Nishikori karierę zawodową rozpoczął w 2007 roku. W 2011 stał się najwyżej sklasyfikowanym Japończykiem w historii, wyprzedzając Shūzō Matsuokę, który był najwyżej na 46. miejscu.
Kariera tenisowa
Początki
Nishikori jest praworęcznym graczem z oburęcznym bekhendem. Treningi tenisowe rozpoczął w wieku 5 lat, by jako 14-latek wyjechać do USA i doskonalić swoje umiejętności w akademii Nicka Bollettieriego na Florydzie. W 2006 roku, w parze z Argentyńczykiem Emiliano Massą, triumfował w grze podwójnej juniorów w paryskimFrench Open. W tym samym turnieju w grze pojedynczej osiągnął ćwierćfinał. Rok później wygrał rywalizację juniorów Luxilon Cup.
Sezon 2007
Od 2007 roku Nishikori występuje jako tenisista zawodowy w rozgrywkach seniorskich. Na początku sezonu, wspólnie z Ayumi Moritą, reprezentował Japonię w azjatyckim Pucharze Hopmana, stanowiącym kontynentalną eliminację do nieoficjalnych mistrzostw świata w grze mieszanej. Z racji niskiego rankingu rywalizację wśród singlistów rozpoczął od turniejów rangi ITF Futures i ATP Challenger Tour, zaliczając m.in. finał ATP Challenger Tour w Carson na przełomie maja i czerwca 2007 roku. W lipcu Japończyk debiutował w cyklu ATP World Tour, po przejściu eliminacji w Los Angeles (odpadł w I rundzie z Wesleyem Moodiem), a tydzień później awansował także do turnieju głównego w Indianapolis, tym razem docierając już do ćwierćfinału (przegrał z Dmitrijem Tursunowem).
Pod koniec sierpnia wystartował w kwalifikacjach do wielkoszlemowegoUS Open. W I etapie eliminacji pokonał 272. w rankingu, Prakasha Amritraja. W II fazie nie sprostał Björnowi Phau, z którym przegrał 2:6, 4:6. Na początku września zakwalifikował się do turnieju China Open rozgrywanego w Pekinie, lecz w I rundzie fazy zasadniczej uległ nr 12. na świecie, Ivanowi Ljubičiciowi, a w październiku wystąpił w Tokio po otrzymaniu od organizatorów rozgrywek tzw. dzikiej karty (porażka w I rundzie).
Na koniec sezonu zajmował 286. miejsce w rankingu ATP Entry[1].
Sezon 2008 – pierwszy tytuł ATP Tour
W styczniu 2008 roku, w zawodach ATP Challenger Tour w Miami, pokonał m.in. dawnego mistrza French Open Gastóna Gaudio. W lutym, klasyfikowany jako 244. tenisista świata, przeszedł z powodzeniem eliminacje do turnieju w Delray Beach, a następnie w imprezie głównej doszedł do finału, eliminując po drodze m.in. Niemca Floriana Mayera (który przy stanie 0:6, 3:4 poddał pojedynek). W finale Nishikori pokonał najwyżej rozstawionego Amerykanina Jamesa Blake’a 3:6, 6:1, 6:4[2], stając się tym samym pierwszym japońskim triumfatorem imprezy ATP World Tour od czasu Shūzō Matsuoki (przez pewien czas w latach juniorskich był on trenerem Nishikoriego); Matsuoka w 1992 roku wygrał turniej w Seulu, pokonując w finale Australijczyka Todda Woodbridge’a.
W kwietniu zadebiutował w reprezentacji w Pucharze Davisa, podczas rywalizacji półfinałowej w grupie Azja/Oceania przeciwko Indiom. Japończyk zagrał w dwóch singlowych meczach, najpierw z Rohanem Bopanną, z którym przegrał 6:7(2), 6:3, 4:6, 6:2, 3:6, a następnie zwycięski pojedynek z Maheshem Bhupathim. Ostatecznie Japończycy przegrali konfrontację 2:3.
