|
Państwo
|
Stany Zjednoczone
|
Data i miejsce urodzenia
|
7 października 1982 Fort Lauderdale
|
Wzrost
|
182 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2001
|
Zakończenie kariery
|
sierpień 2015
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
3
|
Najwyżej w rankingu
|
15 (26 grudnia 2005)
|
Australian Open
|
4R (2004)
|
Roland Garros
|
4R (2008, 2010)
|
Wimbledon
|
4R (2004)
|
US Open
|
SF (2005)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
134 (12 stycznia 2004)
|
Australian Open
|
1R (2005, 2006, 2009)
|
Roland Garros
|
1R (2004, 2005, 2007, 2009)
|
Wimbledon
|
2R (2007)
|
US Open
|
2R (2001, 2003)
|
|
Robby Ginepri, Robert Louis Ginepri (ur. 7 października 1982 w Fort Lauderdale) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).
Jego ojciec ma na imię Rene i jest z pochodzenia Luksemburczykiem. Matka nazywa się Nancy. Poza tym ma starszą siostrę, Janni. Mieszka obecnie w Kennesaw.
Kariera tenisowa
Grając jeszcze jako junior Ginepri w roku 2000 uzyskał finał US Open. W decydującym meczu przegrał z Andym Roddickiem.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 2001–2015[1].
Początkowo grał w głównie w turniejach kategorii ATP Challenger Tour. W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy finał Ginepri rozegrał w połowie 2003 roku w Newport, na nawierzchni trawiastej. W pojedynku finałowym pokonał Jürgena Melzera. W tym samym roku doszedł ponadto do finału debla w Indianapolis, partnerując Diego Ayali. Spotkanie finałowe przegrali z duetem Mario Ančić–Andy Ram. W 2005 roku Ginepri wygrał swój drugi zawodowy turniej w singlu, w Indianapolis, eliminując po drodze m.in. będącego wówczas na 3. miejscu w rankingu Andy'ego Roddicka; w finale pokonał Taylora Denta. We wrześniu tegoż sezonu awansował do półfinału wielkoszlemowego US Open, pokonując wcześniej m.in. Guillermo Corię; przegrał z Andre Agassim. W 2009 roku Ginepri ponownie zatriumfował w Indianapolis, po pokonaniu w meczu o tytuł Sama Querreya.
W lutym 2004 roku Amerykanin zadebiutował w reprezentacji USA, podczas Pucharu Davisa w I rundzie grupy światowej przeciwko Austrii. Swoje oba singlowe pojedynki zakończył zwycięsko, wygrywając najpierw z Jürgenem Melzerem, a potem ze Stefanem Koubkiem.
W 2008 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Wystąpił w rywalizacji singlowej, z której odpadł w 1 rundzie wyeliminowany przez Novaka Đokovicia[2].
W rankingu gry pojedynczej Ginepri najwyżej był na 15. miejscu (26 grudnia 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 134. pozycji (12 stycznia 2004).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (3–0)
Gra podwójna (0–1)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
27 lipca 2003
|
Indianapolis
|
Twarda
|
Diego Ayala
|
Mario Ančić Andy Ram
|
6:2, 6:7(3), 5:7
|
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
Turniej |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
2015 |
Wygrane turnieje |
Bilans w turnieju
|
Australian Open
|
–
|
–
|
2R
|
4R
|
1R
|
2R
|
3R
|
–
|
1R
|
1R
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
0/7
|
7–7
|
French Open
|
–
|
1R
|
–
|
1R
|
1R
|
1R
|
1R
|
4R
|
1R
|
4R
|
–
|
–
|
–
|
1R
|
–
|
0/9
|
6–9
|
Wimbledon
|
–
|
–
|
1R
|
4R
|
1R
|
1R
|
1R
|
1R
|
1R
|
1R
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
0/8
|
3–8
|
US Open
|
2R
|
1R
|
3R
|
1R
|
SF
|
3R
|
3R
|
2R
|
2R
|
1R
|
2R
|
1R
|
–
|
–
|
–
|
0/12
|
15–12
|
Wygrane turnieje
|
0 / 1
|
0 / 2
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 1
|
0 / 1
|
0 / 0
|
0 / 1
|
0 / 0
|
0 / 36
|
N/A
|
Bilans spotkań
|
1–1
|
0–2
|
3–3
|
6–4
|
5–4
|
3–4
|
4–4
|
4–3
|
1–4
|
3–4
|
1–1
|
0–1
|
0–0
|
0–1
|
0–0
|
N/A
|
31–36
|
Przypisy
Bibliografia