|
| Państwo
|
 Szwecja
|
| Data i miejsce urodzenia
|
14 sierpnia 1984
Tibro
|
| Wzrost
|
193 cm
|
| Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
2001
|
| Zakończenie kariery
|
23 grudnia 2015
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
10
|
| Najwyżej w rankingu
|
4 (15 listopada 2010)
|
| Australian Open
|
4R (2011)
|
| Roland Garros
|
F (2009, 2010)
|
| Wimbledon
|
QF (2010)
|
| US Open
|
QF (2009, 2010)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
1
|
| Najwyżej w rankingu
|
109 (11 maja 2009)
|
| Australian Open
|
1R (2004)
|
| Roland Garros
|
1R (2004, 2006, 2008)
|
| Wimbledon
|
2R (2005)
|
| US Open
|
2R (2004, 2005)
|
|
|
| Strona internetowa
|
Robin Bo Carl Söderling (ur. 14 sierpnia 1984 w Tibro) – tenisista szwedzki, finalista French Open 2009 i French Open 2010, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Treningi tenisowe Söderling rozpoczął w wieku 5 lat. Ma na koncie wiele sukcesów juniorskich, w 2001 roku triumfował w nieoficjalnych mistrzostwach świata w Orange Bowl (w finale pokonał Argentyńczyka Juana Mónaco), był również mistrzem Europy w singlu (i wicemistrzem w deblu). Sezon 2001 zakończył na 4. miejscu światowego rankingu juniorów. W tym samym roku debiutował w cyklu zawodowym ATP World Tour, dopuszczony z "dziką kartą" do turnieju w Sztokholmie (odpadł w II rundzie).
W dwóch kolejnych latach regularnie poprawiał swoją pozycję w rankingu seniorskim, w 2003 roku awansując do pierwszej setki na świecie. W 2002 roku debiutował w imprezie wielkoszlemowej – przeszedł I rundę na US Open. W 2003 roku wygrał dwa turnieje kategorii ATP Challenger Tour, a podczas Wimbledonu osiągnął III rundę, eliminując m.in. Martina Verkerka. Na koniec sezonu Söderling awansował do finału w Sztokholmie, gdzie przegrał 5:7, 6:3, 6:7(4) z Amerykaninem Mardym Fishem.
W 2004 roku odniósł pierwsze turniejowe zwycięstwo rangi ATP World Tour – w finale w Lyonie pokonał Belga Xaviera Malisse'a. Ponadto Szwed doszedł do finału w Marsylii, gdzie finałowy mecz przegrał z Dominikiem Hrbatým.
W 2005 roku wygrał zawody w Mediolanie, po zwycięstwie w finale nad Radkiem Štěpánkiem. Regularne występy w 2006 roku – finał w Memphis przegrany z Haasem, półfinały i ćwierćfinały innych imprez – pozwoliły mu na dalszy awans w rankingu.
Sezon 2007 Söderling zakończył bez większych sukcesów, natomiast w roku 2008 wygrał trzeci tytuł ATP World Tour. Powtórzył wyczyn z 2004 roku wygrywając Lyonie, tym razem w finale z Julienem Benneteau. Söderling zwyciężył również w rozgrywkach deblowych wspólnie z Jonasem Björkmanem w Båstad oraz doszedł do dwóch innych finałów rozgrywek ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie (porażka z Michaëlem Llodrą) oraz Memphis (porażka z Steve'em Darcisem).
W maju 2009 roku Szwed doszedł do finału wielkoszlemowego Rolanda Garrosa, pokonując po drodze m.in. Davida Ferrera, obrońcę tytułu Rafaela Nadala, Nikołaja Dawydienkę i Fernando Gonzáleza. W finale przegrał wynikiem 1:6, 6:7(1), 4:6 z Rogerem Federerem. W połowie lipca wygrał turniej na ziemnych kortach w Båstad. Mecz finałowy zakończył się zwycięstwem Söderlinga nad Juanem Mónaco. We wrześniu Szwed awansował do ćwierćfinału US Open, eliminując wcześniej m.in. Nikołaja Dawydienkę; przegrał z Federerem. Do końca roku osiągnął również ćwierćfinały rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju (porażka z Feliciano Lópezem) oraz Paryżu (porażka z Novakiem Đokoviciem). Na koniec roku zakwalifikował się po raz pierwszy w karierze do kończącego sezon turnieju ATP World Tour Finals. Z fazy grupowej Söderling wyszedł na pierwszym miejscu po wygranych pojedynkach nad Nadalem i Đokoviciem, jednak w półfinale został pokonany przez Juana Martína del Potro.
Piąty turniej rangi ATP World Tour Szwed wygrał w lutym 2010 roku w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Dawydienkę, a w finale Michaiła Jużnego. Kolejny w sezonie finał rozegrał w kwietniu w Barcelonie, jednak w finałowym meczu uległ Fernando Verdasco. Majowy występ podczas Rolanda Garrosa Söderling zakończył, jak w 2009 roku, dochodząc do finału. W ćwierćfinale po raz pierwszy w karierze pokonał Rogera Federera, w półfinale Tomáša Berdycha, natomiast w finale wynikiem 4:6, 2:6, 4:6 nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Na Wimbledonie zakończył swój start na ćwierćfinale po porażce z Nadalem. W lipcu osiągnął finał zawodów w Båstad, jednak finałowe spotkanie przegrał z Nicolásem Almagro. We wrześniu, podczas rywalizacji na US Open Szwed dotarł do ćwierćfinału, jednak mecz o dalszą fazę turnieju przegrał z Federerem.
W listopadzie, w paryskiej hali Bercy Söderling wygrał pierwszy w karierze turniej rangi ATP World Tour Masters 1000, eliminując po drodze m.in. Andy'ego Roddicka, a w finale pokonując 6:1, 7:6(1) Gaëla Monfilsa. W listopadzie wystąpił, po raz drugi z rzędu, w kończącym sezon turnieju ATP World Tour Finals w Londynie. W grupie wygrał jedno spotkanie (z Ferrerem), przegrał zaś dwa (z Murrayem i Federerem) i odpadł w pierwszej fazie turnieju.
W styczniu 2011 roku Szwed wygrał zawody w Brisbane. W drodze po tytuł nie przegrał seta, a w finale wynikiem 6:3, 7:5 pokonał Andy'ego Roddicka. W lutym Söderling obronił tytuł z Rotterdamu. Spotkanie finałowe zakończyło się zwycięstwem Szweda w trzech setach 6:3, 3:6, 6:3 nad Jo-Wilfriedem Tsongą. Trzeci turniej w sezonie Szwed wywalczył w Marsylii, wygrywając w meczu o tytuł z Chorwatem Marinem Čiliciem. W połowie lipca szwed zatriumfował w Båstad, gdzie w pojedynku finałowym był lepszy od Davida Ferrera. Był to jednak ostatni rozegrany przez Szweda w sezonie turniej. W następnych miesiącach zdiagnozowano u niego mononukleozę[1]. Choroba wykluczyła Söderlinga ze startów również w 2012 i 2013 roku[2]. 23 grudnia 2015 poinformował on o oficjalnym zakończeniu kariery zawodowej[3].
Jako reprezentant Szwecji Söderling debiutował w Pucharze Davisa w lutym 2004 roku, przegrywając z Australijczykiem Lleytonem Hewittem. W 2006 roku zdobył dwa punkty w meczu z Brazylią, przyczyniając się do pozostania Szwecji w najwyższej grupie rozgrywkowej Pucharu Davisa. Wygrał również dwa mecze w lutym 2007 roku, pokonując Białorusinów Wałczkoua i Mirnego. Bilans jego występów pucharowych w singlu wyniósł 13 zwycięstw i 3 porażki, z kolei w deblu 1 wygrana i 1 przegrana.
Söderling wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku. W grze pojedynczej odpadł w I rundzie z Feliciano Lópezem, a w deblu – w parze z Thomasem Enqvistem – w I rundzie ulegli Jonatanowi Erlichowi i Andy'emu Ramowi. W 2008 roku w Pekinie ponownie przegrał w I rundach gier singlowych i deblowych.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w listopadzie 2010 roku.
