Tomáš Berdych podczas French Open 2015
|
Państwo
|
Czechy
|
Data i miejsce urodzenia
|
17 września 1985 Valašské Meziříčí
|
Wzrost
|
196 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2002
|
Zakończenie kariery
|
2019
|
Trener
|
David Vydra (?–2014) Tomáš Krupa (2009–2014) Daniel Vallverdu (2014–2016) Azuz Simcich (2014–2019) Goran Ivanišević (2016–2017) Martin Štěpánek (2018–2019)
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
13
|
Najwyżej w rankingu
|
4 (18 maja 2015)
|
Australian Open
|
SF (2014, 2015)
|
Roland Garros
|
SF (2010)
|
Wimbledon
|
F (2010)
|
US Open
|
SF (2012)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
2
|
Najwyżej w rankingu
|
54 (10 kwietnia 2006)
|
Australian Open
|
QF (2005)
|
Roland Garros
|
2R (2005)
|
Wimbledon
|
2R (2005)
|
US Open
|
2R (2004)
|
|
Strona internetowa
|
Tomáš Berdych (ur. 17 września 1985 w Valašskem Meziříčí) – czeski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa 2012 i Pucharu Davisa 2013, olimpijczyk.
W 2015 roku ożenił się z czeską modelką Ester Sátorovą.
Kariera tenisowa
Występując jeszcze jako junior Berdych wygrał w roku 2001 wielkoszlemowy US Open w grze podwójnej wspólnie ze Stéphanem Bohlim. Karierę zawodową rozpoczął w 2002 roku. Początkowo Czech startował głównie w rozgrywkach ATP Challenger Tour, gdzie zwyciężał m.in. w 2003 roku w Grazu i Budaörs. W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy sukces odniósł w sezonie 2005 wygrywając zawody w Palermo na nawierzchni ziemnej. W drodze po tytuł pokonał m.in. Davida Ferrera, a w finale wynikiem 6:3, 6:3 Filippo Volandriego.
W sezonie 2005 Berdych osiągnął, na początku lipca, finał turnieju w Båstad, jednak w finale nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Pod koniec października wygrał rozgrywki ATP Masters Series w Paryżu, eliminując po drodze m.in. Guillermo Corię, a w finale w pięciosetowym pojedynku zakończonym rezultatem 6:3, 6:4, 3:6, 4:6, 6:4 pokonał Chorwata Ivana Ljubičicia.
Rok 2006 Berdych zakończył bez wygranego turnieju, ale uzyskał dwa finały, najpierw, w czerwcu, na trawiastych kortach w Halle, gdzie przegrał z Rogerem Federerem i Mumbaju, ulegając Dmitrijowi Tursunowowi.
W 2007 roku Czech zagrał w jednym finale, podczas rywalizacji w Halle. W finale pokonał Cypryjczyka Markosa Pagdatisa 7:5, 6:4. Cały turniej Berdych zakończył nie tracąc seta. Pod koniec maja wystąpił w Drużynowym pucharze świata dochodząc razem z reprezentacją Czech do finału. W rundzie finałowej Czesi zmierzyli się z Argentyną, jednak przegrali rywalizację 1:2. Berdych zdobył jedyny dla drużyny punkt wygrywając w swoim pojedynku z Juanem Ignacio Chelą.
W czerwcu 2008 roku awansował do finału w Båstad, gdzie w półfinale pokonał Fernando Verdasco. Mecz finałowy zakończył się porażką Berdycha z Tommym Robredo. Na początku października wygrał rozgrywki w Tokio. W drodze po tytuł pokonał Tommy’ego Robredo, Fernando Gonzáleza, Andy’ego Roddicka, a w finale Juana Martína del Potro. Ponadto w lutym wygrał deblowe zawody w Rotterdamie, pokonując w meczu o tytuł razem z Dmitrijem Tursunowem, parę Philipp Kohlschreiber-Michaił Jużny.
