|
| Państwo
|
 Chorwacja
|
| Data i miejsce urodzenia
|
30 marca 1984
Split
|
| Wzrost
|
196 cm
|
| Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
2001
|
| Zakończenie kariery
|
luty 2011
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
3
|
| Najwyżej w rankingu
|
7 (10 lipca 2006)
|
| Australian Open
|
4R (2003, 2007)
|
| Roland Garros
|
QF (2006)
|
| Wimbledon
|
SF (2004)
|
| US Open
|
2R (2005)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
5
|
| Najwyżej w rankingu
|
47 (14 czerwca 2004)
|
| Australian Open
|
2R (2004)
|
| Roland Garros
|
3R (2004)
|
| Wimbledon
|
1R (2003)
|
| US Open
|
QF (2003)
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
|
|
Mario Ančić (ur. 30 marca 1984 w Splicie) – chorwacki tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Aten (2004) w grze podwójnej.
Kariera tenisowa
Występując jeszcze w gronie juniorów Ančić osiągnął dwa wielkoszlemowe finały, podczas Australian Open 2000 i Wimbledonu 2000. Finały przegrywał odpowiednio z Andym Roddickiem i Nicolasem Mahutem. Na początku stycznia 2001 roku Chorwat sklasyfikowany był jako lider rankingu juniorów.
Grając już jako zawodowiec, pierwszy finał z cyklu ATP World Tour rozegrał latem 2003 roku w konkurencji debla, na twardych kortach w Indianapolis. Wspólnie z Andym Ramem wygrali finałowy mecz z Amerykanami Diego Ayalą i Robbym Gineprim.
W lutym 2004 roku Ančić doszedł do pierwszego w karierze singlowego finału, we włoskim Mediolanie, jednak finałowy pojedynek zakończył się porażką Chorwata z Antonym Dupuisem. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu awansował do półfinału, po zwycięstwie m.in. nad Timem Henmanem[1]. W spotkaniu o finał zawodów uległ Andy'emu Roddickowi. Tegoż samego roku zdobył razem z Ivanem Ljubičiciem brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Atenach. Chorwacka para pokonała po drodze m.in. Francuzów Michaëla Llodrę i Fabrice'a Santoro, a w półfinale przegrali z Chilijczykami Fernando Gonzálezem i Nicolásem Massú. W meczu o brąz Chorwaci wygrali z Hindusami Maheshem Bhupathim i Leanderem Paesem[2].
Pod koniec lutego 2005 roku Ančić doszedł do finału turnieju w Scottsdale, eliminując po drodze m.in. Vinca Spadeę. Mecz o tytuł przegrał z Australijczykiem Wayne'em Arthursem. Dnia 13 czerwca Ančić wywalczył swój pierwszy singlowy tytuł rozgrywek ATP World Tour, na trawiastych kortach w ’s-Hertogenbosch. Po drodze pokonał Arthursa, a w finale wynikiem 7:5, 6:4 Michaëla Llodrę. Jesienią osiągnął finał w Tokio, lecz w finale nie sprostał Wesleyowi Moodiemu. Ponadto w kwietniu Chorwat triumfował w zmaganiach deblowych w Monachium, partnerując Julianowi Knowle.
Rok 2006 Ančić rozpoczął od finału w Auckland, jednak w finale przegrał z Jarkko Nieminenem. W połowie lutego osiągnął kolejny finał, w Marsylii, po wcześniejszym wyeliminowaniu Ivana Ljubičicia. Mecz o tytuł zakończył się porażką Ančicia z Arnaudem Clémentem. Tego roku, na kortach w ’s-Hertogenbosch Chorwat zwyciężył po raz drugi, eliminując po drodze m.in. Markosa Pagdatisa, a w finale pokonał Jana Hernycha. We wrześniu Ančić awansował do finału w Pekinie, ale tym razem przegrał z Pagdatisem, natomiast trzeci singlowy tytuł zdobył pod koniec października w Petersburgu, gdzie w pojedynku finałowym wygrał z Thomasem Johanssonem. W 2006 roku Chorwat również dwukrotnie zwyciężał w deblu, najpierw w Pekinie, a potem w Mumbaju, grając w parze w obu turniejach z Maheshem Bhupathim.
W 2007 roku Ančić przez większą część sezonu leczył kontuzje. Ponadto zdiagnozowano u niego mononukleozę. W następnym roku Chorwat również zmagał się z urazami, jednak zdołał osiągnąć dwa finały. W lutym zagrał w finale w Marsylii po wyeliminowaniu m.in. Jo-Wilfrieda Tsongi, Robina Söderlinga i Markosa Pagdatisa; przegrał z Gilles'em Simonem. Drugi w sezonie finał z udziałem Chorwata miał miejsce w ’s-Hertogenbosch, w trakcie rozgrywania turnieju deblowego. Wspólnie z Jeffem Coetzeem wygrali decydujący o mistrzostwie mecz z Martinem Dammem i Leanderem Paesem.