Po występach reprezentacyjnych Japończyk zagrał w zawodach ATP Challenger Tour na Bermudach osiągając finał, w którym pokonał Viktora Troickiego. W maju przystąpił do kwalifikacji do wielkoszlemowego French Open (porażka w II rundzie eliminacji). Na początku czerwca doszedł do III rundy prestiżowego turnieju The Artois Championships w Londynie. Mecz, którego stawką był ćwierćfinał przegrał Rafaelem Nadalem 6:4, 3:6, 6:3. Następnie Nishikori po raz pierwszy wystąpił na Wimbledonie, lecz odpadł z turnieju w I rundzie po porażce z Marcem Gicquelem.
Rok ukończył na 63. pozycji w klasyfikacji singlistów[1].
Sezon 2009 – kontuzja łokcia
Na początku roku wystartował w turnieju w Brisbane, gdzie doszedł do ćwierćfinału. Z Australian Open odpadł w I rundzie z Jürgenem Melzerem. Na początku marca bronił barw narodowych w Pucharze Davisa (strefa Azja/Oceania) podczas pojedynku ćwierćfinałowego z Chinami. Japończyk wygrał swój mecz ze Zhang Ze, dzięki czemu przyczynił się do awansu zespołu do dalszego etapu. Pod koniec marca doznał kontuzji prawego łokcia przez co nie zagrał już do końca sezonu[4].
Po blisko rocznej przerwie spowodowanej urazem powrócił do zawodowego touru na turniej w Delray Beach, dzięki przyznaniu od organizatorów rozgrywek dzikiej karty[5], jednak przegrał swój mecz w I rundzie z Niemcem Benjaminem Beckerem 3:6, 6:1, 0:6.
W kwietniu wystartował w dwóch imprezach ATP Challenger Tour, w Baton Rouge i Tallahassee, przegrywając w każdym z nich w ćwierćfinałach. Na początku maja wygrał rozgrywki ATP Challenger Tour w Savannah. W pojedynku finałowym pokonał Amerykanina Ryana Sweetinga 6:4, 6:0[6]. Kolejny tytuł w turniejach tej kategorii zdobył w Sarasocie, gdzie w drodze do finału nie stracił seta. Mecz finałowy zakończył się zwycięstwem Japończyka nad Brianem Dabulem 2:6, 6:3, 6:4. Pod koniec maja zadebiutował w wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie, dochodząc do II rundy. W I fazie pokonał w pięciu setach Kolumbijczyka Santiago Giraldo, natomiast w II rundzie przegrał z nr 3. turnieju Novakiem Đokoviciem. Podczas Wimbledonu przegrał w meczu I rundy z późniejszym triumfatorem rozgrywek, Rafaelem Nadalem w trzech setach.
W sierpniu Japończyk wygrał swój trzeci w sezonie turniej ATP Challenger Tour, w amerykańskim Binghamton. W finale pokonał Roberta Kendricka. Pod koniec tego samego miesiąca Nishikori dotarł do III rundy wielkoszlemowego US Open. Przechodząc najpierw eliminacje wyeliminował w turnieju głównym najpierw Jewgienija Korolowa, a potem rozstawionego z nr 11. Marina Čilicia. Mecz o 1/8 finału przegrał z Albertem Montañésem. W połowie listopada Nishikori wywalczył tytuł ATP Challenger Tour w Knoxville, wygrywając w decydującym meczu z ponownie nad Robertem Kendrickiem.
Sezon 2011
Nishikori podczas Australian Open (2011)
Rok 2011 Japończyk rozpoczął od turnieju w Ćennaju osiągając ćwierćfinał. W I rundzie pokonał dwukrotnego mistrza zawodów Marina Čiliciaa, a następnie Alejandro Fallę; przegrał z Janko Tipsareviciem. W połowie stycznia wystartował w Australian Open osiągając III rundę. W pierwszym pojedynku wyeliminował Fabio Fogniniego, a następnie Floriana Mayera. Spotkanie o IV fazę rozegrał z Fernando Verdasco. Hiszpan pokonał Nishikoriego w trzech setach 6:2, 6:4, 6:3. pod koniec lutego Japończyk wystartował w Delray Beach, awansując do półfinału. Po drodze wyeliminował m.in. Jamesa Blake’a, a przegrał z Janko Tipsareviciem.
