Neal Skupski
|
Państwo
|
Wielka Brytania
|
Data i miejsce urodzenia
|
1 grudnia 1989 Liverpool
|
Wzrost
|
183 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2012
|
Trener
|
Ken Skupski, Louis Cayer, Anthony Hardman
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
932 (8 listopada 2010)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
15
|
Najwyżej w rankingu
|
1 (14 listopada 2022)
|
Australian Open
|
QF (2022, 2023)
|
Roland Garros
|
QF (2020, 2022, 2023)
|
Wimbledon
|
W (2023)
|
US Open
|
F (2022)
|
|
Neal Skupski (ur. 1 grudnia 1989 w Liverpoolu) – brytyjski tenisista polskiego pochodzenia[1], zwycięzca Wimbledonu 2023 w grze podwójnej oraz Wimbledonu 2021 i 2022 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.
Kariera tenisowa
Neal Skupski jest młodszym bratem Kena Skupskiego, również tenisisty. Karierę zawodową rozpoczął w 2012 roku.
W grze podwójnej zwyciężył w piętnastu turniejach rangi ATP Tour z trzydziestu jeden rozegranych finałów.
W 2022 roku awansował do finału zawodów gry podwójnej podczas US Open. Razem z partnerującym mu Wesleyem Koolhofem w meczu mistrzowskim przegrali 6:7(4), 5:7 z deblem Rajeev Ram–Joe Salisbury. W 2023 roku razem z Koolhofem odnieśli zwycięstwo na kortach Wimbledonu, pokonując w finale Marcela Granollersa i Horacio Zeballosa 6:4, 6:4.
W lipcu 2021 odniósł zwycięstwo w mikście podczas Wimbledonu, partnerując Desirae Krawczyk, z którą w finale pokonał parę Harriet Dart–Joe Salisbury 6:2, 7:6(1). Rok później duet obronił tytuł, wygrywając w meczu mistrzowskim 6:4, 6:3 z Samanthą Stosur i Matthew Ebdenem.
W rankingu gry pojedynczej Skupski najwyżej był na 932. miejscu (8 listopada 2010), a w klasyfikacji gry podwójnej na 1. pozycji (14 listopada 2022).
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra podwójna (15–16)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
19 października 2013
|
Moskwa
|
Twarda (hala)
|
Ken Skupski
|
Michaił Jełgin Denis Istomin
|
2:6, 6:1, 12–14
|
Zwycięzca
|
1.
|
11 lutego 2018
|
Montpellier
|
Twarda (hala)
|
Ken Skupski
|
Ben McLachlan Hugo Nys
|
7:6(2), 6:4
|
Finalista
|
2.
|
29 czerwca 2018
|
Eastbourne
|
Trawiasta
|
Ken Skupski
|
Luke Bambridge Jonny O’Mara
|
5:7, 4:6
|
Finalista
|
3.
|
23 września 2018
|
Metz
|
Twarda (hala)
|
Ken Skupski
|
Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin
|
1:6, 5:7
|
Zwycięzca
|
2.
|
28 października 2018
|
Wiedeń
|
Twarda (hala)
|
Joe Salisbury
|
Mike Bryan Édouard Roger-Vasselin
|
7:6(5), 6:3
|
Finalista
|
4.
|
24 lutego 2019
|
Delray Beach
|
Twarda
|
Ken Skupski
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
6:7(5), 4:6
|
Finalista
|
5.
|
14 kwietnia 2019
|
Houston
|
Ceglana
|
Ken Skupski
|
Santiago González Aisam-ul-Haq Qureshi
|
6:3, 4:6, 6–10
|
Zwycięzca
|
3.
|
28 kwietnia 2019
|
Budapeszt
|
Ceglana
|
Ken Skupski
|
Marcus Daniell Wesley Koolhof
|
6:3, 6:4
|
Finalista
|
6.
|
25 maja 2019
|
Lyon
|
Ceglana
|
Ken Skupski
|
Ivan Dodig Édouard Roger-Vasselin
|
4:6, 3:6
|
Finalista
|
7.
|
29 sierpnia 2020
|
Nowy Jork
|
Twarda
|
Jamie Murray
|
Pablo Carreño-Busta Alex de Minaur
|
2:6, 5:7
|
Finalista
|
8.
|
1 listopada 2020
|
Wiedeń
|
Twarda (hala)
|
Jamie Murray
|
Łukasz Kubot Marcelo Melo
|
6:7(5), 5:7
|
Zwycięzca
|
4.
|
13 listopada 2020
|
Sofia
|
Twarda (hala)
|
Jamie Murray
|
Jürgen Melzer Édouard Roger-Vasselin
|
walkower
|
Zwycięzca
|
5.