W maju roku 2009 Berdych wygrał turniej, na ziemnych kortach w Monachium. W finale pokonał Michaiła Jużnego 6:4, 4:6, 7:6(5). Tegoż samego roku doszedł wraz z reprezentacją do finału Pucharu Davisa. W finale Czesi przegrali z Hiszpanią 0:5, a Berdych przegrał w swoich meczach najpierw z Nadalem, a potem w meczu deblowym, wspólnie z Radkiem Štěpánkiem, z duetem Feliciano López-Fernando Verdasco.
Na początku kwietnia 2010 roku czeski tenisista osiągnął finał imprezy ATP World Tour Masters 1000 w Miami. Po drodze pokonał po raz pierwszy w karierze Federera, w ćwierćfinale Verdasco, półfinale Söderlinga, jednak w finale przegrał z Roddickiem. W maju doszedł do półfinału Rolanda Garrosa, lecz w spotkaniu, którego stawką był finał uległ Söderlingowi w pięciosetowym meczu. W czerwcu osiągnął swój najlepszy rezultat w startach wielkoszlemowych, podczas Wimbledonu. Po drodze po raz kolejny wyeliminował Federera oraz Novaka Đokovicia. W finale uległ 3:6, 5:7, 4:6 Rafaelowi Nadalowi. Na początku sierpnia doszedł ze Štěpánkiem do finału gry podwójnej w Waszyngtonie, lecz mecz o mistrzostwo przegrali z Mardym Fishem i Markiem Knowlesem. Na koniec roku Berdych po raz pierwszy w karierze zakwalifikował się do turnieju ATP World Tour Finals. Czech odpadł z rywalizacji w fazie grupowej, po przegranych z Nadalem i Đokoviciem oraz wygranej z Roddickiem.
W październiku 2011 roku Berdych awansował do finału turnieju w Pekinie. W drodze po tytuł wyeliminował m.in. Jo-Wilfrieda Tsongę, natomiast w finale wygrał z Marinem Čiliciem.
Siódmy singlowy tytuł Berdych wywalczył na początku lutego 2012 roku w Montpellier, gdzie w finale pokonał Gaëla Monfilsa. W maju wystąpił w finale turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie. Przegrał w nim z Rogerem Federerem 6:3, 5:7, 5:7[1]. W sierpniu odnotował kolejny udział w finale – w Winston-Salem uległ w pojedynku o mistrzostwo Johnowi Isnerowi 6:3, 4:6, 6:7(9), nie wykorzystując w trzecim secie trzech piłek meczowych. W październiku zwyciężył w turnieju w Sztokholmie, pokonując w finale Jo-Wilfrieda Tsongę 4:6, 6:4, 6:4. W tym samym roku brał udział w zwycięskich dla reprezentacji Czech rozgrywkach Pucharu Davisa.
Pod koniec lutego 2013 roku czeski zawodnik osiągnął pierwszy w sezonie finał, w Marsylii, przegrywając ostatni mecz z Jo-Wilfriedem Tsongą 6:3, 6:7(6), 4:6. W tie-breaku drugiego seta Czech nie wykorzystał piłki meczowej. Do kolejnego finału Czech awansował, na początku marca, w Dubaju, po wyeliminowaniu m.in. w półfinale Rogera Federera. W finale nie sprostał Novakowi Đokoviciowi. Pod koniec września Berdych doszedł do finału w Bangkoku, gdzie poniósł porażkę z Milosem Raoniciem.
W 2014 roku pierwszy finał do jakiego Berdych awansował miał miejsce już na początku stycznia, w Dosze w grze podwójnej. Zawody zakończyły się triumfem Czecha, który startował w parze z Janem Hájkiem. W połowie lutego Berdych był najlepszy w rywalizacji singlowej w Rotterdamie po finale z Marinem Čiliciem. Następnie Czech zagrał w Dubaju, gdzie osiągnął finał, w którym uległ Rogerowi Federerowi. Na początku maja przegrał w meczu mistrzowskim w Oeiras z Carlosem Berlocqem. Kolejny w sezonie finał Beredych osiągnął w Pekinie, jednak decydujący mecz przegrał z Novakiem Đokoviciem. W październiku Berdych odniósł dziesiąte turniejowe zwycięstwo w karierze, w Sztokholmie, gdzie w finale pokonał Grigora Dimitrowa.