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (10–10)
| Legenda
|
| Wielki Szlem (0–2)
|
| Igrzyska olimpijskie (0–0)
|
Tennis Masters Cup /
ATP World Tour Finals (0–0)
|
ATP Masters Series /
ATP World Tour Masters 1000 (1–0)
|
ATP International Series Gold /
ATP World Tour 500 (2–4)
|
ATP International Series /
ATP World Tour 250 (7–4)
|
|
| Wygrane według nawierzchni
|
| Twarda (5–6)
|
| Ceglana (2–4)
|
| Trawiasta (0–0)
|
| Dywanowa (3–0)
|
|
| Końcowy wynik
|
Nr
|
Data
|
Turniej
|
Nawierzchnia
|
Przeciwnik
|
Wynik finału
|
| Finalista
|
1.
|
26 października 2003
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
 Mardy Fish
|
5:7, 6:3, 6:7(4)
|
| Finalista
|
2.
|
29 lutego 2004
|
Marsylia
|
Twarda (hala)
|
 Dominik Hrbatý
|
6:4, 4:6, 4:6
|
| Zwycięzca
|
1.
|
10 października 2004
|
Lyon (1)
|
Dywanowa (hala)
|
 Xavier Malisse
|
6:2, 3:6, 6:4
|
| Zwycięzca
|
2.
|
6 lutego 2005
|
Mediolan
|
Dywanowa (hala)
|
 Radek Štěpánek
|
6:3, 6:7(2), 7:6(5)
|
| Finalista
|
3.
|
26 lutego 2006
|
Memphis
|
Twarda (hala)
|
 Tommy Haas
|
3:6, 2:6
|
| Finalista
|
4.
|
24 lutego 2008
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
 Michaël Llodra
|
7:6(3), 3:6, 6:7(4)
|
| Finalista
|
5.
|
2 marca 2008
|
Memphis
|
Twarda (hala)
|
Steve Darcis
|
3:6, 6:7(5)
|
| Finalista
|
6.
|
12 października 2008
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
 David Nalbandian
|
2:6, 7:5, 3:6
|
| Zwycięzca
|
3.
|
26 października 2008
|
Lyon (2)
|
Dywanowa (hala)
|
Julien Benneteau
|
6:3, 6:7(5), 6:1
|
| Finalista
|
7.
|
7 czerwca 2009
|
French Open, Paryż
|
Ceglana
|
 Roger Federer
|
1:6, 6:7(1), 4:6
|
| Zwycięzca
|
4.
|
19 lipca 2009
|
Båstad (1)
|
Ceglana
|
Juan Mónaco
|
6:3, 7:6(4)
|
| Zwycięzca
|
5.
|
14 lutego 2010
|
Rotterdam (1)
|
Twarda (hala)
|
 Michaił Jużny
|
6:4, 2:0 krecz
|
| Finalista
|
8.
|
25 kwietnia 2010
|
Barcelona
|
Ceglana
|
 Fernando Verdasco
|
3:6, 6:4, 3:6
|
| Finalista
|
9.
|
6 czerwca 2010
|
French Open, Paryż
|
Ceglana
|
Rafael Nadal
|
4:6, 2:6, 4:6
|
| Finalista
|
10.
|
18 lipca 2010
|
Båstad
|
Ceglana
|
Nicolás Almagro
|
5:7, 6:3, 2:6
|
| Zwycięzca
|
6.
|
14 listopada 2010
|
Paryż
|
Twarda (hala)
|
Gaël Monfils
|
6:1, 7:6(1)
|
| Zwycięzca
|
7.
|
9 stycznia 2011
|
Brisbane
|
Twarda
|
Andy Roddick
|
6:3, 7:5
|
| Zwycięzca
|
8.
|
13 lutego 2011
|
Rotterdam (2)
|
Twarda (hala)
|
Jo-Wilfried Tsonga
|
6:3, 3:6, 6:3
|
| Zwycięzca
|
9.
|
20 lutego 2011
|
Marsylia
|
Twarda (hala)
|
 Marin Čilić
|
6:7(8), 6:3, 6:3
|
| Zwycięzca
|
10.