|
20 marca 2021
|
Acapulco
|
Twarda
|
Ken Skupski
|
Marcel Granollers Horacio Zeballos
|
7:6(3), 6:4
|
Finalista
|
9.
|
3 kwietnia 2021
|
Miami
|
Twarda
|
Daniel Evans
|
Nikola Mektić Mate Pavić
|
4:6, 4:6
|
Finalista
|
10.
|
18 kwietnia 2021
|
Monte Carlo
|
Ceglana
|
Daniel Evans
|
Nikola Mektić Mate Pavić
|
3:6, 6:4, 7–10
|
Finalista
|
11.
|
8 sierpnia 2021
|
Waszyngton
|
Twarda
|
Michael Venus
|
Raven Klaasen Ben McLachlan
|
6:7(4), 4:6
|
Zwycięzca
|
6.
|
3 października 2021
|
San Diego
|
Twarda
|
Joe Salisbury
|
John Peers Filip Polášek
|
7:6(2), 3:6, 10–5
|
Zwycięzca
|
7.
|
9 stycznia 2022
|
Melbourne
|
Twarda
|
Wesley Koolhof
|
Ołeksandr Nedowiesow Aisam-ul-Haq Qureshi
|
6:4, 6:4
|
Zwycięzca
|
8.
|
15 stycznia 2022
|
Adelaide
|
Twarda
|
Wesley Koolhof
|
Ariel Behar Gonzalo Escobar
|
7:6(5), 6:4
|
Zwycięzca
|
9.
|
18 lutego 2022
|
Doha
|
Twarda
|
Wesley Koolhof
|
Rohan Bopanna Denis Shapovalov
|
7:6(4), 6:1
|
Finalista
|
12.
|
2 kwietnia 2022
|
Miami
|
Twarda
|
Wesley Koolhof
|
Hubert Hurkacz John Isner
|
6:7(5), 4:6
|
Finalista
|
13.
|
24 kwietnia 2022
|
Barcelona
|
Ceglana
|
Wesley Koolhof
|
Kevin Krawietz Andreas Mies
|
7:6(3), 6:7(5), 6–10
|
Zwycięzca
|
10.
|
8 maja 2022
|
Madryt
|
Ceglana
|
Wesley Koolhof
|
Juan Sebastián Cabal Robert Farah
|
6:7(4), 6:4, 10–5
|
Zwycięzca
|
11.
|
12 czerwca 2022
|
’s-Hertogenbosch
|
Trawiasta
|
Wesley Koolhof
|
Matthew Ebden Max Purcell
|
4:6, 7:5, 10–6
|
Zwycięzca
|
12.
|
14 sierpnia 2022
|
Montreal
|
Twarda
|
Wesley Koolhof
|
Daniel Evans John Peers
|
6:2, 4:6, 10–6
|
Finalista
|
14.
|
9 września 2022
|
US Open, Nowy Jork
|
Twarda
|
Wesley Koolhof
|
Rajeev Ram Joe Salisbury
|
6:7(4), 5:7
|
Zwycięzca
|
13.
|
6 listopada 2022
|
Paryż
|
Twarda (hala)
|
Wesley Koolhof
|
Ivan Dodig Austin Krajicek
|
7:6(5), 6:4
|
Finalista
|
15.
|
19 marca 2023
|
Indian Wells
|
Twarda
|
Wesley Koolhof
|
Rohan Bopanna Matthew Ebden
|
3:6, 6:2, 8–10
|
Finalista
|
16.
|
23 kwietnia 2023
|
Barcelona
|
Ceglana
|
Wesley Koolhof
|
Máximo González Andrés Molteni
|
3:6, 7:6(8), 4–10
|
Zwycięzca
|
14.
|
17 czerwca 2023
|
’s-Hertogenbosch
|
Trawiasta
|
Wesley Koolhof
|
Gonzalo Escobar Ołeksandr Nedowiesow
|
7:6(1), 6:2
|
Zwycięzca
|
15.
|
15 lipca 2023
|
Wimbledon, Londyn
|
Trawiasta
|
Wesley Koolhof
|
Marcel Granollers Horacio Zeballos
|
6:4, 6:4
|
Gra mieszana (2–0)
Przypisy
Bibliografia
Triumfatorzy Wimbledonu w grze podwójnej (XXI wiek) 2001–2010 |
|
---|
2011–2020 |
|
---|
od 2021 |
|
---|
Triumfatorzy Wimbledonu w grze mieszanej (XXI wiek) 2001–2010 |
|
---|
2011–2020 |
|
---|
od 2021 |
|
---|
|
|