Stany Zjednoczone
13 lipca 1889 Pensylwania
15 lutego 1971 Filadelfia
4R (1913)
F (1912, 1921)
3R (1913)
Wallace F. Johnson, właśc. Wallace Ford Johnson (ur. 13 lipca 1889 w Pensylwanii; zm. 15 lutego 1971 w Filadelfii) – amerykański tenisista, czterokrotny zwycięzca U.S. National Championships w grze mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa 1913.
Johnson dwa razy został finalistą U.S. National Championships (obecnie US Open) w grze pojedynczej, w latach 1912 i 1921. W konkurencji gry mieszanej czterokrotnie zdobywał tytuł mistrzowski, w latach 1907, 1909, 1911 i 1920. W 1913 zagrał na Wimbledonie osiągając czwartą rundę singla i trzecią debla[1].
W lipcu 1913 zagrał w półfinale grupy światowej Pucharu Davisa przeciwko Oscarowi Kreuzerowi z Cesarstwa Niemieckiego, pokonując go w czterech setach. W zwycięskim dla Stanów Zjednoczonych finale przeciwko Wielkiej Brytanii Johnson nie wystąpił.