol Sherriff	6:1, 6:2
Finalistka	13.	1 lutego 1965	Australian Open	Trawiasta	Robyn Ebbern	Margaret Smith Lesley Turner	6:1, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni	16.	25 kwietnia 1965	Ojai Valley	Twada	Tory Ann Fretz	Kathy Blake Kathleen Harter	6:1, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni	17.	12 czerwca 1965	Beckenham	Trawiasta	Maria Bueno	Margaret Smith Lesley Turner	7:9, 7:5, 9:7
Finalistka	14.	20 czerwca 1965	Londyn	Trawiasta	Maria Bueno	Margaret Smith Lesley Turner	8:10, 2:6
Zwyciężczyni	18.	3 lipca 1965	Wimbledon	Trawiasta	Maria Bueno	Françoise Durr Jeanine Lieffrig	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	19.	25 lipca 1965	Haverford	Trawiasta	Karen Susman	Margaret Osborne DuPont Margaret Varner	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	20.	22 sierpnia 1965	Manchester-by-the-Sea	Trawiasta	Maria Bueno	Kathy Blake Kathleen Harter	6:4, 6:2
Finalistka	15.	12 września 1965	U.S. National	Trawiasta	Karen Susman	Carole Caldwell Graebner Nancy Richey	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	21.	21 lutego 1966	Chestnut Hill	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Justina Bricka Carol Hanks	3:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni	22.	20 marca 1966	Phoenix	Twarda	Mary-Ann Eisel	Kathleen Harter Vicky Palmer	6:1, 6:4
Finalistka	16.	10 kwietnia 1966	Johannesburg	Twarda	Carole Caldwell Graebner	Margaret Smith Annette Van Zyl	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	23.	27 kwietnia 1966	Ojai Valley	Twada	Rosie Casals	Lynn Abbes Carole Loop	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	24.	22 maja 1966	La Jolla	Twarda	Rosie Casals	Dorothy Cheney Nancy Richey	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	25.	30 maja 1966	Tulsa	Ceglana	Rosie Casals	Justina Bricka Carol Hanks	4:6, 6:3, 8:6
Zwyciężczyni	26.	31 lipca 1966	South Orange	Trawiasta	Rosie Casals	Winnie Shaw Virginia Wade	15:13, 7:9, 7:5
Zwyciężczyni	27.	13 sierpnia 1966	Locust Valley	Trawiasta	Mary-Ann Eisel	Winnie Shaw Virginia Wade	14:16, 6:2, 6:4
Finalistka	17.	12 września 1966	U.S. National	Trawiasta	Rosie Casals	Maria Bueno Nancy Richey	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	28.	4 lipca 1967	Wimbledon	Trawiasta	Rosie Casals	Maria Bueno Nancy Richey	9:11, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni	29.	4 sierpnia 1967	South Orange	Trawiasta	Rosie Casals	Mary-Ann Eisel Donna Floyd	6:3, 13:15, 6:4
Zwyciężczyni	30.	9 września 1967	U.S. National	Trawiasta	Rosie Casals	Mary Ann Eisel Donna Floyd	4:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni	31.	1 października 1967	Berkeley	Trawiasta	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	32.	7 stycznia 1968	Perth	Trawiasta	Rosie Casals	Gail Chanfreau Margaret Smith Court	8:6, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni	33.	19 lutego 1968	Salem	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Mary-Ann Eisel Kathleen Harter	16:14, 6:3
Zwyciężczyni	34.	26 lutego 1968	Winchester	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Mary-Ann Eisel Kathleen Harter	6:2, 6:2