Sezon gry na kortach ziemnych Nishikori zaczął od startu w Houston, gdzie doszedł do finału po wyeliminowaniu m.in. Mardy’ego Fisha. Spotkanie finałowe zakończyło się porażką Nishikoriego z Ryanem Sweetingiem[7]. Pod koniec maja, podczas Rolanda Garrosa Japończyk doszedł do II rundy po wygranej z Lu Yen-hsunem. Spotkanie o dalszą fazę przegrał z Serhijem Stachowskim.
W połowie czerwca, na trawiastych kortach w Eastbourne, Japończyk osiągnął półfinał, po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Radka Štěpánka. Pojedynek o finał imprezy zakończył się porażką Nishikoriego z Janko Tipsareviciem. Z Wimbledonu Japończyk odpadł w I rundzie po porażce z Lleytonem Hewittem. Również na kortach US Open Nishikori został pokonany w I rundzie, a przegrał z Flavio Cipollą.
Jesienią Nishikori osiągnął półfinał zawodów w Kuala Lumpur, pokonując po drodze m.in. Nicolása Almagro. Pojedynek o finał turnieju przegrał po raz kolejny w sezonie z Janko Tipsareviciem. Następnie japoński tenisista dotarł po raz pierwszy w karierze do półfinału turnieju kategorii ATP World Tour Masters 1000, w Szanghaju, eliminując m.in. Jo-Wilfrieda Tsongę[8]. Spotkanie z Andym Murrayem, o awans do finału, Japończyk przegrał w dwóch setach. Na początku listopada Nishikori zagrał w Bazylei, osiągając finał po wcześniejszych wygranym m.in. z Tomášem Berdychem i liderem rankingu, Novakiem Đokoviciem. Spotkanie finałowe Japończyk przegrał z Rogerem Federerem 1:6, 3:6[9].
Sezon Nishikori zakończył na 25. miejscu w klasyfikacji ATP[1].
Sezon 2012
Nishikori podczas igrzysk olimpijskich w Londynie (2012)
Sezon 2012 Nishikori rozpoczął od Australian Open, gdzie osiągnął ćwierćfinał. Japończyk po drodze wyeliminował m.in. w IV rundzie Jo-Wilfrieda Tsongę, stając się pierwszym tenisistą ze swojego kraju, który w erze open doszedł do tej fazy turnieju w Australii, a także pierwszym Japończykiem od 1995 roku, który awansował do ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego[10]. Dzięki występowi na kortach w Melbourne Japończyk awansował na 20. miejsce w rankingu singlistów. Start dwa tygodnie później w rozgrywkach Pucharu Davisa zaowocował kolejnym awansem rankingowym, na 17. lokatę. Pod koniec lutego Nishikori doszedł do ćwierćfinału w Buenos Aires. Japończyk wygrał po drodze m.in. z Juanem Carlosem Ferrero; przegrał ze Stanislasem Wawrinką.
Pod koniec kwietnia Nishikori doznał urazu mięśni brzucha w ćwierćfinałowym spotkaniu przeciwko Fernando Verdasco turnieju w Barcelonie[11]. Kontuzja uniemożliwiła również Japończykowi start w Rolandzie Garrosie. Do rywalizacji powrócił na Wimbledon, osiągając III rundę, w której został pokonany przez Juana Martína del Potro. Tuż po zakończeniu turnieju w Londynie Japończyk wystartował w Newport, awansując do ćwierćfinału, gdzie nie sprostał Rajeevowi Ramowi.
US Open Series Nishikori rozpoczął od turnieju w Atlancie, dochodząc do kolejnego ćwierćfinału w sezonie. Spotkanie o dalszą rundę przegrał ze swoim rodakiem, Gō Soedą. Następnie Nishikori zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie, gdzie osiągnął ćwierćfinał. W III rundzie zawodów wyeliminował Davida Ferrera, jednak w spotkaniu o dalszą rundę odpadł z późniejszym brązowym medalistą, Juanem Martínem del Potro. Na US Open Nishikori przegrał w III rundzie po porażce z Marinem Čiliciem.
Jesienią Japończyk zagrał najpierw w Kuala Lumpur, dochodząc po raz pierwszy w sezonie do półfinału. W spotkaniu o finał nie sprostał Juanowi Mónaco przegrywając po trzysetowym spotkaniu. W październiku Nishikori zwyciężył w turnieju ATP World Tour 500 w Tokio. W meczu o mistrzostwo pokonał Milosa Raonicia 7:6(5), 3:6, 6:0[12].
Sezon 2012 zakończył na 19. miejscu w singlowej klasyfikacji ATP[1].
Sezon 2013
Sezon 2013 tenisista japoński zainaugurował od występu w Brisbane, osiągając półfinał, w którym został wyeliminowany przez Andy’ego Murraya. Podczas Australian Open Nishikori awansował do IV rundy, ponosząc porażkę z Davidem Ferrerem. Pod koniec lutego Japończyk wywalczył trzeci singlowy tytuł, a pierwszy w hali, w Memphis. W zawodach nie stracił seta, a po drodze pokonał m.in. w ćwierćfinale Marina Čilicia, a w finale 6:2, 6:3 Feliciano Lópeza[13].
Jesienią Nishikori doszedł do ćwierćfinału w Tokio, gdzie uległ po trzysetowym pojedynku Nicolásowi Almagro.
Sezon zakończył na 17. miejscu w klasyfikacji ATP[1].
Sezon 2014 – finał US Open
Nishikori podczas turnieju w Madrycie (2014)
Pierwszy turniej w sezonie Japończyk zagrał w Brisbane. Awansował tam do półfinału, pokonawszy m.in. w ćwierćfinale Marina Čilicia. O awans do finału zmierzył się z Lleytonem Hewittem, z którym przegrał w trzech setach. Na Australian Open tenisista japoński doszedł do IV rundy, w której przyszło mu zagrać z Rafaelem Nadalem. Rywalizacja zakończyła się porażką Nishikoriego w trzech setach.
W połowie lutego Japończyk wygrał po raz drugi z rzędu imprezę w Memphis, w finale pokonując 6:4, 7:6(0) Ivo Karlovicia[14].
Pod koniec kwietnia Nishikori awansował do finału zawodów ATP World Tour 500 w Barcelonie, gdzie w meczu mistrzowskim wygrał z Kolumbijczykiem Santiago Giraldo 6:2, 6:2[15]. W maju osiągnął finał zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie, pokonując m.in. Milosa Raonica i Davida Ferrera. W spotkaniu finałowym przeciw obrońcy tytułu Rafaelowi Nadalowi Japończyk skreczował z powodu kontuzji pleców przy stanie 6:2, 4:6, 0:3[16]. Z turnieju Rolanda Garrosa Nishikori odpadł w I rundzie po porażce z Martinem Kližanem.
Na nawierzchni trawiastej Japończyk zagrał najpierw w Halle awansując do półfinału, w którym uległ Rogerowi Federerowi. Podczas Wimbledonu Nishikori awansował do IV rundy, w której przegrał z Milosem Raoniciem.
US Open Series Japończyk zaczął od zawodów w Waszyngtonie dochodząc do ćwierćfinału, w którym został pokonany przez Richarda Gasqueta. Potem zagrał na US Open, w którym dotarł do finału po wyeliminowaniu m.in. Stanislasa Wawrinki w ćwierćfinale i Novaka Đokovicia w półfinale. Spotkanie finałowe zakończyło się porażką Nishikoriego 3:6, 3:6, 3:6 z Marinem Čiliciem[17]. Nishikori stał się też pierwszym tenisistą z Azji, który osiągnął finał wielkoszlemowy.
Cykl turniejów w Azji Nishikori zaczął od startu w Kuala Lumpur, gdzie odniósł końcowe zwycięstwo. Rywalem finałowym Japończyka był Julien Benneteau, którego pokonał 7:6(4), 6:4. Na początku października Nishikori został zwycięzcą turnieju w Tokio, gdzie w finale okazał się lepszy od Milosa Raonicia.
Pod koniec października Nishikori zagrał w Paryżu docierając w zawodach do półfinału po wygranych z Tommym Robredo, Jo-Wilfriedem Tsongą i Davidem Ferrerem. Rundę o udział w finale przegrał z Novakiem Đokoviciem.
Na koniec sezonu zakwalifikował się do turnieju ATP World Tour Finals rozgrywanego w Londynie. Japończyk wyszedł z grupy po zwycięstwach z Andym Murrayem i Davidem Ferrerem i porażce z Rogerem Federerem. Mecz półfinałowy z Novakiem Đokoviciem Nishikori przegrał 1:6, 6:3, 0:6.