W styczniu 2015 roku Berdych doszedł do finału w Dosze, a w lutym w Rotterdamie, ponosząc porażki odpowiednio z Davidem Ferrerem i Stanem Wawrinką. W kwietniu Czech awansował do finału rozgrywek kategorii ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo. Przegrał w nim 5:7, 6:4, 3:6 z Novakiem Đokoviciem. Pół roku później wywalczył pierwsze turniejowe zwycięstwo w sezonie, pokonując Guillermo Garcíę-Lópeza w Shenzhen. Wkrótce Czech zdobył swój 12 tytuł w karierze, wygrywając drugi rok z rzędu w Sztokholmie, gdzie w finałowym meczu okazał się lepszy od Jacka Socka.
W sezonie 2016 Berdych został mistrzem turnieju rozgrywanego jesienią w Shenzhen, po zwycięskim finale z Richardem Gasquetem. W imprezach wielkoszlemowych najlepszym wynikiem Czecha jest półfinał Wimbledonu, gdzie został wyeliminowany przez Andy’ego Murraya. Na Australian Open i French Open dochodził do ćwierćfinałów. Na skutek zapalenia wyrostka robaczkowego wycofał się z US Open, nie uczestnicząc po raz pierwszy w zawodach tej rangi od US Open 2002[2].
Sezon 2017 Berdych zakończył bez turniejowego zwycięstwa. Został finalistą jednej imprezy, w maju na ziemnych kortach w Lyonie, gdzie poniósł porażkę z Jo-Wilfriedem Tsongą. Awansował także do półfinału Wimbledonu, eliminując m.in. w czwartej rundzie Dominika Thiema (nr 8. ATP) i ćwierćfinale Novaka Đokovicia, poprzez krecz Serba w drugim secie. Sezon Czech zakończył w połowie października przez uraz pleców, z którym zmagał się od Wimbledonu[3].
W lutym 2018 Berdych poinformował o zakończeniu startów w Pucharze Davisa[4].
Na początku sezonu 2019 awansował do finału zawodów w Dosze, w którym przegrał z Roberto Bautistą-Agutem wynikiem 4:6, 6:3, 3:6. Po US Open zakończył karierę zawodową[5].
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w maju 2015 roku.
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (13–19)
Końcowy wynik
|
Nr
|
Data
|
Turniej
|
Nawierzchnia
|
Przeciwnik
|
Wynik finału
|
Zwycięzca
|
1.
|
3 października 2004
|
Palermo
|
Ceglana
|
Filippo Volandri
|
6:3, 6:3
|
Finalista
|
1.
|
4 lipca 2005
|
Båstad
|
Ceglana
|
Rafael Nadal
|
6:2, 2:6, 4:6
|
Zwycięzca
|
2.
|
6 listopada 2005
|
Paryż
|
Dywanowa (hala)
|
Ivan Ljubičić
|
6:3, 6:4, 3:6, 4:6, 6:4
|
Finalista
|
2.
|
18 czerwca 2006
|
Halle
|
Trawiasta
|
Roger Federer
|
0:6, 7:6(4), 2:6
|
Finalista
|
3.
|
2 października 2006
|
Mumbaj
|
Twarda
|
Dmitrij Tursunow
|
3:6, 6:4, 6:7(5)
|
Zwycięzca
|
3.
|
17 czerwca 2007
|
Halle
|
Trawiasta
|
Markos Pagdatis
|
7:5, 6:4
|
Finalista
|
4.
|
13 lipca 2008
|
Båstad
|
Ceglana
|
Tommy Robredo
|
4:6, 1:6
|
Zwycięzca
|
4.
|
5 października 2008
|
Tokio
|
Twarda
|
Juan Martín del Potro
|
6:1, 6:4
|
Zwycięzca
|
5.
|
9 maja 2009
|
Monachium
|
Ceglana
|
Michaił Jużny
|
6:4, 4:6, 7:6(5)
|
Finalista
|
5.
|
4 kwietnia 2010
|
Miami
|
Twarda
|
Andy Roddick
|
5:7, 4:6
|
Finalista
|
6.