W Erze Open 144 (105–39)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	5 czerwca 1968	French Open	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	5:7, 6:4, 4:6
Zwyciężczyni	1.	4 lipca 1968	Wimbledon	Trawiasta	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	3:6, 6:4, 7:5
Finalistka	2.	12 września 1968	US Open	Trawiasta	Rosie Casals	Maria Bueno Margaret Smith Court	6:4, 7:9, 6:8
Finalistka	3.	19 stycznia 1969	Sydney	Trawiasta	Rosie Casals	Margaret Smith Court Judy Tegart	13:15, 6:4, 3:6
Finalistka	4.	27 stycznia 1969	Australian Open	Trawiasta	Rosie Casals	Margaret Smith Court Judy Tegart	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	2.	2 lutego 1969	Auckland	Trawiasta	Ann Haydon-Jones	Helen Gourlay Karen Krantzcke	6:2, 10:8
Zwyciężczyni	3.	20 kwietnia 1969	Durban	Twarda	Rosie Casals	Annette Du Plooy Pat Walkden	6:3, 1:6, 6:2
Finalistka	5.	27 kwietnia 1969	Rzym	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	3:6, 6:3, 2:6
Finalistka	6.	15 czerwca 1969	Bristol	Trawiasta	Rosie Casals	Margaret Smith Court Judy Tegart	4:6, 2:6
Finalistka	7.	13 lipca 1969	Dublin	Trawiasta	Rosie Casals	Karen Krantzcke Kerry Melville	7:5, 2:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	28 lipca 1969	Gstaad	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	8:6, 6:3
Zwyciężczyni	5.	28 września 1969	Los Angeles	Twarda (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	6:8, 8:6, 11:9
Finalistka	8.	23 listopada 1969	Londyn	Twarda (hala)	Rosie Casals	Ann Haydon-Jones Virginia Wade	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	6.	29 listopada 1969	Sztokholm	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Julie Heldman	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	7.	15 lutego 1970	Dallas	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Mary-Ann Eisel Patti Hogan	10:8, 6:3
Zwyciężczyni	8.	3 kwietnia 1970	Johannesburg	Twarda	Rosie Casals	Karen Krantzcke Kerry Melville	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	9.	12 kwietnia 1970	Durban	Twarda	Rosie Casals	Margaret Smith Court Judy Tegart Dalton	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	10.	27 kwietnia 1970	Rzym	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Virginia Wade	6:2, 3:6, 9:7
Finalistka	9.	2 maja 1970	Bournemouth	Ceglana	Rosie Casals	Margaret Smith Court Judy Tegart Dalton	2:6, 8:6, 5:7
Finalistka	10.	7 czerwca 1970	French Open	Ceglana	Rosie Casals	Gail Chanfreau Françoise Durr	1:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni	11.	20 czerwca 1970	Londyn	Trawiasta	Rosie Casals	Karen Krantzcke Kerry Melville	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	12.	4 lipca 1970	Wimbledon	Trawiasta	Rosie Casals	Françoise Durr Virginia Wade	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	13.	8 listopada 1970	Richmond	Ceglana (hala)	Rosie Casals	Mary-Ann Eisel Valerie Ziegenfuss	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	14.	22 listopada 1970	Londyn	Twarda (hala)	Rosie Casals	Ann Haydon-Jones Virginia Wade	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	15.	10 stycznia 1971	San Francisco	Twarda (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	6:4, 6:7, 6:1
Zwyciężczyni	16.	17 stycznia 1971	Long Beach	Twarda (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	17.	24 stycznia 1971	Milwaukee	Twarda (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	6:3, 1:6, 6:2
Zwyciężczyni	18.	31 stycznia 1971	Oklahoma City	Twarda (hala)	Rosie Casals	Mary-Ann Eisel Valerie Ziegenfuss	6:7, 6:0, 7:5
Zwyciężczyni	19.	7 lutego 1971	Chattanooga	Twarda (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	20.	14 lutego 1971	Filadelfia	Twarda (hala)	Rosie Casals
Zwyciężczyni	21.	1 marca 1971	Boston	Twarda (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	6:4, 7:5
Finalistka	11.	18 kwietnia 1971	Las Vegas	Twarda	Rosie Casals	Françoise Durr Ann Haydon-Jones	6:0, 2:6, 4:6
Zwyciężczyni	22.	25 kwietnia 1971	San Diego	Twarda	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	6:7, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	23.	15 maja 1971	Hurlingham	Ceglana	Rosie Casals	Evonne Goolagong Margaret Smith Court	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	24.	23 maja 1971	Hamburg	Ceglana	Rosie Casals	Helga Niessen Masthoff Heide Orth	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	25.	19 czerwca 1971	Londyn	Trawiasta	Rosie Casals	Mary-Ann Eisel Valerie Ziegenfuss	6:2, 8:6
Zwyciężczyni	26.	4 lipca 1971	Wimbledon	Trawiasta	Rosie Casals	Evonne Goolagong Margaret Smith Court	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	27.	18 lipca 1971	Hoylake	Trawiasta	Rosie Casals	Evonne Goolagong Margaret Smith Court	walkower