Na koniec sezonu Japończyk zajmował 5. miejsce w klasyfikacji ATP[1].
Pierwszy turniej w tym sezonie wygrał w Memphis. W trzecim z rzędu finale pokonał Kevina Andersona 6:4, 6:4[19]. Dwa tygodnie później dotarł do finału w Acapulco, wygrywając m.in. w półfinale z Andersonem. W meczu mistrzowskim najwyżej rozstawiony Japończyk nie sprostał Davidowi Ferrerowi, ulegając 3:6, 5:7[20]. W Indian Wells Nishikori przegrał w IV rundzie z Felicianem Lópezem, zaś z Miami odpadł po ćwierćfinałowym pojedynku z Johnem Isnerem, straciwszy w poprzednich meczach łącznie dziesięć gemów.
Na kortach ceglanych w Barcelonie, broniąc mistrzostwa z sezonu 2014, awansował do kolejnego finału, w którym pokonał Pabla Andújara 6:4, 6:4[21]. Po tym triumfie Japończyk zagrał w Madrycie, gdzie dotarł do półfinału, eliminując m.in. w ćwierćfinale Davida Ferrera. Pojedynek o udział w finale przegrał z Andym Murrayem. W Rzymie Nishikori osiągnął ćwierćfinał, w którym uległ Novakowi Đokoviciowi. Ten sam wynik uzyskał podczas French Open, ponosząc porażkę z Jo-Wilfriedem Tsongą.
Podczas rywalizacji na kortach trawiastych Nishikori zmagał się z problemami zdrowotnymi. W Halle, w półfinałowym spotkaniu z Andreasem Seppim skreczował w pierwszym secie przez kontuzję łydki[22]. Na Wimbledonie wygrał rywalizację 1 rundy z Simonem Bolellim, lecz pojedynek z Santiagiem Giraldem poddał walkowerem przez ciągłe problemy z łydką[23].
Podczas rywalizacji na kortach w Azji Nishikori wziął udział w turnieju w Tokio, gdzie w półfinale ponownie przegrał z Benoît Paire’em 6:1, 4:6, 2:6. W turnieju rangi ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju dotarł do III rundy, ulegając w niej Kevinowi Andersonowi 6:7(10), 6:7(3). Tę samą rundę osiągnął w ostatnim w sezonie turnieju tej kategorii w Paryżu, przegrywając z Richardem Gasquetem po kreczu przy stanie 6:7(3), 1:4.
W turniejach wielkoszlemowych najlepszy wynik osiągnął na US Open, gdzie stoczył zwycięski pięciosetowy mecz z Andym Murrayem w ćwierćfinale. W następnej rundzie poniósł porażkę ze Stanislasem Wawrinką. Podczas Australian Open doszedł do ćwierćfinału odpadając z Novakiem Đokoviciem. Turnieje French Open i Wimbledon kończył w 4 rundach.
Na koniec sezonu zagrał Japończyk w ATP World Tour Finals odnosząc w sumie 1 zwycięstwo w pojedynkach grupowych. Z 2. miejsca zakwalifikował się do półfinału, w którym przegrał z Đokoviciem.
Na koniec roku zajmował 5. pozycję z zestawieniu ATP[1]. W całym sezonie 2016 Nishikori zagrał 79 meczów odnosząc 58 zwycięstw, w tym 15 w Wielkim Szlemie.
Sezon 2017
Nishikori w Waszyngtonie (2017)
Sezon 2017 Nishikori zakończył w sierpniu doznając kontuzji prawego nadgarstka. Do zdarzenia doszło podczas treningu w Cincinnati, a o zakończeniu startów w 2017 poinformował menedżer tenisisty[25]. Z problemem prawego nadgarstka Japończyk zmagał się również w maju podczas turnieju w Madrycie, oddając walkowerem ćwierćfinałowy pojedynek Novakowi Đokoviciowi[26].
W rozgrywkach ATP World Tour Masters 1000 został ćwierćfinalistą imprez w Indian Wells, Miami i Madrycie. Przegrał w 3 rundzie w Rzymie i w 2 rundzie w Montrealu. W Montrealu podczas meczu z Gaëlem Monfilsem nie wykorzystał 4 piłki meczowe[29].
