|
| Państwo
|
 Rosja
|
| Data i miejsce urodzenia
|
25 czerwca 1982
Moskwa
|
| Wzrost
|
182 cm
|
| Gra
|
praworęczny, jednoręczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
1999
|
| Zakończenie kariery
|
20 września 2018
|
| Trener
|
Boris Sobkin
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
10
|
| Najwyżej w rankingu
|
8 (28 stycznia 2008)
|
| Australian Open
|
QF (2008)
|
| Roland Garros
|
QF (2010)
|
| Wimbledon
|
QF (2012)
|
| US Open
|
SF (2006, 2010)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
9
|
| Najwyżej w rankingu
|
38 (11 kwietnia 2011)
|
| Australian Open
|
QF (2014)
|
| Roland Garros
|
3R (2006)
|
| Wimbledon
|
1R (2004, 2006, 2014, 2015)
|
| US Open
|
QF (2006)
|
|
|
Michaił Michajłowicz Jużny, ros. Михаил Михайлович Южный (ur. 25 czerwca 1982 w Moskwie) – rosyjski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Karierę tenisową Jużny rozpoczął w roku 1999. W tym samym roku wygrał cztery turnieje z serii ITF Futures. W następnym roku zaczął częściej grać w rozgrywkach ATP Challenger Tour oraz ponadto doszedł pod koniec sezonu do ćwierćfinału turnieju ATP World Tour w Moskwie. W 2001 roku Rosjanin osiągnął IV rundę Wimbledonu oraz dodatkowo doszedł do półfinału turnieju w Kopenhadze.
Na początku lipca 2002 roku wygrał turniej w Stuttgarcie, gdzie w pojedynku finałowym pokonał Guillermo Cañasa. Pod koniec października osiągnął również finał zawodów w Petersburgu, jednak w finale nie sprostał Sébastienowi Grosjeanowi.
Sezon 2003 Rosjanin zakończył bez turniejowego zwycięstwa, natomiast w 2004 roku, pod koniec września, doszedł do finału w Pekinie, przegrywając finałowy mecz z Maratem Safinem. Miesiąc później Jużny zatriumfował w Petersburgu, a w finale pokonał Karola Becka. W 2004 roku Jużny zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, gdzie awansował do ćwierćfinału gry pojedynczej. Odpadł po porażce z Mardym Fishem. Uczestniczył również w turnieju deblowym, z którego został wyeliminowany w I rundzie.
Rok 2005 Jużny rozpoczął od deblowego finału w Ad-Dausze, gdzie razem z Andreim Pavelem przegrał w finale z Hiszpanami Albertem Costą i Rafaelem Nadalem. Kolejny deblowy finał rozegrał w Pekinie (wspólnie z Dmitrijem Tursunowem), natomiast w Moskwie wygrał swój pierwszy turniej w grze podwójnej, tworząc parę z Maksem Mirnym. W finale pokonali Igora Andriejewa i Nikołaja Dawydienkę.
W 2006 roku, podczas wielkoszlemowego US Open Jużny awansował do półfinału, eliminując po drodze m.in. Tommy'ego Robredo oraz Rafaela Nadala. Pojedynek o finał zawodów przegrał z Andym Roddickiem.
W roku 2007 Rosjanin wygrał w lutym singlowy turniej w Rotterdamie, pokonując w finale Ivana Ljubičicia. Dodatkowo triumfował także w rozgrywkach deblowych w Ad-Dauhsze (w parze z Nenadem Zimonjiciem) oraz Monachium (wspólnie z Philippem Kohlschreiberem). Ponadto w marcu doszedł do finału zawodów singlowych w Dubaju (porażka z Rogerem Federerem) oraz Monachium (porażka z Philippem Kohlschreiberem).
Na początku 2008 roku Jużny wygrał w Ćennaju tracąc w meczu finałowym z Nadalem jednego gema, natomiast podczas Australian Open osiągnął ćwierćfinał, eliminując m.in. Nikołaja Dawydienkę; przegrał z Jo-Wilfriedem Tsongą. W lutym, razem z Kohlschreiberem, osiągnął finał gry podwójnej w Rotterdamie, z kolei w czerwcu w Halle wygrał swój czwarty deblowy tytuł, będąc z parze z Mischą Zverevem. Kolejny triumf deblowy Rosjanin odniósł na przełomie września i października w Tokio, grając ponownie razem ze Zverevem. Latem zagrał ponadto na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Awansował do III rundy turnieju singlowego i II rundy rozgrywek deblowych.
W 2009 roku pierwszy finał w sezonie Jużny rozegrał w Monachium, jednak spotkanie finałowe przegrał z Tomášem Berdychem. W czerwcu zdobył deblowy tytuł w Londynie (dzielnica Queen's), partnerując Wesleyowi Moodiemu. W październiku awansował do finału singla w Tokio (porażka z Jo-Wilfriedem Tsongą), a następnie zwyciężył w Moskwie, nie tracąc w turnieju seta. Na początku listopada osiągnął finał w Walencji, jednak przegrał decydujący mecz z Andym Murrayem.
W lutym 2010 roku Rosjanin awansował do dwóch finałów w grze pojedynczej, najpierw w Rotterdamie, przegrywając w finale przez krecz w drugim secie z Robinem Söderlingiem, a następnie w Dubaju, gdzie został pokonany przez Novaka Đokovicia. Na początku maja zwyciężył w Monachium. W finale pokonał Chorwata Marina Čilicia. Podczas wielkoszlemowego Rolanda Garrosa uzyskał ćwierćfinał, w którym przegrał z Tomášem Berdychem. W czerwcu wygrał deblowe rozgrywki w Halle, a w październiku osiągnął po raz drugi w karierze półfinał US Open. Mecz o finał imprezy przegrał z Rafaelem Nadalem. Na początku października Rosjanin wygrał swój drugi turniej w sezonie, na twardych kortach w Kuala Lumpur, pokonując w finale Andrieja Gołubiewa. Pod koniec października Rosjanin zagrał w Petersburgu, gdzie awansował do finału, w którym nie sprostał jednak Michaiłowi Kukuszkinowi.
Pod koniec lutego 2011 roku Jużny awansował wraz z Serhijem Stachowskim do finału gry podwójnej w Dubaju. Pojedynek finałowy wygrali z deblem Jérémy Chardy-Feliciano López.
Po blisko półtorarocznej przerwie Jużny osiągnął finał singlowy, na kortach w Zagrzebiu w lutym 2012 roku. W spotkaniu o tytuł Rosjanin pokonał w dwóch setach Lukáša Lacko. Turniej zakończył się również wygraną Rosjanina w grze podwójnej. Tworząc parę z Markosem Pagdatisem pokonali w finale debel Ivan Dodig-Mate Pavić. Latem Jużny po raz trzeci wystąpił na igrzyskach olimpijskich, w Londynie. Z turnieju singlowego i mikstowego odpadł w I rundzie, z kolei w grze podwójnej dotarł do II rundy.
W czerwcu 2013 roku tenisista rosyjski awansował po raz pierwszy w karierze do finału gry pojedynczej na nawierzchni trawiastej, w Halle. Mecz o tytuł przegrał jednak w trzech setach z Rogerem Federerem. W połowie lipca Jużny zwyciężył w turnieju w Gstaad, po wyeliminowaniu m.in. w ćwierćfinale Juana Mónaco, przeciwko któremu obronił trzy piłki meczowe. Spotkanie finałowe wygrał z Robinem Haase. W październiku Jużny triumfował w Walencji, odnosząc tym samym drugie w karierze zwycięstwo w zawodach serii ATP World Tour 500. W meczu finałowym pokonał Davida Ferrera.
Ostatni start w karierze Rosjanina miał miejsce we wrześniu 2018 w Petersburgu, gdzie awansował do drugiej rundy, ponosząc porażkę z Robertem Bautistą-Agutem.
Od roku 2000 Jużny reprezentował Rosję w Pucharze Davisa. W 2002 roku miał znaczący wkład w zdobycie tytułu przez ekipę z Rosji, która w finale pokonała Francję 3:2. Jużny rozegrał decydujący mecz w tej rundzie przeciwko Paulowi-Henriemu Mathieu, odrabiając stratę dwóch setów. W 2006 roku ponownie Rosjanie sięgnęli po zwycięstwo w rozgrywkach. Pomimo tego, że Jużny nie wystąpił w finale z Argentyną przyczynił się do końcowego triumfu eliminując we wcześniejszej rundzie reprezentację USA (zdobył punkt wygrywając mecz z Jamesem Blakiem).
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 8. miejscu pod koniec stycznia 2008 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w kwietniu 2011 roku zajmował 38. pozycję.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda
|
| Wielki Szlem
|
| Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
|
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
|
ATP International Series /
ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (10–11)
| Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
| Zwycięzca
|
1.
|
21 lipca 2002
|
Stuttgart
|
Ceglana
|
 Guillermo Cañas
|
6:3, 3:6, 3:6, 6:4, 6:4
|
| Finalista
|
1.
|
27 października 2002
|
Petersburg
|
Twarda (hala)
|
 Sébastien Grosjean
|
5:7, 4:6
|
| Finalista
|
2.
|
19 września 2004
|
Pekin
|
Twarda
|
Marat Safin
|
6:7(4), 5:7
|
| Zwycięzca
|
2.
|
31 października 2004
|
Petersburg
|
Dywanowa (hala)
|
 Karol Beck
|
6:2, 6:2
|
| Zwycięzca
|
3.
|
25 lutego 2007
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
 Ivan Ljubičić
|
6:2, 6:4
|
| Finalista
|
3.
|
3 marca 2007
|
Dubaj
|
Twarda
|
 Roger Federer
|
4:6, 3:6
|
| Finalista
|
4.
|
6 maja 2007
|
Monachium
|
Ceglana
|
 Philipp Kohlschreiber
|
6:2, 3:6, 4:6
|
| Zwycięzca
|
4.
|
5 stycznia 2008
|
Ćennaj
|
Twarda
|
 Rafael Nadal
|
6:0, 6:1
|
| Finalista
|
5.
|
10 maja 2009
|
Monachium
|
Ceglana
|
 Tomáš Berdych
|
4:6, 6:4, 6:7(5)
|
| Finalista
|
6.
|
11 października 2009
|
Tokio
|
Twarda
|
Jo-Wilfried Tsonga
|
3:6, 3:6
|
| Zwycięzca
|
5.
|
25 października 2009
|
Moskwa
|
Twarda (hala)
|
 Janko Tipsarević
|
6:7(5), 6:0, 6:4
|
| Finalista
|
7.
|
8 listopada 2009
|
Walencja
|
Twarda
|
 Andy Murray
|
3:6, 2:6
|
| Finalista
|
8.
|
14 lutego 2010
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
 Robin Söderling
|
4:6, 0:2 krecz
|
| Finalista
|
9.
|
27 lutego 2010
|
Dubaj
|
Twarda (hala)
|
Novak Đoković
|
5:7, 7:5, 3:6
|
| Zwycięzca
|
6.
|
9 maja 2010
|
Monachium
|
Ceglana
|
Marin Čilić
|
6:3, 4:6, 6:4
|
| Zwycięzca
|
7.
|
3 października 2010
|
Kuala Lumpur
|
Twarda (hala)
|
 Andriej Gołubiew
|
6:7(7), 6:2, 7:6(3)
|
| Finalista
|
10.
|
1 listopada 2010
|
Petersburg
|
Twarda (hala)
|
Michaił Kukuszkin
|
3:6, 6:7(2)
|
| Zwycięzca
|
8.
|
5 lutego 2012
|
Zagrzeb
|
Twarda (hala)
|
Lukáš Lacko
|
6:2, 6:3
|
| Finalista
|
11.
|
16 czerwca 2013
|
Halle
|
Trawiasta
|
Roger Federer
|
7:6(5), 3:6, 4:6
|
| Zwycięzca
|
9.
|
28 lipca 2013
|
Gstaad
|
Ceglana
|
 Robin Haase
|
6:3, 6:4
|
| Zwycięzca
|
10.
|
27 października 2013
|
Walencja
|
Twarda (hala)
|
David Ferrer
|
6:3, 7:5
|
Gra podwójna (9–3)
| Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
| Finalista
|
1.
|
8 stycznia 2005
|
Ad-Dauha
|
Twarda
|
 Andrei Pavel
|
Albert Costa
Rafael Nadal
|
3:6, 6:4, 3:6
|
| Finalista
|
2.