|
4 lipca 2010
|
Wimbledon, Londyn
|
Trawiasta
|
Rafael Nadal
|
3:6, 5:7, 4:6
|
Zwycięzca
|
6.
|
9 października 2011
|
Pekin
|
Twarda
|
Marin Čilić
|
3:6, 6:4, 6:1
|
Zwycięzca
|
7.
|
5 lutego 2012
|
Montpellier
|
Twarda (hala)
|
Gaël Monfils
|
6:2, 4:6, 6:3
|
Finalista
|
7.
|
13 maja 2012
|
Madryt
|
Ceglana
|
Roger Federer
|
6:3, 5:7, 5:7
|
Finalista
|
8.
|
25 sierpnia 2012
|
Winston-Salem
|
Twarda
|
John Isner
|
6:3, 4:6, 6:7(9)
|
Zwycięzca
|
8.
|
21 października 2012
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
Jo-Wilfried Tsonga
|
4:6, 6:4, 6:4
|
Finalista
|
9.
|
24 lutego 2013
|
Marsylia
|
Twarda (hala)
|
Jo-Wilfried Tsonga
|
6:3, 6:7(6), 4:6
|
Finalista
|
10.
|
2 marca 2013
|
Dubaj
|
Twarda
|
Novak Đoković
|
5:7, 3:6
|
Finalista
|
11.
|
29 września 2013
|
Bangkok
|
Twarda (hala)
|
Milos Raonic
|
6:7(4), 3:6
|
Zwycięzca
|
9.
|
16 lutego 2014
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
Marin Čilić
|
6:4, 6:2
|
Finalista
|
12.
|
1 marca 2014
|
Dubaj
|
Twarda
|
Roger Federer
|
6:3, 4:6, 3:6
|
Finalista
|
13.
|
4 maja 2014
|
Oeiras
|
Ceglana
|
Carlos Berlocq
|
6:0, 5:7, 1:6
|
Finalista
|
14.
|
5 października 2014
|
Pekin
|
Twarda
|
Novak Đoković
|
0:6, 2:6
|
Zwycięzca
|
10.
|
19 października 2014
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
Grigor Dimitrow
|
5:7, 6:4, 6:4
|
Finalista
|
15.
|
10 stycznia 2015
|
Doha
|
Twarda
|
David Ferrer
|
4:6, 5:7
|
Finalista
|
16.
|
15 lutego 2015
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
Stan Wawrinka
|
6:4, 3:6, 4:6
|
Finalista
|
17.
|
19 kwietnia 2015
|
Monte Carlo
|
Ceglana
|
Novak Đoković
|
5:7, 6:4, 3:6
|
Zwycięzca
|
11.
|
5 października 2015
|
Shenzhen
|
Twarda
|
Guillermo García-López
|
6:3, 7:6(7)
|
Zwycięzca
|
12.
|
25 października 2015
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
Jack Sock
|
7:6(1), 6:2
|
Zwycięzca
|
13.
|
2 października 2016
|
Shenzhen
|
Twarda
|
Richard Gasquet
|
7:6(5), 6:7(2), 6:3
|
Finalista
|
18.
|
27 maja 2017
|
Lyon
|
Ceglana
|
Jo-Wilfried Tsonga
|
6:7(2), 5:7
|
Finalista
|
19.
