|
Państwo
|
Nowa Zelandia
|
Data i miejsce urodzenia
|
9 listopada 1989 Masterton
|
Wzrost
|
191 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2008
|
Zakończenie kariery
|
aktywny
|
Trener
|
David Sammel
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
500 (21 lipca 2014)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
5
|
Najwyżej w rankingu
|
34 (29 stycznia 2018)
|
Australian Open
|
QF (2018, 2021)
|
Roland Garros
|
3R (2016)
|
Wimbledon
|
QF (2019)
|
US Open
|
3R (2016)
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Marcus Daniell (ur. 9 listopada 1989 w Masterton) – nowozelandzki tenisista, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016) i Tokio (2020).
Kariera tenisowa
Karierę zawodową rozpoczął w 2008 roku.
W rozgrywkach gry podwójnej rangi ATP Tour Daniell wygrał pięć tytułów z piętnastu rozegranych finałów.
W roku 2011 Daniell zadebiutował w reprezentacji Nowej Zelandii w Pucharze Davisa przeciwko Uzbekistanowi. W sierpniu przyczynił się do utrzymania zespołu w grupie I strefy Azja/Oceania po zwycięstwie nad Filipinami. Daniell pokonał w singlu Jesona Patrombona, a w deblu razem z Artemem Sitakiem duet Rubén González–Cecil Mamiit.
W 2016 roku zagrał w konkurencji gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, odpadając w 1. rundzie wspólnie z Michaelem Venusem. Wspólnie z Venusem zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w deblu. Mecz o udział w finale przegrali z parą Marin Čilić–Ivan Dodig, natomiast pojedynek o medal brązowy wygrali 7:6(3), 6:2 z Austinem Krajickiem i Tennysem Sandgrenem.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w lipcu 2014 roku na 500. miejscu, a w klasyfikacji deblistów w styczniu 2018 roku na 34. pozycji.
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra podwójna (5–10)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
Zwycięzca
|
1.
|
16 stycznia 2010
|
Auckland
|
Twarda
|
Horia Tecău
|
Marcelo Melo Bruno Soares
|
7:5, 6:4
|
Zwycięzca
|
2.
|
8 lutego 2015
|
Montpellier
|
Twarda (hala)
|
Artem Sitak
|
Dominic Inglot Florin Mergea
|
3:6, 6:4, 16–14
|
Zwycięzca
|
3.
|
12 czerwca 2016
|
Stuttgart
|
Trawiasta
|
Artem Sitak
|
Oliver Marach Fabrice Martin
|
6:7(4), 6:4, 10–8
|
Finalista
|
1.
|
17 lipca 2016
|
Båstad
|
Ceglana
|
Marcelo Demoliner
|
Marcel Granollers David Marrero
|
2:6, 3:6
|
Finalista
|
2.
|
5 marca 2017
|
São Paulo
|
Ceglana
|
Marcelo Demoliner
|
Rogério Dutra Silva André Sá
|
6:7(5), 7:5, 7–10
|
Finalista
|
3.
|
27 maja 2017
|
Lyon
|
Ceglana
|
Marcelo Demoliner
|
Andrés Molteni Adil Shamasdin
|
3:6, 6:3, 5–10
|
Finalista
|
4.
|
1 października 2017
|
Chengdu
|
Twarda
|
Marcelo Demoliner
|
Jonatan Erlich Aisam-ul-Haq Qureshi
|
3:6, 6:7(3)
|
Finalista
|
5.
|
25 lutego 2018
|
Marsylia
|
Twarda (hala)
|
Dominic Inglot
|
Raven Klaasen Michael Venus
|
7:6(2), 3:6, 4–10
|
Finalista
|
6.
|
21 października 2018
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
Wesley Koolhof
|
Luke Bambridge Jonny O’Mara
|
5:7, 6:7(8)
|
Zwycięzca
|
4.
|
6 stycznia 2019
|
Brisbane
|
Twarda
|
Wesley Koolhof
|
Rajeev Ram Joe Salisbury
|
6:4, 7:6(6)
|
Finalista
|
7.
|
28 kwietnia 2019
|
Budapeszt
|
Ceglana
|
Wesley Koolhof
|
Ken Skupski Neal Skupski
|
3:6, 4:6
|
Finalista
|
8.
|
15 czerwca 2019
|
Rosmalen
|
Trawiasta
|
Wesley Koolhof
|
Dominic Inglot Austin Krajicek
|
4:6, 6:4, 4–10
|
Finalista
|
9.
|
18 stycznia 2020
|
Auckland
|
Twarda
|
Philipp Oswald
|
Luke Bambridge Ben McLachlan
|
6:7(3), 3:6
|
Zwycięzca
|
5.
|
17 października 2020
|
Cagliari
|
Ceglana
|
Philipp Oswald
|
Juan Sebastián Cabal Robert Farah
|
6:3, 6:4
|
Finalista
|
10.
|
12 marca 2021
|
Doha
|
Twarda
|
Philipp Oswald
|
Asłan Karacew Andriej Rublow
|
5:7, 4:6
|
Bibliografia
Złoci medaliści |
|
---|
Srebrni medaliści |
|
---|
Brązowi medaliści |
|
---|