Zwyciężczyni	28.	25 lipca 1971	Kitzbühel	Ceglana	Rosie Casals	Helga Niessen Masthoff Heide Orth	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	29.	2 sierpnia 1971	Wenecja	Ceglana	Judy Tegart Dalton	Gail Chanfreau Françoise Durr	3:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni	30.	8 sierpnia 1971	Houston	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	6:3, 1:6, 6:2
Zwyciężczyni	31.	15 sierpnia 1971	Indianapolis	Ceglana	Judy Tegart Dalton	Julie Heldman Linda Tuero	6:1, 6:2
Finalistka	12.	22 sierpnia 1971	Chicago	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	4:6, 6:7
Zwyciężczyni	32.	26 września 1971	Los Angeles	Twarda	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	33.	3 października 1971	Phoenix	Twarda	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	34.	5 grudnia 1971	Christchurch	Trawiasta	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	6:3, 9:8(6)
Zwyciężczyni	35.	20 lutego 1972	Oklahoma City	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	6:7(4), 7:6(2), 6:2
Zwyciężczyni	36.	13 marca 1972	Dallas	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	6:3, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni	37.	26 marca 1972	Richmond	Ceglana (hala)	Rosie Casals	Karen Krantzcke Judy Tegart Dalton	7:5, 7:6
Zwyciężczyni	38.	2 kwietnia 1972	San Juan	Twarda	Rosie Casals	Karen Krantzcke Judy Tegart Dalton	6:2, 6:3
Finalistka	13.	9 kwietnia 1972	Jacksonville	Ceglana	Vicky Berner	Karen Krantzcke Judy Tegart Dalton	5:7, 1:6
Zwyciężczyni	39.	3 czerwca 1972	French Open	Ceglana	Betty Stöve	Winnie Shaw Christine Truman Janes	6:1, 6:2
Finalistka	14.	18 czerwca 1972	Bristol	Trawiasta	Rosie Casals	Helen Gourlay Cawley Karen Krantzcke	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	40.	24 czerwca 1972	Londyn	Trawiasta	Rosie Casals	Brenda Kirk Pat Walkden-Pretorius	5:7, 6:0, 6:2
Zwyciężczyni	41.	8 lipca 1972	Wimbledon	Trawiasta	Betty Stöve	Françoise Durr Judy Tegart Dalton	6:2, 4:6, 6:3
Finalistka	15.	27 sierpnia 1972	Newport	Trawiasta	Rosie Casals	Lesley Hunt Margaret Smith Court	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	42.	24 września 1972	Albany	Twarda	Ann Haydon-Jones	Lesley Hunt Margaret Smith Court	7:5, 2:6, 7:6(4)
Finalistka	16.	11 lutego 1973	Miami	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	6:4, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni	43.	25 lutego 1973	Indianapolis	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Lesley Hunt Margaret Smith Court	7:6, 6:4
Zwyciężczyni	44.	4 marca 1973	Detroit	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Karen Krantzcke Betty Stöve	6:3, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni	45.	11 marca 1973	Chicago	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Karen Krantzcke Betty Stöve	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	46.	15 kwietnia 1973	Boston	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	47.	22 kwietnia 1973	Jacksonville	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	7:6, 5:7, 6:3
Finalistka	17.	6 maja 1973	Hilton Head	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	6:3, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	48.	9 czerwca 1973	Mobile		Rosie Casals	Françoise Durr Valerie Ziegenfuss	6:3, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni	49.	17 czerwca 1973	Nottingham	Trawiasta	Rosie Casals	Chris Evert Betty Stöve	6:2, 9:7
Zwyciężczyni	50.	24 czerwca 1973	Londyn	Trawiasta	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	4:6, 6:3, 7:5
Zwyciężczyni	51.	8 lipca 1973	Wimbledon	Trawiasta	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	6:1, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni	52.	5 sierpnia 1973	Denver	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	3:2 (mecz przerwany przez deszcz, tytuł wspólny)
Finalistka	18.	8 września 1973	US Open	Twarda	Rosie Casals	Margaret Smith Court Virginia Wade	6:3, 3:6, 5:7
Finalistka	19.	16 września 1973	Hilton Head Island	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Evonne Goolagong Margaret Smith Court	6:3, 3:6, 4:6
Finalistka	20.	7 października 1973	Phoenix	Twarda	Rosie Casals	Kerry Harris Kerry Melville	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	53.	29 listopada 1973	Baltimore	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	3:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni	54.	20 stycznia 1974	San Francisco	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Françoise Durr Betty Stöve	6:4, 6:2
