|
| Państwo
|
 Niemcy
|
| Data i miejsce urodzenia
|
5 października 1983
Bayreuth
|
| Wzrost
|
190 cm
|
| Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
2001
|
| Zakończenie kariery
|
sierpień 2018
|
| Trener
|
Tobias Summerer
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
2
|
| Najwyżej w rankingu
|
18 (6 czerwca 2011)
|
| Australian Open
|
4R (2014)
|
| Roland Garros
|
2R (2004, 2011, 2012)
|
| Wimbledon
|
QF (2004, 2012)
|
| US Open
|
3R (2011, 2013)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
0
|
| Najwyżej w rankingu
|
47 (18 czerwca 2012)
|
| Australian Open
|
2R (2008, 2011)
|
| Roland Garros
|
2R (2015–2017)
|
| Wimbledon
|
2R (2005, 2007)
|
| US Open
|
3R (2004, 2010)
|
|
|
| Strona internetowa
|
Florian Mayer (ur. 5 października 1983 w Bayreuth) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zdobywca Drużynowego Pucharu Świata 2011, olimpijczyk z Aten (2004).
Kariera tenisowa
Zawodowym tenisistą Mayer był w latach 2001–2018[1]. W sierpniu 2008 roku Mayer ogłosił zakończenie kariery, z powodu kontuzji palca, ale w 2009 roku powrócił do profesjonalnego tenisa.
W grze pojedynczej ma w swoim dorobku zwycięstwa w turniejach z serii ATP Challenger Tour. W rozgrywkach rangi ATP World Tour Niemiec odniósł dwa triumfy, we wrześniu 2011 roku w zawodach w Bukareszcie, w którym pokonał 6:3, 6:1 Pablo Andújara i w czerwcu 2016 roku w Halle, wygrywając z Alexandrem Zverevem. Ponadto Mayer pięciokrotnie przegrał finały rozgrywek ATP World Tour.
W grze podwójnej Mayer jest finalistą turnieju ATP World Tour w Monachium z 2005 roku. Wspólnie z Alexanderem Waske przegrali jednak w finale z parą Mario Ančić–Julian Knowle.
W 2004 zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, z których odpadł w pierwszej rundzie turnieju singlowego.
Debiut Mayera w rozgrywkach Pucharu Davisa miał miejsce we wrześniu 2004 roku ze Słowacją. Swoje oba pojedynki singlowe przegrał z Dominikiem Hrbatým oraz Karolem Kučerą. Niemiec rozegrał dla zespołu dziewiętnaście meczów singlowych z których dziesięć wygrał. W maju 2011 roku Mayer zdobył wraz z reprezentacją Niemiec Drużynowy Puchar Świata. W finale Niemcy pokonali 2:1 Argentynę, a Mayer zdobył punkt dla drużyny pokonując Juana Mónaco[2].
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 18. miejscu na początku czerwca 2011 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w czerwcu 2012 roku zajmował 47. pozycję.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda
|
| Wielki Szlem
|
| Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
|
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
|
ATP International Series /
ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (2–5)
| Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
| Finalista
|
1.
|
7 sierpnia 2005
|
Sopot
|
Ceglana
|
 Gaël Monfils
|
6:7(6), 6:4, 5:7
|
| Finalista
|
2.
|
6 sierpnia 2006
|
Sopot
|
Ceglana
|
 Nikołaj Dawydienko
|
6:7(6), 7:5, 4:6
|
| Finalista
|
3.
|
24 października 2010
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
 Roger Federer
|
4:6, 3:6
|
| Finalista
|
4.
|
1 maja 2011
|
Monachium
|
Ceglana
|
Nikołaj Dawydienko
|
3:6, 6:3, 1:6
|
| Zwycięzca
|
1.
|
25 września 2011
|
Bukareszt
|
Ceglana
|
 Pablo Andújar
|
6:3, 6:1
|
| Zwycięzca
|
2.
|
19 czerwca 2016
|
Halle
|
Trawiasta
|
Alexander Zverev
|
6:2, 5:7, 6:3
|
| Finalista
|
5.
|
30 lipca 2017
|
Hamburg
|
Ceglana
|
 Leonardo Mayer
|
4:6, 6:4, 3:6
|
Gra podwójna (0–1)
Przypisy
Bibliografia
_(9374097145).jpg)