|
18 września 2005
|
Pekin
|
Twarda
|
Dmitrij Tursunow
|
 Justin Gimelstob
 Nathan Healey
|
6:4, 3:6, 2:6
|
| Zwycięzca
|
1.
|
16 października 2005
|
Moskwa
|
Dywanowa (hala)
|
 Maks Mirny
|
Igor Andriejew
Nikołaj Dawydienko
|
6:1, 6:1
|
| Zwycięzca
|
2.
|
6 stycznia 2007
|
Ad-Dauha
|
Twarda
|
Nenad Zimonjić
|
Martin Damm
 Leander Paes
|
6:1, 7:6(3)
|
| Zwycięzca
|
3.
|
6 maja 2007
|
Monachium
|
Ceglana
|
Philipp Kohlschreiber
|
Jan Hájek
Jaroslav Levinský
|
6:1, 6:4
|
| Finalista
|
3.
|
24 lutego 2008
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
Philipp Kohlschreiber
|
Tomáš Berdych
Dmitrij Tursunow
|
5:7, 6:3, 7–10
|
| Zwycięzca
|
4.
|
15 czerwca 2008
|
Halle
|
Trawiasta
|
Mischa Zverev
|
Lukáš Dlouhý
Leander Paes
|
3:6, 6:4, 10–3
|
| Zwycięzca
|
5.
|
5 października 2008
|
Tokio
|
Twarda
|
Mischa Zverev
|
Lukáš Dlouhý
Leander Paes
|
6:3, 6:4
|
| Zwycięzca
|
6.
|
14 czerwca 2009
|
Londyn (Queen's)
|
Trawiasta
|
 Wesley Moodie
|
 Marcelo Melo
André Sá
|
6:4, 4:6, 10–6
|
| Zwycięzca
|
7.
|
13 czerwca 2010
|
Halle
|
Trawiasta
|
 Serhij Stachowski
|
Martin Damm
Filip Polášek
|
4:6, 7:5, 10–7
|
| Zwycięzca
|
8.
|
26 lutego 2011
|
Dubaj
|
Twarda
|
Serhij Stachowski
|
Jérémy Chardy
Feliciano López
|
4:6, 6:3, 10–3
|
| Zwycięzca
|
9.
|
5 lutego 2012
|
Zagrzeb
|
Twarda (hala)
|
 Markos Pagdatis
|
Ivan Dodig
Mate Pavić
|
6:2, 6:2
|
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
| Turniej |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
Wygrane turnieje |
Bilans w turnieju
|
| Australian Open
|
–
|
–
|
3R
|
3R
|
4R
|
1R
|
2R
|
1R
|
3R
|
QF
|
1R
|
3R
|
3R
|
1R
|
2R
|
2R
|
1R
|
–
|
1R
|
1R
|
0 / 17
|
20–17
|
| French Open
|
–
|
–
|
1R
|
1R
|
2R
|
3R
|
2R
|
2R
|
4R
|
3R
|
2R
|
QF
|
3R
|
3R
|
4R
|
2R
|
1R
|
1R
|
1R
|
1R
|
0 / 18
|
23–18
|
| Wimbledon
|
–
|
–
|
4R
|
4R
|
2R
|
1R
|
4R
|
3R
|
4R
|
4R
|
1R
|
2R
|
4R
|
QF
|
4R
|
2R
|
1R
|
2R
|
2R
|
1R
|
0 / 18
|
32–18
|
| US Open
|
–
|
–
|
3R
|
–
|
1R
|
3R
|
3R
|
SF
|
2R
|
–
|
2R
|
SF
|
1R
|
1R
|
QF
|
1R
|
2R
|
3R
|
2R
|
1R
|
0 / 16
|
26–16
|
| Wygrane turnieje
|
–
|
–
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 69
|
N/A
|
| Bilans spotkań
|
–
|
–
|
7–4
|
5–3
|
5–4
|
4–4
|
7–4
|
8–4
|
9–4
|
9–3
|
2–4
|
12–4
|
7–4
|
6–4
|
11–4
|
3–3
|
1–4
|
3–3
|
2–4
|
0–4
|
N/A
|
101–69
|
Bibliografia
.jpg)