Finalistka	21.	27 stycznia 1974	Mission Viejo, Palm Springs	Twarda	Chris Evert	Kerry Harris Lesley Hunt	5:7, 4:6
Zwyciężczyni	55.	3 lutego 1974	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Françoise Durr Kerry Harris	6:1, 6:7, 7:5
Zwyciężczyni	56.	24 lutego 1974	Detroit	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	2:6, 6:4, 7:5
Zwyciężczyni	57.	3 marca 1974	Chicago	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Françoise Durr Betty Stöve	3:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni	58.	24 marca 1974	Akron	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Julie Heldman Olga Morozowa	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	59.	28 kwietnia 1974	Filadelfia	Twarda	Rosie Casals	Kerry Harris Lesley Hunt	6:3, 7:6
Zwyciężczyni	60.	7 września 1974	US Open	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	7:6, 6:7, 6:4
Finalistka	22.	22 września 1974	Orlando	Ceglana	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	3:6, 7:6(2), 4:6
Zwyciężczyni	61.	20 października 1974	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	6:1, 6:7(2), 7:5
Finalistka	23.	3 listopada 1974	Hilton Head Island	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Evonne Goolagong Virginia Wade	6:3, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	62.	12 stycznia 1975	San Francisco	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Rosie Casals Virginia Wade	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	63.	19 stycznia 1975	Sarasota	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Betty Stöve Virginia Wade	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	64.	9 marca 1975	Boston	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Chris Evert Martina Navrátilová	6:3, 6:4
Finalistka	24.	30 marca 1975	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Evonne Goolagong Betty Stöve	6:4, 4:6, 6:7(3)
Finalistka	25.	12 kwietnia 1975	Tokio, WTA Doubles	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Margaret Smith Court Virginia Wade	7:6(2), 6:7(2), 2:6
Finalistka	26.	6 września 1975	US Open	Ceglana	Rosie Casals	Margaret Smith Court Virginia Wade	5:7, 6:2, 6:7
Zwyciężczyni	65.	30 października 1975	Charlotte	Ceglana	Rosie Casals
Zwyciężczyni	66.	6 marca 1976	San Francisco	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Rosie Casals Françoise Durr	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	67.	3 kwietnia 1976	Filadelfia	Twarda	Betty Stöve	Rosie Casals Françoise Durr	7:6(4), 6:4
Zwyciężczyni	68.	26 kwietnia 1976	Tokio, WTA Doubles	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Mona Guerrant Ann Kiyomura	6:3, 6:2
Finalistka	27.	4 lipca 1976	Wimbledon	Trawiasta	Betty Stöve	Chris Evert Martina Navrátilová	1:6, 6:2, 5:7
Zwyciężczyni	69.	10 października 1976	Phoenix	Twarda	Betty Stöve	Linky Boshoff Ilana Kloss	6:2, 6:1
Finalistka	28.	23 listopada 1976	Palm Springs	Twarda	Betty Stöve	Chris Evert Martina Navrátilová	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	70.	17 kwietnia 1977	Port Washington	Dywanowa (hala)	Renée Richards	Patricia Bostrom Jane Stratton	6:3, 6:0
Zwyciężczyni	71.	16 października 1977	Phoenix	Twarda	Martina Navrátilová	Helen Gourlay Cawley JoAnne Russell	6:0, 7:5
Zwyciężczyni	72.	30 października 1977	San Juan	Twarda	Rosie Casals	Linky Boshoff Ilana Kloss	4:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	73.	11 grudnia 1977	Londyn	Twarda (hala)	Renáta Tomanová	Betty Stöve Virginia Wade	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	74.	8 stycznia 1978	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Betty Stöve Wendy Turnbull	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	75.	22 stycznia 1978	Houston	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Greer Stevens Mona Guerrant	7:6(4), 4:6, 7:6(4)
Zwyciężczyni	76.	26 lutego 1978	Detroit	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Kerry Reid Wendy Turnbull	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	77.	5 marca 1978	Kansas City	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Kerry Reid Wendy Turnbull	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	78.	19 marca 1978	Boston	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Evonne Goolagong Cawley Betty Stöve	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	79.	7 kwietnia 1978	Tokio, WTA Doubles	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Françoise Durr Virginia Wade	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	80.	16 kwietnia 1978	Hilton Head	Ceglana	Martina Navrátilová	Mona Guerrant Greer Stevens	6:3, 7:5
Finalistka	29.	25 czerwca 1978	Eastbourne	Trawiasta	Martina Navrátilová	Chris Evert Betty Stöve	4:6, 7:6, 5:7
Zwyciężczyni	81.	9 września 1978	US Open	Twarda	Martina Navrátilová	Kerry Reid Wendy Turnbull	7:6, 6:4
Zwyciężczyni	82.	24 września 1978	Montreal	Twarda (hala)	Julie Anthony	Ilana Kloss Marise Kruger	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	83.	19 listopada 1978	Palm Springs	Twarda (hala)	Martina Navrátilová	Kerry Reid Wendy Turnbull	6:3, 6:4
Finalistka	30.	17 czerwca 1979	Chichester	Trawiasta	Martina Navrátilová	Greer Stevens Wendy Turnbull	3:6, 6:1, 5:7
Zwyciężczyni	84.	7 lipca 1979	Wimbledon	Trawiasta	Martina Navrátilová	Betty Stöve Wendy Turnbull	5:7, 6:3, 6:2
Finalistka	31.	19 sierpnia 1979	Richmond	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Betty Stöve Wendy Turnbull	1:6, 4:6
Finalistka	32.	8 września 1979	US Open	Twarda	Martina Navrátilová	Betty Stöve Wendy Turnbull	5:7, 3:6
Zwyciężczyni	85.	7 października 1979	Minneapolis	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Betty Stöve Wendy Turnbull	6:4, 7:6(7)
Finalistka	33.	4 listopada 1979	Sztokholm	Dywanowa (hala)	Ilana Kloss	Betty Stöve Wendy Turnbull	5:7, 6:7
Zwyciężczyni	86.	11 listopada 1979	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Betty Stöve Wendy Turnbull	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	87.	2 grudnia 1979	Melbourne	Trawiasta	Wendy Turnbull	Dianne Fromholtz Anne Smith	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	88.	9 grudnia 1979	Sydney	Trawiasta	Wendy Turnbull	Sue Barker Pam Shriver	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	89.	7 stycznia 1980	Landover	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Rosie Casals Chris Evert-Lloyd	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	90.	20 stycznia 1980	Kansas City	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Laura duPont Pam Shriver	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	91.	27 stycznia 1980	Chicago	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Sylvia Hanika Kathy Jordan	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	92.	24 lutego 1980	Detroit	Dywanowa (hala)	Ilana Kloss	Kathy Jordan Anne Smith	3:6, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni	93.	2 marca 1980	Houston	Ceglana	Ilana Kloss	Betty Stöve Wendy Turnbull	3:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni	94.	9 marca 1980	Dallas	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Rosie Casals Wendy Turnbull	4:6, 6:3, 6:3
Finalistka	34.	16 marca 1980	Boston	Dywanowa (hala)	Ilana Kloss	Rosie Casals Wendy Turnbull	4:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	95.	23 marca 1980	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Rosie Casals Wendy Turnbull	6:3, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni	96.	4 kwietnia 1980	Tokio, WTA Doubles	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Sue Barker Ann Kiyomura	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	97.	27 lipca 1980	Richmond	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Pam Shriver Anne Smith	6:4, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni	98.	6 września 1980	US Open	Twarda	Martina Navrátilová	Pam Shriver Betty Stöve	7:6(2), 7:5
Finalistka	35.	15 czerwca 1981	Surbiton	Trawiasta	Ilana Kloss	Sue Barker Ann Kiyomura	1:6, 7:6, 1:6
Finalistka	36.	14 marca 1982	Dallas	Dywanowa (hala)	Ilana Kloss	Martina Navrátilová Pam Shriver	4:6, 4:6
Finalistka	37.	9 maja 1982	Perugia	Ceglana	Ilana Kloss	Kathleen Horvath Yvonne Vermaak	6:2, 4:6, 6:7
Finalistka	38.	6 czerwca 1982	Beckenham	Trawiasta	Ilana Kloss	Sue Barker Pam Shriver	2:6, 4:6
Finalistka	39.	15 sierpnia 1982	Atlanta	Twarda	Chris Evert-Lloyd	Kathy Jordan Betsy Nagelsen	6:4, 6:7(11), 6:7(3)
Zwyciężczyni	99.	21 listopada 1982	Brisbane	Trawiasta	Anne Smith	Claudia Kohde-Kilsch Eva Pfaff	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	100.	3 kwietnia 1983	Tokio, WTA Doubles	Dywanowa (hala)	Sharon Walsh	Kathy Jordan Anne Smith	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	101.	24 kwietnia 1983	Orlando	Ceglana	Anne Smith	Martina Navrátilová Pam Shriver	6:3, 1:6, 7:6(9)
Zwyciężczyni	102.	5 czerwca 1983	Beckenham	Trawiasta	Ilana Kloss	Barbara Potter Sharon Walsh	mecz nie odbył się tytuł wspólny
Zwyciężczyni	103.	12 czerwca 1983	Birmingham	Trawiasta	Sharon Walsh	Beverly Mould Elizabeth Sayers	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	104.	2 października 1983	Hartford	Dywanowa (hala)	Sharon Walsh	Kathy Jordan Barbara Potter	3:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni	105.	12 lutego 1984	Chicago	Dywanowa (hala)	Sharon Walsh	Barbara Potter Pam Shriver	5:7, 6:3, 6:3

