Nie był spokrewniony z pierwszym zwycięzcą Wimbledonu z 1877 roku, Spencerem Gore’m.
Kariera tenisowa
Gore był zawodnikiem praworęcznym, z ofensywnym forhendem. Bekhend grał niemal wyłącznie defensywnie[1].
Jest tenisistą, który najczęściej uczestniczył w Wimbledonie. Debiutował w 1888 roku – w grze pojedynczej startował do 1922 roku, w deblu do 1927 roku[1]. Bilans jego występów singlowych, 64 zwycięstwa, 26 porażek, przetrwał kilkadziesiąt lat jako rekordowy, poprawiony został przez Jimmy’ego Connorsa. Gore wygrał trzykrotnie grę pojedynczą (jest ponadto najstarszym zwycięzcą turnieju[1]), walczył o tytuł jeszcze pięciokrotnie (obowiązywała w tym okresie zasada challenge round – obrońca tytułu nie walczył w turnieju, grał jedynie o tytuł z wyłonionym w turnieju all comers pretendentem). Wygrał ponadto raz grę podwójną, w 1908 roku, razem z Herbertem Roperem-Barrettem i był z nim w dwóch finałach.
W 1900 roku Arthur Gore był kapitanem i zawodnikiem w pierwszej edycji rozgrywek o Puchar Davisa w Bostonie (Anglicy przegrali z Amerykanami)[1]. Uczestniczył w tej rywalizacji także w 1907 roku.
