|
Państwo
|
Słowacja
|
Data i miejsce urodzenia
|
3 listopada 1987 Pieszczany
|
Wzrost
|
188 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2005
|
Zakończenie kariery
|
aktywny
|
Trener
|
Dominik Hrbatý
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
44 (14 stycznia 2013)
|
Australian Open
|
3R (2012, 2017)
|
Roland Garros
|
2R (2010)
|
Wimbledon
|
3R (2012, 2016)
|
US Open
|
1R (2010–2018)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
170 (5 lipca 2010)
|
Australian Open
|
1R (2010, 2011, 2013)
|
Roland Garros
|
1R (2010, 2012, 2013)
|
Wimbledon
|
3R (2010)
|
US Open
|
2R (2010)
|
|
Strona internetowa
|
Lukáš Lacko (ur. 3 listopada 1987 w Pieszczanach) – słowacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).
Kariera tenisowa
W tenisa zaczął grać w wieku 5 lat, a zawodową karierę rozpoczął w 2004 roku.
Na początku lutego 2012 roku Słowak awansował do finału turnieju z cyklu ATP World Tour w Zagrzebiu. Po drodze wyeliminował m.in. Markosa Pagdatisa, jednak spotkanie finałowe przegrał z Michaiłem Jużnym. W czerwcu 2018 został finalistą zawodów w Eastbourne na nawierzchni trawiastej ulegając w decydującym meczu Mischy Zverevowi. Zwyciężył również w czternastu turniejach rangi ATP Challenger Tour w grze pojedynczej.
W grze podwójnej Lacko we wrześniu 2012 roku doszedł do finału turnieju w Petersburgu. Finałowy pojedynek wspólnie z Igorem Zelenayem przegrali z Rajeevem Ramem i Nenadem Zimonjiciem.
W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Odpadł w 1 rundzie z rywalizacji singlowej i deblowej. W grze podwójnej startował razem z Martinem Kližanem.
Od 2006 roku reprezentuje Słowację w Pucharze Davisa.
W rankingu gry pojedynczej Lacko najwyżej był na 44. miejscu (14 stycznia 2013), a w klasyfikacji gry podwójnej na 170. pozycji (5 lipca 2010).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
ATP World Tour Finals
|
ATP World Tour Masters 1000
|
Igrzyska olimpijskie
|
ATP World Tour 500
|
ATP World Tour 250
|
Gra pojedyncza (0–2)
Gra podwójna (0–1)
Bibliografia