Gra mieszana 26 (16–10)

Przed Erą Open 9 (5–4)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalistka	1.	2 października 1960	Berkeley	Trawiasta	Antonio Palafox	Carole Caldwell Chris Caldwell	6:4, 3:6, 4:6
Finalistka	2.	10 kwietnia 1966	Johannesburg	Twarda	Frew McMillan	Margaret Smith Fred Stolle	4:6, 5:7
Zwyciężczyni	1.	7 maja 1966	Los Angeles	Twarda	Jerry Cromwell	Mandy Einstein Vladimir Petrović	8:6, 6:2
Finalistka	3.	9 lipca 1966	Wimbledon	Trawiasta	Dennis Ralston	Margaret Smith Ken Fletcher	6:4, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni	2.	4 czerwca 1967	French Championships	Ceglana	Owen Davidson	Ann Haydon-Jones Ion Țiriac	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	3.	6 lipca 1967	Wimbledon	Trawiasta	Owen Davidson	Maria Bueno Ken Fletcher	7:5, 6:2
Zwyciężczyni	4.	10 września 1967	U.S. Championships	Trawiasta	Owen Davidson	Rosie Casals Stan Smith	6:3, 6:2
Finalistka	4.	7 stycznia 1968	Perth	Trawiasta	Ray Ruffels	Margaret Smith Court Brian Bowman	7:5, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni	5.	29 stycznia 1968	Australian Championships	Trawiasta	Dick Crealy	Margaret Smith Court Allan Stone	walkower

