PROFILBARU.COM

The Guardian
	; Logo dziennika
Częstotliwość	dziennik
Państwo	Wielka Brytania
Wydawca	Guardian Media Group
Pierwszy numer	5 maja 1821 jako The Manchester Guardian
Redaktor naczelny	Katharine Viner
Średni nakład	ok. 400 tys. egz.
Format	315 × 470 mm (midi, berliner)
ISSN	0261-3077
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

The Guardian – dziennik brytyjski prezentujący poglądy centrolewicowe^[1], przez wiele lat zbliżony do Partii Pracy^[2], wydawany przez Guardian News & Media (część Guardian Media Group plc). Jeden z największych dzienników w Wielkiej Brytanii.

Opis

Założony w 1821 w Manchesterze (jako tygodnik Manchester Guardian), przez handlarza bawełną, później dziennikarza Johna Edwarda Taylora. Pierwszy numer ukazał się 5 maja. Artykuły napisali członkowie grupy nonkonformistycznych liberałów „Little Circle”: John Edward Taylor, John Brotherton (kaznodzieja), Archibald Prentice (późniejszy redaktor „Manchester Times”), John Shuttleworth (przemysłowiec i reformator miejski), Absalom Watkin (reformator parlamentarny), Thomas Potter (późniejszy burmistrz Manchesteru) i Richard Potter (późniejszy poseł do Wigan). Pomysł nowej gazety wsparł również wpływowy wówczas dziennikarz i drukarz Jeremiah Garnett^[3].

Pierwszy numer Manchester Guardian kosztował 7 pensów, co było bardzo dużą kwotą. 4 pensy stanowiły obowiązkową opłatę skarbową. Dopiero w 1836 roku zniesiono dodatkowe koszty i gazeta drukowana była dwa razy na tydzień. Kiedy w 1855 roku zniesiono i podatki, The Guardian stał się codzienną gazetą.

Od 1961 gazeta ukazuje się również w Londynie. Wychodzi od poniedziałku do soboty. Zawiera obszerny dział międzynarodowy, zajmuje się też tematyką literacko-artystyczną. Jest pierwszym brytyjskim dziennikiem wydanym całkowicie w kolorze. Jego siostrzaną gazetą jest wydawany w niedzielę The Observer.

W wyborach parlamentarnych w roku 2010 poparł Liberalnych Demokratów^[4], jednocześnie zalecał głosowanie taktyczne przeciwko Partii Konserwatywnej.

Guardian Media Group wydaje też międzynarodowy tygodnik The Guardian Weekly, zawierający wybrane artykuły z pism The Guardian i The Observer, a także amerykańskiego The Washington Post i francuskiego Le Monde.

Ze względu na częste literówki, The Guardian bywa niekiedy nazywany The Grauniad – z tego względu gazeta zarejestrowała adres grauniad.co.uk, który przekierowuje na stronę internetową dziennika.

Od 2005 r. dziennik był oferowany w rozmiarze berliner, a od 15 stycznia 2017 roku zaczął się ukazywać w formacie typowym dla tabloidów^[5].

Nagrody

Reporterzy dziennika zdobyli liczne nagrody, w tym:

Reporter of the Year (Nick Davies, 1999; Paul Lewis, 2009; Rob Evans i Paul Lewis, 2013);
Foreign Reporter of the Year (James Meek, 2003; Ghaith Abdul-Ahad, 2007);
Scoop of the Year (Millie Dowler, 2011)
Young Journalist of the Year (Emma Brockes, 2000; Patrick Kingsley, 2013);
Columnist of the Year (Polly Toynbee, 2006; Charlie Brooker, 2008);
Critic of the Year (Marina O’Loughlin, 2015);
Feature Writer of the Year (Emma Brockes, 2001; Tanya Gold, 2009; Amelia Gentleman, 2010)^[6];
Cartoonist of the Year (Steve Bell, 2002);
Political Journalist of the Year (Patrick Wintour, 2006; Andrew Sparrow, 2010)^[6];
Science & Health Journalist of the Year (Sarah Boseley, 2015);
Business & Finance Journalist of the Year (Ian Griffiths, 2004; Simon Goodley, 2014);
Interviewer of the Year (Decca Aitkenhead, 2008);
Sports Reporter of the Year (David Lacey, 2002);
Sports Photographer of the Year (Tom Jenkins, 2003, 2005, 2006, 2015);
Website of the Year (guardian.com/uk, 1999, 2001, 2007, 2008, 2015);
Digital Journalist of the Year (Dan Milmo, 2001; Sean Smith, 2007; Dave Hill, 2008)
Supplement of the Year (Guardian’s Guides to..., 2006; Weekend Magazine, 2015)
Special Supplement of the Year (World Cup 2010 Guide, 2010)

Inne nagrody:

Bevins Prize za investigative journalism (Paul Lewis, 2010);
Martha Gellhorn Prize w kat. Journalism (Nick Davies, 1999; Chris McGreal, 2003; Ghaith Abdul-Ahad, 2005; Ian Cobain, 2009).