W całym sezonie 2017 odniósł 30 zwycięstw doznając 13 porażek.
Sezon 2018
Przedłużająca się kontuzja nadgarstka wyeliminowała ze startów Japończyka w styczniu, w tym z Australian Open. W lutym zaczął już regularnie startować i doszedł do półfinału w Nowym Jorku.
Na nawierzchni trawiastej Nishikori uzyskał pierwszy w karierze ćwierćfinał Wimbledonu, dzięki m.in. wygranej z Nickiem Kyrgiosem w trzeciej rundzie[31]. Rywalizację o półfinał przegrał z Novakiem Đokoviciem. Ostatni w sezonie wielkoszlemowy turniej, US Open Japończyk zakończył na półfinale, eliminując wcześniej m.in. w ćwierćfinale, po pięciosetowym meczu, Marina Čilicia[32]. Następnie poniósł kolejną w sezonie porażkę z Novakiem Đokoviciem.
W październiku Nishikori awansował do finałów w Tokio i Wiedniu, decydujące mecze kończąc przegranymi z Daniiłem Miedwiediewem i Kevinem Andersonem. Bilans Japończyka w finałach od turnieju w Miami (2016) do zawodów w Wiedniu wyniósł 0–9[33].
W listopadzie Nishikori zakwalifikował się po raz czwarty do ATP Finals, jednak odpadł po meczach grupowych. Odniósł zwycięstwo nad Rogerem Federerem i uległ Kevinowi Andersonowi i Dominicowi Thiemowi.
Łącznie w całym roku zagrał 63 pojedynki, 43 kończąc jako wygrany, a w rankingu kończącym sezon uplasował się na 9. miejscu.
Sezon 2019 – ponowna kontuzja łokcia
W roku 2019 Nishikori osiągnął ćwierćfinały Australian Open, French Open i Wimbledonu, natomiast na US Open odpadł w trzeciej rundzie. Porażka w Nowym Jorku z Alexem de Minaurem zakończyła serię Japończyka pięciu kolejnych wielkoszlemowych ćwierćfinałów. W trzeciej rundzie Wimbledonu pokonał Steve’a Johnsona odnosząc 400 zwycięstwo w karierze[34].
Od French Open zaczął odczuwać dyskomfort w prawym łokciu. Po US Open Nishikori miał nie grać przez miesiąc, lecz ból w łokciu nasilił się i 22 października przeszedł zabieg, po którym wycofał się z pozostałych turniejów w sezonie[36].
Rok 2019 zakończył w klasyfikacji ATP na 13. pozycji.
Gymnotidae Electrophorus varii Klasifikasi ilmiah Kerajaan: Animalia Filum: Chordata Kelas: Actinopterygii Ordo: Gymnotiformes Subordo: Gymnotoidei Famili: GymnotidaeRafinesque, 1815[1] Genera Electrophorus Gymnotus Gymnotidae adalah famili ikan yang hanya ditemukan di perairan tawar Amerika Tengah dan Amerika Selatan. Semua spesiesnya memiliki organ yang disesuaikan dengan sensasi bioelektrik. Famili ikan ini memiliki sekitar 43 spesies yang valid yang tersebar dalam dua genera.[...
Little Big ShotKartu lobiSutradara Michael Curtiz Produser Samuel Bischoff Ditulis olehJerry WaldJulius J. EpsteinRobert Hardy AndrewsPemeranSybil JasonGlenda FarrellPenata musikHeinz RoemheldFrank DixonAllie WrubelSinematograferTony GaudioPenyuntingJack KilliferDistributorWarner Bros. PicturesTanggal rilis 07 September 1935 (1935-09-07) Durasi78 menitNegara Amerika Serikat Bahasa Inggris Little Big Shot adalah sebuah film Amerika Serikat tahun 1935 garapan Michael Curtiz, serta me...
Communist ideology developed by Joseph Stalin This article is about the political philosophy and state ideology. For countries governed by Marxist–Leninist parties, see Communist state. For the means of governing and related policies implemented by Joseph Stalin, see Stalinism. For Lenin's ideology in the form that existed in Lenin's own lifetime, see Leninism. Part of a series onMarxism–Leninism Concepts Administrative-command system Aggravation of class struggle under socialism Anti-imp...
يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (نوفمبر 2019) الدوري الإيطالي الدرجة الثانية 1998–99 تفاصيل الموسم الدوري الإيطالي الدرجة الثانية النسخة 67 البلد إ
De UEFA Super Cup 1987 bestond uit twee voetbalwedstrijden die gespeeld werden in het kader van de UEFA Super Cup. De wedstrijden vonden plaats tussen de winnaar van de Europacup I 1986/87, FC Porto, en de winnaar van de Europacup II 1986/87, AFC Ajax, op 24 november 1987 en 13 januari 1988. De eerste wedstrijd werd in Olympisch Stadion gespeeld en eindigde in een 0-1-overwinning voor Porto. Later eindigde de tweede wedstrijd, in het Estádio das Antas, weer in een 1-0-overwinning voor Porto....
Carte des langues agglutinantes en Europe En typologie morphologique, une langue agglutinante est une langue dont les traits grammaticaux sont marqués par l'assemblage d'éléments basiques appelés morphèmes, un morphème désignant ainsi le plus petit élément porteur d'un trait grammatical précis. Dans une langue agglutinante les mots sont formés par assemblage de ces morphèmes, qui sont hors exception invariables[1]. Les langues agglutinantes forment un sous-groupe des langues flexi...
Eliza Reid speaking at the Startup Iceland 2019 conference This is a list of spouses and partners of Icelandic presidents. Eliza Reid is the spouse of incumbent president Guðni Th. Jóhannesson. List † – denotes that the person died while the president was in office Spouse or partner President Duration Georgia Björnsson Sveinn Björnsson 1944–1952 Dóra Þórhallsdóttir Ásgeir Ásgeirsson 1952–1964† Spouse died 1964–1968 Halldóra Eldjárn Kristján Eldjárn 1968–1980 Di...
Fifth race of the 2011 NASCAR Sprint Cup Series 2011 Auto Club 400 Race details[1][2] Race 5 of 36 in the 2011 NASCAR Sprint Cup Series Track map of the speedway at Auto Club Speedway AKA California SpeedwayDate March 27, 2011 (2011-03-27)Location Auto Club Speedway, Fontana, CaliforniaCourse Permanent racing facility2 mi (3.2 km)Distance 200 laps, 400 mi (643.7 km)Weather Sunny with a daytime high around 63; wind out of the WSW at 9 mphAverage speed 150.848 mil...
British politician (born 1987) Alicia KearnsMPOfficial portrait, 2020Chair of the Foreign Affairs Select CommitteeIncumbentAssumed office 12 October 2022Preceded byTom TugendhatMember of Parliamentfor Rutland and MeltonIncumbentAssumed office 12 December 2019Preceded bySir Alan DuncanMajority26,924 (46.2%) Personal detailsBornAlicia Alexandra Martha Kearns (1987-11-11) 11 November 1987 (age 36)EnglandPolitical partyConservativeChildren2Residence(s)Langham, Rutland, EnglandEducati...
Ten artykuł dotyczy elementu okrętu. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. Taran – element dzioba w konstrukcji dawnych okrętów, służący do zatapiania nieprzyjacielskich okrętów poprzez taranowanie, czyli uderzenie własnym okrętem we wrogi. Historia Taran na dziobie repliki okrętu antycznego (ateńskiej triery) Taran stosowany był pierwotnie w starożytności na okrętach wiosłowych, m.in. greckich, fenickich i rzymskich. Upowszechnił się około XII/XI wieku p.n.e[1]. Mia...
Dalam artikel ini, nama keluarganya adalah Mattotorang, nama keluarga patronimik Bugis; Andi adalah gelar kehormatan bangsawan Bugis. Artikel ini membutuhkan penyuntingan lebih lanjut mengenai tata bahasa, gaya penulisan, hubungan antarparagraf, nada penulisan, atau ejaan. Anda dapat membantu untuk menyuntingnya. Drs. H.Andi Harmil MattotorangM.M.Wakil Bupati Maros ke-2Masa jabatan17 Februari 2016[1] – 2020PresidenJoko WidodoGubernurSyahrul Yasin Limpo Soni Sumarsono (P...