W Erze Open 17 (11–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalistka	1.	7 czerwca 1968	French Open	Ceglana	Owen Davidson	Françoise Durr Jean-Claude Barclay	1:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	12 kwietnia 1970	Durban	Twarda	Bob Hewitt	Margaret Smith Court Marty Riessen	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	2.	7 czerwca 1970	French Open	Ceglana	Bob Hewitt	Françoise Durr Jean-Claude Barclay	3:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni	3.	3 lipca 1971	Wimbledon	Trawiasta	Owen Davidson	Margaret Smith Court Marty Riessen	3:6, 6:2, 15:13
Zwyciężczyni	4.	11 września 1971	US Open	Trawiasta	Owen Davidson	Betty Stöve Bob Maud	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	5.	8 lipca 1973	Wimbledon	Trawiasta	Owen Davidson	Janet Newberry Raul Ramírez	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	6.	9 września 1973	US Open	Trawiasta	Owen Davidson	Margaret Smith Court Marty Riessen	6:3, 3:6, 7:6
Zwyciężczyni	7.	6 lipca 1974	Wimbledon	Trawiasta	Owen Davidson	Lesley Charles Mark Farrell	6:3, 9:7
Zwyciężczyni	8.	3 listopada 1974	Hilton Head Island	Dywanowa (hala)	Stan Smith	Evonne Goolagong Rod Laver	3:6, 6:2, 7:5
Zwyciężczyni	9.	4 maja 1975	Scottsdale	Twarda	Tony Trabert	Margaret Smith Court Frank Sedgman	6:4, 6:2
Finalistka	2.	6 września 1975	US Open	Ceglana	Fred Stolle	Rosie Casals Dick Stockton	3:6, 7:6, 3:6
Zwyciężczyni	10.	12 września 1976	US Open	Ceglana	Phil Dent	Betty Stöve Frew McMillan	3:6, 6:2, 7:5
Finalistka	3.	11 września 1977	US Open	Twarda	Vitas Gerulaitis	Betty Stöve Frew McMillan	2:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni	11.	27 listopada 1977	Tokio	Dywanowa (hala)	Manuel Orantes	Kristien Shaw Cliff Drysdale	6:4, 6:4
Finalistka	4.	8 lipca 1978	Wimbledon	Trawiasta	Ray Ruffels	Betty Stöve Frew McMillan	2:6, 2:6
Finalistka	5.	10 września 1978	US Open	Twarda	Ray Ruffels	Betty Stöve Frew McMillan	3:6, 6:7
Finalistka	6.	2 lipca 1983	Wimbledon	Trawiasta	Steve Denton	Wendy Turnbull John Lloyd	7:6(5), 6:7(5), 5:7