W 2009 roku ponownie zmagał się z mononukleozą. Zdołał jednak w lutym dojść do finału w Zagrzebiu, gdzie w finale uległ swojemu rodakowi, Marinowi Čiliciowi. W całym roku Ančić rozegrał 20 meczów, z których 13 wygrał. W 2010 roku Chorwat próbował powrócić do formy startując w zawodach serii ITF Men's Circuit i ATP Challenger Tour, jednak przegrywał już w początkowych rundach.
Od września 1999 roku do marca 2009 roku Ančić reprezentował Chorwację w Pucharze Davisa. W 2005 roku miał swój udział w pierwszym historycznym awansie Chorwacji do finału tych rozgrywek, a następnie w pierwszym triumfie (wygrał decydujący piąty mecz finału ze Słowakiem Michalem Mertiňákiem)[3]. Bilans jego gier w reprezentacji wynosi 21 zwycięstw i 13 porażek (singiel i debel). W maju 2006 roku triumfował w Drużynowym Pucharze Świata, rozgrywanym w Düsseldorfie. Ančić grał w drużynie z Ivanem Ljubičiciem i Ivo Karloviciem, a w finale Chorwaci pokonali reprezentację Niemiec 2:1.
W lutym 2011 roku Ančić zakończył karierę tenisową[4][5], w trakcie której jego zarobki przekroczyły kwotę 4 milionów dolarów.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda
|
| Wielki Szlem
|
| Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
|
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
|
ATP International Series /
ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (3–8)
| Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
| Finalista
|
1.
|
15 lutego 2004
|
Mediolan
|
Dywanowa (hala)
|
 Antony Dupuis
|
4:6, 7:6(12), 6:7(5)
|
| Finalista
|
2.
|
27 lutego 2005
|
Scottsdale
|
Twarda
|
 Wayne Arthurs
|
5:7, 3:6
|
| Zwycięzca
|
1.
|
19 czerwca 2005
|
’s-Hertogenbosch
|
Trawiasta
|
Michaël Llodra
|
7:5, 6:4
|
| Finalista
|
3.
|
9 października 2005
|
Tokio
|
Twarda
|
 Wesley Moodie
|
6:1, 6:7(7), 4:6
|
| Finalista
|
4.
|
14 stycznia 2006
|
Auckland
|
Twarda
|
 Jarkko Nieminen
|
2:6, 2:6
|
| Finalista
|
5.
|
19 lutego 2006
|
Marsylia
|
Twarda (hala)
|
Arnaud Clément
|
4:6, 2:6
|
| Zwycięzca
|
2.
|
24 czerwca 2006
|
’s-Hertogenbosch
|
Trawiasta
|
 Jan Hernych
|
6:0, 5:7, 7:5
|
| Finalista
|
6.
|
17 września 2006
|
Pekin
|
Twarda
|
 Markos Pagdatis
|
4:6, 0:6
|
| Zwycięzca
|
3.
|
29 października 2006
|
Petersburg
|
Dywanowa (hala)
|
 Thomas Johansson
|
7:5, 7:6(2)
|
| Finalista
|
7.
|
17 lutego 2008
|
Marsylia
|
Twarda (hala)
|
Gilles Simon
|
4:6, 6:7(3)
|
| Finalista
|
8.
|
8 lutego 2009
|
Zagrzeb
|
Twarda (hala)
|
Marin Čilić
|
3:6, 4:6
|
Gra podwójna (5–0)
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
| Turniej |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
Wygrane turnieje |
Bilans w turnieju
|
| Australian Open
|
–
|
–
|
4R
|
3R
|
3R
|
3R
|
4R
|
–
|
3R
|
–
|
0 / 6
|
14–6
|
| French Open
|
–
|
–
|
2R
|
3R
|
3R
|
QF
|
–
|
3R
|
–
|
–
|
0 / 5
|
11–5
|
| Wimbledon
|
–
|
2R
|
1R
|
SF
|
4R
|
QF
|
–
|
QF
|
–
|
–
|
0 / 6
|
17–6
|
| US Open
|
–
|
1R
|
1R
|
1R
|
2R
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
0 / 4
|
1–4
|
| Wygrane turnieje
|
–
|
0 / 2
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 1
|
0 / 2
|
0 / 1
|
–
|
0 / 21
|
N/A
|
| Bilans spotkań
|
–
|
1–1
|
4–4
|
9–4
|
8–4
|
10–3
|
3–1
|
6–2
|
2–1
|
–
|
N/A
|
43–21
|
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
| Złoci medaliści |
|
|---|
| Srebrni medaliści |
|
|---|
| Brązowi medaliści |
|
|---|
