![Ilustracja](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3f/Victor_Troicki%2C_Boodles.jpg/168px-Victor_Troicki%2C_Boodles.jpg) Viktor Troicki podczas The Boodles, 2011
|
Państwo
|
Serbia
|
Data i miejsce urodzenia
|
10 lutego 1986 Belgrad
|
Wzrost
|
193 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2006
|
Zakończenie kariery
|
2021
|
Trener
|
Jack Reader
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
3
|
Najwyżej w rankingu
|
12 (6 czerwca 2011)
|
Australian Open
|
3R (2011, 2015–2017)
|
Roland Garros
|
4R (2011, 2013, 2016)
|
Wimbledon
|
4R (2012, 2015)
|
US Open
|
3R (2008, 2015, 2017)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
2
|
Najwyżej w rankingu
|
49 (25 października 2010)
|
Australian Open
|
2R (2017)
|
Roland Garros
|
QF (2008)
|
Wimbledon
|
3R (2009)
|
US Open
|
2R (2012, 2016)
|
|
Strona internetowa
|
Viktor Troicki (ur. 10 lutego 1986 w Belgradzie) – serbski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa z 2010 roku, olimpijczyk z Londynu (2012) i Rio de Janeiro (2016).
Kariera tenisowa
Karierę tenisową Troicki rozpoczął w 2006 roku. Początkowo grywał w turniejach z serii ITF Futures oraz ATP Challenger Tour.
Pierwszy znaczący wynik szczebla ATP World Tour zanotował w roku 2007, podczas rywalizacji w Umagu dochodząc do półfinału. Po drodze Troicki pokonał Novaka Đokovicia, jednak pojedynek o finał rozgrywek przegrał z Andreiem Pavlem. Pierwszy finał zawodów ATP World Tour Troicki rozegrał w połowie sierpnia 2008 roku w Waszyngtonie, eliminując po drodze m.in. Andy’ego Roddicka. Mecz o tytuł przegrał z Juanem Martínem del Potro.
W maju 2009 roku Troicki wraz z Janko Tipsareviciem i Nenadem Zimonjiciem zdobył Drużynowy puchar świata na ziemnych kortach w Düsseldorfie. W finale Serbowie wygrali 2:1 z Niemcami, a Troicki zdobył punkt wygrywając mecz z Rainerem Schüttlerem. Drugi finał rozgrywek ATP World Tour z udziałem Serba miał miejsce we wrześniu 2009 roku w Bangkoku. Troicki wyeliminował po drodze m.in. Jo-Wilfrieda Tsongę; przegrał z Gilles’em Simonem.
W październiku 2010 roku Troicki wygrał zawody w grze podwójnej w Bangkoku. Partnerem deblowym Serba był Christopher Kas, a w finale wynikiem 6:4, 6:4 pokonali debel Jonatan Erlich-Jürgen Melzer. Tegoż samego miesiąca Serb wygrał swój pierwszy singlowy turniej rangi ATP World Tour, na kortach twardych w Moskwie. W drodze po tytuł pokonał m.in. Jo-Wilfrieda Tsongę, a w finale Markosa Pagdatisa. Również podczas zawodów w Moskwie Serb osiągnął finał w grze podwójnej, partnerując Janko Tipsareviciowi. W finale Serbska para przegrała z Igorem Kunicynem i Dmitrijem Tursunowem.
W styczniu 2011 roku Troicki osiągnął finał zawodów w Sydney. Po drodze wyeliminował m.in. Richarda Gasqueta, jednak pojedynek finałowy przegrał z Gilles’em Simonem. W połowie października Serb dotarł do finału w Moskwie, jednak w meczu o tytuł uległ Janko Tipsareviciowi.
W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Zarówno z zawodów singlowych i deblowych odpadł w I rundzie, w deblu startując z Novakiem Đokoviciem.
Drugi singlowy tytuł Serb wywalczył w styczniu 2015 roku podczas turnieju w Sydney, startując z eliminacji. W spotkaniu finałowym pokonał Michaiła Kukuszkina. W czerwcu Troicki został finalistą zawodów w Stuttgarcie jedynie ulegając Rafaelowi Nadalowi.
Trzecie zwycięstwo w grze pojedynczej Troicki osiągnął ponownie w Sydney, a finałowym rywalem Serba był Grigor Dimitrow. W lutym 2016 roku grał w finale zawodów w Sofii, ale cały turniej wygrał Roberto Bautista-Agut. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro odpadając z turnieju singlowego w 1 rundzie[1].
W lutym 2017 Troicki został zwycięzcą turnieju gry podwójnej w Sofii partnerując Nenadowi Zimonjiciowi.
Od lutego 2008 Troicki reprezentował Serbię w Pucharze Davisa. W 2010 roku zdobył wraz z drużyną końcowy tytuł. Zespół serbski po drodze pokonał USA, Chorwację, Czechy, a w finale Francję. W rundzie z Francuzami Troicki zdobył decydujący punkt na 3:2 w rywalizacji, pokonując 6:2, 6:2, 6:3 Michaëla Llodrę[2].
25 lipca 2013 roku Victor Troicki został zdyskwalifikowany przez Komisję Antydopingową ITF na okres półtora roku za odmowę poddania się badaniu krwi podczas turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo w 2013 roku[3].
W 2021 roku zakończył karierę zawodową[4].
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (3–6)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
17 sierpnia 2008
|
Waszyngton
|
Twarda
|
Juan Martín del Potro
|
3:6, 3:6
|
Finalista
|
2.
|
4 października 2009
|
Bangkok
|
Twarda (hala)
|
Gilles Simon
|
5:7, 3:6
|
Zwycięzca
|
1.
|
24 października 2010
|
Moskwa
|
Twarda (hala)
|
Markos Pagdatis
|
3:6, 6:4, 6:3
|
Finalista
|
3.
|
16 stycznia 2011
|
Sydney
|
Twarda
|
Gilles Simon
|
5:7, 6:7(4)
|
Finalista
|
4.
|
23 października 2011
|
Moskwa
|
Twarda (hala)
|
Janko Tipsarević
|
4:6, 2:6
|
Zwycięzca
|
2.
|
17 stycznia 2015
|
Sydney
|
Twarda
|
Michaił Kukuszkin
|
6:2, 6:3
|
Finalista
|
5.
|
14 czerwca 2015
|
Stuttgart
|
Trawiasta
|
Rafael Nadal
|
6:7(3), 3:6
|
Zwycięzca
|
3.
|
16 stycznia 2016
|
Sydney
|
Twarda
|
Grigor Dimitrow
|
2:6, 6:1, 7:6(7)
|
Finalista
|
6.
|
7 lutego 2016
|
Sofia
|
Twarda (hala)
|
Roberto Bautista-Agut
|
3:6, 4:6
|
Gra podwójna (2–2)
Przypisy
Bibliografia