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Rywalka	Wynik
1972	Półfinał	Chris Evert	4:6, 2:6
1974	Półfinał	Evonne Goolagong	2:6, 6:4, 3:6
1977 Toyota	Finał	Chris Evert	2:6, 2:6
1978	Faza grupowa	Virginia Wade Evonne Goolagong Cawley Rosie Casals	6:1, 2:6, 4:6 walkower walkower
1980	Półfinał	Tracy Austin	3:6, 1:6
1983	Półfinał	Chris Evert	1:6, 1:6

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1974	Zwycięstwo	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	6:2, 6:7(2), 7:5
1978 Toyota	Zwycięstwo	Martina Navrátilová	Kerry Reid Wendy Turnbull	6:3, 6:4
1979 Toyota	Zwycięstwo	Martina Navrátilová	Chris Evert Rosie Casals	6:4, 6:3
1980	Zwycięstwo	Martina Navrátilová	Rosie Casals Wendy Turnbull	6:3, 4:6, 6:3
1983	Półfinał	Candy Reynolds	Martina Navrátilová Pam Shriver	2:6, 4:6
1984	Półfinał	Sharon Walsh	Jo Durie Ann Kiyomura	3:6, 5:7

Występy w turnieju WTA Doubles Championships

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1975	Finał	Rosie Casals	Margaret Court Virginia Wade	7:6(2), 6:7(2), 2:6
1976	Zwycięstwo	Betty Stöve	Mona Guerrant Ann Kiyomura	6:3, 6:2
1977	Półfinał	Rosie Casals	Martina Navrátilová Betty Stöve	6:7, 6:7
1978	Zwycięstwo	Martina Navrátilová	Françoise Durr Virginia Wade	6:4, 6:4
1980	Zwycięstwo	Martina Navrátilová	Sue Barker Ann Kiyomura	7:5, 6:3
1981	Ćwierćfinał	Andrea Jaeger	Kathy Jordan Anne Smith	3:6, 7:6, 6:7
1982	Ćwierćfinał	Ilana Kloss	Sue Barker Ann Kiyomura	5:7, 1:6
1983	Zwycięstwo	Sharon Walsh	Kathy Jordan Anne Smith	6:1, 6:1
1984	Półfinał	Sharon Walsh	Barbara Jordan Elizabeth Sayers	0:6, 6:3, 6:7(4)

Uwagi

↑ Oficjalny komputerowy ranking WTA rozpoczął się od 1975 roku. Dane wcześniejsze podane na podstawie „The Bud Collins History of Tennis”, Third Edition 2017.
↑ ^a ^b ^c ^d W sezonie wystąpiła w rozgrywkach, ale nie uzyskała odpowiedniej ilości punktów ani startów, aby pojawić się w rankingu WTA.

Przypisy

↑ About The USTA Billie Jean King National Tennis Center. USTA. [dostęp 2012-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-24)]. (ang.).
↑ „Billie Jean King Named 'Woman Athlete of the Year'”, Daily Capital News, Jefferson City, Missouri, January 13, 1968, page 6.
↑ NYTimes: Obama uhonorował Medalem Wolności 16 wzorowych obywateli.
↑ Bartosz Dudek: Ostentacyjny gest USA. Do Soczi wysyłają homoseksualistów. dw.de, 2013-12-18. [dostęp 2014-02-05]. (pol.).
↑ Billie Jean King w bazie Notable Names Database (ang.)
↑ Billie Jean King, Dennis & Judy Shepard, Doonesbury, Harper’s and Many Others Honored at the 11th Annual GLAAD Media Awards Presented by ABSOLUT VODKA. glaad.org, 2000-05-23. [dostęp 2012-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-26)]. (ang.).
↑ Ever i Navratilova o legendzie tenisa Billie Jean King. pittsburghlive.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-22)]..
↑ Zwyciężczyni trójmeczu.

Bibliografia

Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2018-02-15] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-02-15] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2018-02-15] (ang.).
Zbigniew Dutkowski, 150 rakiet. Najlepsi tenisiści świata, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1984

Linki zewnętrzne

Sylwetka na stronie Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy

[8] Oficjalny komputerowy ranking WTA rozpoczął się od 1975 roku. Dane wcześniejsze podane na podstawie „The Bud Collins History of Tennis”, Third Edition 2017.

[dane-9] W sezonie wystąpiła w rozgrywkach, ale nie uzyskała odpowiedniej ilości punktów ani startów, aby pojawić się w rankingu WTA.

[1] About The USTA Billie Jean King National Tennis Center. USTA. [dostęp 2012-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-24)]. (ang.).

[2] „Billie Jean King Named 'Woman Athlete of the Year'”, Daily Capital News, Jefferson City, Missouri, January 13, 1968, page 6.

[3] NYTimes: Obama uhonorował Medalem Wolności 16 wzorowych obywateli.

[4] Bartosz Dudek: Ostentacyjny gest USA. Do Soczi wysyłają homoseksualistów. dw.de, 2013-12-18. [dostęp 2014-02-05]. (pol.).

[5] Billie Jean King w bazie Notable Names Database (ang.)

[6] Billie Jean King, Dennis & Judy Shepard, Doonesbury, Harper’s and Many Others Honored at the 11th Annual GLAAD Media Awards Presented by ABSOLUT VODKA. glaad.org, 2000-05-23. [dostęp 2012-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-26)]. (ang.).

[7] Ever i Navratilova o legendzie tenisa Billie Jean King. pittsburghlive.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-22)]..

[10] Zwyciężczyni trójmeczu.

[nd-11] Nie przyznano

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[a]

[b]

[8]

[A]