|
17 lipca 2011
|
Båstad (2)
|
Ceglana
|
David Ferrer
|
6:2, 6:2
|
Gra podwójna (1–1)
| Legenda
|
| Wielki Szlem (0–0)
|
| Igrzyska olimpijskie (0–0)
|
Tennis Masters Cup /
ATP World Tour Finals (0–0)
|
ATP Masters Series /
ATP World Tour Masters 1000 (0–0)
|
ATP International Series Gold /
ATP World Tour 500 (0–0)
|
ATP International Series /
ATP World Tour 250 (1–1)
|
|
| Wygrane według nawierzchni
|
| Twarda (0–0)
|
| Ceglana (1–1)
|
| Trawiasta (0–0)
|
| Dywanowa (0–0)
|
|
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
Wygrane turnieje |
Bilans w turnieju
|
| Wielki Szlem
|
| Australian Open
|
–
|
–
|
2R
|
1R
|
–
|
1R
|
–
|
2R
|
1R
|
4R
|
0 / 6
|
5–6
|
| French Open
|
–
|
–
|
1R
|
2R
|
1R
|
1R
|
3R
|
F
|
F
|
QF
|
0 / 8
|
19–8
|
| Wimbledon
|
–
|
3R
|
1R
|
1R
|
1R
|
3R
|
2R
|
4R
|
QF
|
3R
|
0 / 9
|
14–9
|
| US Open
|
2R
|
1R
|
2R
|
3R
|
2R
|
–
|
1R
|
QF
|
QF
|
–
|
0 / 8
|
13–8
|
| Wygrane turnieje
|
0 / 1
|
0 / 2
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 3
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 31
|
N/A
|
| Bilans spotkań
|
1–1
|
2–2
|
2–4
|
3–4
|
1–3
|
2–3
|
3–3
|
14–4
|
14–4
|
9–3
|
N/A
|
51–31
|
| ATP World Tour Finals
|
| ATP World Tour Finals
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
SF
|
RR
|
–
|
0 / 2
|
3–4
|
| ATP World Tour Masters 1000
|
| Indian Wells
|
–
|
–
|
2R
|
–
|
3R
|
3R
|
2R
|
2R
|
SF
|
3R
|
0 / 7
|
10–7
|
| Miami
|
–
|
–
|
2R
|
–
|
–
|
–
|
3R
|
2R
|
SF
|
3R
|
0 / 5
|
8–5
|
| Monte Carlo
|
–
|
–
|
1R
|
1R
|
3R
|
QF
|
2R
|
1R
|
–
|
–
|
0 / 6
|
6–6
|
| Madryt
|
–
|
–
|
2R
|
–
|
3R
|
–
|
2R
|
2R
|
2R
|
QF
|
0 / 6
|
7–6
|
| Rzym
|
–
|
–
|
1R
|
1R
|
–
|
2R
|
1R
|
3R
|
3R
|
QF
|
0 / 7
|
6–7
|
| Montreal/Toronto
|
–
|
–
|
2R
|
2R
|
1R
|
1R
|
3R
|
–
|
3R
|
–
|
0 / 6
|
5–6
|
| Cincinnati
|
–
|
–
|
3R
|
2R
|
3R
|
–
|
3R
|
1R
|
3R
|
–
|
0 / 6
|
8–6
|
| Szanghaj
|
Nie ATP World Tour Masters 1000
|
QF
|
QF
|
–
|
0 / 2
|
5–2
|
| Paryż
|
–
|
–
|
QF
|
–
|
2R
|
–
|
2R
|
QF
|
W
|
–
|
1 / 5
|
11–4
|
| Hamburg
|
–
|
–
|
1R
|
2R
|
3R
|
2R
|
3R
|
Nie Masters 1000
|
0 / 5
|
6–6
|
| Wygrane turnieje
|
0 / 0
|
0 / 0
|
0 / 9
|
0 / 5
|
0 / 7
|
0 / 5
|
0 / 9
|
0 / 8
|
1 / 8
|
0 / 4
|
1 / 55
|
N/A
|
| Bilans spotkań
|
0–0
|
0–0
|
9–9
|
3–5
|
10–7
|
6–5
|
12–9
|
8–8
|
18–7
|
6–4
|
N/A
|
72–54
|
| Ranking na koniec sezonu
|
|
|
163
|
60
|
34
|
77
|
25
|
41
|
17
|
8
|
5
|
13
|
N/A
|
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