The tomb of Shah Baharo Shah Baharo (Sindhi: شاهہ بهارو) was a warrior,[1] a military commander[2] of Kalhora dynasty of Sindh, now a province of Pakistan, during the monarchy of Noor Mohammad Kalhoro and Mian Ghulam Shah Kalhoro.[3] He also remained minister of Mian Noor Muhammad Kalhoro.[4][5] it is as well mentioned that he had been appointed as administrator by Mian Noor Muhammad Kalhoro. He fought 84 battles in his lifetime.[1&#...
Hospital in Iganga District, UgandaIganga General HospitalUganda Ministry of HealthGeographyLocationIganga, Iganga District, UgandaCoordinates00°36′57″N 33°29′04″E / 0.61583°N 33.48444°E / 0.61583; 33.48444OrganisationCare systemPublicTypeGeneralServicesEmergency departmentIBeds100HistoryOpened1968LinksOther linksHospitals in Uganda Iganga General Hospital, also, Iganga District Hospital or Iganga Main Hospital, Iganga Hospital commonly known as Nakavule Ho...
Bay in PolandBay of PuckZatoka Pucka (Polish)Beach in Puck, with kitesurfersBay of PuckShow map of PolandBay of PuckShow map of Baltic SeaPuck Bay, with inner shallowLocationPolandCoordinates54°40′00″N 18°35′00″E / 54.6667°N 18.5833°E / 54.6667; 18.5833TypeBayEtymologyPuckPart ofBay of GdańskSurface area364 km2 (141 sq mi)Max. depth55 m (180 ft)SettlementsPuckJastarniaHelWładysławowo The Bay of Puck or Puck Bay (Polish:...
2014 studio album by Rival SonsGreat Western ValkyrieStudio album by Rival SonsReleased June 6, 2014 June 9, 2014 June 10, 2014RecordedLCS Studios, Nashville, TNGenreBlues rock, hard rockLength47:43LabelEaracheProducerDave CobbRival Sons chronology Head Down(2012) Great Western Valkyrie(2014) Hollow Bones(2016) Singles from Great Western Valkyrie Electric ManReleased: April 19, 2014[1] Open My EyesReleased: 2014 Good ThingsReleased: 2014 Great Western Valkyrie is the fourth st...
Austrian footballer This biography of a living person needs additional citations for verification. Please help by adding reliable sources. Contentious material about living persons that is unsourced or poorly sourced must be removed immediately from the article and its talk page, especially if potentially libelous.Find sources: Herbert Ilsanker – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (February 2013) (Learn how and when to remove this template mes...
Linux-based firmware for wireless routers and wireless access points DD-WRTDD-WRT's Web interfaceDeveloper(s)Sebastian Gottschall / NewMedia-NETInitial release22 January 2005; 18 years ago (2005-01-22)[1]Stable releasev24 SP1 (Build 10020) / 27 July 2008; 15 years ago (2008-07-27)Preview releaseConstantly being updated in beta form in forums or at ftp.dd-wrt.com/dd-wrtv2/downloads/betas/ Repositorysvn.dd-wrt.com TypeRouter operating systemLicenseVar...
1957 film by Roger Corman Naked ParadiseDirected byRoger CormanWritten byCharles B. GriffithMark HannaProduced byRoger CormanStarringBeverly GarlandRichard DenningMusic byRonald SteinProductioncompanySunset Productions[1]Distributed byAmerican International PicturesRelease date January 1957 (1957-01) Running time68 min.CountryUnited StatesLanguageEnglishBudget$100,000[2] Naked Paradise (sometimes credited as Thunder Over Hawaii) is a 1957 drama film directed by Roger...
Animation technique This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Object animation – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (September 2009) (Learn ...
American politician (1893–1954) Dwight Palmer GriswoldUnited States Senatorfrom NebraskaIn officeNovember 5, 1952 – April 12, 1954Preceded byFred A. SeatonSucceeded byEva Bowring25th Governor of NebraskaIn officeJanuary 9, 1941 – January 9, 1947LieutenantWilliam E. JohnsonRoy W. JohnsonPreceded byRobert Leroy CochranSucceeded byVal PetersonMember of the Nebraska SenateIn office1925–1929Member of the Nebraska House of RepresentativesIn office1920 Personal detailsB...
_(42077294635).jpg)
_(14239368088).jpg)
_(28385808436).jpg)
.jpg)