|
5 stycznia 2019
|
Doha
|
Twarda
|
Roberto Bautista-Agut
|
4:6, 6:3, 3:6
|
Gra podwójna (2–1)
Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
Turniej |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
Z – P
|
Wielki Szlem
|
Australian Open
|
–
|
2R
|
1R
|
2R
|
4R
|
4R
|
4R
|
2R
|
QF
|
QF
|
QF
|
SF
|
SF
|
QF
|
3R
|
QF
|
4R
|
47–16
|
French Open
|
–
|
1R
|
2R
|
4R
|
1R
|
2R
|
1R
|
SF
|
1R
|
4R
|
1R
|
QF
|
4R
|
QF
|
2R
|
1R
|
–
|
25–15
|
Wimbledon
|
–
|
1R
|
3R
|
4R
|
QF
|
3R
|
4R
|
F
|
4R
|
1R
|
QF
|
3R
|
4R
|
SF
|
SF
|
–
|
1R
|
42–15
|
US Open
|
2R
|
4R
|
3R
|
4R
|
4R
|
1R
|
3R
|
1R
|
3R
|
SF
|
4R
|
QF
|
4R
|
–
|
2R
|
–
|
1R
|
32–15
|
Wielki Szlem – bilans
|
1–1
|
4–4
|
5–4
|
10–4
|
10–4
|
6–4
|
8–4
|
12–4
|
9–4
|
12–4
|
11–4
|
15–4
|
14–4
|
13–3
|
9–4
|
4–2
|
3–3
|
146–61
|
ATP Finals
|
ATP Finals
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
RR
|
SF
|
RR
|
RR
|
RR
|
RR
|
–
|
–
|
–
|
–
|
6–13
|
Igrzyska olimpijskie
|
Igrzyska olimpijskie
|
NR
|
QF
|
nie rozgrywano
|
3R
|
nie rozgrywano
|
1R
|
nie rozgrywano
|
–
|
NR
|
5–3
|
ATP Tour Masters 1000
|
Indian Wells
|
–
|
–
|
3R
|
4R
|
2R
|
2R
|
2R
|
QF
|
4R
|
4R
|
SF
|
2R
|
QF
|
4R
|
3R
|
3R
|
1R
|
22–15
|
Miami
|
–
|
–
|
1R
|
3R
|
3R
|
SF
|
4R
|
F
|
QF
|
3R
|
QF
|
SF
|
SF
|
QF
|
QF
|
3R
|
–
|
34–13
|
Monte Carlo
|
–
|
1R
|
2R
|
2R
|
SF
|
–
|
1R
|
3R
|
3R
|
SF
|
3R
|
3R
|
F
|
2R
|
3R
|
1R
|
–
|
19–14
|
Madryt
|
–
|
1R
|
1R
|
SF
|
2R
|
2R
|
2R
|
–
|
QF
|
F
|
SF
|
QF
|
SF
|
QF
|
3R
|
1R
|
–
|
24–14
|
Rzym
|
–
|
–
|
1R
|
3R
|
QF
|
–
|
1R
|
2R
|
QF
|
QF
|
SF
|
3R
|
QF
|
3R
|
3R
|
1R
|
–
|
19–13
|
Montreal / Toronto
|
–
|
–
|
2R
|
QF
|
1R
|
2R
|
1R
|
QF
|
QF
|
3R
|
3R
|
3R
|
2R
|
QF
|
–
|
–
|
–
|
14–12
|
Cincinnati
|
–
|
–
|
2R
|
1R
|
3R
|
2R
|
QF
|
3R
|
SF
|
3R
|
SF
|
2R
|
QF
|
3R
|
1R
|
–
|
–
|
18–13
|
Szanghaj
|
nie rozgrywano
|
nie ATP Masters Series
|
3R
|
3R
|
3R
|
SF
|
3R
|
QF
|
QF
|
2R
|
–
|
–
|
–
|
12–8
|
Paryż
|
–
|
–
|
W
|
QF
|
3R
|
3R
|
2R
|
3R
|
SF
|
QF
|
QF
|
SF
|
QF
|
QF
|
–
|
–
|
–
|
27–11
|
Hamburg
|
–
|
–
|
2R
|
1R
|
2R
|
2R
|
Nie ATP Tour Masters 1000
|
2–4
|
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy
- ↑ PAP, ks: Turniej ATP w Madrycie. Federer wygrał i wyrównał rekord Nadala. sport.pl, 2012-05-13. [dostęp 2012-05-13]. (pol.).
- ↑ Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Tomas Berdych nie zagra w US Open – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 20 sierpnia 2016 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Szpital w ATP World Tour powiększył się. Tomas Berdych także zakończył sezon – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 19 października 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Tomas Berdych zakończył reprezentacyjną karierę – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 12 lutego 2018 [dostęp 2018-02-27] (pol.).
- ↑ Retired players since 2015. itftennis.com, 2019-12-12. [dostęp 2020-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-22)]. (ang.).
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne: